Ομολογία

ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ

Η ΕΥΛΟΓΙΑ;

του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

Το να καλήται η Εκκλησία να ευλογήση την εγκατάστασι των νέων δημοτικών ή περιφερειακών ή πολιτικών αρχόντων είναι αυτονόητο.

Αλλά και πάλι, όταν διαπιστώνη δυσφορία, ας είναι διακριτική η παρουσία των λειτουργών της.

Δεν είναι εκκλησιαστικός χώρος το δημαρχείο ή το βουλευτήριο, για να επιβάλλουμε την τάξι και την ησυχία προ της ιεροτελεστίας.

• Υπάρχουν άρχοντες, που και σέβονται την Εκκλησία και ζητούν την ευλογία της και πιστεύουν στην ενίσχυσι της αγιαστικής της χάριτος.

• Υπάρχουν όμως και άλλοι, που δεν έχουν χριστιανική πίστι, πιθανόν δε να είναι στρατευμένοι την αθεΐα.

Γι’ αυτούς ισχύει το «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί» (Ματθ. ζ΄6) και το «εκτινάξατε τον κονιορτόν των υποδημάτων» (Ματθ. ι΄14).

• Εκείνο που δεν είναι αυτονόητο, είναι η ορκομωσία.

Οποιοσδήποτε όρκος (θρησκευτικός ή πολιτικός) δεν αποτελεί εγγύησι τηρήσεως των διατεταγμένων.

Προς τι, λοιπόν, ο όρκος;

Για να καθίστανται και επισήμως επίορκοι οι πολίτες ή οι άρχοντες;

Προ παντός, προς τι ο όρκος επί του Ευαγγελίου του Χριστού, που ρητώς απαγορεύει τον όρκο;

«Εγώ δε λέγω υμίν μη ομώσαι όλως∙

μήτε εν τω ουρανώ, ότι θρόνος εστί του Θεού∙

μήτε εν τη γη, ότι υποπόδιόν εστι των ποδών αυτού∙

μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστί του μεγάλου βασιλέως∙

μήτε εν τη κεφαλή σου ομώσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχαν λευκήν ή μέλαιναν ποιήσαι∙

έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού∙

το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστιν.» (Ματθ.3΄34-38).

• Αλλοίμον αν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας συμποσούνται στο θρησκευτικό όρκο!

Για τους πιστούς Έλληνες είναι βαθειά η σχέσις.

Η Εκκλησία είναι η καρδιά του Έθνους.

Αν δεν θέλουν την Εκκλησία ως καρδιά και πνοή, τι να την κάνουν την αγιαστούρα της;

Περιοδικό «ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ» Φεβρουάριος 2011 τ.551