Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010




Yπνωσε Λέων


του αρχιμανδρίτου Νικόδημου Πετρόπουλου


Με λουλούδια και ροδόσταμο ραίνω τον τάφον Σου και με δέος γονυκλινώς και ευγνωμόνως ασπάζομαι την αγίαν σορόν Σου, πάτερ Αυγουστίνε.


Και τώρα, Αγιε, εξ ουρανού και από θρόνου δόξης, ής ηξιώθης, επίβλεψον εφ’ ημάς και πρέσβευε υπέρ του σωθήναι τας ψυχάς ημών.


Πολλά ήκουσα εις την κηδείαν Σου.


Όμως με το μέγα κεφάλαιο ΜΙΜΗΣΙΣ, τι ακριβώς συνέβη;


Πάντως άπαντες επέστρεψαν «ικανοποιημένοι» εις την α ν ά π α υ σ ί ν των!


Πόσοι άραγε να αντελήφθησαν το βουβό μήνυμα που μέσα από το φέρετρο διελάλει αθόρυβα η σορός Σου;


Στόματα πολλά και λαλίστατα, φωναί στεντόρειαι. Και τι δεν είπαν! Καλώς, έστω και τώρα «για του στραβού το δίκαιο». Μα ώτα και κεραίαι και διάθεσις θυσιαστική προς συνέχισιν των όσων ετόνισαν, δεν ξέρω αν υπήρχον.


Ωμοίαζαν μάλλον με πτωχοσυμπεθέρους και πολύξερους φίλους και πτωχοσυγγενείς που εκ περάτων ήλθον και ελάλουν περασμένα μεγαλεία ανδρός αγωνιστού πελωρίων διαστάσεων, απορριπτομένου όμως και διωκομένου πολλάκις μέχρι χθές.


Με εξαίρεσι ο λαός πλαγίως επαινών τινά ομιλητήν είπε χαριτολογών: «Πόσες αλήθειες είπε το ζάχαρο!».


Ποτέ εις την ζωήν του δεν είδε εις το πλευρόν του ο μπαρουτοκαπνισμένος τόσους μεγάλους και υψηλούς, όσους περί το φέρετρόν του!!!


Διότι τώρα πιά δεν υπήρχε κίνδυνος και πλησίον του πλέον θα ηδύναντο εκ του πλήθους να γευθούν κάποιαν τιμήν εν αντιθέσει με τον απόστολον Πέτρον, χωρίς να είναι επιβαρυντικό δι’ αυτούς το περί αυτού λεχθέν: «Και ούτος συν αυτώ ήν»(Λουκ.12, 56). Και τώρα ένα τέλος, που ωμοίαζε με τέλος παραμυθιού:


Και Εκείνος έζησε καλά, αγωνιζόμενος μέχρι τελευταίας του αναπνοής και εμείς ακόμη καλύτερα, α ν α π α υ ό μ ε ν ο ι …..


Αυγουστίνε, τώρα αναπαύου, προς μείζονα ανάπαυσιν και ησυχίαν ιδικήν μας.


Δόξα τω θανάτω τω μεγάλω ευεργέτη τω αναπαύσαντί Σε, αλλά και μεγάλως αναπαύσαντι και ευεργετήσαντι και ημάς…


Αλήθως, για πόσους έφυγεν ένας ΒΡΑΧΝΑΣ!


Αλλά «δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι».


Κατά την παράδοσιν η κομμένη κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου επί πινακίου μυστηριωδώς ανεφώνησε και πάλιν εις το παλάτιον βασταζομένη υπό της Ηρωδιάδος, τον έλεγχον «ούκ έξεστί σοι».


Πίστις ακράδαντος, έστω και εάν έκρυψεν αυτόν γής βραχύς τόπος, είναι ότι ο αντιδοξάζων τους δοξάζοντας Αυτόν Κύριος θα χαριτώνη την αγίαν σορόν του μικρού τω δέματι και μεγάλου τω πνεύματι γέροντος και διά σημείων θα αναδείξη τον τάφον Του, ένα ΝΕΟΝ ΤΡΟΠΑΙΟΝ που θα ηλεκτρίζη ευγενείς πιστευούσας ψυχάς εις συνέχισιν αγώνων προς πάταξιν των σκοτεινών δυνάμεων και επικράτησιν του θελήματος του Θεού, ψυχάς κραζούσας το «ούκ εά ημάς καθεύδειν το του Αυγουστίνου τρόπαιον».


Αυγουστίνου Αρχιερέως και Νικολάου και Σοφίας των αειμνήστων γονέων αυτού αιωνία η μνήμη.


Γέροντα, την ευχήν σου.


Ο ελάχιστος εν ιερομονάχοις αρχιμανδρίτης Νικόδημος Πετρόπουλος, προϊστάμενος ιερού ναού Αποστόλου Παύλου Πατρών, ο επί μίαν πενταετίαν σπουδάσας εν Αθήναις ως φοιτητής παρά τους πόδας Σου (Ζωοδόχου Πηγής 44) τη αυστηρά υποδείξει του αειμνήστου πνευματικού μου πατρός Γερβασίου Παρασκευοπούλου.



ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ


ΣΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ



(γιά τόν ἐπίσκοπο πρώην Φλωρίνης

π. Αὐγουστίνο Καντιώτη)


Στήν κοίμησή σου, Γέροντα,

δάκρυα δέν θά χύσω,

γιατί γνωρίζω πώς μ’ αὐτά

δέν θά σ᾿ εὐχαριστήσω.


Ἀφοῦ ἐπῆγε μέ χαρά

στόν Κύριο ἡ ψυχή σου

γιατί νά χύσω δάκρυα

εἰς τήν ἀνάπαυσή σου;


Ἀλλ᾿ εὔχομαι στόν Κύριο,

ζωῆς καί τοῦ θανάτου

νά σοῦ χαρίση ᾿κεῖ πού πᾶς

θέση στά δεξιά Του.


Καί γιά τούς κόπους π᾿ἔκαμες,

εἰς τήν ζωήν ἐτούτη,

νά λάβης ὡς ἀνταμοιβήν

τοῦ οὐρανοῦ τά πλούτη.


Καί μᾶς ἐδῶ πού μείναμε

ὡς τή θανή κοντά σου

εὔχου νά συνεχίσωμε

πιστά τά βήματά σου.


Κι᾿ ἄν σέ στεναχωρήσαμε,

ὅσο στή γῆ ἐζοῦσες,

συγχώρησέ μας, Γέροντα,

ἀφοῦ μᾶς ἀγαποῦσες.


Κι᾿ εὔχου νά μείνουμε πιστοί

μέσα στήν Ἐκκλησία,

κι᾿ ἀγωνισταί, ὅπως ἐσύ,

γιά τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.


Εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς

Καθηγούμενος Ι.Μ. Ἀγ. Παρασκευής

Μηλοχωρίου Πτολεμαδας


O MAXHTHΣ του κ. Kωστή Mπαστιά


H χειροτονία εις Mητροπολίτην του Aρχιμανδρίτου Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί γεγονός.

Tέτοια γεγονότα αποτελούν σταθμόν, καi τέτοιοι σταθμοί παρουσιάζονται κατά πολύ αραιά διαστήματα: Ένα τoν αιώνα.

Oι πνευματικοί του φίλοι ούτε καν το εφαντάζοντο. O ίδιος έπραξε το παν καθ’ όλην την κληρική καi κηρυκτική σταδιοδρομία του για να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Δεν είπε ποτέ το πικρόν γλυκύ. Tο είπε πικρόν εις όλους τους τόνους. H πεπατημένη ζητεί το θέατρον. Kαι ο Aυγουστίνος υπηρξε βαθύτατα αντιθεατρικός. Όχι τζιβλέδες, όχι καμώματα, όχι προσωπεία. Για τούτο δεν έλεγε τω εκάστω αρέσκοντα. Aν τα έλεγε θα είχε ομόθυμον την ψήφον των ελεκτόρων.

Mήπως όμως δεν υπήρχαν και καλά εις την Eκκλησίαν; Yπήρχαν. Aλλά ήσαν ολίγα. Ήσαν ελάχιστα. Tο πλεονάζον καί υπερπερισσεύον ήτο η αμάθεια και το χειρότερον από όλα η σύγχησις. H σύγχησις που καταλύει την όρασιν και δίδει σχεδόν ισοτιμίαν εις τα εωσφορικά και τα Θεία.

Aυτό τον ετρόμαζε, αυτό τον έκανε να επαναστατεί. H νοθεία. O τύπος κατέτρωγε την ουσία. Kαι αυτή ακόμη η χριστιανική ταπεινοφροσύνη είχε καταντήσει ταπεινολογία θηρεύουσα επαίνους και χειροκρότημα.

H υπερηφάνεια υπό μάσκαν. H υποκρισία στη νιοστή δύναμη. Σε τόση υπερπερισσεύουσα φαυλότητα το πυρακτωμένο σίδερο ήτο το ικανό να καθαρίσει τις εξελκώσεις. Yπερβολή; Ίσως. Aλλά χωρίς αυτήν η υποκρισία αποβαίνει πολύ περισσότερον από νικητής. Aποβαίνει θριαμβευτής. Kαι τότε;

H στρατηγική του κατά του εκκλησιαστικού εωσφόρου ήτο τόσον σοφή όσον και απλή. Eγνώρισε ότι ο αγών κατά του εκκλησιαστικού ψεύδους, κατά του εωσφορισμού δεν έχει τέλος.

Eγνώριζεν και γνωρίζει ότι ο αγωνιστής εις αυτήν την μάχην δεν έχει δικαίωμα ύπνου, δικαίωμα δόξης. Aντιθέτως έχει χρέος αδιακόπου αγρυπνίας. ατέρμονος μόχθου, έχει χρέος αίματος και εισπράττει προς δροσισμόν αντί ύδατος όξος και χολή. Tούτο γνωρίζων είχε απεμπολήσει τον φόβο.

Όταν ο κ. Pακιντζής τ. αρχηγός της Aστυνομίας, διοικητής τότε της Aσφάλειας, απείλησε τον Kαντιώτη να τον κλείσει σε μπουντρούμι ο Kαντιώτης απήντησε:
―Ήρθατε να δείτε που κάθομαι; Aπό το ένα μπουντρούμι θα βγω και στο άλλο θα μπω.

Άφοβος και άτρομος. Iδιοσυγκρασία πυρηνικής εκρηκτικότητας αντέχει εις όλα τα βλήματα. Όπλα του· η πίστις, η συνέχεια ο άψογος βίος.

Aυτά εγνώριζε καλά ο Προκαθήμενος και διά τούτο προέταξε το στήθος του και δια τούτο έδωσε τη μάχη της επισκοπήσεως του Aυγουστίνου Kαντιώτη. O Mακαριώτατος Aρχιεπίσκοπος Iερώνυμος ήρθη υπεράνω των προκαταλήψεων εστάθη πολύ υψηλότερα της εκλησιαστικής πεπατημένης, Ήρθη εις ύψη πατερικά και απεκάλυψε εαυτόν οντολογικώς γενναίον. Eύγε.

Kαι ο Kαντιώτης; Aυτός δεν απαναπαύεται εις την δικαίωσιν. Παραμένει μοναχός, μαχητής, αμείληκτος διώκτης πάσης εωσφορικής παραπλανήσεως.

Eις το θέμα Kαντιώτη, θέμα εκκλησιαστικόν από τα μέγιστα δύο απεδείχθησαν ορθοφρονούντες: O αρχιεπίσκοπος Iερώνυμος και ο Λαός.

O Λαός που με την οξύτατην όσφρησιν κατωτέρου τρωκτικού, μυρίζεται που φυσά καθαρός άνεμος και που όχι. Kαι ο Λαός, ο θρησκευμένος Λαός, ήτο εις το πλευρόν του μαχητού Aυγουστίνου όπως προ μακρών χρόνων ήτο εις το πλευρόν του Παπουλάκου, του Aιτωλού Kοσμά, του Σαβοναρόλα.

2 σχόλια:

  1. Πολύ καλό άρθρο αλλά καλύτερο είναι να ακολουθούμε την γραμμή του και να μην συναγελαζόμαστε με φιλοβλάσφημους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα τα κείμενα είναι εμπεριστατωμένα και αρμόδι-
    α να επαινέσουν τον όντως άγιο άνθρωπο!ΤΙΠΟΤΑ άλ
    λο να μην έκανε το ότι διέσωσε χιλιάδες ανθρώ-
    πους από τον εκ πείνης θάνατον στην κατοχή,αλ-
    λά και άλλοτε του ΦΘΑΝΕΙ και του περισσεύει,ώ-
    στε να ΚΕΡΔΙΣΕΙ τον παράδεισο!
    Με ΠΕΙΡΑΖΕΙ όμως και ο χαρακτηρίσμός "ακραίος",
    που του απεδόθη.Ο ίδιος έλεγε ζητώ το 100%,για να επιτύχω το 50%!Και πάλι αιωνία του η μνήμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου