Ομολογία

Κατάντια - Κατάντια - Κατάντια


Οι τρείς αρνηταί μαθηταί

του αγίου Ιουστίνου

Ειρηναίος, Αμφιλόχιος,

Αθανάσιος, ακολουθούν

και διδάσκουν στη Σερβία

την Οικουμενιστική

Θεολογία του ΖΗΖΙΟΥΛΑ

Ομολογουμένως στην Ελλάδα επικρατεί σύγχυση γύρω από τις θεολογικές θέσεις που πρεσβεύει ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς.
Ξενίζει δε πολλούς η σκληρότατη γλώσσα που χρησιμοποιεί και οι μεθοδεύσεις με τις οποίες βάλλει τον τελευταίο καιρό εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου αλλά και του Πρωτοσυγκέλου του π. Συμέων Βιλόβσκι.
Όσοι ασχολούνται με τη Θεολογία στην Ελλάδα είχαν μέχρι σήμερα την εντύπωση ότι ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς, ως πνευματικός μάλιστα υιός του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς είναι ένας από τους πατερικότατους θεολόγους.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Όπως φαίνεται από πληροφορίες που έρχονται από τη Σερβία, ο Αθανάσιος Γιέφτιτς υπήρξε και συνεχίζει να είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταφορείς στη Σερβία της οικουμενιστικής θεολογίας του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, αλλά και της νεωτεριστικής θεολογίας του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά (σε αυτή τη σχέση Γιανναρά - Γιέφτιτς θα αναφερθούμε άλλη φορά).
Ήδη από το 1971 ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς αρχίζει να μεταφράζει στα σερβικά κείμενα του Μητροπολίτου Ιωάννη Ζηζιούλα και να τον διαφημίζει στη Σερβία ως μεγάλο θεολόγο.

Σε άρθρα και μελέτες του παραπέμπει στον Μητρ. Ιωάννη και του αποδίδει αυθεντία σχεδόν ισάξια με αυτήν του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ και του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς.
Υποψιασμένοι για την οικουμενιστική γραμμή του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα και βλέποντας την εισαγωγή της θεολογίας του και στην Σερβία πολλοί αγωνιστές κληρικοί και θεολόγοι αντιδρούν.
Μεταξύ τους και ο επίσκοπος Αρτέμιος αλλά και ο Πρωτοσύγκελος Συμέων Βιλόβσκι που με επιστολή του από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει, το 2001, προς τον επίσκοπο Αρτέμιο ζητά την ενεργότερη ενασχόληση με το ζήτημα της προώθησης της θεολογίας του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα υπό του επισκόπου Αθανασίου Γιέφτιτς στη Σερβία.

Το 2002 τυπώνεται και κυκλοφορεί μάλιστα ένα βιβλίο με τίτλο «Ἡ νεωτεριστική θεολογία τοῦ Μητροπολίτου Ἰωάννου Ζηζιούλα».
Συγγραφέας του ο Rodoljub Lazic, γνωστός στις μέρες μας από την ανάλυση της αντικανονικότητας της δίωξης του επισκόπου Αρτεμίου.
Επιμελητής της έκδοσης του βιβλίου αυτού ήταν ο Ιερομόναχος Συμεών Βιλόβσκι.
Όπως ήταν αναμενόμενο το βιβλίο προκάλεσε την έκρηξη των εν Σερβία υποστηρικτών της θεολογίας Ζηζιούλα, που επιδόθηκαν σε επιθέσεις εναντίον του συγγραφέα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν φαίνεται πως ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς αλλά και οι πνευματικοί του αδελφοί Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος (Ράντοβιτς) και επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος (Μπουλοβιτς) συνέχισαν όχι μόνο να προωθούν την οικουμενιστική θεολογία του Μητρ. Ιωάννη Ζηζιούλα στη Σερβία αλλά και να επιτίθενται σκληρά εναντίον όσων αμφισβητούσαν την ορθοδοξότητα της θεολογίας αυτής και του οικουμενισμού γενικότερα.

Ο μύθος που είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα ότι όλα τα πνευματικά τέκνα του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς είναι στύλοι ορθοδόξου Θεολογίας καταρρίπτεται. Εύστοχα τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του ο π. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης πως

«Εκ των τεσσάρων επιφανών μαθητών (του Ιουστίνου Πόποβοτς) οι τρεις παρεξέκλιναν».

Και διευκρινιστικά αναφέρει:

«Όλοι οι Ορθόδοξοι με ικανοποίηση προσβλέπαμε στους τέσσερις επιφανείς μαθητές του, τον μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο (Ράντοβιτς), τον επίσκοπον Μπάτσκας Ειρηναίο (Μπουλοβιτς), τον πρώην επίσκοπο Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) και τον επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο (Ραντοσάβλιεβιτς).
Άπαντες, ελληνομαθέστατοι και πατερικώτατοι, ήσαν το καύχημα της Σερβικής Εκκλησίας.
Οι τρείς πρώτοι μάλιστα και ως καθηγηταί της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου διεμόρφωσαν και διαμορφώνουν την κατεύθυνση των θεολογικών σπουδών, ενώ ο τέταρτος, ο επίσκοπος Αρτέμιος, διδάκτωρ και αυτός της Θεολογίας, δεν υστερεί σε θεολογική παιδεία και συγγραφική παραγωγή».

Αφού αναφέρει μάλιστα τους αγώνες υπέρ της Ορθοδοξίας του επισκόπου Αρτεμίου προσθέτει:

«O ομολογητής επίσκοπος (ενν. Αρτέμιος) αναφέρθηκε πολλές φορές με υπομνήματα προς την Ιερά Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, στην διαβρωτική οικουμενιστική διδασκαλία επισκόπου-καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, χωρίς να κατορθώσει την λήψη οποιωνδήποτε μέτρων, διότι ο εν λόγω καθηγητής προστατεύεται από την ισχυρή τριάδα των μνημονευθέντων ιεραρχών-καθηγητών, κινουμένων δυστυχώς τώρα όχι επί της γραμμής των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος των Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, αλλ' επί τα ίχνη των ισχυρών συγχρόνων Οικουμενιστών, συγχρωτιζόμενοι και φωτογραφούμενοι μετά του πάπα και των καρδιναλίων του και προωθούντες πλέον ανοικτά στην πολύπαθη, μαρτυρική και αγιοτόκο Σερβία τον φιλοπαπισμό και τον Οικουμενισμό.

O ένας μάλιστα εκ των τριών, ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς, δύο φορές επετέθη υβριστικά και απαξιωτικά κατά το παρελθόν έτος εναντίον των συνταξάντων και υπογραψάντων την «Όμολογία Πίστεως».
Την πρώτη φορά στο συνέδριο που διοργάνωσε τον Ιούλιο του 2009 η ανδρική Ιερά Μονή του Οσίου Νικοδήμου (Γουμένισσα) για τον Άγιο Νικόδημο, προκαλέσας μεγάλη λύπη και οργή στους πατέρες της Μονης που είχαν υπογράψει την «Ομολογία» και που τον άκουγαν επίσης να αμφισβητεί ανοικτά διδασκαλίες και γνώμες του Αγίου Νικοδήμου.
Την δεύτερη φορά, έπραξε το ίδιο στο συνέδριο που οργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας τον Νοέμβριο του 2009, με αφορμή την αγιοκατάταξη των μελών της οικογενείας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά».

Από τα THRISKEFΤΙΚΑ, εκτός του τίτλου