Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ;

του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Ο πάπας και ο κύριος οικουμενικός Βαρθολομαίος, επισκέφθηκαν την εβραϊκή συναγωγή και είπαν ότι έχουμε τον ίδιο Θεό!
Και όπως γνωρίζουμε, ο θεός των Εβραίων τους έβαλε να σταυρώσουν το Χριστό.
Σήμερα ο θεός του πάπα και του κυρίου οικουμενικού, τους προέτρεψε να πάνε εκεί, στη συναγωγή, για να ανακοινώσουν ότι πιστεύουμε στον ίδιο θεό!!

Ήταν δηλαδή σαν να τους είπε το άγιον Πνεύμα, να πάνε και να ζητήσουν συγγνώμη, διότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια αδίκως κατηγορούσε ο ένας θεός τον άλλο.
Δεν ήξεραν οι Εβραίοι και άρα, "ου γαρ οίδασι τι εποίησαν".
Αφέωνται οι αμαρτίες αυτών.
Δεν γνώριζαν καλά τι τους έλεγε τότε ο θεός τους.
Ήταν στη μέση τα πολιτικά,αλλά ήταν στη συνέχεια και οι "πλανηθέντες υπό του αρχεκάκου όφεως".

Αντί να ζητήσουν συγχώρηση οι Εβραίοι, ο πάπας και ο κύριος οικουμενικός πήγαν για να τους δώσουν το καλό παράδειγμα.
Το παράδειγμα ενός θεού που αγαπά και συγχωρεί αδιακρίτως.
Δεν χρειάζεται μετάνοια, δεν χρειάζεται ομολογία ή μαρτυρία πίστεως στον ενανθρωπήσαντα Θεό και Λόγο του Θεού, η θεολογία περιττεύει, το δόγμα άχρηστο.
Μόνο αναγκαίο είναι η πίστη.

Όλοι ας έχουμε στο "πίσω μέρος της κεφαλής" μια πίστη, ανεξάρτητα σε τι μας καλεί να πιστεύουμε.
Ελευθερία έχουμε, δημοκρατία έχουμε, ο καθένας ας ορίσει όποια πίστη θέλει ή ας πάρει μια από τις υπάρχουσες.
Ο θεός τον αγαπά, τον δέχεται και ενδεχομένως να συγχωρεί "παν εκούσιον και ακούσιον αμάρτημα λόγω, έργω ή διανοία".
Γράφω το "ενδεχομένως να συγχωρεί", διότι μπορεί η συγχώρηση να μην είναι αναγκαία. Όταν αγαπάς γίνεσαι θεός (καθ΄ ομοίωσιν) και ο θεός ανάγκες δεν έχει.
Αφήνουμε λοιπόν στην άκρη και τη συγχώρηση.
Πάντως, ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει ανάγκες.
Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.

Κατόπιν όλων αυτών, το ερώτημα είναι :
Αφού πίστη υπήρχε και προ Χριστού, τι την θέλουμε την μετά Χριστόν "καινήν πίστι";
Καλά δεν είμαστε πρώτα;
Άδικα δεν χάθηκαν τόσοι άνθρωποι;
Τόσο αίμα δεν χύθηκε μάταια για του Χριστού την αγία πίστη;

Φοβάμαι, η απάντηση είναι καταφατική.
Είναι βέβαιο ότι κατά τον πάπα και τον κύριο οικουμενικό, αυτή η πίστη έκανε μεγάλη ζημιά.
Φωτιά έφερε στη γη και οι δυο ηγέτες επείγονται να τη σβύσουν.
Το παρελθόν οφείλει να διαγραφεί.
Και τότε ποιός ο ρόλος του πάπα και του κυρίου οικουμενικού, θα ερωτήσετε.
Προφανής η απόκριση.
Μας γυρίζουν πίσω, στην αρχαϊκή, στην αρχέγονη πίστη των Εβραίων.
Ο μεσσίας που περιμένουν ακόμη δεν ήρθε και ο πάπας μετά του οικουμενικού είναι σύμφωνοι.
Θα έρθη, διότι τα χαρίσματα του θεού είναι "αμεταμέλητα" και "ούτω πας Ισραήλ σωθήσεται".

Αυτό βέβαια δεν το λένε οι Εβραίοι.
Ούτε νομίζουν ότι χρήζουν σωτηρίας.
Το λένε αυτοί που συνομολόγησαν ότι οι Χριστιανοί πιστεύουν μαζί τους στον ίδιο Θεό, ότι έχουν την ίδια πίστη "με διαφορετικές εκφράσεις".
Οι Χριστιανοί όμως ήταν πρώην ειδωλολάτρες και η απιστία των Εβραίων, έγινε αφορμή να εγκαταλειφθεί η πίστη των ειδώλων.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν τώρα να ανακαλύψουν νέα πίστη οι Εβραίοι, όταν τους λέμε ότι έχουμε την ίδια;
Έχουν κάθε λόγο να μας θεωρούν ειδωλολάτρες και την πίστη μας ειδωλολατρική.
Αυτοί παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στη δική τους ανεικονική και ανυπόστατη πίστη. Τι συμβαίνει λοιπόν με τους εκπροσώπους των δυο - στην πράξη ενός - χριστιανικών δογμάτων

Συμβαίνουν δυο τινά, δηλαδή, το εξής ένα :
Ή ότι δεν καταλάβαμε, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, ότι κάθε άλλη πίστη, εκτός της δογματικά προσδιορισμένης χριστιανικής, σημαίνει υποστροφή στην ειδωλολατρεία ή ότι ο καθολικός πάπας και ο οικουμενικός πατριάρχης συμπεριλαμβάνουν τον Χριστιανισμό στις ειδωλολατρικές θρησκείες "με διαφορετική έκφραση".
Η οποία δια των "αγίων" αντιπροσώπων της διατείνεται ότι καταργεί την ειδωλολατρεία, την εξ αντικειμένου ειδωλολατρεία, αλλά την διατηρεί στη φαντασία του ανθρώπου.
Αυτό ακριβώς κάνουν οι δύο άλλες, μονοθεϊστικές λεγόμενες, θρησκείες :
Το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός.
Αρνούνται τα είδωλα, αλλά αιχμαλωτίζουν τη φαντασία των πιστών σ΄ αυτά.

Θα ανεχόμαστε για πολύ αυτούς τους λυκοποιμένες ή μήπως γίναμε όλοι ειδωλολάτρες και ακόμη δεν το πήραμε είδηση;

2 σχόλια:

  1. Ο Θεός του Χριστιανισμού είναι ο Θεός του παλαιού Ισραήλ και του νέου Ισραήλ. Ο Εβραϊσμός έχει μείνει στο Θεό του παλαιού Ισραήλ. Άρα ο Θεός του Χριστιανισμού και του Εβραϊσμού δεν είναι ο αυτός.

    Επίσης, ο Θεός της Ορθοδοξίας δεν είναι ο αυτός με το Θεό του Παπισμού:

    Οι Παπικοί στην πραγματικότητα λατρεύουν ΑΛΛΟ ΘΕΟ από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Ενώ για τους Ορθοδόξους ο Θεός είναι ο Πατέρας, για τους παπικούς «θεός» είναι μια ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΟΥΣΙΑ. Γιατί αν ως πρώτη αιτία δεν νοείται ο Πατέρας, τότε νοείται το απρόσωπο μιας δήθεν Τριαδικής ουσίας. Αυτό με τη σειρά του, πέραν της ειδωλολατρίας την οποία εισάγει στον Παπισμό, έχει σοβαρές προεκτάσεις στο ζήτημα των ενδοτριαδικών σχέσεων μεταξύ των Προσώπων, ακόμα και στο τι ακριβώς είναι το καθένα από Αυτά! Αλλοιώνεται πλήρως έτσι ολόκληρο το περιεχόμενο της Θεολογίας, και γίνεται αγνώριστο.

    Επιπλέον, με το να θεωρηθεί ως «θεός» η Ουσία, δεν υπάρχει υποταγή της ουσίας στο πρόσωπο, αλλά αντιθέτως, του προσώπου στην ουσία. Με άλλα λόγια, ο Πατέρας τότε, ΔΕΝ είναι αυτό που είναι επειδή το θέλει, αλλά επειδή τον υποχρεώνει η ουσία Του! Γίνεται κατανοητό έτσι το μέγεθος της βλασφημίας που εισάγει η παπική θεώρηση περί Θεού. Έχουμε έναν «θεό» με εξάρτηση από την ουσία του, έναν ΔΟΥΛΟ ΘΕΟ, που λειτουργεί βάσει αναγκαιότητας και όχι βάσει ελευθερίας και βούλησης, σαν τους ενδοσυμπαντικούς «θεούς» των ειδωλολατρών, που ορίζονται από την «ειμαρμένη», και όχι από την ελευθερία βούλησης που διαθέτουν.

    Δευτερεύουσες συνέπειες των ανωτέρω, (για να κατανοηθεί το βάθος και η σοβαρότητα του ζητήματος), είναι το ότι καταργείται η ελευθερία, ως απαραίτητο συστατικό της ομοίωσης με τον Θεό, και καταρρέει ολόκληρο το σωτηριολογικό δόγμα της Χριστιανικής πίστης, συμπαρασύροντας φυσικά την αγάπη, (εφόσον και τα πρόσωπα της Θεότητας ορίζονται από την ουσία τους και όχι από αυτόβουλη αγάπη). Και καταλήγουμε στον θεό - κριτή - τιμωρό της Δύσης, που μόνο να τον φοβάται και να τον μισεί μπορεί κάποιος!

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΟΧΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ

    Ο Θεός του Χριστιανισμού είναι ο Θεός του παλαιού Ισραήλ και του νέου Ισραήλ. Ο Θεός του Εβραϊσμού είναι ο Θεός του παλαιού Ισραήλ και μόνον, είναι ο Θεός του Νόμου, αλλά όχι και της Χάριτος. Άρα Χριστανισμός και Εβραϊσμός δεν έχουν τον ίδιο Θεό.

    Ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι ο αυτοδημιούργητος Τριαδικός Θεός, ενώ ο Θεός του Παπισμού είναι ο ετεροδημιούργητος εκ της Θείας Ουσίας Θεός:

    Οι Παπικοί στην πραγματικότητα λατρεύουν ΑΛΛΟ ΘΕΟ από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Ενώ για τους Ορθοδόξους ο Θεός είναι ο Πατέρας, για τους παπικούς «θεός» είναι μια ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΟΥΣΙΑ. Γιατί αν ως πρώτη αιτία δεν νοείται ο Πατέρας, τότε νοείται το απρόσωπο μιας δήθεν Τριαδικής ουσίας. Αυτό με τη σειρά του, πέραν της ειδωλολατρίας την οποία εισάγει στον Παπισμό, έχει σοβαρές προεκτάσεις στο ζήτημα των ενδοτριαδικών σχέσεων μεταξύ των Προσώπων, ακόμα και στο τι ακριβώς είναι το καθένα από Αυτά! Αλλοιώνεται πλήρως έτσι ολόκληρο το περιεχόμενο της Θεολογίας, και γίνεται αγνώριστο.

    Επιπλέον, με το να θεωρηθεί ως «θεός» η Ουσία, δεν υπάρχει υποταγή της ουσίας στο πρόσωπο, αλλά αντιθέτως, του προσώπου στην ουσία. Με άλλα λόγια, ο Πατέρας τότε, ΔΕΝ είναι αυτό που είναι επειδή το θέλει, αλλά επειδή τον υποχρεώνει η ουσία Του! Γίνεται κατανοητό έτσι το μέγεθος της βλασφημίας που εισάγει η παπική θεώρηση περί Θεού. Έχουμε έναν «θεό» με εξάρτηση από την ουσία του, έναν ΔΟΥΛΟ ΘΕΟ, που λειτουργεί βάσει αναγκαιότητας και όχι βάσει ελευθερίας και βούλησης, σαν τους ενδοσυμπαντικούς «θεούς» των ειδωλολατρών, που ορίζονται από την «ειμαρμένη», και όχι από την ελευθερία βούλησης που διαθέτουν.

    Δευτερεύουσες συνέπειες των ανωτέρω, (για να κατανοηθεί το βάθος και η σοβαρότητα του ζητήματος), είναι το ότι καταργείται η ελευθερία, ως απαραίτητο συστατικό της ομοίωσης με τον Θεό, και καταρρέει ολόκληρο το σωτηριολογικό δόγμα της Χριστιανικής πίστης, συμπαρασύροντας φυσικά την αγάπη, (εφόσον και τα πρόσωπα της Θεότητας ορίζονται από την ουσία τους και όχι από αυτόβουλη αγάπη). Και καταλήγουμε στον θεό - κριτή - τιμωρό της Δύσης, που μόνο να τον φοβάται και να τον μισεί μπορεί κάποιος!

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου