Ομολογία

"Ο εγκληματίας επιστρέφει

στον τόπο του εγκλήματος"

Αν και «χεiλη Αρχιερεως ου ψευδονται»…

Ψευδη πολλα, ψευδη

σκοπιμα και ασυστολα

απο τον «δεσποτη»

της Παφου κ. Γεωργιο

Τις τελευταίες ημέρες και με μεγάλη καθυστέρηση λάβαμε γνώση από το διαδίκτυο μιας θλιβερής τηλεοπτικής συνέντευξης, που έδωσε στην δημοσιογράφο Ντόρα Χριστοδούλου (στο «Πάφος ΤV») ο Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα που συνέβησαν τον Οκτώβριο του 2009 στην Χλώρακα Πάφου, κατά την εκεί 11η συνάντηση της Μικτής Επιτροπής Λατίνων και Ορθοδόξων με θέμα το πρωτείο του Πάπα κατά την πρώτη χιλιετία.

Θλίψη και ιερά αγανάκτηση είναι τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον ορθόδοξο χριστιανό, βλέποντας έναν Επίσκοπο —σε ρόλο «δεσπότη»— να καταφεύγει σε συνειδητά ψεύδη, απροσχημάτιστες συκοφαντίες και ανενδοίαστη παραπληροφόρηση, για ν’ αποδιώξει από πάνω του τις βαρύτατες κατηγορίες που του απευθύνο-νται, βάσει των Ι. Κανόνων αλλά και του κοινού ποινικού δικαίου!… Από ποιόν, λοιπόν, πρέπει να περιμένουμε σήμερα να πει την αλήθεια;

Δεν θα σχολιάσουμε όλη τη συνέντευξη και όσα απαράδεκτα από θεολογικής και εκκλησιολογικής από-ψεως είπε εκεί, γιατί δεν αντέχουν σε θεολογική αξιολόγηση και κριτική. Άλλωστε η Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος» (ΦΕΚΦ) έχει ήδη απαντήσει με κείμενά της στα ζητήματα που θίγονται στην εν λόγω συνέντευξη(1). Θα απαντήσουμε μόνο σε επτά ψεύδη του. Πρέπει όμως, πριν προχωρήσουμε στις απαντήσεις, να σημειώσουμε τρεις παραμέτρους, που από μόνες τους αναδεικνύουν το ήθος και το ύφος του «δεσπότη» και της δημοσιογράφου:

(α) Η συνέντευξη ήταν καταφανώς «στημένη», για να δώσει την ευκαιρία στον Πάφου κ. Γεώργιο να πει τα όσα είπε.

(β) Όχι μόνον δεν αναφέρθηκε στη συνέντευξη, τί ακριβώς υποστηρίζουν οι διαμαρτυρόμενοι κατά του Διαλόγου και του Οικουμενισμού, αλλά η δημοσιογράφος —παραβιάζοντας κάθε δημοσιογραφική δεοντολο-γία— στις «αβανταδόρικες» ερωτήσεις-τοποθετήσεις της αναφερόταν με χαρακτηρισμούς («φανατικούς», «κα-τάληψη» κ.λπ.) και απαξιωτικά σε αυτούς.

(γ) Ο Πάφου κ. Γεώργιος ενώ αναφέρθηκε σε θεολογικά και εκκλησιολογικά θέματα (χωρίς, βεβαίως, να αναφέρει την θεολογική επιχειρηματολογία των αντι-παπικών και αντιοικουμενιστών) δεν τα υποστήριξε με θεολογικό και τεκμηριωμένο και ποιμαντικό λόγο, αλλά ανέπτυξε έωλη και αντορθόδοξη και εκκοσμικευτική επιχειρηματολογία, περιοριζόμενος σε ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον τους.
Όποιος έχει υπομονή να παρακολουθήσει τη συνέντευξη, που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο(2), ίσως βρει τα λεγόμενά μας υπέρ το δέον επιεική.

Εκ των πολλών απαράδεκτων που είπε ο Πάφου κ. Γεώργιος, στην ανωτέρω συνέντευξη, επισημάνουμε επτά σημεία, στα οποία άλλη μια φορά σύγχρονος Ιεράρχης καταρρίπτει την παλιά φράση-αξίωμα των πατεράδων μας:

«χείλη Αρχιερέως ου ψεύδονται»:

Ψεύδος πρώτο: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται, όταν —θέλοντας ν’ αποδείξει ότι η προσευχητική ο-μολογία της Ορθοδόξου Πίστεως κατά τοῦ Διαλόγου ήταν «ξενόφερτο το φαινόμενο»— λέγει, πως εμείς(3) επήγαμε από την Ελλάδα στην Κύπρο για να οργανώσουμε αυτή την αντίδραση κατά της 11ης Συνάντησης της Μικτής Επιτροπής Ορθοδόξων και Λατίνων, ωσάν οι Κύπριοι να μην μπορούσαν μόνοι τους να την οργανώ-σουν.
Η αλήθεια είναι, ότι ως Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος», μετά από έντονο προβληματισμό και συζήτηση, είχαμε αποφασίσει να μην πάμε(4) στην Κύπρο. Όμως, μας προσκάλεσε το Παγκύπριο Χριστιανικό Ορθόδοξο Κίνημα (ΠΑΧΟΚ) «Άγιος Νίκων ο μετανοείτε», το οποίο και διοργάνωσε την προσευχητική διαμαρ-τυρία, μέσω του δημοσιογράφου κ. Διονύση Μακρή (που δεν είναι μέλος του «Κοσμά Φλαμιάτου»), για να βο-ηθήσουμε, δίνοντας 2-3 ενημερωτικές συνεντεύξεις (σχετικές με τα των Διαλόγων και του Πρωτείου του Πάπα) σε ραδιοφωνικούς σταθμούς Μητροπόλεων της Κύπρου, σε έντυπα και τηλεοπτικά μέσα. Δεχθήκαμε —θεωρώντας ότι, παρά την αρνητική απόφασή μας, η βούληση του Θεού μας ήθελε εκεί— και με την ευλογία και την παρότρυνση των πνευματικών μας (στους οποίους εκθέσαμε τους δισταγμούς μας) κατεβήκαμε στην Κύπρο. Δώσαμε τις συνεντεύξεις όπου κατέστη εφικτό και, φυσικά, βρεθήκαμε κι εμείς στην Χλώρακα για να συμπα-ρασταθούμε στην ειρηνική και προσευχητική εκδήλωση διαμαρτυρίας με την ανάγνωση ολόκληρου του Ψαλτηρίου. Εκεί είδαμε την αγωνιστικότητα των Κυπρίων, που οργανωμένοι και με 70 περίπου πανώ, τα οποία είχαν αναπτύξει στον χώρο έξω από το ξενοδοχείο, διαδήλωναν την αντίθεσή τους στον Διάλογο με τους Λατίνους και τον εξουνιτισμό της Αγίας Ορθοδοξίας μας. Αν μας έδωσαν κάποια πρωτοβουλία, ήταν γιατί είχαμε κάποια πεί-ρα από άλλες εκδηλώσεις και κυρίως όταν ο Αρχιεπίσκοπος απείλησε τους Κληρικούς και τους Μοναχούς με τιμωρίες και παρενέβη η Αστυνομία, με την οποία χρειάστηκε να διεξάγουμε διαπραγματεύσεις.

Ψεύδος δεύτερο: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται, αποκαλώντας τον Πρόεδρο της Ενώσεως «πρώην παπικό ιερέα», και τον υβρίζει αποκαλώντας τον «γενίτσαρο». Ο Πρόεδρος όχι μόνον δεν ήταν «ιερέας», αλλά εκινείτο στον πολιτικό χώρο της αθεΐας!… Ο «δεσπότης», είναι ίσως δικαιολογημένος την πρώτη φορά που το είπε, εφ’ όσον είχε κακή πληροφόρηση. Ευθύνεται, όμως, γιατί και μετά τη διάψευση του Προέδρου σε έντυπα και τηλεοπτικά μέσα, προηγηθείσα της ανωτέρω συνεντεύξεώς του «δεσπότη», επέμενε να το επαναλαμβάνει· οπότε τίθεται ζήτημα για την σκοπιμότητα της εμμονής του.
Αλλά η περί «γενιτσαρισμού» κατηγορία που απευθύνει, αποκαλύπτει τα πραγματικά λατινόφρονα συναι-σθήματα και φρονήματα του «δεσπότη» της Πάφου, που καθορίζουν κι εξηγούν τα φιλοπαπικά, οικουμενιστικά και κερδοσκοπικά καμώματά του. Αντί ως ορθόδοξος ιεράρχης να χαρεί που ο Θεός οικονόμησε έναν αιρετικό να γευτεί το φως της αληθούς Πίστεως και να επιστρέψει στην Αγία Ορθοδοξία μας, με θερμό και ενεργό πνευ-ματικό νόστο, εκείνος τον λοιδορεί, αποδεικνύοντας —εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια— πως τελικά μάλλον στον ίδιο αρμόζει αυτός ο χαρακτηρισμός, του γενίτσαρου, αφού έχει αποδεχθεί εσωτερικά τον παπισμό (υπό την μορφή του Οικουμενισμού) και ως εκ τούτου ελέγχεται από την συνείδηση του, στενοχωρείται και αγανα-κτεί για την επιστροφή του ανανήψαντος στην Ορθοδοξία!!! «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»…

Τρίτο ψεύδος: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται και αυτοδιαψεύδεται, λέγοντας ότι όσοι ήσαν στο εκ-κλησάκι —τον ιστορικό ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στην Χλώρακα(5)— δεν προσεύχονταν, αλλά «εκάθονταν και κουβέντιαζαν και (σ.σ. μόλις με είδαν, τότε) αμέσως σηκώθηκαν να πάνε να ψάλλουν και να κάνουν ακολου-θία». Όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα ήμασταν εκεί αδιαλείπτως προσευχόμενοι. Ακόμη και στα απαραίτητα διαλείμματα που κάναμε, ένας ήταν πάντοτε στο αναλόγιο…
Αλλά εδώ ο «δεσπότης» συλλαμβάνεται «κλέπτων οπώρας»! Ενώ ισχυρίζεται ότι κάναμε κατάληψη και κλειδωθήκαμε μέσα στον ναό, πώς εκείνος μας αιφνιδίασε καταλαμβάνοντάς μας αναπαυομένους και συζητού-ντες και όχι προσευχομένους; Ας αποφασίσει ο «δεσπότης»: είχαμε κάνει κατάληψη ή μας αιφνιδίασε; Και τα δυο μαζί αποκλείεται! Αλλά ψεύδεται και στα δύο: ούτε κατάληψη κάναμε, ούτε μας αιφνιδίασε. Προσευχή κάναμε, την οποία διέκοψε με βάρβαρο και ανάξιο για ιεράρχη τρόπο!…

Ψεύδος τέταρτο: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται, προσπαθώντας να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τον σεβαστό και αγαπητό στους Κυπρίους ασκητικό και άγιο Καθηγούμενο της παλαιφάτου και χαριτοβρύτου Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, ο οποίος, με τη σύμφωνη γνώμη του Ηγουμενοσυμβουλίου και με ομόφωνη την Ἱερά Αδελφότητο, έδωσε την ευλογία του όχι μόνον στους Μοναχούς του, αλλά και στα μέλη του ΠΑΧΟΚ και σ’ εμάς τους Ελλαδίτες, δι’ επιθέσεως της χειρός του στις κεφαλές μας και σταυρώνοντάς μας για τη συμμετοχή όλων μας στην εκδήλωση διαμαρτυρίας· και μάλιστα μετά το πέρας αυτής ο άγιος Καθηγούμενος μας ευλόγησε πάλι και μαζί με όλη την Αδελφότητα μας ευχαρίστησε και μας συνεχάρη, ιδιαιτέρως εκείνους που είχαν συλ-ληφθεί από την Αστυνομία.
Γι’ αυτό ο «δεσπότης» προσπαθεί να ρίξει το βάρος στους Μοναχούς, ενοχοποιώντας τους εμμέσως και ψευδώς, λέγοντας πως μπορεί «κάποιοι μοναχοί να έφυγαν χωρίς την άδειά του (του ηγουμένου), αυτό θα το δεί η Σύνοδος», ωσάν να ήταν δυνατό να φύγουν κρυφά οι Μοναχοί από το Μοναστήρι σαν σκολιαρόπουλα, και μάλιστα να φύγουν από ένα Μοναστήρι σαν του Σταυροβουνίου (δικά του λόγια είναι τα παρακάτω), που βρί-σκεται «πολύ ψηλά στην εκτίμηση και της Ιεραρχίας, αλλά και όλου του λαού της Κύπρου»! Όμως η δημοσιογρά-φος επιμένει και ρωτά: «Λέτε, πως μπορεί και να μη το γνώριζε ο ηγούμενος;» Και ο «δεσπότης» της Πάφου —αφού έριξε πρώτα ανεύθυνα την κατηγορία περί τάχα ανυπακοής των Μοναχών— αναδιπλώνεται και λέει: «Θα κάνει τις ανακρίσεις ο οικείος Μητροπολίτης. Θα δει αν, το ήξερε ο ηγούμενος, δεν το ήξερε, είχαν την άδειά του…»!

Ψεύδος πέμπτο: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται και αυτοδιαψεύδεται, όταν λέει: «Οι ίδιοι εκλειδώ-θηκαν μέσα στην Εκκλησία και απαγόρευαν σε άλλους να πάνε να προσευχηθούν. Εκλειδώθηκαν μέσα στο εκκλη-σάκι και δεν επέτρεπαν σε άλλους να προσευχηθούν, είτε ήταν ορθόδοξοι, είτε ήταν καθολικοί. Αυτό δεν συνιστά αδίκημα;». Η αλήθεια, όμως, είναι πως όχι μόνον έμπαινε όποιος ήθελε, αλλά και οι αστυνομικοί, και ο λατίνος ιερέας (την αιρετική τελετή δεν τον αφήσαμε να κάνει!), και οι περιηγητές. Και βεβαίως ο ίδιος, που μας «αιφ-νιδίασε»!…

Ψεύδος έκτο: Ο «δεσπότης» της Πάφου ψεύδεται και όταν λέει ότι υβρίζαμε και προκαλούσαμε τους α-στυνομικούς. Αντιθέτως, οι σχέσεις μας με τους αστυνομικούς —έως την εισβολή τους, κατόπιν άνωθεν ανίερης και υποβολιμαίας εκ του Αρχιεπισκόπου εντολής— ήταν από άψογες έως αδελφικές. Πολλοί από αυτούς και πολλές φορές προσεύχονταν μαζί μας, συζητούσαμε και εξέφραζαν τη στενοχώρια τους για τη θέση στην οποία υπηρεσιακώς είχαν περιέλθει, μοιραζόμασταν το κολατσιό και τα αναψυκτικά!…

Ψεύδος έβδομο: Ο Μητροπολίτης Πάφου ψεύδεται, ως προς τον ξυλοδαρμό του φοιτητή θεολογίας και το σπάσιμο της φωτογραφικής μηχανής, όταν λέγει: «την φωτογραφική την τράβηξα από το χέρι του ανθρώπου. Ούτε έσπασεν, ούτε έμεινεν κομμάτι στα χέρια του». Η αλήθεια είναι ότι, όταν καταφερόταν ο Μητροπολίτης κατά των προσευχομένων στο αναλόγιο Μοναχών, αρπάζοντας από τα χέρια τους και πετώντας στο δάπεδο το Ψαλτήρι, το Μέγα Ωρολόγιον και άλλα βιβλία, ο φοιτητής τον φωτογράφισε κι εκείνος όρμησε πάνω του για να τον σταματήσει και για να εξαλείψει την απόδειξη του γεγονότος! Ο φοιτητής δεν έδινε τη μηχανή κι εκείνος χειροδίκησε, τη στιγμή που οι αστυνομικοί, οι οποίοι τον συνόδευαν, ασμένως ακινητοποιούσαν τον φοιτητή, φοβούμενοι ίσως μήπως αντεπιτεθεί αμυνόμενος!…

Δεν θα αναλύσουμε τώρα και άλλα ψεύδη του, όπως: «Και αυτό το οποίο λενε ότι απαγορεύεται η συμπροσευ-χή. Έχουν λανθασμένες αντιλήψεις γι’ αυτό το πράγμα…». Κρύβει ψευδόμενος κι εδώ ο Μητροπολίτης, πως δεκάδες Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τις συμπροσευχές και κατεδαφίζει έτσι, εκείνο που έπρεπε, ιδιαιτέρως ως εκ του ιερατικού αξιώματός τους, να προστατεύει. Αυτό όμως χρειάζεται μεγάλη ανάλυση για τον λαό, που —κακώς και με ευθύνη των ποιμένων του— αγνοεί τους Ιερούς Κανόνες, αν και είναι πασιφανής στους γνωρίζο-ντας η απαγόρευση των συμπροσευχών, εκτός φυσικά από εκείνους που «εμήδισαν».
Να κλείσουμε, όμως, και με κάτι για το οποίο πρέπει να επαινεθεί ο Επίσκοπος. Πρέπει να επαινεθεί και να του απονεμηθεί μετάλλιο από την Αστυνομία της Κύπρου, γιατί την υποστήριξε και δικαιολόγησε τους τρα-μπουκισμούς ελαχίστων οργάνων της, που υπερέβαλαν στην εφαρμογή της εντολής: πετάξτε τους έξω. Βέβαια, ο αστυνομικός διευθυντής στην τηλεόραση και ο πολιτικός υπεύθυνος κατεδίκασαν (προς τιμήν τους) τα γεγο-νότα και διέταξαν ανακρίσεις για τους υπευθύνους αστυνομικούς, αλλά επειδή δεν θα βρούν καλύτερο υποστη-ρικτή της αστυνομικής βίας, καλύτερο κήρυκα του μη κολασμού παράνομων ενεργειών κάποιων αστυνομικών οργάνων, γι’ αυτό, ας του απονείμουν ένα μετάλλιο: του κήρυκα της κρατικής αυθαίρετης κατασταλτικής βίας και του ραγιαδισμού.

Θαυμάστε τα λόγια του και προσέξτε κυρίως την έμμεση σύγκριση και τον «ευφυή» πα-ραλληλισμό που κάνει μεταξύ των προσευχομένων Μοναχών του Σταυροβουνίου και λαϊκών από τη μία μεριά, και των αναρχικών που πέρυσι έκαψαν την Αθήνα από την άλλη!!!«Όταν λοιπόν αποφάσισε η Αστυνομία, —οπωσδήποτε θα πήραν κάποιαν εντολή—, να ελευθερώσουν τον χώρο της Εκκλησίας, τότε έγιναν αυτά τα οποία είδατε. Όμως κάθε γεγονός πρέπει να κρίνεται κάτω από τις συνθήκες που γίνεται εκείνη την στιγμή. Όχι να βλέπουμε απλώς μιαν εικόνα από το γραφείο μας, χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται εκεί. Όταν κάποιος αντιστέκεται με εκείνην την βία που είδαμε στην σύλληψη» (σ.σ.: Την βίαιη και παρά-νομη σύλληψη προσευχομένων ορθοδόξων χριστιανών μέσα από το άσυλο του Ιερού Ναού, ο Πάφου δεν την μνημονεύει. Αντίθετα, βαπτίζει «βία» την εμμονή μας στην προσευχή και την αντίστασή μας στην βί-αιη και παράνομη διακοπή της!)

Και συνεχίζει: «Τί έπρεπε να κάνουν; να τον αφήσουν να φύγει; Είμαι σε θέση να πω ότι τους ύβρισαν κιόλας τους αστυνομικούς» (σ.σ. Κι άλλο ασύστολο ψέμα!). «Έπρεπε να μην αντιδρά-σουν οι αστυνομικοί; Νομίζω πως είμαστε λίγο υπερβολικοί στο να θέλουμε να παροπλίσουμε την Αστυνομία. Στο τέλος δεν θα έχουμε κράτος ευνομούμενον (σ.σ. Για να προστατεύει και να επιβάλλει με την κρατική βία τις ανομίες και τις αυθαιρεσίες, τα ηθικά και οικονομικά σκάνδαλα, τις κακοδοξίες και τις αιρέσεις των δε-σποτάδων!), θα έχουμε κράτος αναρχίας. Να δούμε και τις συνθήκες εκείνης της στιγμής. Ήταν μια στιγμή που ο καθένας μπορεί να παρεκτραπεί» (σ.σ. Οι αστυνομικοί που άσκησαν τη βία, μπορούσαν να παρεκτραπούν. Οι προσευχόμενοι Μοναχοί που την υφίσταντο, όχι!). Και τελειώνει ο Πάφου με το αμίμητο σε αντιστοιχία παράδειγμα: «Είχαμε το παράδειγμα το συγκεκριμένο της Ελλάδας. Έκαψαν την Αθήνα όλη οι αναρχικοί και δεν επενέβη η Αστυνομία. Αυτό θέλουμε να κάνουμε;…».

Όχι μόνον άσκησε ο ίδιος βία, αλλά προτρέπει και τους αστυνομικούς να ασκούν βία, και μάλιστα περισσότερη βία!!!

Και μόνον γι’ αυτό, βάσει των Ιερών Κανόνων, ο «δεσπότης» της Πάφου είναι καθαιρετέος!!!

Τί άλλο να πει κανείς… Αυτό είναι τό ήθος και το ύφος του ανδρός!…

Θεσσαλονίκη, 26 Φεβρουαρίου 2009

Για την Φιλορθόδοξο Ένωσι «Κοσμάς Φλαμιάτος»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Ο Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) Βλέπε: (α) «Άκαρπη απέβη η Συνάντηση της Μικτής Επιτροπής Ορθοδόξων και Λατίνων στην Κύπρο. Αιρετίζοντες και αιρετικοί διαλέγονται, υπονομεύοντας την αυθεντικότητα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και την ακεραιότητα της Εκκλησίας μας. Δεν πέρασε το “Πρωτείο του Πάπα” ως καθεστώς στην πρώτη χιλιετία», στο «Να πούμε όχι στον Πάπα, τον τρίτο και οριστικό Αττίλα», Ειδικό Ενημερωτικό Φυλλάδιο της ΦΕΚΦ, Φεβρουάριος 2010, σελ. 4. (Έχει αναρτηθεί και στο διαδίκτυ-ο: www.pthe.gr) (β) «Όλη η αλήθεια για την προσευχητική Ομολογία Πίστεως και τα γεγονότα στην Χλώρακα της Πάφου. Εισβολή αστυνομικών σε ιερό ναό, κακοποίηση και σύλληψη προσευχομένων Μοναχών και Λαϊκών. Κατόπιν προτροπής και πιέσεων του Επισκόπου Πάφου και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου», στο ίδιο, σελ. 13.

(2) Έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο: http://aktines.blogspot.com/2010/02/blog-post_736.html.

(3) Ὁ δημοσιογράφος κ. Διονύσης Μακρής, εκδότης της μηνιαίας εφημερίδας «Στύλος Ορθοδοξίας», ο Λαυρέντιος Ντε-τζιόρτζιο και o Παναγιώτης Σημάτης, πρόεδρος και γραμματέας αντιστοίχως της Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιά-τος» (ΦΕΦΚ).

(4) Απόδειξη της αποφάσεώς μας, αποτελεί τρισέλιδη εμπιστευτική Επιστολή που αποστείλαμε στον Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο, με ημερομηνία 7/10/2009. Σ’ αυτήν (μαζί με άλλα) τον πληροφορούσαμε για την εμπειρία μας από την Ημερί-δα της Θεσσαλονίκης, τις καινοφανείς τοποθετήσεις τῶν Πατριαρχικῶν και τις μεθοδεύσεις τους για την επιβολή του παπι-κού Πρωτείου (όπως αυτά στην Ημερίδα της Θεσσαλονίκης αποκαλύφθηκαν) και τις προθέσεις των Οικουμενιστών να επι-σημοποιήσουν (όσα απ’ αυτά μπορέσουν) στην Κύπρο. Τέλος τον πληροφορούσαμε για τους λόγους που —ενώ θέλαμε— δεν θα πηγαίναμε στην Κύπρο για να συμμετάσχουμε κι εμείς στον κοινό αγώνα υπέρ της Πίστεως, και τον παρακαλούσα-με να ενεργήσει δεόντως τα κατ’ αυτόν.

(5) Βλέπε για τα εκεί γεγονότα στό «Όλη η αλήθεια…», ό. π., σελ. 25 (υποσημ. 13)· σελ. 29 (Προσάρτημα 1. ‘Ορθόδοξος ιερός ναός, «κράχτης κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων).