Θεολογική Ημερίδα με θέμα:«Αποτειχιζόμενη Ορθοδοξία. Οκτώ χρόνια μετά» (Απόψεις -σχόλια) (ΜΕΡΟΣ Β)

 

Συνεχίζουμε την παράθεση ιστορικών στοιχείων που αφορούν την ιστορία του Οικουμενισμού και τις αποτείχισης, επειδή παρακολουθώντας την παραπάνω ημερίδα,που πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιουνίου 2025 στην Θεσσαλονίκη δημιουργούνται σοβαρές ενστάσεις και απορίες.

Α.Ο τίτλος και ο υπότιτλος της ημερίδας.

Ο  τίτλος  «Αποτειχιζόμενη Ορθοδοξία οκτώ χρόνια μετά», με τον υπότιτλο

« Ξεπεράστηκαν οι κόκκινες γραμμές», δημιουργεί την εντύπωση ότι η αποτείχιση στην σύγχρονη Ορθοδοξία έχει διάρκεια ζωής οκτώ χρόνια και μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα ξεπεράστηκαν οι κόκκινες γραμμές. Δηλ.οι οργανωτές θέλουν να ταυτίσουν την εμφάνιση της αποτείχισης, μόνο από τον χρόνο της αποτείχισης της  ομάδας  του π.Θ.Ζήση, αγνοώντας προκλητικά το τί έχει προηγηθεί. Η άποψή μας είναι ότι η σύγχρονη αποτείχιση (20^ος και 21^ος αιώνας) ξεκινάει πολύ πριν, όπως φυσικά και η εμφάνιση του Οικουμενισμού. Mε την Κολυμπάριο Σύνοδο το 2016  ξεπεράστηκαν οι κόκκινες γραμμές και έχουμε πλέον  ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ. Απλά στα εννιά χρόνια που πέρασαν απο τον Ιούνιο του 2016 έγιναν εμφανέστατα τα  αποτελέσματα της δογματικής εκτροπής. Τέτοια είναι: οι μεικτοί γάμοι, οι παρουσίες αιρετικών στην διάρκεια Θείας Λειτουργίας και μάλιστα μέσα στο Ιερό Βήμα, οι συμπροσευχές και τα κρυφά συλλείτουργα ακόμη και με γυναίκες «ιερείς», οι απαγγελίες του Φιλιόκβε ακόμη και μέσα στους Ιερούς Ναούς από «Ορθοδόξους» Ιεράρχες, οι κοινοί συνεορτασμοί όπως των Θεοφανίων, οι ατελείωτες συναντήσεις, οι φιλοφρονήσεις, τα αγκαλιάσματα και τα δώρα εκατέρωθεν, η δωρεά του Σώματος και Αίματος του Χριστού σε Παπικούς, η κατάλυση όστιας από «Ορθοδόξους» Ιεράρχες, η παραχώρηση Ορθοδόξων Ιερών Ναών σε Παπικούς για να λειτουργούν και το αντίστροφο,η έκδοση και η διανομή του Κορανίου από «Ορθοδόξους» Ιεράρχες, η αναγνώριση αχειροτόνητων, αφορισμένων λαϊκών ως «Εκκλησία» και η Ευχαριστιακή Κοινωνία με αυτούς, η αλλαγή των Ιερών Κειμένων για να μην θίγονται οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι και οι αιρετικοί.

Τα βλέπουμε με την αδειοδότηση και Βάπτιση υιοθετημένων τέκνων ομοφύλων ζευγαριών από «Ορθοδόξους» Ιεράρχες και τις ευχές για να παραδειγματιστούν τα παιδιά τους από τον έρωτα των ομοφύλων «γονέων» τους. Τα βλέπουμε με το βίαιο κλείσιμο των Ιερών Ναών λόγω ενός ιού και τον διωγμό ιερέων και πιστών που προσπάθησαν να μεταλάβουν Σώμα και Αίμα Χριστού, με τις οι ύβρεις, το μίσος και την «ανθρωποφαγία» κατά όσων αδελφών επέλεξαν να μην εμβολιαστούν, με τις κοσμικές εκδηλώσεις μέσα σε Ιερούς Ναούς, με τα πάρε-δώσε Ιεραρχών με Μασονικές Στοές, κοκ.

Υπενθυμίζουμε τα εξής:

1. Η πορεία του Οικουμενισμού  ξεκινά το 1902 με την «Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιο» του Μασόνου Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄. Το 1920 ο Τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Προύσης Δωρόθεος θέτει τον «χάρτη» για την ίδρυση του ΠΣΕ και των Οικουμενιστικών του στόχων με το Διάγγελμα «Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού» και το 1948 η Εκκλησία της Ελλάδος γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΣΕ. Έκτοτε, οι δογματικές εκπτώσεις οι οποίες υπεγράφησαν από την Ιεραρχία μας στα πλαίσια αυτών των διαλόγων ξεπερνούν κάθε φρικτή φαντασία.

2.Τα πρακτικά αποτελέσματα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού τα βλέπουμε γύρω μας εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η σκανδαλώδης αλλαγή του ημερολογίου το 1923 η οποία οδήγησε στο «παλαιοημερολογίτικο» πρόβλημα το 1935 και ο,τι ακολούθησε.

3. Η προσπάθεια ένωσης με τους Παπικούς αναζωπυρώνεται από τον Μασόνο Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα και την Α΄ Πανορθόδοξο Διάσκεψη της Ρόδου το 1961. Έκτοτε, οι επαφές του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχη με τον εκάστοτε Πάπα αυξάνουν σε εκθετική μορφή. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής συνεστήθη και η Διεθνής Μικτή Επιτροπή Θεολογικού Διαλόγου η οποία συνεδριάζει από το 1980 μέχρι σήμερα.

4. Το 1950 υπέγραψαν στην Δήλωση του Τορόντο ότι η Εκκλησία του Χριστού, ο Χριστός δηλαδή, είναι ελλιπής όταν δεν έχει κοινωνία με τις αιρέσεις.

5. Στις 7 Δεκεμβρίου 1965 έγινε η Άρση των αναθεμάτων του Σχίσματος του 1054 από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και τον Πάπα Παύλος ΣΤ’.

6. Ο  μεν Πάπας Παύλος ΣΤ’ επισκέφθηκε το Φανάρι, στις 25 Ιουλίου 1967, ο δε Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, προσφωνώντας τον Πάπα μέσα στη βασιλική του Αγίου Πέτρου τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, τόνισε ότι «πλείονα εισί τα ενούντα και ολιγότερα τα χωρίζοντα ημάς».

7.Το 1990 υπέγραψαν στην Συμφωνία του Σαμπεζύ ότι και οι αιρετικοί Μονοφυσίτες κατέχουν την Χριστολογική αλήθεια! Συνεπώς, κατά την Ιεραρχία μας, ήσαν σε πλάνη όσοι Άγιοι Πατέρες συνεκάλεσαν Συνόδους και καταδίκασαν τις κακοδοξίες των Μονοφυσιτών ως αιρετικές!

8.Το 1993 υπέγραψαν στην Συμφωνία του Μπαλαμάντ ότι αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια και το Βάπτισμα των αιρετικών Παπικών! Άρα, και εδώ κατά την Ιεραρχία μας ήσαν πλανεμένοι οι Άγιοι Πατέρες!

9.Το 2006 υπέγραψαν στην Συμφωνία του Πόρτο Αλέγκρε ότι όλες οι αιρέσεις είναι «Εκκλησίες» και εμείς είμαστε ένα μέρισμα της μιας «Εκκλησίας» την οποία απαρτίζουμε μόνον όταν έλθουμε όλοι μαζί σε κοινωνία! Άρα, πάει και το Σύμβολο της Πίστεως!

10.Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ επισκέφτηκε το Φανάρι στις 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006.. Μνημονεύθηκε από ιεροφορεμένο Διάκονο και από, επίσης ιεροφορεμένο, Ιερέα του Πατριαρχείου ενώπιον της Αγίας Τραπέζης του Πατριαρχικού Ναού, παρουσία και του Πατριάρχου, ως κανονικός και κοινωνικός Επίσκοπος Ρώμης. Επίσης του ψάλανε και το πολυχρόνιο

11.Το 2013 υπέγραψαν στην Συμφωνία του Πουσάν ότι μετανοούμε εμείς οι Ορθόδοξοι ως συνυπεύθυνοι για τα σχίσματα και τις διαιρέσεις της Εκκλησίας σε κομμάτια, και ότι γι’ αυτό πρέπει να επανέλθουμε σε κοινωνία όλα τα διηρημένα μέλη της «Εκκλησίας», δηλαδή Ορθόδοξοι και αιρετικοί!

12.Το 2016 συνεκλήθη υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου η Οικουμενιστική ψευδο-σύνοδος του Κολυμπαρίου, για την οποία έχουν ήδη γραφεί ποταμοί καταδικαστικών άρθρων και μελετών τόσο από τους Αγιορείτες Πατέρες όσο και από Πατέρες και πανεπιστημιακούς θεολόγους, ακόμη και εκτός Ελλάδος.

Β.Η ιστορία της σύγχρονης αποτείχισης

Επειδή ο π.Θ.Ζ και οι ομιλητές προσπάθησαν στην ημερίδα να οικειοποιηθούν τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και την πρακτική της Αποτείχισης, δημοσιεύουμε τα παρακάτω για ενημέρωση των αναγνωστών του ιστολογίου.

Θα χρησιμοιήσουμε πάλι ιστορικά στοιχεία από σχετική εργασία του μακαριστόυ Π.Σημάτη.

1.Η πρώτη εμφάνιση της  αποτείχισης έγινε το 1924 για την αλλαγή του ημερολογίου, με αφορμή την πρακτική εφαρμογή της Εγκυκλίου του 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η αποτείχιση αυτή πήρε διάφορες μορφές από  το 1935 και αργότερα από τις Συνόδους των ΓΟΧ. Για το θέμα αυτό έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις.Μην ξεχνάμε όμως ότι παρόμοια με τα λάθη των ΓΟΧ (διάσπαση αγώνα κ.λ.π) ακολουθούν και οι αποτειχισμένοι του νέου ημερολογίου, που  δεν έχουν επικοινωνία μεταξύ τους, και υπάρχει  έλλειψη κοινών εκκλησιαστικών θέσεων.

Το ξύπνημα του ενδιαφέροντος του πιστού Λαού για την υπεράσπιση της Πίστεως, έδωσε η επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη-Παύλου Στ΄ στην Αθήνα, επί αρχιεπισκοπής Χριστοδούλου(2006).Τότε τα ηνία του αντι-οικουμενιστικού αγώνα είχαν αναλάβει πρώτα η Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου και μετά η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου και  συντάσσοντες ομολογίες πίστεως διετράνωσαν και διεκήρυξαν την απόφασή τους ότι, αν συνεχίσουν οι υπό τον πατρ. Βαρθολομαίο Οικουμενιστές τις εκπτώσεις της Πίστεως, αναγκαία ενέργεια είναι η διακοπή κοινωνίας, η αποτείχιση. Ο π. Θ. Ζήσης ήταν στη συντακτική Επιτροπή που συνέγραψε  τις  «Ομολογίες » πίστεως.

2. Η δεύτερη ιστορική αποτείχιση ήταν του π.Ευθυμίου Τρικαμηνά το 2007, για λόγους πίστεως και για  θέματα δικαιοσύνης και κανονικής τάξεως. Επίσης  ορισμένοι πιστοί, βλέποντας αυτή την «κοροιδία» από την λεγόμενη Σύναξη της Γατζέας  για τόσο κρίσιμο θέμα Πίστεως  αποτειχίστηκαν επίσημα στέλνοντας και τις ανάλογες επιστολές στους Επισκόπους τους και έχοντας ως πνευματικό που τους στήριξε, τον ήδη αποτειχισμένο π. Ευθύμιο Τρικαμηνά.

Για τον τον αντιοικουμενιστικό αγώνα του π. Ευθυμίου, είχε πεί τα εξής  ο π. Θεόδωρος Ζήσης σε ομιλία του στο Βόλο το 2007, παρουσία ιερέων, μοναχών και εκατοντάδων πιστών:

«Εν πρώτοις να φροντίσουμε να μη μιανθούμε κι εμείς από τις αιρέσεις του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Να μην έχουμε καμία επικοινωνία μαζί τους, όπως συνιστούν η Αγία Γραφή και οι Πατέρες… Η αποψινή μας παρουσία εδώ …είναι και μία συμπαράσταση προς τον ταλαιπωρούμενο αδελφό και πατέρα, προς τον αδίκως τιμωρηθέντα π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, ο οποίος ετόλμησε και εσήκωσε μόνος επί έτη το «βάρος της ημέρας», το βάρος της αντιπαραθέσεως με τον Οικουμενισμό και τους Οικουμενιστάς Επισκόπους».

Αμέσως μετά την αποτείχισή τους οι πιστοί, εξέδωσαν φυλλάδιο (2011) με τίτλο «Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ», με το οποίο οριοθετούσαν την αποτείχιση, με γνώμονα την Παράδοση της Εκκλησίας και τον ΙΕ΄ ι. Κανόνα, ακριβώς (και αντίθετα με τις γνωστές κατηγορίες)  για να αποφύγουν ακραίες ζηλωτικές θέσεις, που ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται.

Πριν εκδοθεί το φυλλάδιο «Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΙΣΤΩΝ», πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις αποτειχισμένων του Βόλου με τους αποτειχισμένους π. Γεώργιο Αγγελακάκη (Τρίκορφο Θεσ/νίκης) και π. Σταύρο Βάιο (Λαμία) και πιστούς που τους ακολουθούσαν. Οι ιερείς αυτοί λειτούργησαν στο Βόλο στους Ναούς που είχαν οι εκεί αποτειχισμένοι. Επί πλέον συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθούν Συνάξεις των αποτειχισμένων, για να συζητήσουν προβλήματα που προκύπτουν με την αποτείχιση και να καθορίσουν το πλαίσιο δράσης των.

Δυστυχώς, στις Συνάξεις που έγιναν σε Τρίκορφο Θεσ/νίκης και στο Βόλο, οι δύο ιερείς πρότειναν θέσεις που δεν προβλέπονται από τους Ιερούς Κανόνες. Ισχυρίστηκαν ότι για να είναι σωστή η αποτείχιση, πρέπει να υιοθετήσουμε το Παλαιό Ημερολόγιο. Ο αντίλογος ήταν, ότι αυτό δεν είναι σωστό να γίνει αυτή τη στιγμή (παρότι το Παλαιό Ημερολόγιο είναι της Παραδόσεως), διότι οι πιστοί έχουν προκατάληψη και μεγάλες έως τεράστιες δυσκολίες για κατανοήσουν και να ακολουθήσουν την αποτείχιση, πόσο μάλλον αν τους προτείνουμε και την αλλαγή του Ημερολογίου.

Η εξέλιξη επέφερε στους πιστούς σύγχυση, δισταγμούς και διαίρεση, αφού φυσικά δεν έγινε δεκτή. Έτσι ο π. Γεώργιος Αγγελακάκης και π. Σταύρος Βάιος με την καινοτομία αυτή προκάλεσαν το πρώτο ρήγμα στο χώρο της αποτειχίσεως.

3.Εν τω μεταξύ το 2010 καθαιρέθηκε  ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος  από την Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας, για τον αντιοικουμενιστικό του αγώνα και τη στάση του για το Κόσσοβο. Η Σύναξη της Γατζέας υποστήριξε το Σέρβο Μητροπολίτη, τον τίμησε και τον δέχθηκε στη Σύναξή της το 2011.

Η παρουσία του ήταν μια ευκαιρία να τεθεί το θέμα της αποτειχίσεως. Και πράγματι ετέθη από τον  Παναγιώτη Σημάτη, προς τον αποτειχισθέντα Μητροπολίτη Ράσκας Αρτέμιο. Πριν προλάβει ο Ράσκας να απαντήσει, έλαβε τον λόγο ο π. Θεόδωρος Ζήσης και με αυστηρότητα απέκλεισε μια τέτοια συζήτηση, η οποία ως γνωστόν θεωρούσε ότι θα διχάσει την Σύναξη, αφού η πλειοψηφία της δεν ήθελε την αποτείχιση.

Εν τω μεταξύ ο π. Ευθ. Τρικαμηνάς, ζήτησε από τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο και την συνοδεία του, να του απαντήσουν, αν πρέπει να συνεχίσει να εκτελεί τα Ιερά Μυστήρια, λειτούργημα που του εστέρησε εκκλησιαστικό Δικαστήριο μίας Συνόδου εφαρμόζουσας τακτικές των ηγετών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Ο Σεβ. Αρτέμιος από τα έγγραφα που προσεκόμισε ο π. Ευθύμιος, διεπίστωσε ότι ήταν άδικη η καθαίρεσή του, οφειλόταν στον αντιοικουμενιστικό του αγώνα και καλά έκανε ο π. Ευθύμιος που δεν την ανεγνώρισε. Στο επίσημο έγγραφο που του έστειλε έγραφε ακόμη ότι «συνεπέρανε και αποφάσισε, ότι ο π. είναι κανονικός λειτουργός της Εκκλησίας». Τέλος του συνιστούσε να λειτουργεί και να μνημονεύει «Υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων», μάλιστα συλλειτούργησε μαζί του τον Μάρτιο του 2013 στη Σερβία. [Υποσ. 1].

Αυτό το γεγονός ενόχλησε τους μη επιθυμούντας να αποτειχιστούν πατέρες της Συνάξεως της Γατζέας, γι’ αυτό πραγματοποίησαν Σύναξη για να συζητήσουν αυτό το γεγονός!

Ο προεδρεύων της Συνάξεως π. Θεόδωρος και είπε μεταξύ άλλων: «Προ της συνάψεως αυτής της σχέσεως Αρτεμίου και Τρικαμηνά, εγώ τον μνημόνευα ως Αρχιερέα. Με προβλημάτισε αυτή η κίνηση που έκανε προς τον π. Τρικαμηνά, ο οποίος έχει καταδικασθεί από ένα Συνοδικό Δικαστήριο. Αναγνωρίζουμε τους θεσμούς της Συνόδου η όχι; Θα τα τινάξουμε στον αέρα όλα;». (Κρίμα! Ο π. Θεόδωρος δεν ήταν εκείνος, που επαινούσε τον π. Ευθύμιο στο Βόλο το 2007, ήδη καθαιρεμένο από Συνοδικό Δικαστήριο;  Ο π. Θεόδωρος δεν είναι εκείνος που σήμερα ορθά κηρύττει ότι η εκκλησιαστική ιστορία μας δείχνει, ότι αποφάσεις αιρετικής Συνόδου δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτές;).

Συνεχίζει ο π. Θεόδωρος: «Ο Επίσκοπος Αρτέμιος νωρίτερα, μας συμβουλευόταν. Τώρα δεν συμβουλεύτηκε κανέναν. Αυτό δημιουργεί κάποια προβλήματα και στις σχέσεις μας και απέναντι του Επισκόπου Αρτεμίου. Έχει δίκιο ο π. Ιωάννης που διαμαρτύρεται μέχρι να συναφθούν αυτές οι σχέσεις τον Αρτέμιο τον είχαμε πρωταγωνιστή, τον είχαμε σαν σύμβουλο. Οι λόγοι για τους οποίους τον καθήρεσαν, ήταν η αντι-οικουμενιστική του στάση και η εθναρχική του παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο».

Παρατηρούμε ότι εδώ ο π. Θεόδωρος είχε, όπως και τώρα, ρόλο αρχηγού και υπευθύνου αποφάσεων, ενώ παράλληλα πέφτει σε φανερές αντιφάσεις. Ο μεν Σεβ. Αρτέμιος καθαιρέθηκε για την «αντι-οικουμενιστική του στάση και την εθναρχική του παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο»,ενώ ο π. Ευθ. Τρικαμηνάς καθαιρέθηκε μόνο για θέματα Πίστεως, για τον αντιοικουμενιστικό του αγώνα και για θέματα δικαιοσύνης και κανονικής τάξεως.

Στη συνέχεια, ο π. Θεόδωρος απαντώντας σε άλλο ιερέα είπε: «Μακάρι ο π. Ευθύμιος και τα πνευματικά του παιδιά, να ενσωματωνόσανται, να κάνανε και λίγη υπακοή και λίγο σεβασμό στη Σύναξη. Αλλά υπάρχει μία τάση να ακολουθήσουμε το δικό μας το θέλημα. Επεχειρήθη αυτό (να τον δεχθούμε εδώ) παλαιότερα. Δεν ήταν έτοιμη τότε η Σύναξή μας να τον δεχθεί. Τώρα, (αν) η Σύναξη είναι έτοιμη να τον δεχθεί.

Επόμενος σταθμός των γεγονότων είναι η αποτείχιση Αγιορειτών Πατέρων. Ήδη από το 2014 (28 Δεκεμβρίου 2014, ομιλία στην αίθουσα του “Ορθοδόξου Τύπου”) ένας από αυτούς, ο μοναχός Σάββας Λαυριώτης, είχε ξεκινήσει να ομιλεί κατά των Οικουμενιστών, αλλά δυστυχώς και κατά των αποτειχισμένων, επειδή ήλεγχαν την Σύναξη της Γατζέας για τον αναποτελεσματικό χαρτοπόλεμο.

Είπε: «Αυτοί που έχουν κόψει το μνημόσυνο, αρχίζουν να κατηγορούν εμάς που δεν κόβουμε το Μνημόσυνο. Κατηγορήσανε τώρα σε ένα σάιτ …τον παπα-Θόδωρο τον Ζήση, τον π. Γεώργιο τον Μεταλληνό, ότι μιλάνε, μιλάνε και δεν λένε τίποτε. Ναί, μα αυτοί που μιλάνε, όμως, είναι ποδόφρενο γι’ αυτούς που θέλουνε να κάνουνε την Ένωση, κι όχι αυτοί που έχουνε κόψει το Μνημόσυνο»!!! Και συνέχισε: «Επιβάλλεται να κόψουμε το Μνημόσυνο κι εμείς, αλλά υπάρχει και μια τακτική, δεν το κάνουμε για λόγους “τακτικής“». Η Διακοπή Μνημοσύνου, είναι ωσάν να “παραδώσουμε εμείς τα ηνία του Μοναστηριού στα χέρια των Οικουμενιστών” και να φύγουμε από την Εκκλησία»(!!!). Αν κάνουμε μια “κίνηση λανθασμένη”, όπως έκανε ο π. Ευθύμιος ο Τρικαμηνάς(!) “μπορούμε να διαλύσουμε και να τινάξουμε τον αγώνα στον αέρα”».

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2014/12/blog-post_693.html

Βέβαια δύο χρόνια αργότερα άλλαξε γνώμη, αλλά ήταν αργά για την Σύνοδο της Κρήτης! Είπε το 2016 ο μ. Σάββας Λαυριώτης: «Ερώτηση: Γιατί δεν διακόψατε το Μνημόσυνο όχι τώρα, μετά την Κρήτη, αλλά νωρίτερα, μετά το Μπαλαμάντ και μετά το Σάμπεζυ και τα υπόλοιπα.

Απάντηση π. Σάββα: Γιατί; Γιατί; Έπρεπε να είχαμε κόψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το Μνημόσυνο. Το ότι έγινε η Σύνοδος της Κρήτη είναι αποτέλεσμα ότι δεν κάναμε σωστές κινήσεις πιο πριν. Η Διακοπή του Μνημοσύνου είναι η σωστή αντιμετώπιση για την αίρεση…Επειδή δεν κόψαμε το Μνημόσυνο, γι’ αυτό φτάσαμε στην Σύνοδο της Κρήτης που δέχονται τα πάντα πιά».

Τελικά τον Ιούλιο του 2016 ο μ. Σάββας Λαυριώτης αποτειχίστηκε, όπως με Ανακοίνωση πληροφόρησαν τους πιστούς οι ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤEΡΕΣ

Την ίδια περίοδο με τους Αγιορείτες αποτειχίστηκε και ο Αρχιμανδρίτης Παΐσιος Παπαδόπουλος, Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα, ο οποίος και τους υποστήριξε γιατί διαχώρισαν την θέση από την στάση των Πατέρων της Συνάξεως της Γατζέας.

Η αποτείχιση των Αγιορειτών Πατέρων έδωσε νέα πνοή στον αγώνα, ο οποίος είχε βαλτώσει με την αδιέξοδη τακτική των Πατέρων της Συνάξεως της Γατζέας, η ίδια Σύναξη όμως έπνεε τα λοίσθια. Η αποτείχιση των Αγιορειτών Πατέρων και η παρουσία τους στη Σύναξη, εξώθησε την πλειοψηφία των συμμετεχόντων να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους άλλη μια φορά, προθέσεις που ήσαν εναντίον της αποτειχίσεως. Συγκεκριμένα η Σύναξη της Γατζέας συνέταξε (29/9/16) «Ανοικτή Επιστολή-Ομολογία για τη “Σύνοδο” της Κρήτη», στο τέλος της οποίας μιλούσε για διακοπή μνημοσύνου και θεωρούσε απολύτως δικαιολογημένη μόνο την «διακοπή μνημοσύνου που έχουν πράξει πολλοί κελλιώτες ιερομόναχοι και μοναχοί»!

Μετά λίγες ημέρες (8 Οκτ 2016), ο καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης (που είχε υπογράψει την ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ), προέβη σε ανάκληση της υπογραφής για το θέμα διακοπής μνημοσύνου:

Στη Σύναξη της Γατζέας (3/12/16) ανακοινώθηκε ότι ο καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης δεν θα είναι πλέον μέλος της Σύναξης. Ανακοινώθηκε επίσης ότι «ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ μας είπε ότι είχα δηλώσει πως αν η Ιεραρχία αποδεχτεί την Σύνοδο της Κρήτης, θα διακόψω, αλλά θεωρώ ότι αυτό πρέπει να γίνει σε βάθος χρόνου· να υπάρξουν και άλλες συνθήκες και προϋποθέσεις». Οι Αγιορείτες Πατέρες παρευρέθηκαν στη Σύναξη της Γατζέας.

Στη συνέχεια διάφοροι Πατέρες «ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες» της αποτειχίσεως με διάφορες δικαιολογίες,

Ο  Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου (Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγ. Μετεώρου) και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ήσαν απόλυτοι στην κατά της αποτειχίσεως θέση. Δυστυχώς η  “προφητεία” του Ιωάννη Κορναράκη (που κατάλαβε …νωρίς!) βγήκε αληθινή.

Παρά την κατάληξη αυτή που είχε η Σύναξη της Γατζέας (η εξ αιτίας αυτής), οι λίγοι αποτειχισμένοι ‒αλλά και οι πολλοί που η Σύναξη τους απέτρεπε να αποτειχιστούν‒ αναθάρρησαν. Γρήγορα ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ορθοδόξων Λαικών επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης», σε συνεννόηση με αποτειχισμένους Πατέρες και Λαικούς, διοργάνωσε Κληρικολαικη ΣΥΝΑΞΗ στη Λάρισα την Κυριακή 23 Οκτ. 2016 με σκοπό α) την προετοιμασία υλοποίησης μιάς μεγάλης και ανοιχτής προς τον λαό Σύναξης, που θα καταδικάσει την σύνοδο των Χανίων (Κολυμπάρι 2016) ως Ψευδοσύνοδο. β) Να εκφράσει την υποστήριξη και συμπόρευση του μικρού ποιμνίου, με τους εντός και εκτός Αγίου Όρους Κληρικούς και Μοναχούς που διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τους φανερούς και αφανείς Οικουμενιστές προισταμένους τους. Στην Σύναξη συμμετείχαν Αγιορείτες Πατέρες και οι εκ του κόσμου αποτειχισμένοι.

την συζήτηση διεύθυναν ο π. Παΐσιος Παπαδόπουλος και ο π. Σάββας Λαυριώτης. Μετά από γόνιμη συζήτηση εξέδωσαν Κληρικολαική ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ.

[(*) Κρίνω σκόπιμο να καταθέσω εδώ δύο πληροφορίες. Ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς είχε ενημερώσει το εκκλησίασμά του για την Σύναξη ως εξής: Την Κυριακή 23/10/16 θα γίνει Σύναξη στη Λάρισα. Θα παρευρεθούν οι Αγιορείτες Πατέρες που αποτειχίσθηκαν πρόσφατα. Έχουν ενθουσιασμό και τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς στα διοικητικά, στην οργάνωση του αγώνα. Εμείς θα παρευρεθούμε στην Σύναξη και θα βοήσουμε με την λίγη εμπειρία που έχουμε για το καλό του αγώνα.

‒Ο π. Θ. Ζήσης δεν παρέστη, διότι (όπως ελέχθη) είχαν ανταλλάξει κάποια λόγια με τον π. Σάββα Λαυριώτη].

Υλοποιώντας τις αποφάσεις της Κληρικολαικής ΣΥΝΑΞΗΣ στη Λάρισα οι Αγιορείτες Πατέρες, πήραν την πρωτοβουλία και ήρθαν σε συνεννόηση με τον π. Θ. Ζήση για να διοργανώσουν Ημερίδα. Ο π. Θεόδωρος συμφώνησε.Την πραγματοποίηση της Ημερίδας προανήγγειλε ο π. Θ. Ζήσης από την Πτολεμαιδα.

(Τα γεγονότα που ακολούθησαν  δημοσιεύτηκαν στο πρώτο μέρος του άρθρου με τίτλο «Όσα δεν ειπώθηκαν στην ημερίδα της Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2025).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ