Σημείωση.
Ο,τι δημοσιεύεται στην συνέχεια είναι απόσπασμα απο το άρθρο
"Gay έρωτες των αρχαίων “θεών”, Gay Pride και ειδωλολατρία των Νεοελλήνων. (Η παρδαλή υπερηφάνεια των ομοφυλόφιλων και η πικρή υπερηφάνεια του Γένους μας.) της κ.Βασιλικής Οικονόμου.
"... "Αν στρέψουμε τώρα το βλέμμα μας στη ζωή τού σύγχρονου ανθρώπου και δη του Νεοέλληνα, θα δούμε ότι η ειδωλολατρία ζει και βασιλεύει. Και δεν αναφερόμαστε στο “Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών” και στους λοιπούς Δωδεκαθεϊστές της εποχής μας, όπου είναι κατάφωρη η λατρεία των αρχαίων ψευδοθεών, αλλά στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, εκεί που το “Δωδεκάθεο” του Ολύμπου με όλη τη συνοδεία του λατρεύεται μεταμφιεσμένο και συγκαλυμμένο. Έχουμε ειδωλοποιήσει πρόσωπα, καταστάσεις, ηδονές.
Ο Δίας λατρεύεται μέσω της αρχηγομανίας, της πολυγαμίας και της (αποποινικοποιημένης πλέον) μοιχείας – ακόμα και αν χρειαστεί να μεσολαβήσει οικτρό ψέμα για την επίτευξή της… – αλλά και της προσπάθειας να ελέγξουμε τα καιρικά φαινόμενα. Η Ήρα λατρεύεται μέσω της ακραίας ζηλοτυπίας (σε βαθμό να καταφεύγουν γυναίκες στη μαγεία για εκδίκηση) και της επιθετικότητας προς τα τέκνα που δεν είναι αποδεκτά (βλέπε εκτρώσεις, παιδοκτονίες κλπ). Η Αφροδίτη λατρεύεται μέσω της γύμνιας και της άκρατης σεξουαλικότητας, σε βαθμό να έχει δώσει η “θεά” το όνομά της στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (δηλαδή τα αφροδίσια· οποία τιμή!). Ο Απόλλωνας λατρεύεται με πολλούς τρόπους, όπως μέσω της αποθέωσης της τέχνης αλλά και των ποικίλων μαντικών τεχνικών που οργιάζουν εντός και εκτός των σαλονιών (καφεμαντεία, χειρομαντεία, μέντιουμ κλπ). Επίσης λατρεύεται στη χώρα μας από την ευρύτατα εξαπλωμένη και πανταχού διεισδύουσα Μασονία μέσω του “θεού” της “Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·.” (Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος), αφού είναι αντίστοιχός του [31]. Σημειωτέον εδώ ότι η Μασονία είναι προ πολλού “σεσημασμένη” από την Εκκλησία ως ειδωλολατρική θρησκεία . Και ας μην ξεχνούμε ότι ο Απόλλωνας είναι ο “θεός” που επικαλείται η “πρωθιέρεια” για την αφή της φλόγας των ολυμπιακών αγώνων: «…Απόλλωνα Θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα για τη φιλόξενη πόλη…» .
Ο Άρης λατρεύεται μέσω της φιλοπόλεμης (βλέπε πολεμοχαρείς διαθέσεις) και φιλόνεικης στάσης (βλέπε διαρκείς και βίαιες ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, φόνους, βεντέτες κλπ). Η Άρτεμις λατρεύεται μέσω της συχνότατης πλέον τάσης των γυναικών να αναλαμβάνουν αντρικές εργασίες (βλέπε φεμινιστικά κινήματα, “χειραφέτηση” της γυναίκας κλπ).
Η Αθηνά λατρεύεται μέσω της θεοποίησης της επιστήμης, της φιλοσοφίας κλπ, αλλά και μέσω της στρατολόγησης γυναικών. Η Δήμητρα λατρεύεται δια της προσκόλλησης στα γεωργικά προϊόντα ως μέσο επιβίωσης, αφού ξεχνούμε ότι «πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ», αλλά «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» . Ο Διόνυσος λατρεύεται μέσω της μέθης, του αλκοολισμού, της κραιπάλης (βλέπε “one night stand”), των ναρκωτικών κλπ.. Ο Ερμής λατρεύεται δια της πονηριάς, του ψεύδους, της απάτης, της θεοποίησης των γραμμάτων, του εμπορίου και του αθλητισμού, δια των τυχερών παιγνίων, δια της αστρολογίας. Ο Ποσειδώνας λατρεύεται δια της προσπάθειας του ανθρώπου να επικρατήσει αλαζονικά στη θάλασσα, ακόμα και επιχειρώντας ή μεθοδεύοντας την πρόκληση σεισμών. Η Εστία λατρεύεται μέσω της αρρωστημένης προσκόλλησης στον οίκο, είτε αυτός νοείται ως σπίτι είτε ως οικογένεια. Η Γαία λατρεύεται μέσω της θεοποίησης της γης, είτε από τους οικολόγους κλπ που θεωρούν το περιβάλλον σημαντικότερο των πάντων (σε σημείο ενίοτε να θεωρούν φόνο την κοπή ενός φρούτου από το δένδρο…) είτε από παναιρετικούς “πράσινους” θρησκευτικούς ηγέτες (βλέπε διαθρησκειακές προσευχές του Πατριάρχη Βαρθολομαίου μπροστά σε ομοιώματα της Γαίας ).
Η Εκάτη λατρεύεται μέσω της σύγχρονης μάστιγας της μαγείας, οργανωμένης και μη, του πνευματισμού κλπ..Η Υγεία λατρεύεται δια της θεοποίησης της σωματικής υγείας, σε βαθμό να καταπατείται κάθε ιερό και όσιο, κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία (βλέπε τη δημοφιλέστατη παροιμία “Υγεία πάνω απ’ όλα”, η οποία σαφώς και θλιβερώς αναφέρεται στη σωματική υγεία και μόνο, αλλά βλέπε και την κορωνο-δικτατορία που έγινε ευμενώς αποδεκτή από μεγάλο – αν όχι το μεγαλύτερο – μέρος του λαού μας). Ο Ασκληπιός μαζί με τον Απόλλωνα και τη “θεραπευτική” συνοδεία τους λατρεύονται δια της θεοποίησης της (νεοταξίτικης πλέον) ιατρικής επιστήμης σε βαθμό τύφλωσης (βλέπε την τυφλή υπακοή του λαού στους γιατρούς, τις “επιτροπές λοιμωξιολόγων” κλπ που ωστόσο προδίδουν το ιερό λειτούργημά τους δια της προώθησης των ποικίλων επιβλαβών φαρμάκων, θεραπευτικών αγωγών/τακτικών, υγειονομικών μέτρων και εμβολίων, σε σημείο να πεθαίνουν λ.χ. πολλοί καρκινοπαθείς και άλλοι ασθενείς από τις “επιθετικές θεραπείες” ή τα εμβόλια και όχι από τον ίδιο τον καρκίνο ή την εκάστοτε ασθένεια· χωρίς, βέβαια, να θέλουμε να προσβάλουμε τις λίγες φωτεινές εξαιρέσεις σωστών ιατρών, για τις οποίες δοξάζουμε τον πανάγαθο Θεό μας).
Ο κατάλογος των σύγχρονων ειδώλων μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν και σε μεγαλύτερο βάθος, αλλά δε θα μακρηγορήσουμε περαιτέρω επί τούτου. Το συμπέρασμα είναι σαφέστατο: η ειδωλολατρία ζει και βασιλεύει. Και μέσα από τη – συνειδητή και μη – επιστροφή στα είδωλα και τους ψευδοθεούς, έρχεται και η επιστροφή στη σαρκολατρία και κατ’ επέκταση στην ομοφυλοφιλική διαστροφή των ειδωλολατρών, για την οποία μιλά ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή του: «…αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» .
Σε μια τέτοια ειδωλολατρική Ελλάδα, λοιπόν, ήλθε το Euro Pride 2024. Ήλθε στις 21 Ιουνίου, μία μέρα μετά το θερινό ηλιοστάσιο, γνωστό ως παγανιστική γιορτή για τους ηλιολάτρες Ευρωπαίους [37]. Eπέλεξαν για την έναρξη του Euro Pride (της εκδήλωσης “ευρωπαϊκής υπερηφάνειας”) την ημέρα Παρασκευή, ημέρα μνήμης των Αγίων Παθών του Κυρίου μας.
Δύο μόλις μέρες μετά, στις 23 του ίδιου μήνα, η Εκκλησία μας γιόρταζε τη γενέθλια ημέρα Της, την Αγία Πεντηκοστή. Αυτή ακριβώς η χρονική συγκυρία παραπέμπει στο ψαλμικό «ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισοῦντές σε ἐν μέσῳ τῆς ἑορτῆς σου, ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν. (…) εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό· δεῦτε καὶ καταπαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς.» . Είναι αρχαιότατος στόχος των υπερήφανων ειδωλολατρών να βεβηλώνουν ή να κωλύουν τις ιερές Eορτές του λαού του Θεού (βλέπε καραντίνες του μασόνου Μητσοτάκη). Ίσως γι’ αυτό επέλεξαν να “παρελάσουν” οι “εύθυμοι” (gay) στις 29 του μήνα, ημέρα μνήμης των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, του Παύλου που έφερε τον Χριστό στη σκοτισμένη, κατείδωλο Ελλάδα και την Ελλάδα στον Χριστό. Και από πού ξεκίνησε η παρέλασή τους; Από την πλατεία της μασονικής ΧΑΝΘ, λίγα τετράγωνα μακριά από τη Μασονική Στοά Θεσσαλονίκης…
Σχεδόν ένα μήνα μετά τη λήξη του Euro Pride, ήλθαν οι ολυμπιακοί αγώνες στο Παρίσι. Και σύμφωνα με κάποιους υπήρξε στην τελετή έναρξης μια βλάσφημη παρωδία του Μυστικού Δείπνου , αν και κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο περί αναπαράστασης του “Συμποσίου των θεών” από την Ιλιάδα , όπου οι “θεοί” γιόρτασαν τους γάμους του Πηλέα και της Θέτιδας.
Αν ισχύει ο πρώτος ισχυρισμός, έχουμε στη θέση του Χριστού μια πληθωρικότατη (“όλως τυχαίως” Εβραία) λεσβία ακτιβίστρια και dj (εξ ου, μάλλον, και τα ακουστικά στ’ αυτιά και η κονσόλα ήχου μπροστά της· και όσοι έχουν διαβάσει το “1984” γνωρίζουν τη δύναμη ορισμένων ασμάτων στην πλύση εγκεφάλου…), η οποία, πέραν της χυδαίας εμφάνισής της, “όλως τυχαίως” φορά ένα ηλιοειδές στέμμα με επτά ακτίνες (κατά σύμπτωση (;) η εβραϊκή θρησκεία αγαπά τον αριθμό επτά· μάλιστα επτάφωτη είναι η λυχνία-έμβλημά της που τυγχάνει και έμβλημα του ισραηλιτικού κράτους). Επίσης φαίνεται να έχει στο δεξί της χέρι ένα τατουάζ με τον Μπαφομέτ, την τραγόμορφη “θεότητα” που αποτελεί έμβλημα των σατανιστών, καθώς και αλυσίδες στα χέρια της (σημείο δουλείας;), ενώ με τις παλάμες της σχηματίζει μια καρδιά (βλέπε αγαπολογία του θρησκευτικού συγκρητισμού). Μπροστά της αποκαλύπτεται ένας μπλε (ίσως κατά τα πρότυπα των ινδουϊστικών “θεοτήτων”; ) Διόνυσος – ναι, αυτός ο αμφιφυλόφιλος “θεός” που κάποτε συνουσιάστηκε με έναν κλάδο συκής…- και γύρω της έχει ένα συρφετό από drag queens και άλλες έκφυλες παρουσίες, όπως τον άνδρα(;) με εκτεθειμένα τα γεννητικά του όργανα που, “όλως τυχαίως”, στέκει πίσω από ένα παιδί (βλέπε παιδοφιλία) στον πρόστυχο αυτό θίασο με τις ερπετοειδείς κινήσεις και το ερπετοειδές μακιγιάζ.
Βλέπουμε, λοιπόν, τη ΛΟΑΤΚΙ “κουλτούρα” κατάφωρα και εκούσια συνδεδεμένη με την αρχαία ελληνική ειδωλολατρία, κάτι που δε συμβαίνει για πρώτη φορά . Και η κεντρική θέση στην παρωδία αυτή του Μυστικού Δείπνου μεταβιβάζεται στο άκρως αντίθετο του Χριστού μας: σε μια γυναίκα σαρκική, αλαζονική, σατανική (βλέπε τους «ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ (…) ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!» ). Και κάπως έτσι εκφράζεται για άλλη μια φορά η αντίθεη ανταρσία των έκφυλων “δικαιωματιστών”. Αναρωτιόμαστε, ωστόσο: μήπως ο σατανάς ήθελε μέσα από όλο αυτό το θέαμα να μας χτυπήσει την κατάντια μας κατά πρόσωπο, λέγοντάς μας «Αυτοί είστε! Παριστάνετε τους Χριστιανούς, αλλά κρυφά μέσα σας παραμένετε ειδωλολάτρες!»;
Πώς αντέδρασαν σε όλο αυτό το αίσχος οι ορθόδοξοι Έλληνες; Πόσοι (βαπτισμένοι Χριστιανοί) αθλητές μας αποχώρησαν από τους αγώνες διαμαρτυρόμενοι για την όλη βλάσφημη, χυδαία και διεστραμμένη ατμόσφαιρα; Προχώρησαν οι (βαπτισμένοι Χριστιανοί) Έλληνες σε μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών, έστω και δια της αποχής από την τηλεθέαση; Ή καταντήσαν, ως προσκολλημένοι και εθισμένοι στην οθόνη τηλεθεατές (βλέπε “άρτο και θεάματα”), να διαμαρτύρονται για τις αδικίες των αγώνων και να πανηγυρίζουν για τα μετάλλια; Ακόμα χειρότερα, μήπως ένιωσαν περήφανοι που στην επίσης δαιμονική τελετή λήξης των αγώνων η ελληνική Σημαία παραδόθηκε από δύο μυστηριώδη απρόσωπα πλάσματα σε μια σατανική φιγούρα ντυμένη στα χρυσά, με μουσικό υπόβαθρο τη μελωδία του Εθνικού μας Ύμνου (χωρίς λόγια);
.........................................................................................................
Ποτέ δεν καυχήθηκε ο λαός μας για τους ιδρωμένους και ματωμένους υπέρ Πίστεως αγώνες των Αγίων Πατέρων όσο για τους ολυμπιακούς αγώνες. Και πόσο βολική για το διάβολο η “ολυμπιακή εκεχειρία” κείνες τις μέρες, αν τότε οδηγεί αμαχητί σε μονοπάτια αγαπημένα του, όπως η λατρεία του σώματος και δη των γυμνασμένων μυών, που σαν ποντίκια ροκανίζουν κάθε πνευματικότητα, εξοβελίζοντας την ψυχή έτη φωτός μακριά απ’ τον Θεό! «Μα είχαν και θρησκευτικό περιεχόμενο οι αγώνες!», θα πει ο υπέρμαχός τους. Ναι, είχαν πράγματι, αλλά ποιας θρησκείας;! «Πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια», λέει ο Προφητάναξ ψαλμωδός Δαυΐδ στην Παλαιά Διαθήκη και «ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ· οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων.» λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή . Συμβάλλουν άραγε στη σωτηρία της ψυχής όλα αυτά τα αμύθητα ποσά αλλά και ο κόπος και ο χρόνος που δαπανώνται σε όλα τα αθλήματα, ατομικά και ομαδικά; Βοηθούν στον αγιασμό μας; Ή λησμονούμε ότι έχουμε εντολή από τον Κύριο – δια στόματος Αποστόλου Πέτρου, στην πρώτη επιστολή του – να αγιάσουμε; «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι».Ποια Νόννα, ποια Εμμέλεια ή ποια Ανθούσα θα έστελνε τα τέκνα της στο στίβο, στην ελληνορωμαϊκή πάλη ή στην κολύμβηση, ώστε να τρέχουν, να παλεύουν, να πηδούν και να βουτάν ημίγυμνα και μάλιστα χάριν πρωταθλητισμού και μεταλλίων και χρηματικών επάθλων; Και, αν αυτές οι Αγίες Μητέρες είναι “ξεπερασμένες”, γιατί μας λύπησε που απομακρύνονται απ’ τα σχολεία οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες; Καρποί “ξεπερασμένης” ανατροφής ήταν οι άγιοι φωστήρες της οικουμένης.
Και από την άλλη πλευρά, πόσες μάνες σήμερα ετοιμάζουν τα παιδιά τους για μαρτύριο στ’ όνομα του Χριστού, όπως έκαναν κάποτε Αγίες Μητέρες σαν τη Σοφία, τη Βάσσα και την Ιουλίττα ή όπως εκείνη η μάνα που παραστεκόταν στο μαρτύριο του γιου της στην παγωμένη λίμνη της Σεβάστειας; Κι όμως, αυτή είναι η άθληση του Χριστιανού!
Τόσα χρόνια κοκορευόμαστε σαν πετεινοί, πως, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι Ευρωπαίοι έβοσκαν βελανίδια. Τώρα που εκείνοι χτίζουν λυμεώνες, εμείς βόσκουμε τα ροκανίδια της σακατεμένης μας υπερηφάνειας. Τώρα που εκείνοι είναι οι κύριοι των “πακέτων” και των “μνημονίων”, ξερνούν στ’ αγιασμένα και βεβηλώμενα χώματά μας όχι τα βελανίδια, αλλά τις δαιμονισμένες “συκιές” τους με τα έκφυλα “Gay/Euro Pride”, που έχουν έμβλημα τα χρώματα της αρχαίας “θεάς” Ίριδας, της “αγγελιαφόρου των θεών” και μητέρας του Έρωτα/Πόθου. Σαν να μας φέρνουνε χλευαστικό μαντάτο από το “θεό” που προσκυνούν: “Νενίκηκά Σε, Ναζωραίε!”. Και πράγματι, για εκείνα τα ταλαίπωρα περήφανα πλάσματα, ο ταπεινός Παντοκράτωρ Ναζωραίος φαίνεται σαν να νικήθηκε απ’ τον επηρμένο κοσμοκράτορα Εωσφόρο. Η εικόνα του Θεού έγινε εικόνα του διαβόλου. Ο ναός του Θεού, το ανθρώπινο σώμα, έγινε οίκος παρά φύση ανοχής. Και παράλληλα χλευάζεται με τη χρήση των χρωμάτων της ίριδας η παλαιοδιαθηκική αναφορά στο ουράνιο τόξο, το οποίο είναι σημείο της υπόσχεσης του Θεού ότι δεν θα ξαναγίνει κατακλυσμός όπως του Νώε: «τὸ τόξον μου τίθημι ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἔσται εἰς σημεῖον διαθήκης ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς…» . Θαρρούνε πως, μένοντας αμετανόητοι, θα γλιτώσουνε τη θεία οργή όλοι αυτοί οι εωσφορικοί υβριστές των ιερών μας. Και συγχρόνως μας θυμίζουν έμμεσα ότι, όταν ο Νώε ετοίμαζε κατ’ εντολή Θεού την Κιβωτό για να επιβιώσει από το τέλος του κόσμου εκείνου, οι χοϊκοί άνθρωποι γύρω του ήταν “στον κόσμο τους”: «τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες»…ώσπου ήλθε το νερό και τους έπνιξε …
Κλαίμε, αγανακτούμε κι οδυρόμαστε τώρα που οι Ναοί μας γίνονται συναυλιακά κέντρα. Όταν όμως η “Μούσα” τραγουδούσε «Στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας…», μερακλώναμε και χτυπούσαμε παλαμάκια στις συναυλίες· δε βλέπαμε τη βλάσφημη προειδοποίηση για το κακό που ερχόταν, αφού ο Ναός είναι εικόνα των Ουρανών: «Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες…» . Διαμαρτυρόμαστε και καταγγέλλουμε την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου απ’ την Αγία Τράπεζα, ενώ οι περισσότεροι θεωρούμε πλέον δύναμη και καταφυγή μας τις καταθέσεις μας στην τράπεζα, όχι την άκτιστη θαυματουργή ενέργεια του Τιμίου Σταυρού ούτε το άπειρο έλεος του Εσταυρωμένου που αναστήθηκε απ’ τον Τάφο και αναλήφθηκε στους Ουρανούς ανυψώνοντας την γκρεμισμένη ανθρώπινη φύση στην αρχική της δόξα. Διαμαρτυρόμαστε, ενώ και μόνο στη σκέψη της κακοπάθειας – πόσω μάλλον του μαρτυρίου! – για χάρη του Χριστού φρίττουμε και δυσανασχετούμε· ενώ “σύμβολο της πίστης” μας είναι το “φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν”· ενώ εθνικός μας ύμνος δεν είν’ τα λόγια “…απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…”, αλλά ο ήχος του πηρουνιού στο πιάτο (του σπιτιού ή της ταβέρνας), όταν ξεκοκαλίζουμε λυσσαλέα τα κοψίδια ακόμα και Τετάρτες και Παρασκευές, τις μέρες που ο Χριστός προδώθηκε, σταυρώθηκε και πέθανε και τάφηκε για μας. Αιώνιοι Ζορμπάδες, περιφρονούμε τον Θεό – για να Τον θυμηθούμε μόνο στην ανάγκη, στο φόβο και στον πόνο μας και, μόλις αυτά λείψουν με το έλεός Του, Τον ξαναεξορίζουμε στη λήθη. «Να πέφτεις όπου να ’ναι, με τα μούτρα! Να πέφτεις με τα μούτρα στη δουλειά, στο κρασί, στον έρωτα και να μη φοβάσαι το Θεό, μήτε το διάολο. Αυτό θα πει παλικάρι!» είπε ο μασόνος Καζαντζάκης με το στόμα του Αλέξη Ζορμπά . Και πράγματι, πέσαμε με τα μούτρα. Απύθμενη η πτώση μας.
Το Γένος μας ντροπιάστηκε δίνοντας τ’ όνομά του στην ειδωλολατρία, ώστε όταν οι Γραφές μιλούν για “Έλληνες” να εννοούν κυρίως τους ειδωλολάτρες. Τώρα ντροπιαζόμαστε ξανά προσβάλλοντας το ίδιο το Άγιο Βάπτισμά μας.
Ακούγονται υπερβολικά ή ανυπόστατα όλα αυτά; Αν ήταν ψέματα, δε θα ήμασταν τώρα εδώ, σε τούτη την οικτρή κατάντια, βαλλόμενοι πανταχόθεν, να ψάχνουμε ένα παραμύθι (στη χώρα των παραμυθάδων…) να μας νανουρίσει για να ξεχάσουμε τάχα τον πόνο για τα περασμένα μεγαλεία μας, αντί να ξυπνήσουμε απ’ το δαιμονικό μας λήθαργο και να πέσουμε στα πόδια του Χριστού μας – η μόνη αγία πτώση!!! -, πετώντας από πάνω μας ό,τι θυμίζει ειδωλολατρία. Ἰδοὺ ἀφίεται ὁ οἶκος ἡμῶν ἔρημος. Θα το αντιληφθούμε πριν να είν’ αργά; Θ’ αφήσουμε επιτέλους στην άκρη την πικρή μας “εθνική υπερηφάνεια” για να επιστρέψουμε στη γλυκύτατη, αγία καύχηση του Αποστόλου Παύλου; «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ.»..
Χωρίς Σταυρό, Ανάσταση δεν έρχεται. Αλλά Σταυρός και είδωλα στον ίδιο τόπο δε χωρούν. Αλλιώς θα μας εμέσει ο Κύριος.
.................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου