Ομολογία

 

Ο Αιρεσιαρχης Βαρθολομαίος αναφύει και την αίρεση της «οικολογικής θεολογίας»!

Γράφει ο Μέτοικος

Με λόγο πομπώδη και ασεβή γιόρτασε ο Βαρθολομαίος «ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις, διά τριακοστήν πέμπτην φοράν, τήν Ἡμέραν προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος».

Ο επηρμένος δια την «οικολογικήν του προσφοράν» επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως θεωρεί ενδοξότερο να τον αποκαλούν «πράσινο πατριάρχη», απ’ το να τον ονομάζουν Ορθόδοξο Πατριάρχη.

Χαίρεται ο εσχατόγηρος του Φαναρίου «διά τήν ἀπήχησιν τῶν οἰκολογικῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὄχι μόνον εἰς τόν χριστιανικόν κόσμον, ἀλλά καί εἰς ἄλλας θρησκείας» και, δεν ντρέπεται για τη διάλυση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η έγνοια του είναι η «οικολογική διεύρυνση» των δικαιωμάτων του ανθρώπου» και, όχι η σωτηρία της ψυχής και η θέωσή του.

Αγωνιά ο Βαρθολομαίος για την «αντιμετώπιση των δεινών, τα οποία προκάλεσε η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας [που] συνδέεται με φοβερές οικολογικές καταστροφές» και, αδιαφορεί για τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο που αυτός προκάλεσε στην ταλαίπωρη χώρα.

Διαπιστώνει ότι : «Κάθε πολεμική ενέργεια είναι και πόλεμος κατά της κτίσεως, είναι μία σοβαρότατη απειλή κατά του φυσικού περιβάλλοντος» με μόνη, βεβαίως, εξαίρεση τον πόλεμο των συμπατριωτών του Τούρκων εναντίον αμάχων Κούρδων, γιατί τις πολεμικές ενέργειές τους ευλογεί αναισχύντως αυτός! Ο «πράσινος πατριάρχης»!

Μνημονεύει και αποδέχεται την «τιμαλφεστάτη παρακαταθήκη του εισηγητού της οικολογικής θεολογίας μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου» ότι : «Η Θεία Κοινωνία είναι όχι μόνο ένωσή μας με τον Θεό και τούς άλλους, αλλά και πρόσληψη τροφής (!!!), αποδοχή και καταξίωση του φυσικού μας περιβάλλοντος, ενσωμάτωση της ύλης και όχι χρήση της ύλης»!

«Ύβρις και αίρεσις το πράγμα εστίν».

Πρόσληψη τροφής με τη Θεία Κοινωνία; Τα Τίμια Δώρα έπαψαν να είναι Σώμα και Αίμα Χριστού και απέκτησαν και τις ιδιότητες της τροφής; Εάν όμως κακόδοξε πατριάρχη είναι και τροφή, τότε σε αυτήν εμφιλοχωρεί ο θάνατος! Και εφόσον την τροφή κυριεύει ο θάνατος, αυτή γίνεται φορέας μολυσματικών ασθενειών και, ως εκ’ τούτου, κακώς κοινωνούμε σε καιρό δημόσιας υγειονομικής δοκιμασίας.

Δεν εκφράζει υγιείς θέσεις για την Ορθόδοξη Πίστη ο επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως! Πρέπει να ελεγχθούν οι κακοδοξίες του.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με το κλείσιμο των Εκκλησιών, τη σύμπλευσή του με τον Βαρθολομαίο στο διχασμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τις συμπροσευχές του με αχειροτόνητους Ουκρανούς, τα πολιτικά του παίγνια με την εξουσία έδειξε ότι, δεν έχει καμία εκκλησιαστική διάθεση και, πιθανότατα, προσωπική δυνατότητα να υπερασπιστεί την Ορθόδοξη Πίστη και ενότητα της καθόλου Εκκλησίας.

Από τα επισκοπίδια δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτε περισσότερο απ’ την ευπείθεια των εκπαιδευμένων πραμάτων! Όμως, οι πρεσβύτεροι Ιεράρχες, όπως χάριν παραδείγματος, ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος και ο Πειραιώς κ.Σεραφείμ που διακρίνονται για τη θεολογική τους επάρκεια, γιατί σιωπούν;

Τα ορθοδόξως μαχητικά κείμενα της Μητροπόλεως Πειραιώς Επίσκοπε Σεραφείμ διδάσκουν ότι είναι τροφή η Θεία Κοινωνία;

Επίσκοπε Ναυπάκτου Ιερόθεε αυτό διδάσκετε στο κείμενό σας : «Η θεολογία της Εκκλησίας για την θεία Κοινωνία»;

Πως ανέχεστε ως Ορθόδοξοι Ιεράρχες να εκστομίζονται από τα χείλη ενός πέμπελου ανθρώπου τέτοιες ύβρεις για τη Θεία Κοινωνία;

Γιατί σιωπάτε;

Ισχύει ή δεν ισχύει η απόφανση της Β’ Οικουμενικής Συνόδου ότι :«αιρετικός έστι, και τοις κατά των αιρετικών υπόκειται νόμοις ο μικρόν γουν εκκλίνων της ορθοδόξου πίστεως»;

Ως Ορθόδοξοι Ιεράρχες, πως ανέχεστε έναν συνεπίσκοπό σας να υποστηρίζει τέτοιες βλασφημίες;

Προφανέστατα είναι άλλο πράγμα να λαμβάνεις «ὑπό τήν μορφή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, τό ἴδιο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, [και να] συνενώνεται [ο άνθρωπος] μέ Ἐκεῖνον, [λαμβάνοντας] ἄφεση ἁμαρτιῶν καί τήν ὑπόσχεση τῆς αἰωνίου ζωῆς» όπως λέγει, συνοψίζοντας την Ορθόδοξη διδασκαλία, ο Άγιος Ιουστίνος του Τσέλιε [Πόποβιτς] και, τελείως, βλάσφημο και διαφορετικό το να υποστηρίζει ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος ότι με τη Θεία Κοινωνία λαμβάνουμε τροφή! Ως «ἀποδοχή καί καταξίωση τοῦ φυσικοῦ μας περιβάλλοντος, ἐνσωμάτωση τῆς ὕλης καί ὄχι χρήση τῆς ὕλης»!

Δηλαδή, κατά τη διάρκεια της Αγίας Αναφοράς, όταν ο Ιερέας εξ ονόματος όλου του Εκκλησιάσματος λέγει : «παρακαλοῦμέν σε καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν· κατάπεμψον τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα. Καὶ ποίησον τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον τίμιον σῶμα τοῦ Χριστοῦ σου. Ἀμήν· τὸ δὲ ἐν τῷ ποτηρίῳ τούτῳ τίμιον αἷμα τοῦ Χριστοῦ σου. Ἀμήν· μεταβαλὼν τῷ Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ. Ἀμήν, ἀμήν, ἀμήν.» ενσωματώνεται η προκείμενη ύλη; Δεν μεταβάλλεται;

Τι βλασφημίες είναι αυτές από το στόμα ενός πατριάρχη; Έχει συνείδηση του τι υποστηρίζει ο Βαρθολομαίος;

Επιτρέπεται η σιωπή των Ορθοδόξων Ιεραρχών όταν ο ασεβέστατος τολμητίας Βαρθολομαίος εν γνώση του αναφύει την αίρεση της «οικολογικής θεολογίας», αλλοιώνοντας το Ορθόδοξο Δόγμα και προσβάλλοντας την πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών;

Προσβάλλει με την αίρεση της «οικολογικής θεολογίας» ο πλανεμένος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως την ακλόνητη Πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών πως, την ώρα της μεταβολής δια του Αγίου Πνεύματος των Τιμίων Δώρων παρίσταται με όλη του τη Δόξα ο Βασιλέας των όλων και πέριξ Αυτού αγγελικές δυνάμεις, όπως βεβαιώνει ο Χερουβικός Ύμνος που ψάλλεται το Μέγα Σάββατο: «Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία / και στήτω μετά φόβου και τρόμου, / και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέσθω. Ό γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων / και Κύριος των κυριευόντων / προσέρχεται σφαγιασθείναι / και δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς. Προηγούνται δε τούτου οι χοροί των αγγέλων / μετά πάσης αρχής και εξουσίας, / τα πολυόμματα Χερουβίμ/και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ/ τας όψεις καλύπτοντα και βοώντα τον ύμνον, / Αλληλούια, Αλληλούια, Αλληλούια».

Δεν είναι πρόσληψη τροφής η Θεία Κοινωνία, όπως βλάσφημα υποστηρίζει ο κακόχυμος Φαναριώτης κληρικός αμφισβητώντας τη Θυσία Θεού για την οποία και οι άγγελοι φρίττουν˙ «αὐτά τά μυστήρια εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καί τοῦτο ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή τροφή καί πόση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή, μεταλαμβάνοντας Αὐτῶν, δέν τά μεταβάλλει σέ Σῶμα ἀνθρώπινο, ὅπως συμβαίνει μέ τήν ἀνθρώπινη τροφή, παρά ἡ ἴδια –ἡ Ἐκκλησία- μεταβάλλεται σέ αὐτό τό Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ καί, ἄν θά μποροῦσε κάποιος νά δῆ τήν Ἐκκλησία, τό κατά πόσο αὐτή ἑνώθηκε μέ Ἐκεῖνον κοινωνώντας τό Σῶμα Του, δέν θά μποροῦσε τίποτε ἄλλο νά δῆ ἀπό τό ἴδιο τό Σῶμα Του. Γι’ αὐτόν τόν λόγο καί ὁ Παῦλος γράφει «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους».

Αυτά δεν αντιγράφετε άγιε Ναυπάκτου Ιερόθεε στο κείμενό σας, από τη Δογματική του Αγίου Ιουστίνου του Τσέλιε [Πόποβιτς];

Δεν υπάρχει χρόνος για εφησυχασμό. Υβρίζεται η καρδιά, ο πυρήνας, η εσώτατη ουσία της Ορθοδόξου Πίστεως. Η αίρεση κυοφορείται!

Επίσκοποι, μη σιωπάτε!