Ομολογία

Διατί παραμένει ἀνέγγιχτος ἡ παπικὴ κακοδοξία περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα;

 

 Ἰδοῦ μία ἀκόμη παραδοξότητα τῆς «Οἰκουμενικῆς Κινήσεως», ἡ φρικτὴ παπικὴ αἵρεση περὶ «ἀλαθήτου τοῦ Πάπα», παραμένει ἀνέγγιχτη! Οὐδέποτε τέθηκε, ὡς θέμα συζήτησης, στοὺς διαλόγους! Γιατί ἆραγε;

Διότι ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Παπισμοῦ! Διότι, δι’ αὐτῆς ὁ «μαχαραγιὰς» τοῦ Βατικανοῦ καπηλεύεται τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, «λειτουργώντας» ὡς «Χριστὸς ἐπὶ γῆς»!

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔδωσε τὴ σωστὴ δογματικὴ διάσταση (καὶ) αὐτῆς τῆς κακοδοξίας: «Τὸ ἀλάθητον εἶναι φυσικὸν θεανθρώπινον ἰδίωμα καὶ φυσικὴ θεανθρώπινη λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας ὡς Θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ… Διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἰς τὴν πραγματικότητα ὁ πάπας ἀνεκηρύχθη εἰς Ἐκκλησίαν καὶ ὁ πάπας-ἄνθρωπος κατέλαβε τὴ θέση τοῦ Θεανθρώπου. Αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς θρίαμβος τοῦ οὑμανισμοῦ, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ “ὁ δεύτερος θάνατος’’ (Ἀποκ. 20,14. 21,8) τοῦ παπισμοῦ, μέσῳ δὲ αὐτοῦ καὶ τοῦ κάθε  οὑμανισμοῦ.  …τὸ  δό­γμα περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις, ἀλλὰ παν­αίρεσις. Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ παπισμὸς διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα – ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι φεῦ! Ἡ πλέον φρικτὴ ἐξορία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν γῆν»!

 Οἱ «δικοί» μας λοιπὸν δὲν διανοοῦνται νὰ θίξουν αὐτὴ τὴν παπικὴ κακοδοξία, διότι γνωρίζουν καλὰ πὼς ἔτσι θὰ ἀμφισβητοῦ­σαν αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν οὐσία τοῦ Παπισμοῦ καὶ θὰ «ἐξανέμιζαν» τὶς περὶ «ἀδελφῆς ἐκκλησίας» ἀντιλήψεις τους! Γι’ αὐτὸ παραμένει ἀνέγγιχτη! Δυστυχῶς!