Ομολογία

Οργή για την απόφαση του πρωτοδικείου Φλώρινας και την ψευτομακεδονική γλώσσα

Περί της απόφασης του μονομελούς Πρωτοδικείου η οποία «επιτρέπει τη διδασκαλία  μακεδονικής γλώσσας»!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  

       

Από τα πρώτα μαθήματα στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης οι τότε καθηγητές μας μάς εφιστούσαν την προσοχή ότι οι δικαστικές αποφάσεις οφείλουν να γίνονται σεβαστές, και ότι γενικώς δεν νοείται να υφίστανται αυτές κριτική από οποιονδήποτε. Και η αντιμετώπισή τους αυτή είναι δικαιολογημένη, δεδομένου ότι σε διαφορετική περίπτωση θα είχε ενθαρρυνθεί η αυτοδικία.

Θέλω, ωστόσο, να πιστεύω ότι είναι επιτρεπτή η διατύπωση απορίας, για τυχόν αποφάσεις που αναφέρονται σε ανύπαρκτο περιστατικό, σε μη υφιστάμενο αντικείμενο, σε προσπάθεια δημιουργίας ad hoc και μέσω δικαστικής απόφασης, φανταστικής ύπαρξης.

Και, ακριβώς, αυτό συμβαίνει με την απόφαση αυτή του δικαστηρίου της Φλώρινας. Όπως είναι παγκοίνως γνωστό, αλλά και όπως δεν κουράζονται να το επαναλαμβάνουν οι Βούλγαροι για λόγους που τους αφορούν άμεσα, ότι δηλαδή η γλωσσα των Σκοπίων είναι παρακλάδι της βουλγαρικής, δηλαδή καθαρά σλαβική γλώσσα.

Συνεπώς, ο κάθε Έλληνας έχει, όχι απλώς το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να απαιτήσει από το δικαστήριο της Φλώρινας (που ενδεχομένως το έχει ήδη προσπαθήσει στις 50 σελίδες της απόφασής του, που δυστυχώς δεν την έχω μπροστά μου), να μας κατατοπίσει σε ποια, τελοσπάντων, γλώσσα αναφέρεται, που βέβαια ήταν και η γλώσσα του Μ. Αλεξάνδρου!

Όχι, δεν κάνω ουδεμία «κριτική» της απόφασης του πρωτοδικείου Φλώρινας. Απορίες εκφράζω, και μάλιστα εντονότατες, καθώς πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε κάτοικος της Ελλάδας, αλλά και σύσσωμη η ομογένεια, οφείλουν να απαιτήσουν εξηγήσεις/διευκρινίσεις, για το τι γλώσσα είναι τέλος πάντων αυτή η «μακεδονική», που θα «διδάσκεται» στη χώρα μας και «κυρίως στη Μακεδονία».

Και να προλάβω τυχόν επανάληψη των κατηγοριών εναντίον όσων αντέδρασαν στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, ότι (παρότι ήταν σύσσωμη η Ελλάδα),  δήθεν ήταν όλοι ακροδεξιοί, αμόρφωτοι, φασίστες κλπ. Για να μη γελοιοποιούμε τα πάντα, εγώ αισθάνομαι απλώς ως Ελληνίδα, και δεν θέλω να είμαι ούτε αριστερή, ούτε δεξιά. Αλλά, και ουδόλως επιτρέπω στον εαυτό μου να δεχτεί  ότι το θέμα των Πρεσπών και της «μακεδονικής γλώσσας», είναι  τόσο απλοικό ώστε να εμφανίζεται ως πρόβλημα δεξιών ή αριστερών.