Ομολογία

Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία προετοιμάζει τήν δρᾶσιν τοῦ Ἀντιχρίστου

 

Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμον, μὲ συνεχῶς ἐπαυξανομένους ῥυθμούς, ἡ κατ᾽ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν σαφῶς, τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας θεοφόροι Πατέρες, μέχρι καὶ οἱ ἐσχάτως ἁγιοκαταχθέντες ἅγιοι Γέροντες τοῦ 20οῦ αἰῶνος!

Αὕτη ἡ παρουσιαζομένη σήμερον πρωτοφανὴς Ἀποστασία τοῦ κόσμου ἐν σχέσει μὲ τὰ ὅσα ἐξαγγέλλει καὶ καθορίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔχει προετοιμάσει ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ προετοιμάζῃ τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο ἐκεῖνον ὑπόβαθρο, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῇ νὰ ἀναδυθῇ καὶ νὰ ἀναφανῇ συντόμως ὁ προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!

Ἡ Μεγάλη Ἀποστασία, εἰς τὰς ἡμέρας μας, συνίσταται, τόσον στὴν θεωρητική, ὅσον καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς, τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τοῦ Παραδείσου καὶ τῆς κολάσεως καὶ κυρίως μάλιστα τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐνηνθρώπησεν ὑπὸ τῆς Ἀειπαρθένου Παναγίας, ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ σώσῃ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, τὴν διαφθοράν, τὴν φθοράν καὶ τὴν αἰώνιον ἀπώλειαν καὶ νὰ παράσχῃ στὴν Οἰκουμένην καὶ τὰ Σύμπαντα τὴν αἰώνιον ζωὴν τῆς ἐνδόξου Βασιλείας Του!

Αὕτη ἡ Μεγάλη Ἀποστασία προχωρεῖ εἰς τὰς ἡμέρας μας μετ᾽ ἐπιταχύνσεως καὶ τραχύτητος πρὸς τὴν προφητευομένην, ἀναμενομένην καὶ ἐρχομένην ἄνευ προηγουμένου κορυφαίαν αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο πρὸς τὸ “κοσμοθεωρητικό”, ἀλλὰ, καὶ κατὰ ἀναπόδραστον καὶ ἀλληλένδετον συνέπειαν, καὶ πρὸς τὸ “πρακτικὸ” καὶ “ἠθικὸ” πεδίο!

Ὀφθαλμονής, ὅσον ποτέ ἄλλοτε, παρουσιάζεται σήμερον ἡ πολλὴ ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργόν μας καὶ ἡ πολλὴ ἠθικὴ διαφθορὰ μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, εἰς τὰς ἡμέρας μας, ἀρχομένης αὐτῆς τῆς διαφθορᾶς ἀπὸ ὁλονὲν καὶ μικροτέρων ἡλικιῶν, ἁπτομένων πλέον αὐτῆς, λίαν ἐπικινδύνως, καὶ τούτων ἀκόμη τῶν μόλις μετανηπιακῶν ἡλικιῶν!!!

Τὸ κακὸ ἐπληθύνθη ποσοτικῶς καὶ ἐκραταιώθη ποιοτικῶς ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διαπράττεται τώρα εὐκολώτερα, ἀνετώτερα καὶ εὐρύτερα καί, προπαντός, ἀναιδέστερα, ὑποβοηθούσης μάλιστα καὶ τῆς κακίστης χρήσεως, καὶ ἐν ταυτῷ τρομερᾶς καταχρήσεως, τῆς ῥαγδαίως καὶ ἀνεξελέγκτως ἐξελισσομένης τεχνολογίας!

«Πάντες ἐξεκλίναμεν» κατὰ τὸν ψαλμῳδὸν Δαυίδ, καὶ οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον, ὅταν θὰ ξεχειλίσῃ κατὰ κάποιαν ἀναπάντεχον στιγμὴν τὸ ποτήριον τῆς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!

Σήμερον προβάλλεται προκλητικῶς ἡ ἁμαρτία, καὶ προσβάλλεται πρωτογνώρως ἡ Ἀρετή!

Εἰς τὰς ἡμέρας μας κορυφοῦται τὸ κακὸ μέσα εἰς τὸν κόσμον, ὥστε νὰ προσβάλλεται ὁ πνευματικὸς καὶ σωτήριος τρόπος ζωῆς, ποὺ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐφήρμοσαν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ προβάλλεται πλέον ἡ ἁμαρτία, πὼς εἶναι τάχα… ὁ «φυσιολογικὸς τρόπος ὑπάρξεως καὶ ζωῆς»!

Τὸ ἀφύσικον καὶ παραφύσιν, προβάλλεται –ἀλλοίμονον!!!– ὡς δῆθεν φυσιολογικόν!

Ἡ Ἁγιότης (πίστις, θεοσέβεια, ταπείνωσις, τιμιότης, ἁγνότης, αὐταπάρνησις, ἀφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ἐλεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, καὶ μάλιστα ἡ ἀληθινὴ Ἀγάπη, ὅπως τὴν ἐδίδαξε λόγῳ τε καὶ ἔργῳ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι μὲ τὶς δυστυχῶς διαστρεβλωμένες καὶ παραποιημένες “ἐκδοχές” της), παρουσιάζεται πλέον, ὡς… παρωχημένη, ἀχρείαστη ἢ καὶ ἄχρηστη!

Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνος πορεία καὶ ἐφάμαρτος “μοντέρνα” νοοτροπία, ἐμφανίζεται ἐμφαντικῶς, ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἡμῶν τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!

Ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία ἀμνηστεύεται, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον νὰ ὁδηγήσῃ πλέον εἰς τὴν σωτήριον Μετάνοιαν! Ἀλλ᾽ ὅμως, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἡ σωτήριος Μετάνοια, ἐκεῖ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ λυτρωτικὴ ἐξαγόρευσίς της, οὔτε ἡ ἐν τῷ Μυστηρίῳ ἐξομολόγησίς της. Ἤ, καὶ ἂν ἐμφανίζεται, αὐτὴ εἶναι συχνάκις μόνον τυπική, “διὰ τῶν χειλέων μόνον”, ἐξωτερική. Δὲν εἶναι πάντοτε καθαρὰ καὶ εἰλικρινής. Δὲν ἐνεργεῖται μὲ τὴν δέουσαν συντριβὴν καρδίας καὶ μὲ πραγματικὴν διάθεσιν διορθώσεως καὶ ἀλλαγῆς τρόπου σκέψεως καὶ ζωῆς! Δὲν ἐπιτελεῖται ἡ ἀναγεννημένη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι περαιτέρω πορεία τῆς ζωῆς τοῦ μετανοοῦντος!

Ὁ ἁγιασμένος σταυρικὸς τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, καταπολεμεῖται καὶ χλευάζεται καὶ ἀντικαθίσταται ὁλοὲν καὶ περισσοτέρως ἀπὸ τὸν καταστροφικὸν ἀντισταυρικὸν τρόπον ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἐπάρατον ἐκκοσμίκευσιν!

Προβάλλεται πλέον ἕνας χριστιανισμὸς ἀντι-σταυρικὸς καὶ ἄρα ἀντί-χριστος. Ἕνας “Χριστιανισμὸς Ξένος Σταυροῦ”, (Χ-Ξ-Στ), φέρον δηλαδὴ τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου: «χξστ», ὅπως τοῦτο προμηνύεται καὶ κατατίθεται εἰς τὸ θεόπνευστον βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀποκ. ιγ´, 18)!

Πῶς εἶναι ἑπομένως δυνατὸν νὰ μετανοήσῃ κάποιος δι᾽ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῷ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς παρωνυχίδας; Ἤ, καὶ τὸ χειρότερον, νὰ θεωρῇ τὰς τοιαύτας ἁμαρτίας καὶ ὡς τάχα… “ἀρετάς”!!!

Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ἄρα ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν; Καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμνήστευσιν πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανασίμων ἁμαρτημάτων; Πολλῷ δὲ μᾶλλον, ὅπως μόλις προείπαμεν, ὅταν θανάσιμα ἁμαρτήματα προβάλλονται πλέον καὶ ὡς… «ὑπερηφάνεια»!!!

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὴν ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾷ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονὴ εἰς τὴν ἀμετανοησίαν, αὐτό, ποὺ κατονομάζομεν ὡς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία (βλασφημία) βεβαίως δὲν δύναται νὰ ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν, ἄρα οὔτε καὶ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μᾶρκ. γ´, 29);

Ἡ σημερινὴ μεγιστοποιημένη Ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐπηρεάζει ἐπικινδύνως καὶ τὴν εὐλογημένην πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου

Αὐτὴ ἡ γενικώτερη «Κατάστασις Ἀποστασίας» ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, δὲν ἄφησεν ἀσφαλῶς ἀνεπηρέαστον οὔτε καὶ τὴν ἐν Θεῷ πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Γάμου!

Ὡς συνέπεια αὐτοῦ τοῦ γεγονότος παρατηρεῖται καὶ εἰς τὰς σχέσεις τῶν φύλων μεγάλη διαφθορά: ψεῦδος, ὑποκρισία, ξεγύμνωμα, ἀνήθικος προκλητικότης ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, πορνεῖαι, μοιχεῖαι, πάσης φύσεως ἀσέλγειαι, μέχρι καὶ φόνοι (π.χ. ἐκτρώσεις)!

Μεγάλη εἶναι ἡ ὑπάρχουσα αὔξησις τῶν ποικίλων συν­επαγομένων καὶ συμπεπλεγμένων ἐγκλημάτων, λόγῳ τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἤδη προαναφέραμεν, τὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων, ὅπου δηλαδὴ καταντᾷ ὁ ἴδιος ὁ γονεὺς νὰ φονεύσῃ, μὲ ἰδικήν του ἀπόφασιν, συγκατάθεσιν, ἔγκρισιν, ἀνοχήν, συμμετοχήν, καταπίεσιν, ἐνοχὴν κ.ἄ., τὸ ἰδικόν του τὸ σπλάγχνον, τὸ ὁποῖον εἶναι ἕνα ἐντελῶς ἀθῶον καὶ ἀνυπεράσπιστον κυοφορούμενον ζωντανὸν καὶ ἔμψυχον παιδί του!!!

Εἶναι ὁλοφάνερον πλέον ὅτι κατὰ τὰς ἡμέρας μας ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων ἀδυσώπητον σεισμικὴν δόνησιν!

Ἔπαυσε συναφῶς νὰ ὑπάρχῃ ὁ πρέπων σεβασμὸς καὶ ἡ εὐλογημένη ὑπακοὴ τῶν τέκνων πρὸς τοὺς γονεῖς τους.

Τὰ διαζύγια συνεχῶς ἐπαυξάνονται μὲ ῥαγδαίους ῥυθμούς…

Παντοῦ μοιχεῖαι, πορνεῖαι, πρωτοφανεῖς καὶ ἀπερίγραπτοι ἀσωτεῖαι, μέχρι καὶ βδελυρώτατοι διαστροφαί, ὅπως π.χ. αἱ ἐπαίσχυντοι ἀσέλγειαι, πού, ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ Μετάνοια καὶ Ἐπιστροφὴ στὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ, συνεπάγονται ἀναποφεύκτως, λειτουργούντων ἀδυσωπήτως καὶ τῶν πνευματικῶν νόμων, ποικίλας καὶ φοβερὰς ἐπιπτώσεις, καρποὶ δυστυχῶς καὶ αὐταί, τῶν ἀλόγων ἐπιλογῶν μας.

Μεγάλη ἀδιαφορία ἀπὸ πολλοὺς πρὸς τὴν συζυγικὴν πίστιν καὶ πρὸς τὸν ἱερὸν θεσμὸν τῆς οἰκογενείας, ὅπως τὰ ὥρισε καὶ τὰ εὐλόγησεν ὁ Θεός ἐν τῷ ἁγίῳ Μυστηρίῳ τοῦ ἐν Χριστῷ Γάμου.

Ἐχάθη ἡ σωφροσύνη, ἐφυγαδεύθη ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ! Καὶ ὅλαι αὐταὶ αἱ ἁμαρτίαι μᾶς φέρουν ἀντιμετώπους πρὸς τὸν ἴδιον τὸν Θεόν! Καί, ὡς τὰ πράγματα δεικνύουν, δημιουργοῦμεν “ἐξ ἰδίων μας”, ἀπὸ μόνοι μας, μηδενὸς μάλιστα ἐξαναγκάζοντος, ἐκείνας τὰς ἁμαρτωλὰς προϋποθέσεις, πού, λόγῳ τῶν ἀναποδράστων πνευματικῶν νόμων, ὅπως προείπαμεν, μᾶς ὁδηγοῦν ἀναποφεύκτως πρὸς τὴν αὐτοτιμωρίαν μας καὶ τοιουτοτρόπως κατρακυλοῦμεν ἀδυσωπήτως πρὸς τὴν αὐτοκαταστροφήν μας!

Δια-φθορὰ καὶ Δια-ζύγια

Μὲ τὸ γενικώτερον κατάντημα τῆς ἰδιαζούσης ποιοτικῶς καὶ ἀκραίας ποσοτικῶς «Καταστάσεως Ἀποστασίας» εἰς τὰς ἡμέρας μας, ἐπῆλθον ἀναποφεύκτως καὶ αἱ σήμερον ἀναφανεῖσαι καὶ συνεχῶς ἀναδυόμεναι μεγάλαι συμφοραὶ εἰς τὸ Γένος μας.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων αὐξάνονται συνεχῶς οἱ χωρισμοὶ καὶ τὰ διαζύγια, κατὰ δραματικὸν καὶ ῥαγδαῖον μάλιστα ῥυθμόν.

Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιον “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν (λειτουργούντων καὶ τῶν ἀλληλενδέτων μὲ τὰ τεκταινόμενα πνευματικῶν νόμων), τὰ διαζύγια ἐν τῷ Μυστηρίῳ τοῦ Γάμου!

Γνωρίζομεν, ἐκ τῆς πολυχρονίου ἐμπειρίας μας, κάλλιστα, ὅτι ὅσοι Χριστιανοὶ εἶναι πραγματικῶς συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της δὲν ἔχουν τὰ ἰδιαζόντως ἀσήκωτα οἰκογενειακὰ προβλήματα, ποὺ συνεπάγεται καὶ ἐπιφέρει ἡ Ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν καὶ καταλήγουν πλειστάκις εἰς τὸν χωρισμὸν τῶν ἐγγάμων. Μὲ ὅ,τι τραγικὸ συνεπάγεται τὸ τοιοῦτον διαζύγιον!

Ἀλλὰ καὶ εἰς περιπτώσεις, ποὺ ἐμφανισθοῦν σοβαρὰ προβλήματα μέσα εἰς ὄντως χριστιανικὰς οἰκογενείας, αὐτὰ δύνανται εὐκολώτερον νὰ ξεπεραστοῦν, μὲ τὴν πίστιν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν μετάνοιαν, τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ὑπομονήν, θεμελιωδεστάτας ἀρετάς, τὰς ὁποίας μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας, ὁ Χριστός μας! Καὶ ἐντὸς τοῦ ἐν Κυρίῳ ἐγγάμου βίου τὰ ἀναφυόμενα προβλήματα ἀντιμετωπίζονται ἐπιτυχῶς καὶ ἐν τέλει ἐπωφελῶς, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ αὐτοὺς βεβαίως, ποὺ ἀγωνίζονται νὰ πιστεύουν εἰς Αὐτόν, ὥστε νὰ τηροῦν καὶ τὰς ἁγίας ἐντολάς Του.

Ἀντιθέτως, ἐὰν εἴμεθα ἀποξενωμένοι καὶ ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς πραγματικὴν μετάνοιαν, αὐτομεμψίαν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν, χωρὶς προσευχήν, χωρὶς νηστείαν, χωρὶς ταπείνωσιν, χωρὶς τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, τότε ἀπὸ μόνοι μας ἐκδιώκομεν δυστυχῶς ἀπὸ τὴν ζωήν μας τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναποφεύκτως θὰ ὑποπέσωμεν καὶ εἰς ποικίλα σαρκικὰ πάθη, τὴν θεοποιημένην εἰς τὰς ἡμέρας μας φιληδονίαν καὶ τὴν παραπλανητικὴν ἐπάρατον λαγνείαν. Αὐτὰ τὰ πάθη σκοτίζουν τὸν νοῦν μας καὶ τὴν διάνοιάν μας, μᾶς παγιδεύουν ἐπικινδύνως καὶ μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τὸν ἀποπροσανατολισμὸν ἀπὸ τὴν Ὁδὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιφέρουν τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν αὐτοκαταστροφήν. Τοιουτοτρόπως ἀναδύονται ὅλα ἐκεῖνα τὰ οἰκογενειακὰ δράματα, τὰ ὁποῖα βλέπομεν καὶ ἀκούομεν δυστυχῶς καθημερινῶς. Γονεῖς π.χ. μὲ δύο καὶ τρία παιδιὰ καταντοῦν εἰς τὴν παράνοιαν νὰ δημιουργοῦν παρανόμους “σχέσεις” καὶ “δεσμούς”, νὰ ὑποδουλώνωνται εἰς τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας, καὶ λόγῳ αὐτῶν τῶν παρανομιῶν νὰ διαλύουν τὰς ἐννόμους οἰκογενείας των, προφασιζόμενοι πλῆθος ἀδικαιολογήτων “δικαιολογιῶν” καὶ σοφιστικῶν “προφάσεων ἐν ἁμαρτίαις”!

Δυστυχῶς αἱ ἐξωγαμιαῖαι “σχέσεις” ἐπιφέρουν “σχάσεις” (=σχίσιμο) τῶν ἱερῶν καἰ εὐλογημένων σχέσεων ἐν τῷ Γάμῳ, καὶ οἱ λεγόμενοι “δεσμοὶ” καθιστοῦν “δεσμίους” (=ὑποδούλους) εἰς τὰ δαιμόνια, τοὺς ὑποκύπτοντας εἰς αὐτά.

Ἀλλά, καὶ ἄλλο ὀδυνηρὸ ἀποτέλεσμα ἐπέρχεται ἀπὸ τὴν διάλυσιν τῶν οἰκογενειῶν, διότι πλειστάκις καὶ τὰ παιδιά ἀπὸ διαλελυμένας οἰκογενείας, δυσκόλως προκόπτουν καὶ δυσκόλως εὐδοκιμοῦν. Καταντοῦν, οὐχὶ σπανίως, προβληματικά, ἀφοῦ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, δὲν βλέπουν τὸ καλὸν καὶ ἅγιον παράδειγμα εἰς τὴν ζωὴν τῶν γονέων των!

Ἐκ τῆς προσωπικῆς μας πείρας, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι καὶ τὰ τέκνα ἐκ τῶν διαλυομένων οἰκογενειῶν, τείνουν μελλοντικῶς, πλειστάκις καὶ αὐτά, νὰ δημιουργήσουν, μὲ τὴν σειράν τους, ἐν συνεχείᾳ, προβληματικὰς οἰκογενείας! Καὶ τὸ κακὸ πληθύνεται, ἀναπαράγεται καὶ διαιωνίζεται.

Βεβαιότατα ὅμως, ὅπου ὑπάρχει γνησία μεταστροφὴ καὶ μετάνοια εἶναι δυνατόν, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου, νὰ ἀποτραπῇ καὶ νὰ ἀνατραπῇ μία τοιαύτη ὀδυνηρὰ ἐξέλιξις!

Ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἐπικρατήσασα

ἁμαρτωλὴ “μόδα” τῶν προ-γαμιαίων

ὀνομαζομένων “δεσμῶν”, “σχέσεων”

καὶ “συμβιώσεων”, ἄνευ τοῦ ἱεροῦ

Μυστηρίου τοῦ Γάμου

Ἄμεσα συνδεδεμένο πρὸς τὸ ἀκραῖον κατὰ τὰς ἡμέρας μας, κατρακύλισμα εἰς τὴν ἀπιστίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς σαρκολατρείαν εἶναι καὶ ὁ καταιγισμὸς τῶν λεγομένων “προγαμιαίων σχέσεων”.

Δὲν καταλήγουν δηλαδὴ οἱ νέοι μας ἁγνοὶ καὶ παρθένοι εἰς τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου, ὅπως θὰ ἔπρεπε, ὅπως δηλαδὴ τὰ καθορίζει ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, ἀλλὰ, δυστυχῶς, ἔχουν πλειστάκις, ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει, σχέσεις σαρκικὰς πρὸ τοῦ Γάμου των.

Παραγνωρίζουν οἱ νέοι μας ὅτι ἡ διάρκεια καὶ ἡ ὑγεία τῆς σχέσεως τοῦ ἀνδρογύνου ἐξασφαλίζεται, διὰ τοὺς πιστούς, ἐντὸς τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Μέσα εἰς τὸ Μυστήριον, ἡ σχέσις ἐξαγιάζεται, ἐξυψώνεται, ἀποκαθαίρεται, ὡριμάζει κατὰ τρόπον ὑγιῆ καὶ ἀναδεικνύεται βαθμηδὸν εἰς βαθεῖαν, ἀληθινὴν καὶ ἁγίαν Ἀγάπην!

Πῶς λοιπὸν θὰ θεμελιωθῇ θεαρέστως ὁ μελλοντικός των Γάμος χωρὶς πνευματικά, εὐλογημένα καὶ θεῖα θεμέλια;

Εἰς τὰς ἡμέρας μας, μάλιστα, ἡ παρεκτροπὴ αὐτὴ ἀπὸ τὰς ἁγίας ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ κατήντησεν ὕπουλος ξεπεσμός. Διότι, καὶ ἀπὸ τὴν ἐκκίνησιν ἀκόμη τῶν μὴ εὐλογημένων αὐτῶν συμβιώσεων, ἐνυπάρχουν ἐντέχνως, σατανικῶς καὶ ἐγγενῶς κεκρυμμένα (μέσα εἰς αὐτάς), τὰ σπέρματα τῶν μετέπειτα ἐπερχομένων συν­ήθως ὀδυνηρῶν, ἕως καὶ ἐκρηκτικῶν συνεπειῶν, ὅπως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, ὀδυρμῶν, ψυχικῶν ἀναστατώσεων, τραυμάτων, ἔχθρας, μίσους, φθόνων, ἀκόμη καὶ φόνων (π.χ. ἐκτρώσεων), κ.ἄ.

Κατήντησε δυστυχῶς “ἐν πολλοῖς νακροθετημένον πεδίον” ἡ ἁμαρτωλοτάτη αὐτὴ συνήθεια, δηλαδὴ τὸ νὰ συζοῦν οἱ “ἀῤῥαβωνιασμένοι” πρὸ τοῦ Γάμου των, ὡσὰν νὰ ἦσαν τάχα νυμφευμένοι. Καὶ τοῦτο μάλιστα συμβαίνει, οὐχὶ σπανίως, καὶ μὲ τὴν προτροπήν, ἢ ἔστω μὲ τὴν ἔνοχον ἀνοχὴν (καὶ ἑπομένως συνενοχὴν) τῶν γονέων των!

Δὲν ἀντιλαμβάνονται, δυστυχῶς, ὅτι δι᾽ αὐτοῦ τοῦ ἐντελῶς λανθασμένου, καθότι ἀνευλογήτου τρόπου συμβιώσεως ὑποσκάπτονται τὰ πνευματικὰ θεμέλια τοῦ μελλοντικοῦ των Γάμου, μὲ πολλὰς καὶ θλιβερὰς συνεπείας διὰ τὴν μετέπειτα ζωήν των, ὄχι μόνον ἐν τῷ παρόντι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἐν τῷ μέλλοντι…

Τί δὲ νὰ εἴπωμεν καὶ διὰ τοὺς λεγομένους “πολιτικοὺς γάμους”, ὅπου ὑποτιμᾶται βαναύσως τὸ Ἱερὸν Μυστήριον, στερεῖται οὕτω τὸ ζεῦγος τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἶναι ἀναπόφευκτοι αἱ μετέπειτα ὀδυνηραὶ συνήθως συνέπειαι, ἐξελίξεις καὶ καταλήξεις!

Ἐφθάσαμεν δυστυχῶς, κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς Ἀκραίας Ἀποστασίας, νὰ ἑτοιμάζεται ὑπούλως καὶ σατανικῶς τὸ σαθρὸν ὑπέδαφος καὶ ἔδαφος, διὰ τὸν ἐρχομὸν τοῦ Τελικοῦ Ἀντιχρίστου. Βλέπομεν πλέον καὶ τὸ πρωτοφανὲς φαινόμενον, πρῶτα νὰ γεννῶνται τὰ τέκνα (ὅσα βεβαίως, εὐτυχῶς, “πρόλαβαν” νὰ ἔλθουν εἰς φῶς καὶ δὲν ἐφονεύθησαν μὲ τὴν ἐπάρατον ἔκτρωσιν) καὶ ἔπειτα νὰ τελεῖται τὸ Ἱερὸν Μυστήριον τοῦ Γάμου! Ἐάν, βεβαίως, δὲν καταλήξωμεν, ἀντὶ τοῦ Μυστηρίου, εἰς τὴν περαιτέρω συνέχισιν τῆς παρανόμου συμβιώσεως, ἢ εἰς σύναψιν τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου” (ἢ καὶ τῶν ἐπὶ τὰ χείρω μετεξελίξεων αὐτοῦ, εἰς “συμβόλαια συμβιώσεως”, κ.ἄ.), ὅπερ ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἀδιαμφισβήτητον ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἄρα ἄρνησιν τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει, ἄρνησιν αὐτῆς ταύτης, τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ Αὐτῆς, τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ !

Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις πρὶν τελεσθῇ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης»

(Ἀνεξίτηλον δηλαδὴ ἐμπόδιον, διὰ νὰ δύναται νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς ἱερέα)

Τὴν πολυτίμητον διάστασιν καὶ κορυφαίαν ἀξίαν τῆς ἁγνότητος καὶ παρθενίας, τόσον διὰ τὸν ἄνδρα, ὅσον καὶ διὰ τὴν γυναῖκα, μέχρι τὴν εὐλογημένην ὥραν τῆς τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ἐκφράζουν ἐμφανέστατα καὶ ἀδιαμφισβήτητα οἱ θεόπνευστοι ἁγιοπνευματικοὶ καὶ ἀναπαλλοτρίωτοι Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας!

Συμφώνως πρὸς τοὺς ἐντεταγμένους ἀμετακλήτως εἰς τὰς θεοπνεύστους ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ἱεροὺς Κανόνας, ἡ προγαμιαία σαρκικὴ σχέσις, ἀκόμη καὶ μεταξὺ μεμνηστευμένων (αὐτῶν, ποὺ δὲν ἐτέλεσαν μὲν ἀκόμη τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἀλλ᾽ ὅμως προγραμματίζουν μελλοντικῶς νὰ πραγματοποιήσουν τὸν Γάμον των), ἀποτελοῦν ἀνεξίτηλον (δηλαδὴ μὴ ἀνατρέψιμον καὶ μὴ ἐπιδεχόμενον, καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπον, ἀναίρεσιν) ἐμπόδιον, διὰ νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς βαθμὸν ἱερωσύνης.

Ἀνέφερε περὶ τούτου τοῦ ζητήματος καὶ ὁ μακαριστὸς ἅγιος Γέροντάς μας Γερμανός:

«Εἶναι τελείως ἀνεπίδεκτα “οἰκονομίας” τὰ καθοριζόμενα ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κωλύματα Ἱερωσύνης:

Δὲν ἐπιτρέπεται δηλαδὴ σὲ καμμιὰ περίπτωσι νὰ δοθῇ “συμμαρτυρία”, γιὰ νὰ προσέλθῃ στὶς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης κάποιος, ποὺ ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι οἱ πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο του σεξουαλικὲς σχέσεις, ἔστω καὶ μὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀρραβωνιαστικιά του, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο του, σεξουαλικὴ σχέσις, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀρσενοκοιτία.

Οἱ Πνευματικοί, ποὺ συγκαταβαίνουν σὲ τέτοιες περιπτώσεις καὶ δίνουν “συμμαρτυρία”, φέρουν τεράστιαν εὐθύνην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ (σ.σ. ὅπως ἀσφαλέστατα καὶ οἱ ἐμπλεκόμενοι, ἐν ἐπιγνώσει, εἰς τοιαύτας χειροτονίας, εἴτε λαϊκοί, εἴτε ἱερωμένοι)!

Ἀλλοίμονο μάλιστα καὶ σ᾽ ἐκείνους ποὺ κρύβουν τέτοια ἁμαρτήματα ἀπὸ τὸν Πνευματικό, γιὰ νὰ ὑποκλέψουν τὴ συμμαρτυρία του, καὶ νὰ γίνουν ἀναξίως ἱερεῖς!» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης, Φῶς ἱλαρὸν καὶ μυστικὸν στὴν σκοτοδίνη τῶν σύγχρονων καιρῶν», Ἔκδοσις Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).

Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγῃ ἐπίσης καὶ ὁ λίαν ἐπικίνδυνος ἁλυσιδωτὸς κατήφορος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ εὐκολώτατα θὰ ἐπακολουθήσῃ: Ἐὰν δηλαδὴ κάποιος ἔλαβε “συμμαρτυρίαν” διὰ χειροτονίαν του, ἐνῷ δὲν θὰ ἔπρεπε, ὁ τοιοῦτος, εὐκόλως ἀργότερον θὰ δίδῃ καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειράν του, περαιτέρω, εἰς ἑτέρους, “συμμαρτυρίας” εἰς ἔχοντας “κωλύματα ἱερωσύνης”. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εὐκόλως καὶ ἐπικινδύνως θὰ διαιωνίζεται ἐπὶ τὰ χείρω. Ἐπαυξανομένη δηλαδή, κατρακυλῶσα ἀπὸ τὸ ἕνα κακόν, εἰς τὸ χειρότερον κακόν κ.ο.κ.

Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, τῶν ἀλαθήτων καὶ ἀμεταθέτων πνευματικῶν νόμων: Προβαίνοντες π.χ. εἰς χειροτονίας πρὸς “ἐπίλυσιν” τάχα προσκαίρων ἀναγκῶν, ἀνοίγονται οἱ “ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου” διὰ πολλὰ ἐπερχόμενα ἀργότερον ἀναποφεύκτως δεινά, εἴτε ἐμμέσως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμφανῶς, εἴτε ἀφανῶς!

Τὰ πάθη μας, ὀφείλομεν μετ᾽ ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως καὶ πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως, πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ὥστε νὰ εὕρωμεν ἔλεος παρὰ Κυρίου! Ἀλλ᾽ εἶναι ἀνεπίτρεπτον νὰ ἀμνηστεύωμεν αὐτὰ τὰ πάθη μας, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ… “νομιμοποιοῦμεν”.

“Ἀποφυγὴ τεκνογονίας” καὶ “Ἐκτρώσεις”

Ἀλληλένδετον ΤΟΣΟΝ μὲ τὰς προγαμιαίας καὶ ἐξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ καὶ μὲ τὸ θανάσιμον ἁμάρτημα τῆς, ἐντὸς τοῦ γάμου, διὰ τεχνητῶν μεθόδων ἢ παραφύσιν παρεκτροπῶν, ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας (ἐκτὸς καὶ ἐὰν ἡ μὴ τεκνογονία ἀποτελεῖ καρπὸν μιᾶς “ἐκ συμφώνου ἐγκρατείας” μεταξὺ τῶν συζύγων, καθὼς καθορίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος), εἶναι καὶ τὸ φοβερὸν καὶ ἀπάνθρωπον ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων ἢ ἐκτρώσεων.

Ἡ ἔκτρωσις, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι φόνος, φόνος φρικτός, ἁμαρτία μεγάλη!

«Ὁ Ἀδὰμ πλάστηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ πρῶτος καὶ ὕστερα ἡ Εὔα. Κι αὐτός, ποὺ ἀπατήθηκε πρῶτος δὲν ἦταν ὁ Ἀδάμ, ἀλλὰ ἡ γυναίκα καὶ ἔπεσε πρώτη εἰς τὴν παράβασιν. Θὰ σωθῇ ὅμως (ἡ γυνὴ) μὲ τὴν τεκνογονίαν. Ἀρκεῖ αἱ γυναῖκες νὰ μείνουν εἰς τὴν Πίστιν καὶ στὴν Ἀγάπην καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν ζωήν, καὶ ἐὰν διατηροῦν τὴν συζυγικὴν σωφροσύνην» (Α´ Τιμ. β´, 13-15), ὅπως διακηρύττει ὁ κήρυκας τῶν ἐθνῶν, ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ λέγει: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν» (Γέν. Α´, 28).

Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἡ ὁποία ἔχει, ὡς εἴπωμεν, συνήθη δυστυχῶς κατάληξιν, ἐνίοτε, καὶ τὰς ἐκτρώσεις, εἶναι μέγα ἁμάρτημα, εἶναι παράβασις τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ παράβασις δείχνει ὀλιγοπιστίαν εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν κηδεμονίαν Του.

Ὅσοι ἐμποδίζουν τὴν τεκνογονίαν μὲ τὰ διάφορα πονηρὰ ἐφευρήματα, ἐκδιώκουν δυστυχῶς ἀπὸ μόνοι τους, ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους, τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀποφεύγοντες τὴν εὐλογημένην τεκνογονίαν ἀπομακρύνουν τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν ζωήν των! Ἂς μὴ ψάχνωμεν μετὰ νὰ εὕρωμεν “ἀλλοῦ” τὸ λάθος διὰ τὰ ἐπώδυνα συνεπακόλουθα, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ συμβοῦν, εἴτε κατ᾽ ἄμεσον, εἴτε κατ᾽ ἔμμεσον τρόπον.

Δὲν λέγει ὁ Θεός, νὰ κάνῃς μόνον ἕνα-δύο παιδιά, καὶ τὰ ἄλλα νὰ τὰ ἐμποδίζῃς συνειδητὰ καὶ δι᾽ ἀθεμίτων μέσων νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωήν, ἤ, ἐὰν ἔλθουν, ἐσὺ νὰ τὰ φονεύῃς μὲ τὰς ἐκτρώσεις!

Χριστιανοί μου, σᾶς παρακαλῶ! Σᾶς ἐκλιπαρῶ!! Σᾶς προειδοποιῶ!!! Μὲ τὰς ἐκτρώσεις γινόμεθα οὐχὶ γονεῖς, ἀλλὰ φονεῖς!

Καταντοῦμεν φονεῖς τῶν ἰδίων μας τῶν τέκνων, τῶν ἰδίων μας τῶν σπλάγχνων! Διότι, καὶ ἂν ἀκόμη δὲν πρόλαβαν αὐτὰ τὰ ἀγγελάκια νὰ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως, τὰ φονευθέντα ἔμβρυα, ἔχουν καὶ αὐτὰ, ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα στιγμὴν τῆς «συλλήψεώς» των, ψυχὴν ἀθάνατον!

Καὶ ἐὰν κάποιοι “ἄλλοι”, φρονοῦν καὶ διακηρύττουν “ἄλλως”, καὶ δὴ ἀμετανοήτως (ἐφ᾽ ὅσον τὰ δημοσίως διακηρυχθέντα ὑπ᾽ αὐτῶν οὐδόλως ἠκούσθησαν καὶ δημοσίως νὰ τὰ ἀναιροῦν), τότε αὐτοὶ οἱ “ἄλλοι” πλανῶνται πλάνην οἰκτρὰν καὶ διακηρύττουν γυμνῇ τῇ κεφαλῇ φρικτὰν καὶ φοβερὰν αἵρεσιν!

Ἡ Ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ Γενάρχη τῆς Ῥωμηοσύνης Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐπιστρέφουσα ἐξ Ἁγίων Τόπων (~327 μ.Χ.), ἀνῆλθε ἐπὶ τοῦ ὄρους, ὅπου ἡ Μονή μας σήμερον. Κατέλιπεν ἐνταῦθα τεμάχιον Τιμίου Ξύλου, ποὺ κατέστη ὁ “πνευματικὸς θεμέλιος λίθος” διὰ τὴν ἐν συνεχείᾳ Ἵδρυσιν τῆς Μονῆς μας.

Ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου καὶ ὑπὸ τὴν σκιὰν τῆς σημαίας τῆς Ῥωμηοσύνης, ἀναπεπταμένης ἐπὶ τοῦ ἱστίου τοῦ Σταυροῦ, αὐθεντικὸς ἀγωνιστὴς καὶ συνεχιστὴς τῆς μακραίωνης Παραδόσεως τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Ἔθνους, ὁ καθηγούμενός μας Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος.

Πηγή: Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκ. 2019, Ἀρ. Τεύχους 132-141, ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ (chrvassiliades)