Ομολογία

Οἱ σχολικοὶ ἁγιασμοὶ προμηνύουν 

τί θὰ συμβῆ κατὰ τὰ Θεοφάνεια!

 

Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Πέρυσι ἡ Κυβέρνησις ἐδίχασε τὰ σχολεῖα –καὶ συνεχίζει νὰ τὰ διχάζει- μὲ τὸ θέμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καθὼς ἡ κ. Κεραμέως, ἐνῶ ἔλεγε προεκλογικῶς ὅτι θὰ σεβασθῆ τὰς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ ἔπειτα κατέφυγεν εἰς ἀλχημικὰς λύσεις, παραδίδουσα ἕνα μάθημα συγκρητισμοῦ καθὼς «κουτσουρεμένοι» φάκελοι μαθήματος ἄνευ συν­οχῆς κατέληξαν νὰ διανέμωνται ὡς βιβλία!

Νέας ἀντιδράσεις προεκάλεσεν ἡ εἰσαγωγὴ ἀγγλικῶν εἰς τὰ νηπιαγωγεῖα, ὅπου ἀκόμη τὰ νήπια δὲν γνωρίζουν ὀρθῶς τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν! Πολὺ χειροτέρα ὅμως ἦτο ἡ καθιέρωσις τῆς «σεξουαλικῆς ἀγωγῆς» καὶ τοῦ σεβασμοῦ τῆς «διαφορετικότητος» ὡς μέρος τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ὡρολογίου προγράμματος ἤδη ἀπὸ τὰ νηπιαγωγεῖα ὥς τὰ γυμνάσια, ὅπου πλέον ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ ἀλλαγὴ ταυτότητος φύλου, αἱ ἐλεύθεραι προγαμιαῖαι σχέσεις κ.ἄ. θὰ προβάλλωνται ὡς κανονικότης!

Ὁ νέος διχασμὸς εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν προῆλθεν ἀπὸ τὴν παράλογον ἐμμονὴν τῆς Κυβερνήσεως διὰ ὑποχρεωτικὴν πολύωρον χρῆσιν τῆς μάσκας καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν νηπιακὴν ἡλικίαν, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι τὸ μέτρον δὲν εἶναι μόνον ἀνεφάρμοστον, ἀλλὰ ἀντιτίθεται καὶ εἰς ὅσα συνιστᾶ ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας. Πολλοὶ γονεῖς πάντως ἠρνήθησαν νὰ ἀποστείλουν τὰ παιδιά τους εἰς τὸ σχολεῖον μὲ μάσκα καὶ ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι τὰ ἔστειλαν ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ παρατηρήσουν ὅτι τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι ἐπιδεκτικά… μάσκας.

Ὅταν ὁ ἁγιασμὸς καθίσταται ἀπειλή…

Προβληματίζει ὅμως ἰδιαιτέρως ἡ στάσις τῆς Κυβερνήσεως εἰς τὸ θέμα τοῦ σχολικοῦ ἁγιασμοῦ. Ἀρχικῶς δὲν ἔλαβεν ὑπόψιν της καθόλου ὅτι ἡ 14η Σεπτεμβρίου εἶναι μεγάλη ἡμέρα. Σκοπίμως ἢ ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπ. Παιδείας ἄγνοιαν ὀφλισκάνει; Ἔπειτα ἤλλαξε τὴν πρόθεσιν τῆς ΔΙΣ, ἡ ὁποία διὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἶχε δηλώσει ὅτι οἱ ἁγιασμοὶ θὰ γίνουν τὴν 15ην Σεπτεμβρίου, καὶ ὑπεχρέωσεν αὐτὴν νὰ τελέση αὐτοὺς τὴν ἡμέραν ποὺ τὸ Ὑπουργεῖον ὑπεδείκνυεν. Αὐτὴ ἡ τέλεσις ἱεροπραξίας δι’ ἐπιβολῆς δὲν ἐγείρει μόνον ἐρωτήματα διὰ τὰς σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας ἀλλὰ πολὺ περισσότερον διὰ τὸ ἂν ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ οἰκονόμος τῆς Θ. Χάριτος ἢ ἡ Κυβέρνησις… Κατὰ τρίτον, τὸ Ὑπουργεῖον καθώρισε καὶ τὸν τρόπον τοῦ ἁγιασμοῦ! Ἡ Ὑφυπουργὸς κ. Σοφία Ζαχαράκη, ποὺ ἄλλοτε μετεῖχεν εἰς τὰς παρελάσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἄλλοτε διὰ νὰ διαφημίση τὴν εὐσέβειάν της προσῆλθεν εἰς μνημόσυνον Ἡγουμένου, ἀπέστειλεν ἐγκύκλιον τὴν 11ην Σεπτεμβρίου 2020 εἰς τὰ νηπιαγωγεῖα, ὅπου ἀναφέρεται μεταξὺ ἄλλων:

«Κατὰ τὴν πρώτη ἡμέρα τοῦ διδακτικοῦ ἔτους καὶ εἰδικὰ γιὰ φέτος – λόγω τῶν ἀναγκαίων μέτρων πρόληψης διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ COVID-19 – ὁ καθιερωμένος ἁγιασμὸς θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸν αὔλειο χῶρο τοῦ σχολείου, μετὰ ἀπὸ συνεννόηση τοῦ/τῆς προϊσταμένου/ης μὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ οἰκείου ναοῦ, μὲ ἐκπροσώπους ἐκπαιδευτικῶν καὶ μαθητῶν καὶ στὴ συνέχεια ὁ ἱερέας θὰ ἐπισκεφθεῖ τὰ τμήματα.

Διὰ δὲ τὰ Δημοτικὰ παραλείπεται ἡ φράσις «καὶ στὴ συνέχεια ὁ ἱερέας θὰ ἐπισκεφθεῖ τὰ τμήματα». Τί συνάγομεν ἀπὸ τὰ γραφέντα; Πρῶτον, ὅτι ὁ ἁγιασμὸς δὲν γίνεται δι’ ὅλους ἀλλὰ διὰ ἀντιπροσώπους. Δεύτερον, ὅτι δὲν ἐπιτρέπει εἰς τὸν ἱερέα νὰ ἁγιάση τοὺς ὑπολοίπους τῶν ἐκπαιδευτικῶν καὶ μαθητῶν, ὅπως καὶ τοὺς χώρους τοῦ σχολείου. Πνευμονολόγος, μάλιστα, ποὺ προέβαλαν τὰ ἐπιχορηγηθέντα μὲ πολλὰ ἑκατομμύρια τηλεοπτικὰ κανάλια ἐζήτει ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ φοροῦν καὶ μάσκας κατὰ τὴν τέλεσιν τοῦ ἁγιασμοῦ!

Δὲν πρόκειται ἑπομένως ἁπλῶς διὰ «μέτρα», ἀλλὰ διὰ ΘΕΟΜΑΧΙΑΝ! Αἱ αὐταὶ ἐνάντιαι κατηγορίαι εἰς τοὺς ἱ. ναούς μας, εἰς τὴν Θ. Κοινωνίαν καὶ εἰς τὸν ἐκκλησιασμόν, ἀναφαίνονται διὰ τῆς ἀρνήσεως τώρα τῆς Θ. Χάριτος ποὺ ἐνεργεῖ εἰς τὸν Ἁγιασμόν! Ὅταν δὲν ἐπιτρέπη εἰς τὸν ἱερέα νὰ ἁγιάση τοὺς χώρους τοῦ σχολείου, σημαίνει ὅτι δὲν πιστεύει ὅτι ὁ Ἁγιασμὸς ἔχει ἄκτιστον Χάριν καὶ ἁγιάζει ὄχι μόνον τὰ ἔμψυχα ἀλλὰ καὶ τὰ ἄψυχα. Δὲν πιστεύει ὅτι ἐκδιώκονται αἱ ἀσθένειαι, πολὺ περισσότερον ὅτι ἀποδιώκεται ὁ διάβολος, ποὺ ἐνσπείρει εἰς τὸν νοῦν τῶν μαθητῶν διάφορα. Ἄλλωστε αὐτὰ ποὺ ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ φωτίση, φροντίζει ἡ Ὑπουργὸς νὰ συσκοτίση μὲ τὴν σεξουαλικὴν ἀγωγὴν καὶ τὸ συν­ονθύλευμα τῶν θρησκευτικῶν! Βγάζει ὁ ἱερεὺς τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἰσάγει ὡς καινὰ ἡ Ὑπουργός! Ἔτσι θέλουν τὸ σχολεῖον, κατοικητήριον δαιμόνων;

Δὲν πιστεύει ὅμως οὔτε εἰς τὸν φωτισμὸν τῶν μαθητῶν! Ὑλισμὸς παντοῦ! Ἡ εὐφυία καὶ τὰ χαρίσματα τῶν μαθητῶν ἑρμηνεύονται μόνον ὡς βιολογικὰ γεγονότα ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖον, ποὺ ἀπορρίπτει τὸν φωτισμόν! Ἡ πρόοδος εἶναι δι’ αὐτοὺς μία ἀνθρωπίνη κατάκτησις καὶ ὄχι ἀποτέλεσμα τῆς συνεργείας Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου. Ἑπομένως, τί νὰ τοὺς ὠφελήση ὀλίγον ὕδωρ ποὺ εὐλόγησεν ὁ ἱερεύς; Ἐπιτρέπουν τὴν τέλεσιν τοῦ ἁγιασμοῦ μόνον, διότι εἶναι «ἔθιμον» ἢ μᾶλλον διότι φοβοῦνται τὰς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐὰν δὲν πραγματοποιηθῆ ἔστω καὶ συντετμημένα.

Διὰ τοῦτο καὶ εἰσάγουν τὴν ἔννοιαν τῆς «ἀντιπροσωπίας»! Βεβαίως, ἡ Θ. Χάρις δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τίποτε ὅμως ἡ ἀντίληψις ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ παραστοῦν ὅλοι οἱ μαθηταὶ ἢ οἱ Καθηγηταὶ προδίδει ὅτι ἡ ἁγιαστικὴ πρᾶξις δὲν γίνεται, διὰ νὰ μετέχουν ἅπαντες ἀλλὰ «ἔτσι γιὰ τὸ καλό», ὅπως λέγεται. Ἡ μετοχὴ εἰς τὰ ἱ. μυστήρια καὶ εἰς κάθε ἱεροπραξίαν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι προσωπική. Δὲν ὑπάρχει σωτηρία μέσῳ ἐκπροσώπου! Αὐτὰ ποὺ διέταξε τὸ Ὑπουργεῖον δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀθεολόγητα, ἀλλὰ ὑποτιμοῦν τὰς ἁγιαστικὰς πράξεις καὶ διδάσκουν ἀντίθετα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ὡς ἀντιλαμβάνεται εὐκόλως κανείς, ὑποκρύπτεται εἰς αὐτὰς τὰς ἀποφάσεις κάτι φοβερόν. Ἡ παρεμπόδισις τοῦ συνόλου τῶν μαθητῶν νὰ μετέχουν εἰς τὸν ἁγιασμὸν συμβαίνει ἐφέτος λόγῳ τοῦ ἰοῦ. Ἑπομένως, ὑπονοεῖται ὅτι εἴτε ὁ ἁγιασμὸς εἴτε ὁ ἱερεὺς μεταδίδουν ἰούς(!) ἢ εἰς τὴν «καλυτέραν» περίπτωσιν ὅτι ὁ συγχρωτισμὸς τῶν μαθητῶν κατὰ τὸν ἁγιασμὸν ἐπιφέρει μετάδοσιν. Αὐτὸ δὲν εἶναι μόνον ὑποκριτικόν, ὅταν ἐντὸς τῶν αἰθουσῶν εὑρίσκονται 30 μαθηταί, ἀλλὰ καὶ βλάσφημον, καθὼς σημαίνει ὅτι ὁ ραντισμὸς τῶν μαθητῶν διὰ τοῦ ἁγιασμοῦ δὲν προστατεύει τοὺς μαθητάς! Μᾶλλον δέ, ἡ τελετὴ τοῦ ἁγιασμοῦ εἶναι αἰτία μεταδόσεως ἰῶν, διότι συγκεντρώνει μαζί τοὺς μαθητάς! Οὔτε λόγος βεβαίως διὰ τὴν κατάποσιν τοῦ ἁγιασμοῦ, ὅταν εἰς τὰς ἱ. μονὰς ἅπαντες καὶ μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ πίνουν μὲ τὸ ἴδιον κύπελον καὶ οὐδέποτε μετεδόθησαν ἀσθένειαι.

Κανεὶς ὅμως δὲν ἀντέδρασε, θεωρῶν αὐτὰ ὅλα ὡς προληπτικὰ μέτρα… Τί ἄλλο, βεβαίως, θὰ ἀνέμενε κανείς, ἀκόμη καὶ ὅταν ἔκλεισαν οἱ ἱ. ναοὶ δὲν ὡμίλησαν;

Ὤ! Κυβέρνησις «ἄπιστος καὶ μοιχαλίς!

Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»

Ἐλοιδορήθη Ἱεράρχης ποὺ εἶχε προτείνει τὴν χρῆσιν τοῦ Ἁγιασμοῦ διὰ τὴν προστασίαν τῶν πιστῶν ἀπὸ κάθε ἀσθένειαν ψυχικὴν καὶ σωματικήν. Τὰ ἴδια ὅμως λέει καὶ ὁ σπουδαῖος λειτουργιολόγος Ἰ. Φουντούλης, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας:

«Καθαγιάζεται μὲ τὴν ἀκολουθία τοῦ μικροῦ ἁγιασμοῦ τὸ νερό, γιὰ νὰ χρησιμοποιηθῆ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς γιὰ τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ θεραπεία καὶ γιὰ εὐλογία τῶν οἴκων καὶ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν των» (τ. Α΄, σ. 80) καὶ «θεραπεύει τὶς ἀσθένειες καὶ «τὰς νόσους ψυχῆς τε καὶ σώματος» (τ. Δ΄, σ. 200-201).

Διατί δὲν ἠκούσθη κανεὶς Ἱεράρχης νὰ ἐπαναλαμβάνη αὐτὰ κατὰ τοὺς σχολικοὺς ἁγιασμούς; Διατί δὲν διετράνωσαν πρὸς τὴν κ. Ὑπουργὸν ὅτι ὄχι μόνον ραντίζει ὁ ἱερεύς, ἀλλὰ εἰσχωρεῖ καὶ ἡ χείρ του ἐντὸς τοῦ ὕδατος:

«ὁ ἁγιασμὸς λοιπὸν τοῦ ὕδατος κατὰ τοὺς δύο ἁγιασμοὺς (μεγάλου καὶ μικροῦ), γίνεται κατὰ τὴν ἐπίκλησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν σταυροειδῆ σφράγισι τῶν ὑδάτων διὰ τῆς χειρὸς τοῦ ἱερέως» (τ. Β΄, σ. 107) καὶ ἀλλοῦ «Ἡ σταυροειδὴς εὐλογία μὲ τὸ χέρι τοῦ ἱερέως, ἡ «σφραγίς», συνοδεύει μόνο τὴν ἐπίκλησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος στὴν ἱερατικὴ εὐχὴ καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν ἔχει καθαγιαστικὸ χαρακτήρα» (τ. Γ΄, σ. 270)

Μήπως θὰ ὑποχρεώση τὸ Ὑπουργεῖον οἱ ἱερεῖς νὰ μὴ ἐμβαπτίζουν τὴν χεῖραν των εἰς τὸ ὕδωρ; Ἢ μήπως θὰ πρέπη νὰ ἀπολυμαίνουν τὰς χεῖρας των μὲ ἀντισηπτικόν, πρὶν ἀγγίξουν τὸ ὕδωρ; Αὐτὴ ὅμως εἶναι ἡ πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας ποὺ δὲν ἀλλάζει καὶ ἀλλοίμονον ἂν φθάσουν εἰς τὸ σημεῖον νὰ θεωροῦν ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι μολυσμένα, ἀκριβῶς διότι δὲν ἔχουν ἀντιληφθῆ τὴν σπουδαιότητα:

«Ὁ καθαγιασμὸς καὶ στὶς τρεῖς παράλληλες ἀκολουθίες, τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, τοῦ μεγάλου καὶ τοῦ μικροῦ ἁγιασμοῦ, γίνεται μόνο διὰ τῆς καθαγιαστικῆς εὐχῆς… τὸ καίριο δὲ σημεῖο τῆς εὐχῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ἐπίκλησις γιὰ τὸν καθαγιασμὸ τοῦ ὕδατος, ποὺ εἶναι ὅ,τι καὶ ἡ ἐπίκλησις στὴν εὐχὴ τῆς ἀναφορᾶς τῶν θ. λειτουργιῶν μας (κατάπεμψον… καὶ ποίησον…)» (τ. Β΄, σ. 41-42)

Καὶ ἀλλοῦ:

«Μ’ ἄλλα λόγια, τὸ ἁγιασμένο νερὸ τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ εἶναι αὐτὸ τὸ «εἶδος», κατὰ τὴ δογματικὴ ὁρολογία, τοῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος, τοῦ δευτέρου, μετὰ τὴ θεία εὐχαριστία, μεγάλου μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας… Καὶ δὲν εἶναι βέβαια ὀρθὸ ἡ πόση του νὰ συγκρίνεται πρὸς τὴ θεία κοινωνία, τὴν μετάληψη δηλαδὴ τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου,… ἀλλὰ ὁπωσδήποτε εἶναι τὸ δεύτερο μετὰ ἀπὸ αὐτὴ ἱερώτατο μυστηριακὸ εἶδος, τὸ καθαγιασμένο μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ἁγίου Πνεύματος νερὸ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. (τ. Δ΄, σ. 201)

Ἡ εἰκὼν τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀλλὰ καὶ τοῦ Πρωθυπουργοῦ νὰ παρίστανται εἰς σχολικὸν ἁγιασμὸν μὲ μάσκα καὶ εἰς ἀπόστασιν σημειολογικὰ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ὁ ἁγιασμὸς δι’ αὐτοὺς ἀποτελεῖ δυνητικὴν ἀπειλήν! Προβλέπομεν, δυστυχῶς, ὅτι ἡ Κυβέρνησις θὰ προβῆ καὶ εἰς ἀπαγόρευσιν τῆς τελέσεως τῆς παραδοσιακῆς καταδύσεως τοῦ Τ. Σταυροῦ κατὰ τὰ Ἅγια Θεοφάνεια, ὅπως ἤδη ἔπραξε μὲ τὴν περιφορὰν τοῦ Ἐπιταφίου ἀλλὰ καὶ τὰς λιτανείας εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὰ μέτρα κατὰ τοῦ «μικροῦ ἁγιασμοῦ» ἦταν μία «πρόβα» διὰ τὸ τί θὰ συμβῆ κατὰ τὸν «μέγαν ἁγιασμόν». Εἶναι καιρὸς νὰ λάβωμεν τὴν πίστιν μας σοβαρὰ καὶ ὁ λαὸς καὶ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία, πρὶν φθάσωμεν εἰς ἐκεῖνον τὸ σημεῖον. Ἂν ἡ μάσκα καὶ ὄχι ὁ Ἁγιασμὸς προστατεύη ἀπὸ τὸν κορωνοϊόν, τότε τὸ μήνυμα ποὺ διοχετεύεται εἰς τὴν νεολαίαν εἶναι ὅτι δὲν χρειάζεται οὔτε ἡ Ἐκκλησία καὶ θὰ μᾶς προστατεύη ὁ πολιτικὸς κόσμος καὶ ἡ «ἐπιστήμη». Ὡραῖα τὰ «φολκλὸρ» μὲ ὅσους βουτοῦν νὰ πιάσουν τὸν Τ. Σταυρόν, ἀλλὰ ἡ σοβαρότης τῆς καταστάσεως δὲν ἐπιτρέπουν αὐτά, θὰ ἀναγγείλη ἴσως ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος τὸν Ἰανουάριον, καὶ τότε ὁ «μέγας ἁγιασμὸς» πιὰ θὰ ἀνήκη εἰς τὰ «ἀσόβαρα»… Δὲν θὰ ἀνεχθῶμεν ἄλλον εὐτελισμὸν τῆς πίστεώς μας!