Ομολογία

H αποστρατιωτικοποίηση φέρνει ένα νέο Γουδί



Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς




Μετά τις πιέσεις του Βερολίνου οι πληροφορίες ότι θα συμπεριληφθεί στην ατζέντα των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία το θέμα της «μερικής» (ολικής) αποστρατιωτικοποίησης των νήσων προεικάζουν τα μελλούμενα στο Αιγαίο.

Ανάλογη περίπτωση αφοπλισμού ελληνικού εδάφους έγινε τον Οκτώβριο του 1967 με την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, με αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή.

Οι τουρκικές δυνάμεις με πρόφαση το πραξικόπημα αποβιβάστηκαν στο αφοπλισμένο νησί χωρίς ουσιαστική αντίσταση από την ελληνική πλευρά. Η μεραρχία, η οποία είχε την αποστολή να βομβαρδίσει τα τουρκικά πολεμικά πλοία όταν θα εισέρχονταν στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, δεν ήταν εκεί την κρίσιμη ώρα.

Αρχικά, η μεραρχία είχε μεταφερθεί μυστικά στην Κύπρο από την κυβέρνηση Παπανδρέου μετά τα γεγονότα του 1963-1964, για να αποσυρθεί, κατόπιν των αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Εθνικής Φρουράς, στα χωριά Κοφίνου και Άγιος Θεόδωρος. Οι επιχειρήσεις της Εθνικής Φρουράς προκάλεσαν σοβαρή κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η Τουρκία χαρακτήρισε «στυγερή πρόκληση» τα επεισόδια και απείλησε με στρατιωτική εισβολή την Κύπρο, αλλά και με πόλεμο την Ελλάδα, απαιτώντας την απόσυρση της μεραρχίας. Με την παρέμβαση Αμερικανών και Βρετανών η δικτατορική κυβέρνηση απέσυρε τη μεραρχία από την Κύπρο.

Μόνο οι αφελείς στην Ελλάδα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι οι σημερινοί σχεδιασμοί της Αγκυρας για τα νησιά και το Αιγαίο δεν είναι διαφορετικοί από τους τουρκικούς σχεδιασμούς για την Κύπρο τη δεκαετία του 1960. Πράγματι, η σύγκριση των σημερινών γεγονότων με τα της Κύπρου αποδεικνύει ότι τα μοναδικά στοιχεία που έχουν διαφοροποιηθεί είναι η γεωγραφία και οι πρωταγωνιστές.

Οι Βρετανοί έχουν αντικατασταθεί από τους Γερμανούς και οι Τουρκοκύπριοι από τους μουσουλμάνους εποίκους.

Οι γερμανικοί σχεδιασμοί, η στρατηγική στήριξη που παρέχουν στην Τουρκία και η διαρκής υπονόμευση της Ελλάδας από την επικεφαλής χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι οι γνωστές παράμετροι της εξίσωσης. Οι Γερμανοί εκπαιδεύουν τους Τούρκους στην κατασκευή στρατηγικών και προηγμένων τεχνολογικά όπλων.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», η Μέρκελ εξασκεί πίεση στον Μητσοτάκη «ώστε η Ελλάδα να τερματίσει τη στρατιωτική της παρουσία στα νησιά», ενώ παραπονέθηκε στον Μακρόν για τη στήριξή του στις ελληνικές θέσεις.

Η άγνωστη, όμως, παράμετρος της εξίσωσης είναι η στάση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο από το 2015 εποικίζει συστηματικά τα νησιά του Αιγαίου με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, δημιουργώντας ισχυρές ετερογενείς πληθυσμιακές μειονοτικές βάσεις υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προφανή σκοπό τη βοσνιοποίηση της χώρας. Δοθέντος ότι η Τουρκία έχει αυτοανακηρυχθεί ο προστάτης των μουσουλμανικών πληθυσμών, πιθανές υποκινούμενες ταραχές στα νησιά μεταξύ του χριστιανικού πληθυσμού και των εποίκων είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν την αφορμή μιας νέας τουρκικής εισβολής στα αφοπλισμένα νησιά, κατ’ αναλογία των γεγονότων της Κοφίνου στην Κύπρο.

Το πολιτικό σύστημα, λοιπόν, μέσω της ενθάρρυνσης του μουσουλμανικού εποικισμού και του αφοπλισμού έχει παραχωρήσει εμμέσως στην Τουρκία το δικαίωμα της επέμβασης και συνεπώς την επίκληση του καθήκοντός της στην προστασία των μουσουλμανικών πληθυσμών ανά την ελληνική επικράτεια.

Αυτός είναι ο λόγος που ζητά την άμεση αποστρατιωτικοποίηση ώστε να δυνηθεί να επέμβει στρατιωτικά χωρίς απώλειες, με άριστες προσχεδιασμένες στρατιωτικές και πολιτικές επιχειρήσεις.

Η αποστρατιωτικοποίηση των νήσων και συνεπώς η εκμηδένιση της άμυνάς τους καθιστούν όμηρο την Ελλάδα στα χέρια της Τουρκίας, επειδή ανά πάσα στιγμή θα χρησιμοποιεί την απειλή του πολέμου και την κατάληψη των νήσων για ασήμαντες αφορμές. Ενώ στην περίπτωση της Κύπρου η πέμπτη φάλαγγα των Αθηνών, για να δικαιολογήσει την απόσυρση της μεραρχίας, επικαλέστηκε απουσία αεροναυτικής κάλυψης της Κύπρου. Σήμερα τέτοιου είδους επιχειρήματα, εάν χρησιμοποιηθούν, θα είναι νομικά έωλα.

Πιθανή διεξαγωγή συζητήσεων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για «μερικό ή ολικό» αφοπλισμό των νήσων του Αιγαίου θα αποτελέσει την ειδεχθέστερη πράξη μειοδοσίας στη νεότερη ελληνική ιστορία.

Το πολιτικό σύστημα δεν νομιμοποιείται να επικαλεστεί το επιχείρημα της δικτατορίας για αφοπλισμό με πρόσχημα μια επίπλαστη Pax Tourka. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., το πολιτικό σύστημα και οι ελίτ, εάν θέλουν να εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα υπερ-προνόμια που, «ελέω Θεού», απέκτησαν από τα Μνημόνια και την εξαθλίωση, θα πρέπει, αντί να αφοπλίσουν τα νησιά, να τα υπερεξοπλίσουν, ασπαζόμενοι το λογικό αξίωμα ότι «η ειρήνη προϋποθέτει προετοιμασία για πόλεμο».

Διαφορετικά, το μέλλον θα είναι ζοφερό, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και για τους «πρόθυμους ηλίθιους των Αθηνών», επειδή η πιθανότητα να λογοδοτήσουν σε ένα νέο Γουδί, ύστερα από μια καταστροφή που θα προκαλέσει ο αφοπλισμός των νήσων, δεν θα είναι μηδενική.