O Ερντογάν

 O Ερντογάν 

και ο «ζωτικός χώρος»

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Οι συνεχείς παραληρηματικές απειλές του Τούρκου προέδρου Ερντογάν και των παρατρεχάμενών του κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, οι αδιάκοπες αναφορές του στην «γαλάζια πατρίδα», οι  στρατιωτικές του προκλήσεις εναντίον συμμαχικών προς την Τουρκία χωρών, και οι επεκτατικές του βλέψεις και ενέργειες σε βάρος των  γειτονικών προς την Τουρκία χωρών, έντονα θυμίζουν την τακτική του «ζωτικού χώρου» του Αδόλφου Χίτλερ.

             Ο Χίτλερ για να δικαιολογήσει την επεκτατική του παράνοια προσδιόρισε αυθαιρέτως τα «δίκαια» της χώρας του, χωρίς φυσικά καμία συζήτηση και πολύ περισσότερο συγκατάθεση,  με τις χώρες «στόχους» του. Αυτές επιδίωξε και πέτυχε προσωρινά - ευτυχώς για την ανθρωπότητα – είτε να τις προσαρτήσει, όπως την Αυστρία, το 1938, είτε να τις υποδουλώσει, όπως το 1939 την Τσεχοσλοβακία και  την Πολωνία, και έτσι άρχισε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Χίτλερ εξεβίασε την αυστριακή κυβέρνηση να αποδεχθεί την προπαγάνδα του, ότι οι αυστριακοί είναι ένας λαός με τους Γερμανούς, αλλιώς θα επιβάλει με τα όπλα την θέλησή του. Έτσι επεβλήθη το «άνσλους» (προσάρτηση).

Στην περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας οι χιτλερικοί, προ της εισβολής,  προπαγάνδισαν ότι οι Σουδήτες είναι γερμανικό φύλο, που «καταπιέζεται» από τους Τσεχοσλοβάκους. Η εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία προέκυψε πρώτον με την κατάργηση στην πράξη της Συνθήκης των Βερσαλιών, δεύτερον με το πρόσχημα του «ζωτικού χώρου» που ήθελε ο Χίτλερ στην περιοχή - διάδρομο  του Ντάντσιχ (Γκντανσκ στα Πολωνικά), που ένωνε την Γερμανία με την Ανατολική Πρωσία, και τρίτον με την εξασφάλιση της μη επίθεσης της ΕΣΣΔ, με το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ.

            Η Τουρκία, κατά το χιτλερικό πρότυπο, αυθαιρέτως δημιουργεί ένα δικό της «δίκαιο» για τη Μεσόγειο, θεωρεί ότι της ανήκει η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα του μεγαλύτερου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου και θέλει να υποκύψουν στις ορέξεις της όλες οι χώρες. Ο ηγεμόνας της γείτονος θεωρεί αφελείς όλους στους οποίους απευθύνεται, αφού είναι λογικά απαράδεκτο να υποστηρίζει ότι ακολουθεί «το διεθνές δίκαιο για την θάλασσα», χωρίς να έχει υπογράψει και χωρίς να αποδέχεται τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας, που ψηφίστηκε στο Μοντέγκο Μπέι της Τζαμάικα (του 1982) και την οποία έχουν υπογράψει 168 χώρες και οι περισσότερες από τις χώρες της Μεσογείου. Από τα 21 κράτη – μέλη του ΟΗΕ, που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα, τα 18 την έχουν υπογράψει. Μόνο τρία δεν την υπέγραψαν: η Τουρκία, το Ισραήλ και η Συρία.

            Είναι επίσης λογικά απαράδεκτο να υποστηρίζει ο κ. Ερντογάν ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, όταν ακόμη και η μικροσκοπική Μάλτα έχει οριοθετήσει με την Λιβύη τις θαλάσσιες ζώνες και όταν στην Ελλάδα το World Factbook της CIA αναγνωρίζει πλήρη ακτογραμμή σε όλα τα ελληνικά νησιά, κατατάσσοντάς την 9η στον κόσμο σε μήκος ακτογραμμής, με 15.147 χιλιόμετρα, μετά τις  8ες  ΗΠΑ, με 19.924 χιλιόμετρα.