Ομολογία

Διατί δὲν διαμαρτύρονται οἱ Δεσποταδες;

Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος

Οἱ Ἀρχιερεῖς μας ποὺ ἐκκινοῦν τώρα καὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὸ πράγματι «αἶσχος» νὰ κλειστοῦν οἱ ἱεροὶ Ναοί μας, μᾶλλον γιὰ τὴν δική τους περιφρόνησι καὶ ὑποτίμησι ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεως νοιάζονται καὶ ἀγανακτοῦν, παρά γιὰ τὴν προσβολὴ τῆς Ἐκκλησίας!

Ἀλλιῶς, ποῦ ἦσαν ὅλοι αὐτοὶ τότε ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ πρωτοστατοῦν καὶ νὰ βροντοφωνάζουν τὰ «οὐκ ἔξεστί» τους, γιὰ τὴν προδοσία τοῦ Μακεδονικοῦ θέματος, γιὰ τὴν Οὐκρανικὴ ἀθλιότητα, γιὰ τὴν… «ἁγία καὶ μεγάλη Σύνοδο» τῆς Κρήτης, γιὰ τὴν «Ἱερὰν ἡμῶν Σύνοδον»» – ποὺ μόνο τέτοια δυστυχῶς δὲν εἶναι, ἀφοῦ κατὰ τὸν Νικόλαον Σωτηρόπουλον μετριοῦνται στὰ δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρὸς οἱ ἄξιοι ἐκεῖ μέσα- γιὰ τὰ ἄνομα νομοθετήματα τῆς νῦν καὶ τῆς προηγουμένης Βουλῆς; Ποῦ εἶναι καὶ σήμερα πού… ραίνουν ἀκόμη μὲ ροδοπέταλα τὸν ναυαγήσαντα πλέον περὶ τὴν πίστιν Πατριάρχην μας καὶ κανείς τους δὲν ἀγανακτεῖ καὶ δὲν ἐκστομίζει καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο τὸ «αἶσχος, ἀλλὰ ἀντιθέτως κτυποῦν οἱ καμπάνες, γιὰ νὰ δοξάζεται ἕνα αἱρεσιάρχης;

Εἶναι τόσο μακριὰ τὸ θέαμα τῆς Λέσβου γιὰ νὰ ξεχασθῆ; Ἐκεῖ ποὺ δύο αἱρεσιάρχες, ὁ Πάπας καὶ ὁ Πατριάρχης συναντήθηκαν μὲ τιμὲς παρόντος καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας;

Καὶ τώρα ποὺ περιμένουμε καὶ πάλι νὰ τιμήσουμε τὸν Πάπα, ἀντὶ νὰ τὸν «καταριώμαστε» – ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς – θὰ βρεθῆ κάποιος ἀπὸ τοὺς σήμερον διαμαρτυρομένους ἱεράρχες μας νὰ τὸν… καταρασθῆ;

Ποῦ ἦσαν ἐξ ἄλλου ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τώρα θυμώνουν μὲ τὸν κ. Μητσοτάκη, καὶ δὲν εἶπαν τίποτε ὅταν ὁ κ. Ἱερώνυμος ξεκρέμασε τὸν Σταυρὸν του μετὰ ἀπὸ θρασύτατη ἀπαίτησι ἑνὸς «ἐχθροῦ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ»; Τὸν Τίμιον Σταυρὸν διὰ τὸν ὁποῖον ἄλλοι – ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν δέχτηκαν νὰ τὸν βγάλουν ἀπὸ τὸν λαιμὸν τους- ἐμαρτύρησαν;

Καὶ τέλος τώρα ποὺ ὀργιάζει ἡ σατανικὴ οἰκουμενιστικὴ κίνησι, γιατί «λάμπουν μὲ τὴν ἀπουσία τους» ὅλοι οἱ πιὸ πάνω;

Γνωρίζει λοιπὸν, ἀδελφοὶ, ὁ κ. Μητσοτάκης καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὅτι «μετριοῦνται στὰ δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρὸς» οἱ ἄξιοι ἀρχιερεῖς μας καὶ γνωρίζει ἐπίσης ὅτι μόλις τὸ 2% εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐνσυνειδήτως κοινωνοῦν κάθε Κυριακὴ, ἐπειδὴ τὰ γνωρίζει αὐτὰ γι’ αὐτὸ καὶ «ΑΛΩΝΙΖΕΙ» μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διαφορετικὰ, ἐὰν ἦσαν συνειδητοὶ Χριστιανοὶ τουλάχιστον ὅσοι τὸν ἐψήφισαν, τότε δὲν θὰ τολμοῦσε οὔτε κἄν νὰ διανοηθῆ τὸν ΑΓΡΙΟΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΟΝ τῆς «ἁγιωτάτης ἡμῶν Πίστεως».

Ἂς ἀποδίδουμε λοιπὸν μομφὴ στὸν ἑαυτόν μας διότι «ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΞΙΑ ΩΝ ΕΠΡΑΞΑΜΕΝ – καὶ συν­εχίζουμε νὰ πράττουμε – ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ»καὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, μὴ φοβούμενοι τὸν Θεὸν καὶ μὴ ὑπολογίζοντες ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια τὸ «Μηκέτι ἁμάρτανε ἵνα μὴ χεῖρόν σοὶ τι γένηται».

Καὶ μὴ φοβούμενοι τὸν Θεὸν τρέμουμε τώρα καὶ τὴν …σκιά μας καὶ μήπως τὸ πιὸ πάνω «χεῖρον», θὰ εἶναι ἕνας ἐπιπλέον θάνατός μας ἀπὸ τὸν περιβόητον καὶ διαβόητον πιὰ κορωνοϊόν.

Θὰ συνέλθουμε ἆραγε μήπως καὶ μᾶς λυπηθῆ ὁ Κύριος ἢ θὰ παραμένουμε ὅπως εἴμαστε, περιμένοντας τὰ χειρότερα.