Ομολογία

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ;

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΕΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

Ἀρχιμ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ι. ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ                                                                          21.4.1989
ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ
Τ.Θ.10 397 ΘΕ/ΣΝΙΚΗ

Σεβαστέ μου πάτερ,
Εὐλογεῖτε.
Σᾶς σκέπτομαι διαρκῶς καὶ προσεύχομαι θερμά γιὰ σᾶς αὐτὸν τὸν καιρὸ ποὺ δοκιμάζετε θλίψη μεγάλη. Μιὰ θλίψη, ποὺ δὲν περιμένατε νὰ τὴν δοκιμάσετε στὴν ἡλικά ποὺ βρίσκεσθε.

Συμμερίζομαι τὸν πόνο τῆς ψυχῆς σας καὶ εἰλικρινά, συμπάσχω μαζί σας. Ἡ ἀγάπη μου καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη μου στὸ πρόσωπό σας εἶναι μεγάλη καὶ ἀμείωτη. Σεῖς, ὄργανο τοῦ Θεοῦ, Θεοῦ ἀπόστολος, μᾶς ὀδηγήσατε κοντά του. Σεῖς μᾶς ἐμπνεύσατε τὰ ὡραιότερα ἰδανικὰ της ζωῆς. Σεῖς σταθήκατε κοντά μας μὲ ὅλη σας τὴν πατρική ἀγάπη. Σεῖς μᾶς δώσατε τόσα πολλά καὶ μᾶς χαρίσατε πολλὲς ὡραῖες στιγμὲς στὴν ζωή μας.
Καὶ συλλογίζομαι: Τί θὰ ἀπογινόμασταν ὅλοι ἡμεῖς, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ὁδηγοῦσε τὰ βηματά σας στὰ Γρεβενά; Σίγουρα θὰ εἴμασταν ὅλοι, σχεδόν, στὸ βουνό.
Ἄλλοι σὰν ἁπλοῖ ἀγωνιστές καὶ ἄλλοι σὰν καπεταναῖοι. Καὶ γιὰ χρόνια πρόσφυγες στὴν ἀχανῆ ἀθεϊστικὴ αὐτοκρατορία τοῦ Βορρᾶ. Χωρὶς Θεό. Χωρὶς τίποτε. Χαμένοι παντελῶς γιὰ τὸν Θεό. Χαμένοι «εἰς χώραν μακράν».
Πάντα, σὲ ὅλη μου τὴ ζωή, προσπαθοῦσα δειλά, ἀπὸ τὸν χαρακτήρα μου, νὰ σᾶς ἐκφράσω τὴν βαθειά μου εὐγνωμοσύνη. Ἄλλοτε γραπτά καὶ ἄλλοτε προφορικά. Κάθε χρόνο στὴ γιορτή σας, παρὰ τὴν πάθηση μου, εἶμαι παρών καὶ συλλειτουργός στὸ θυσιαστήριο τοῦ Ἁγ. Παντελεήμονος. Παρών, γιὰ νὰ συμπροσεύχομαι μαζί σας καὶ νὰ σᾶς καμαρώνω περισσότερο ἀπό ὅσο καὶ ὅπως σᾶς καμαρώνει ὅλος ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός, σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ σᾶς διαβάζει καὶ σᾶς ἀκούει. Γιατί σεῖς μὲ τὴν κρυστάλλινη ζωή σας, μὲ τὴν ἀσκητικότητα, μὲ τὴν αὐτοθυσία, ὅπως τὴν μαρτυροῦν οἱ διαρκεῖς ἀγῶνες σας, γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀθοδοξίας μας, καταλάβατε μιὰ καίρια καὶ οὐσιαστικὴ θέση μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Οἱ μεγάλες ψυχές, στὶς ὁποῖες ἀνήκετε καὶ σεῖς καὶ ποὺ καταξιώνονται στὴ συνείδηση τοῦ καθόλου Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀναπόφευκτα, δοκιμάζουν καὶ πόνο μεγάλο.
Τὸν πόνο ποὺ τὸν συμμεριζόμαστε, ὅσο μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε αὐτό, καὶ ἡμεῖς. Τὸν πόνο ποὺ δοκίμασε πρῶτος ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεώς μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς ὁ πόνος, ποὺ θὰ ἀγγίξει λίγο πολὺ τὴν ψυχή ὅλων τὴν ἐπικείμενη Μεγ. Ἑβδομάδα.

Σεβαστέ μου Γέροντα,
Πονᾶτε πολύ καὶ σίγουρα δάκρυα κυλοῦν στὸ πρόσωπό σας. Σᾶς παρακαλῶ δεχθῆτε τὴν προσωπική μου συμπάθεια. Καὶ Ἐκεῖνος, ποὺ πόνεσε πρῶτος καὶ πολύ, νὰ σᾶς συμπαραστέκεται καὶ νὰ σᾶς στηρίζει μέχρι καὶ τὴν τελευταία ἐπίγεια στιγμὴ τῆς ζωῆς σας, γιὰ τὸ ὁποῖο προσεύχομαι κι ἐγώ θερμά, μαζί μὲ τόσες ἄλλες ψυχές, πνευματικά σας τέκνα.

Μὲ βαθύτατο σεβασμὸ καὶ υἱικὴ ἀγάπη
Αρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ἐν Φλωρίνη 12.5.1989

Πρός
Τὸν Πανοσιολογιώτατον
ἀρχιμ. π. Γερβάσιον Ραπτόπουλον
Θεσσαλονίκην

Ἀγαπητέ μας π. Γερβάσιε, Χριστὸς Ἀνέστη.
Ἐλάβαμε τὴν ἐπιστολήν σας. Συνεκινήθημεν βαθέως, διότι μὲ τὰ γραφόμενά σου βλέπομεν νὰ παρακολουθῆς μετὰ ζωηροῦ ἐνδιαφέροντος τῶν ἐν τῇ ἡμετέρα μικρᾷ ἀδελφότητι συμβάντων. Εὐχαριστοῦμεν διὰ τὴν συμπαράστασιν πρὸς τὸν γέροντα ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ἐπέπρωτο εἰς τὰ τέλη τῆς ζωῆς του νὰ δοκιμάσῃ τόσας πικρίας ἐκ μέρους ὡρισμένων τέκνων του, τὰ ὁποῖα μέχρι πρὸ τινος ἀπετέλουν τὴν ἐλπίδα μας. Παρακαλῶ δέεσθε καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ. Ἐγώ δὲ ἐκ τῶν τοιούτων πνευματικῶν πληγμάτων, θὰ ὁδηγηθῶ, ὡς προβλέπω, συντόμως εἰς τὸν τάφον, ἐπαναλαμβάνων τὸ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου «αὕτη ἐστιν ἡ ἐξοφλησις τῶν ἁμαρτημάτων μου».
Μετὰ ἐνδιαφέροντος παρακολουθῶ τὰ τῆς ὑμετέρας κινήσεως καὶ δὴ τὴν τὴν ὑπὲρ τῆς ἀποφυλακίσεως τῶν κρατουμένων δραστηριότητά σας καὶ εὐχόμεθα πᾶσαν πρόοδον ἐν ὑπομονῇ καὶ ἀγάπη. Ὡς εὐλογία σᾶς ἀποστέλλομε τὸν ἀπολογισμό Ε´τετραετίας

Μετ ἐγκαρδίων εὐχῶν
+ Ὁ Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ