Ομολογία

«Ηλοθέτης» του σχίσματος ο επηρμένος θρόνος.

Ὁ Αὐστραλίας μὲ ἰδιαιτέραν τελετὴν ἐβράβευσεν, μὲ Σταυρόν, παράσημον καὶ μελίρρυτον ἐγκώμιον, τὸν καθήμενον εἰς δεσποτικὸν παραθρόνιον πρωτοστάτην τῶν ὁμοφυλοφίλων! Αὐτοὺς διορίζει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος νὰ ἡγηθοῦν τῆς ὁμογενείας;

Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ

Παναγιώτατε,

Ὁ ὑποφαινόμενος, ἕνας ἁπλὸς καὶ ἄσημος Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἀπευθύνω τὴν παροῦσα πρὸς τὴν Θειοτάτη Παν­αγιότητά σας ὡς ἀνοικτὴ ἐπιστολή, διότι δὲν ἀφορᾶ εἰς κάποιο προσωπικῆς ἢ ἰδιωτικῆς φύσεως ζήτημα, ἀλλὰ ἐνδιαφέρει καὶ ἀπασχολεῖ πλείστους ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθοδόξους πιστούς, οἱ ὁποῖοι, εἶναι βέβαιον, ὅτι, ἐὰν τοὺς ἐδίδετο ἡ δυνατότης, θὰ προσυπέγραφαν προθύμως αὐτή. Δυστυχῶς, ὅμως, Σεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας οἰκουμενισταὶ περιφρονεῖτε προκλητικῶς τὴν φωνὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, χαρακτηρίζοντας αὐτοὺς ὑποτιμητικῶς φανατικοὺς φονταμενταλιστὰς καὶ «φωνασκοῦσα μειοψηφία», ἀποφεύγετε δέ, ὡς ὁ διάβολος τὸ λιβάνι, ὁποιονδήποτε διάλογο μετ’ αὐτῶν (ἐνῶ ἐπιδιώκετε νὰ διαλέγεσθε μὲ ὅλους τοὺς ἀλλοπίστους καὶ ἀλλοθρήσκους!)

Θὰ ἀναρωτᾶσθε διὰ ποίαν αἰτίαν ἐπικοινωνῶ μαζί σας. Σᾶς ἀπαντῶ:

Ὁ ἀείμνηστος Στρατηγὸς Ἰωάννης Μακρυγιάννης ἔγραψε τοῦτον τὸν ἱστορικὸ λόγο: «Ὅταν μοῦ πειράξουν τὴν πατρίδα καὶ τὴ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ’νεργήσω κι’ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάνουν».

Αὐτὸ πράττω καὶ ἐγὼ σήμερα, ὁ ἐλάχιστος τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ὀρθοδόξων, Παναγιώτατε. Διό­τι λόγοις καὶ ἔργοις μοῦ πειράζετε τὴ θρησκεία μου. Διαστρέφετε τὴν εὐαγγελικὴ Ἀλήθεια. Ἀκυρώνετε τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων καὶ τὶς θυσίες τῶν Μαρτύρων. Νοθεύετε τὴν ὀρθὴ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας. Καταργεῖτε τὴν Ἱ. Παράδοση μὲ τὶς ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ τὰ ἀνίερα συλλεί­τουργα μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ τὶς κακόδοξες κατὰ καιροὺς δημόσιες δηλώσεις σας, μὲ τὴν συνοδικὴ ἀναγνώριση τῆς πανσπερμίας τῶν αἱρέ­σεων καὶ παρασυναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ ὡς ἀληθινῶν «ἐκκλησιῶν», μὲ τὰ ψευδῆ καὶ ἀμάρτυρα στὴν Ὀρθοδοξία πρωτεῖα ἐξουσίας ποὺ διεκδικεῖτε, μὲ τὶς ματαιόδοξες παπικὲς ἀξιώσεις σας, οἱ ὁποῖες προμηνύουν ἐκκλησιαστικὸ σχίσμα πολὺ μεγαλύτερο ἐκείνου τοῦ 1054 μ.Χ.

Βεβαίως, γνωρίζουμε ὅτι γιὰ τὴν Παναγιότητά σας, κατὰ τὸν γνωστὸ παλαιὸ χαρακτηρισμό σας, ποὺ σκανδάλισε καὶ ἐξώργισε πολλούς, ὁ Μακρυγιάννης ἦταν ἕνας ἀπὸ ἐκείνους τοὺς λιγοστοὺς «ξεβράκωτους, ποὺ ξεσηκώθηκαν τὸ 1821 καί διέκοψαν τὴν ὑπέροχη συμβίωση τῶν 400 χρόνων τῶν δύο λαῶν». Στὴ συνεί­δηση, ὅμως, τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ὑποφαινομένου ὁ Ἰωάννης Μακρυγιάννης ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι μία ἀπὸ τὶς σημαντικώτερες καὶ ἡρωϊκώτερες μορφὲς τοῦ ἐθνικοῦ μας ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα. Εἴθε δὲ τὴν πίστη καὶ εὐλάβεια τοῦ Μακρυγιάννη καὶ τῶν ἄλλων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 νὰ εἶχαν καὶ ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Γένους μας σήμερα! Δυστυχῶς, ὅμως, πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἔχουν «μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (β΄ Τιμ. 3:5).

Ἀλλ’ ἐκτὸς τοῦ Μακρυγιάννη καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς ὅσους ἔχουν ὦτα ἀκούειν ἀπευθύνει καὶ εἰς τοὺς χαλεποὺς καιρούς μας, καιροὺς κινδυνευούσης πίστεως, τὸν λόγο ἐκεῖνο, ποὺ εἶπε κάποτε στοὺς Φαρισαίους, ἐλαφρῶς παραλλαγμένο, «ἐὰν ὑμεῖς σιωπήσετε, οἱ λίθοι κεκράξονται».

Ἐπειδή, λοιπόν, ὡς ἄνθρωποι, ἔχομε τὴ συνεί­δηση ὅτι εἴμεθα πολὺ ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ ἄψυχα λιθάρια, δὲν δυνάμεθα νὰ σιωπήσωμε. Καὶ ὑψώνουμε φωνὴ διαμαρτυρίας, τὴν ὁποία σᾶς παρακαλοῦμε μὴ περιφρονήσετε. Διότι «φωνὴ λαοῦ, ὀργὴ Θεοῦ»! Φοβηθῆτε τὸν Θεό, Παναγιώτατε, σεβασθῆτε τὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ὥρισαν οἱ θεόπνευστοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι ἅγιοι Πατέρες. Οἱ καιροί μας εἶναι ἀποκαλυπτικοί. Σεῖς, ὡς κορυφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀρέσκεσθε νὰ αὐτοαποκαλεῖσθε, δὲν παρατηρεῖτε ἀπὸ τὸ πνευματικὸ παρατηρητήριο τοῦ ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου οἰκουμενικοῦ θρόνου τὰ Σημεῖα τῶν καιρῶν; Ὁ προσφάτως ἁγιοκατατα­χθείς Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης εἶπε κάποτε χαριτολογῶντας σὲ προσκυνητές: «Ὁ προφήτης Ἠλίας τροχάει καὶ ἑτοιμάζει τὴν μαχαίρα του. Καὶ μάλιστα πρῶτα θὰ ἀρχίσῃ ἀπὸ τοὺς πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες καὶ μοναχούς!». Τί τὶς θέλατε, Παναγιώτατε, τὶς ἁβρὲς σχέσεις μὲ τὸν Πάπα τῆς Ρώμης; Ἰδοὺ τὸ ἀποτέλεσμα: Ἀντὶ νὰ πείσετε μὲ τοὺς ἀτέρμονους διαλόγους τὸν «Ἁγιώτατον Ἀδελφό» σας νὰ ἀποκηρύξῃ τὶς δεκάδες πλάνες καὶ αἱρέσεις του καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ ἐν μετανοίᾳ στὴν Ὀρθοδοξία, Σεῖς παρασυρθήκατε ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνη ματαιότητα, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τοὺς μολυσμένους κρουνοὺς τῆς Παλαιᾶς Ρώμης καὶ ἀπαιτεῖτε νὰ σᾶς ἀναγνωρισθῇ ἡ καινοφανὴς καὶ ἐξωφρενικὴ ἰδιότης τοῦ «πρώτου ἄνευ ἴσων»! Ἐπαληθεύθησαν, Παναγιώτατε, οἱ φόβοι μας. Ἡ ἀντιρρητικὴ φωνὴ τῆς ταπεινῆς, ἀλλὰ μαχητικῆς αὐτῆς ἐφημερίδος ἀποδεικνύεται προφητική. Ἡ κριτική, ποὺ ἄσκησαν κατὰ καιροὺς καταξιωμένοι συν­εργάται της κατὰ τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων σας, ἐκ τῶν πραγμά­των ἀποδεικνύεται καλόπιστη, δικαία καὶ ἐπιβεβλημένη.

Ἡ Ὀρθοδοξία, Παναγιώτατε, δὲν εἶναι ἕνα συν­ηθισμένο βουνὸ μὲ μία μόνο κορυφή, ἀλλὰ μία ὀροσειρὰ μὲ πολλὲς κορυφές, ἐκ τῶν ὁποίων καμμία δὲν ὑπερέχει τῶν ἄλλων εἰς ὕψος. Ἀρκετὰ σχοινοβατήσατε θεολογοῦντες Σεῖς, ὁ ἅγιος Περγάμου καὶ οἱ περὶ Ὑμᾶς, διδάσκοντες ξένα δόγματα καὶ διδασκαλίες δαιμονίων. Φθάνει πιά, δὲν ἀντέχουμε ἄλλο νὰ βλέπουμε τὸ Ἐσταυρωμένο Φανάρι νὰ σταυρώνῃ τὴν Ὀρθοδοξία. Ὁ ἄρραφος χιτώνας τοῦ Χριστοῦ καὶ πάλι σχίζεται, ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἀποτειχίζονται, προσήλυτοι ἀπογοητευμένοι σκέπτονται νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἑτεροδοξία, συνεχίζοντες τὴν ὀδυνηρὴ περιπλάνησή τους μήπως τελικὰ εὕρουν τὴν ἱστορικὴ καὶ αὐθεντικὴ Ἐκκλησία, ποὺ ἵδρυσε πρὸ 20 αἰώνων ὁ Χριστός. Τώρα πλέον εὐκολώτερο θεωροῦν τὸ νὰ εὕρουν τὴν χαμένη Ἀτλαντίδα, παρὰ τὴν ἀληθῆ Ἐκκλησία. Οἱ ἐλπίδες των διαψεύθησαν, ἐξανεμίσθησαν, διότι στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης ἔδοξε τῷ πονηρῷ πνεύματι καὶ ὑμῖν τοῖς οἰκουμενισταῖς ἀρχιερεῖς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ἡ μία καὶ ἁγία Ἐκκλησία τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ ἐκκλησίες εἶναι καὶ ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ παρασυναγωγὲς τοῦ Σατανᾶ! «Τὶ κρῖμα», σκέπτονται οἱ προσήλυτοι, «ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης ἔκλεισε τὴν βασιλεί­αν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν ἡμῶν»! Σκεφθήκατε τοὺς ἱεραποστόλους μας στὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία καὶ ἀλλοῦ; Αἰσθάνονται ὡς στρατιῶται σὲ ἐμπόλεμη ζώνη, ἀφοπλισμένοι ὄχι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ Γενικό τους Ἐπιτελεῖο!

Ἀποκαλυπτικοί, λοιπόν, οἱ καιροί μας. Σφραγῖδες ἀνοίγονται, ἄγγελοι στοὺς οὐρανοὺς σαλπί­ζουν, φιάλες ὀλέθρου ἐπὶ τῆς γῆς ῥίπτονται. Ὁ Θεός, διὰ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, μᾶς ἀπεκάλυψε ὅτι οἱ φοβερὲς αὐτὲς πληγὲς θὰ πλήξουν τὴν ἀνθρωπότητα ἐξ αἰτίας τῶν πρωτοφανῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ πρὸς μετάνοια αὐτῶν. Σεῖς, ὅμως, Παναγιώτατε, ἀντὶ νὰ κηρύ­ξετε μετάνοια πρὸς πᾶσα κατεύθυνση, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἀλλοθρήσκους, ἀσχολεῖσθε μέ … τὴν οἰκολογία! Φαντάζεστε τὶς θετικὲς ἐντυπώσεις ποὺ θὰ προκαλούσατε καὶ τὶς ἐλπίδες ποὺ θὰ ἐδίδατε στοὺς ἀνθρώπους, ἐάν, ἐκμεταλλευόμενος τὰ κοσμογονικὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν γύρω μας, ἀπὸ τὴν «κορυφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας», ὡς ἄλλος Μωϋσῆς ἐπὶ τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἐλέγχατε τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς γιὰ τὰ τερατώδη καὶ δαιμονιώδη νομοθετήματά τους; Τότε, τὸ Φανάρι θὰ γινόταν ἀληθινὸς καὶ οἰκουμενικὸς φάρος τῆς γῆς. Τὸ ὅ,τι τὸ δύσκολο αὐτὸ ἐλεγκτικὸ ἔργο ἔχει ἀναθέσει ὁ Θεὸς στοὺς δύο προφῆτες-μάρτυρές Του Ἠλία καὶ Ἐνώχ (κατὰ τὴν ἐπικρατέστερη πατερικὴ ἑρμηνεία) δὲν ἀπαλλάσσει Ὑμᾶς ἀπὸ τὶς μεγάλες εὐθύνες σας. Τὸ ἅγιο Πνεῦμα δὲν κατέστησε Ὑμᾶς Ἐπίσκοπο καὶ Πατριάρχη γιὰ νὰ σώσετε τὸ γήινο περιβάλλον ἀπὸ τὴν καταστροφή. Ὄχι! Ἄλλος εἶναι ὁ προορισμός σας. Νὰ ὁδηγήσετε τοὺς ἀνθρώπους στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε στὴ γῆ, γιὰ νὰ σώσῃ τὰ δέντρα καὶ τὶς χελῶνες, ἀλλὰ «καλέσαι ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν». Τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς ἱεραποστολῆς καλεῖται νὰ συνεχίσῃ καὶ ἡ ὑμετέρα Θ. Παναγιότης μὲ στενοὺς συνεργάτες της θεοφώτιστους καὶ χαρισματούχους ἀνθρώπους ὡς τὸν ἀείμνηστο Νικόλαο Σωτηρόπουλο καὶ τὸν μακαριστὸ Γέροντα Ἐφραίμ τὸν Ἀριζονίτη, τοὺς ὁποίους Σεῖς δυσ­­τυχῶς ἐδιώξατε.

Καὶ τώρα, Παναγιώτατε, τὶ μέλλει γενέσθαι; Θὰ συνεχίσετε νὰ εἶστε «μυλωνὰς» καὶ οἱ ἄλλοι ἀρχιερεῖς «νεροκουβαλητὲς» στὸν πανθρησκειακὸ μύλο τοῦ οἰκουμενισμοῦ; Θὰ συνεχίσετε νὰ σύρετε σὰν σκλάβα τὴν Ὀρθοδοξία στὰ «ἐκκλησιαστικὰ χαρέμια» τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν; Ἀλήθεια, ἀναμένετε τίποτε καλὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸ παγκόσμιο αὐτὸ συνονθύλευμα τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων; Δὲν βλέπετε τὸ κατάντημα τοῦ μὴ ἔχοντος ἐλπίδα Δυτικοῦ χριστιανισμοῦ;

Τελειώνοντας, Παναγιώτατε, θερμῶς καὶ υἱικῶς Σᾶς παρακαλοῦμε. Ἀντισταθῆτε στὸν πειρασμὸ νὰ γίνετε Πάπας τῆς Ἀνατολῆς. Παραιτηθῆτε ἀπὸ τὰ ἑωσφορικὰ παπικὰ πρωτεῖα. Μὴ ἀναγκάζετε τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀνασύρῃ ἀπὸ τὸ ὁπλοστάσιό της τὴν ἀκαταμάχητη ἐπιχειρηματολογία της κατὰ τοῦ παπισμοῦ, γιὰ νὰ σᾶς ἀντιμετωπίσῃ. Ἀρκετὰ συνεργαστήκατε μὲ τὴν «δυτικὴν ὀφρύν», γιὰ νὰ εὕρετε ἀπὸ κοινοῦ τήν… Ἀλήθεια. Τὸ αἰώνιο συμφέρον σας ἐπιβάλλει νὰ σκεφθῆτε λίγο ὅτι εὑρίσκεσθε εἰς μίαν ἄλλη δύση, τοὐτέστιν εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ βίου σας, καὶ γιὰ νὰ ἀσφαλί­σετε ἑαυτὸν περισσότερο ἀπὸ ὕστατες ἐπιθέσεις τοῦ Πονηροῦ θὰ ἦταν ὠφέλιμο, μιμούμενος τὸν ἔνδοξο Μακεδόνα βασιλέα Φίλιππο Β΄, νὰ δώσετε ἐντολὴ σὲ κάποιο διάκονό σας νὰ σᾶς ξυπνᾶ κάθε πρωΐ μὲ τὴ φράση «Παναγιώτατε, μέμνησο ὅτι θνητὸς εἶ».

Ορθόδοξος Τύπος