Το γε νύν έχον –Νύν εν παντί και πάντοτε και Υπέρ Πάντων ο Αγών-Ζήτω το Έθνος.

Το γε νύν έχον –Νύν εν παντί και πάντοτε και Υπέρ Πάντων ο Αγών-Ζήτω το Έθνος.

Χαράλαμπος 

Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Κατσίφα  Ζεις-Εσύ μας οδηγείς –Του Ανδρειωμένου ο Θάνατος-θάνατος Δεν Λογιέται!

Το έθνος ανανήπτει και μεγαλουργεί ομοθυμαδόν

«Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,

τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως

Ιωάννης Μεταξάς»

Το  έπος του 1940 σηματοδοτεί την θυσιαστική αυταπάρνηση των προγόνων μας οι οποίοι γηθοσύνως προέταξαν τα στήθη τους, ενάντια εις τον μακράν ισχυρότερο εχθρό, με αίσθημα ευθύνης και δικαίου θέτοντας προεχόντως και κυρίως ως προτεραιότητα της προάσπιση των θεμελιωδών διαχρονικών Αρχών και Αξιών, του έθνους, της Θρησκείας και της Πατρίδος μας, δια ταύτα, ούτοι πολέμησαν γενναίως, αόκνως καταφέροντες καίρια πλήγματα στον εχθρό.

Ο ηρωισμός των Ελλήνων και η σιδηρά αντίστασή τους, προξένησε παγκόσμιο θαυμασμό και απετέλεσε παράδειγμα για πολλούς άλλους λαούς στο μέλλον.

Οι συμπατριώτες μας και οι πρόγονοί μας τότε, επέδειξαν τον δέοντα σεβασμό στα Ιερά και Όσια του Γένους μας, ιστάμενοι ανυπερθέτως εις το ύψος των περιστάσεων, δίδοντας σφοδρές μάχες με τον εχθρό,  τιμώντας επαξίως τους προγόνους του έθνους μας, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εκ συστάσεως του παρόντος έθνους αλλά και προηγουμένως δια την διάσωση των πρωτοτοκίων της Φυλής μας, τα δομικά και συνεκτικά στοιχεία της πολιτισμικής μας ταυτότητας.

Τιμούμε με λοιπόν με αίσθημα ευθύνης, εκ του συστάδην, αποτίοντας το ελάχιστο φόρο τιμής, μνημονεύοντες με απόλυτο σεβασμό τις ψυχές εκείνες οι οποίες επέπεσαν στο πεδίο των μαχών, ενδεχομένως ακρωτηριάσθηκαν ευρισκόμενοι εν ζωή και εν γένει μνημονεύουμε συν Θεώ, ζώντας και τεθνεώτας, με ανυπέρβλητη ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό τους.

Συγχρόνως κύπτουμε με σεβασμό το γόνυ προς τους ήρωες εκείνης της περιόδου, οι οποίοι, ουδόλως ήταν ριψάσπιδες,  ψοφοδεείς ή κατάπτυστοι κομμουνιστές, προδότες ανθέλληνες, αλλά τουναντίον γνήσιοι πατριώτες, οι οποίοι προτίμησαν να έλθουν αδιαμαρτύρητα σε μετωπική σύγκρουση με τον εχθρό δια να περιφρουρήσουν την εθνική μας αξιοπρέπεια, την εθνική τιμή και υπόληψη η οποία εθίγη από την ιταμή πρόκληση της όμορης χώρας η οποία ανεπαίσχυντα κήρυξε την πόλεμο προς την Ιερά, ευφρόσυνη και αιματοβαμμένη πατρίδα μας.

¨Όμως το ρέον αίμα των θυσιασθέντων ηρώων μας συνΕλλήνων, εκ των οστέων τους,  αποτέλεσε την δυναμική αυτή συνθήκη η οποία απώθησε τον επίβουλο εχθρό κατά των Ελληνικών εδαφών και κατόρθωσε η Ελλάς να ανακτήσει το κύρος της να καταστεί φόβητρο των Ιταλών και εν τέλει να  αποσπάσει εις το αιώνιο βιβλίο της ιστορίας την πρώτη θέση δια την αγωνιστικότητα, το πάθος, την αφοσίωση,  και την ακατάβλητο αγάπη δια την γλυκεία πατρίδα μας.

Η υπερεκχειλίζουσα αυτή ευαισθησία του τότε στρατού μας, μας προξενεί σήμερον κρουνό δακρύων, δια της αφοσίωση των ανθρώπων αυτών προς το έθνος συνέχοντας στην διαχρονία του τον ζώντα εις τις καρδιές, στον νούν και την ψυχής μας, Ελληνισμό αρχής γενομένης από την Αρχαία Ελλάδα, διατρέχοντας εν συνεχεία προς το Βυζάντιο και τέμνοντας το ανεξάρτητο ελληνικό έθνος κράτος μας.

Μόνιμη επωδός εις την σημερινή επέτειο η σπουδαιότητα της ιστορικής μνήμης, κεφαλαιώδης έκφανση της ιστορικής συνείδησης, συστατικό στοιχείο αυτής, διότι ένας λαός, ένας έθνος δίχως ιστορική αυτεπίγνωση είναι καταδικασμένο νομοτελειακά να ζει ανελεύθερο, διότι ασυνείδητα θα διολισθαίνει προς τα ίδια σφάλματα του παρελθόντος εν παντί και πάντοτε.

Το διακύβευμα της αυτοθυσίας λοιπόν είναι το ακαταμάχητο αγαθό της Ελευθερίας και της Εθνική  μας ανεξαρτησίας, το πολυτιμότερο αγαθό για έναν λαό να ζει ελεύθερος να αυτοδιατίθεται και να αυτοκαθορίζεται με γνώμονα τα παρελθόν το παρόν και το μέλλον, μόνον αν ένας λαός είναι πράγματι αδέσμευτος και ακηδεμόνευτος θα σκέπτεται, θα ενεργεί ελεύθερα και θα διεκδικεί την διαρκή του ελευθερία στο χρόνο, πράγμα  το οποίο συνιστά ανυπερθέτως το διαρκές ζητούμενο και θα επιδιώκει αενάως με σφοδρότητα, ένταση και πάθος την εθνική του ευημερία, την πρόοδο την εξέλιξη και την συνεχή βελτίωση του ως έθνος και εν γένει λαός.

Ως εκ τούτου λοιπόν, δεύτερος θεμελιακός πυλώνας είναι το έθνος, εξ αυτού του λόγου και στην Συνταγματική έννομη τάξη του 1844,  1864, 1911, 1927, 1952, το έθνος θεωρείται ως πηγή  όλων των εξουσιών, μετά ταύτα τροποποιήθηκε χάριν του θιασωτών του άξεστου Μαρξισμού και μετετράπη, ότι δήθεν ο λαός λογίζεται ως πηγή των εξουσιών, όμως ο συνταγματικός νομοθέτης μην μπορώντας να αποστεί από την πάγια Συνταγματική εθνική θέση όρισε, ταυτόχρονα ότι οι εξουσίες που έχουν την προέλευσή τους από τον λαό «υπάρχουν για τον λαό και το έθνος».

Εις επίρρωσιν των ως άνω παρθέτω και την υπ. αριθ. 350/2011 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία όσον αφορά το έθνος δέχεται  τα ακόλουθα ορθά και νόμιμα : «Η νομιμοποίησης της κρατικής εξουσίας βασίζεται μεν στην βούληση του λαού, αλλά υπάρχει και ασκείται προς το συμφέρον του έθνους, οντότητας υπερβαίνουσας χρονικά την εν ζωή κοινότητα των ανθρώπων και τα γεωγραφικά όρια του Ελληνικού Κράτους. Τούτο δε, διότι το έθνος αναφέρεται τόσο στις παρελθούσες όσο και στις μέλλουσες γενεές, τα συμφέροντα των οποίων πρέπει να υπηρετεί η κρατική πολιτκή, απαρτίζεται δε και από τους Έλληνες της διασποράς. Ο Συνταγματικός Νομοθέτης μεριμνά για την συνέχεια του Έθνους επιτάσσοντας στον απλό νομοθέτη να οργανώνει εκπαίδευση, η οποία μεταξύ άλλων, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως και να προβλέπει και να συντηρεί κοινωνικό δίκτυο υποστηρίξεως της οικογένειας, ως θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του έθνους»

Ως εκ τούτου λοιπόν, το έθνος έχει οντολογική διάσταση και εγχαράσσει ως δεσπόζουσα αξία την αρετή της ελευθερίας της θυσίας για την κοινότητα, εξ ορισμού τίθεται εις τον αντίποδα του ατομοκεντρισμού, εξ αυτού του λόγου, η εθνική συνείδηση, συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο για την διατήρηση και εξέλιξη ενός έθνους στους αιώνες, διότι συγκεφαλαιώνει αρμονικά και ουσιαστικά ένα διαχρονικό πλέγμα πατροπαράδοτων αξιών, όπως ο Ηρόδοτος ανέφερε εύγλωττα: α) το ομόαιμον, β) το ομόθρησκον, γ) και δ) ηθών το ομότροπον.

Όλα αυτά τα ουσιώδη όντως στοιχεία χαρακτηρίζουν σωρευτικώς έναν λαό, τότε ο λαός αυτός αποτελεί έθνος, διότι είναι ενωμένος σε μία φυσική θα λέγαμε, ενότητα, αδιάρρηκτη, σφυρηλατημένη στο αμόνι της ιστορικής, κοινωνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής πραγματικότητας.

Κατά συνέπεια λοιπόν το έθνος αποτελεί το ισχυρότερο  ιστορικό γίγνεσθαι ενός λαού, το οποίο μετουσιώνεται σε ιστορικό βίωμα, το οποίο δεν επιτρέπει καμία δύναμη να ανατρέψει.

Εν κατακλείδι λοιπόν, η 28 Οκτωβρίου συνιστά μία μείζονος σπουδαιότητας ουσιαστική και ιστορικής σημασίας ημέρα, αφορώσα της αναβίωση του εγγενώς ένδον της ελληνικής μας ψυχής, Ελληνικού Πνεύματος, το οποίο συν Θεώ, συγκροτείται και θωρακίζεται αμυντικά, με γενναιότητα για την διεκδίκηση και προάσπιση του υπέρτατου και ύψιστου αγαθού της συλλογική μας Ελευθερίας, ως έθνους και κοινωνίας, την προστασία της εθνικής μας ακεραιότητας από τις επίβουλες και αλυτρωτικές διαθέσεις των εχθρών.

Ο αγών τον προγόνων μας θα αποτελέσει οδοδείκτη και παράδειγμα προς μίμηση δια τις επόμενες γενεές οι οποίες θα κληθούν να τιμήσουν επαξίως και δεόντως του προγόνους μας , επιδεικνύοντας παρόμοιο ζήλο να πολεμήσουν στο πεδίο των μαχών υπέρ των βωμών και εστιών, υπέρ των θεμελιωδών και Ιερών αρχών του Ελληνισμού.

Η σημερινοί πολιτικοί μας είναι σπιθαμιαίου αναστήματος, γεγενημένοι προδότες και δοσίλογοι, καθότι έχουν δείξει επανειλημμένως δείγματα γραφής, καταπατώντας ευθέως τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών κατά εξαμβλωματική παραβίαση των άρθρων του Συντάγματός μας.

Οι ξενόδουλοι και ανθέλληνες αθεοκομμουνιστοληστοσυμμορίτες, επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν την ιστορία, ομιλώντας δήθεν ότι το «Όχι» το είπε ο λαός, καθ’ ήν στιγμήν, οι ίδιοι φάσκουν και αντιφάσκουν όταν ομιλούν περί δήθεν δικτατορίας, ο λαός εκάθευδε τον νήδυμον ύπνο, το ηχηρό και εκκωφαντικό «¨Όχι» αρύεται δεόντως, από τον ελληνικό πολιτισμό των Ελλήνων, αναβλύζει από το διαχρονικό αίμα των ηρώων, ο λαός ηγωνίσθη προς βωμών και εστιών και όχι δια φληναφηματικές αριστερόστροφες μαρξιστικές πομφόλυγες περί φασισμού, το «Όχι» το είπε ο Μεταξάς και ο λαός προάσπισε τα πάτρια εδάφη, τον πολιτισμό και την εθνική του αξιοπρέπεια.

Ο ολίγιστος σήμερα πρωθυπουργός συνιστά από μόνος του μία sui generis κατηγορία, καθότι δρα ως εγκάθετος, έμμισθο ανθελληνικό φερέφωνο, επιβεβλημένος εκ των ισχυρών εξω-εθνικών διευθυντηρίων, δια της μετουσιώσεως της επονείδιστης και αισχρής πρακτικής του «δόγματος σοκ» να εξυπηρετήσει στυγνά, αλλότρια ξένα, οικονομικά και εθνικά συμφέροντα, ευνουχίζοντας πνευματικά τον λαό δια διαρροής ψευδών ειδήσεων και φαιάς προπαγάνδας περί της υφιστάμενης παρατεταμένης οικονομικής υφέσεως.

Σήμερον ο ανθελληνισμός συνιστά τον κεντρικό άξονα της κοινωνικής συνειδήσεως, ο οποίος έχει εμπεδωθεί εμμέσως πλην σαφώς από τους θιασώτες της Παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας Τάξης πραγμάτων, οι οποίες με εργαλείο, την κατ’ ευφημισμόν «πάλη των τάξεων» καθώς και τον κίβδηλο «προλεταριακό διεθνισμό» του άκρατου κομμουνισμού, επιδιώκουν να διαλύσουν την ενότητα του έθνους δήθεν λόγω της αμείλικτης διαπάλης καπιταλισμού και κομμουνισμού επιβάλλοντας τους ιδικούς του κανόνες του εθνομηδενισμού, επιχειρώντας δηλαδή να υποκαταστήσουν την φυσική τους πατρίδα με την ιδεολογική του πατρίδα ανά έθνος συκοφαντώντας και λεηλατώντας οτιδήποτε Ελληνικό.

Εν κατακλείδι, θα ήτο παράλειψις αλλά το ως άνω κείμενο πρεσβεύει την αλήθεια και τα ιδεώδη τα οποία πίστευε και εξέτρεφε εντός της  καρδιάς του και της ψυχής του, ο αδίκως πλην ηρωικώς πεσών, εν Χριστώ αδελφός και συναγωνιστής Κωνσταντίνος Κατσίφας, ο οποίος θυσίασε εις την κυριολεξία με την ζωή του, σφραγίζοντας με τις ρανίδες του αίματος του, το αγώνα για την ελευθερία για τις «λησμονημένες» πατρίδες, δια την Βόρεια ήπειρο, την γη Ελληνική. Ο νέος αυτός ήρωας μαρτύρησε δια τα ιδανικά του έθνους, καθιστώντας ευατόν εις την αιωνιότητα όπως ο Ευαγόρας Παλικαρρίδης ο αγωνιστής της Ε.Ο.ΚΑ καταλείποντας ως παρακαταθήκη το περίφημο :

 « θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα  μέσ’ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές…»...