«Οἱ δύσκολοι καιροί μας ἐπιβάλλουν, ὁ Χριστιανός νά εἶνε μαχητικός καί νά ἀγωνίζεται γιά τήν πίστι του»

«Οἱ δύσκολοι καιροί μας ἐπιβάλλουν, ὁ Χριστιανός νά εἶνε μαχητικός καί νά ἀγωνίζεται γιά τήν πίστι του»

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Οἱ δύσκολοι καιροί μας ἐπιβάλλουν, ὁ Χριστιανός νά εἶνε μαχητικός καί νά ἀγωνίζεται γιά τήν πίστι του»

Πορφυρίτης

Τό ἀκούσαμε κι αὐτό, «Ὑπάρχει μία ἄποψη», ἀποφαίνεται ἕνας μικρός φωστήρ τῆς οἰκουμένης, «ὅτι ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης»^[1]!!! Ἡ φράση αὐτή, ἔρχεται νά προστεθεῖ στό πλῆθος τῶν πνευματικῶν ἀκαθαρσιῶν, πού μολύνουν τό πνευματικό μας περιβάλλον· μή ξεχνᾶμε, πώς πέραν τῶν οἰκολογικῶν ἀνησυχιῶν, γιά τίς ὁποῖες κόπτονται οἱ πατριαρχᾶδες, ὑπάρχει καί τό πνευματικό περιβάλλον, τό ὁποῖο, ὅταν εἶναι μολυσμένο, μπορεῖ νά ὁδηγήσει στόν πνευματικό θάνατο, στόν χωρισμό δηλαδή, ἀπό τόν Θεό.

Ἐξετάζοντας ὅμως, καλύτερα καί κάπως σοβαρότερα τά πράγματα, θά διαπιστώσουμε ἔκπληκτοι, ὅτι δέν φταίει αὐτός ὁ ταπεινός φωστήρ καί ἀκόλουθος τοῦ μεγίστου Φωστῆρος τοῦ Φαναρίου, πού λέει τέτοια πράγματα. Δέν φταῖνε ὅλοι αὐτοί οἱ δεσποτᾶδες καί τά λαϊκά δεκανίκια τους πού λένε ὅ,τι κακοδοξία τούς ἔρθει στό κεφάλι· αὐτοί, ὅπως λέει ὁ ὁμολογητής Σεβασμιώτατος Κυθήρων σέ ἀνάλογη περίπτωση^[2], «γνωρίζουν καλά τί κάνουν καί γιατί τά κάνουν». Φταῖμε ἐμεῖς, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὁ λαός· καί φταῖμε γιατί εἴμαστε ἄχρηστοι, καθότι ἄχριστοι! Πρίν βιαστοῦμε νά βγάλουμε ἀρνητικά συμπεράσματα, ἄς ἐξετάσουμε τοῦ λόγου τό ἀσφαλές.

 Ἐνθυμούμαστε ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία, τούς ἀγῶνες τοῦ ἁγίου Μάρκου Ευγενικοῦ, τοῦ Ἐπισκόπου Ἐφέσου, ὑπέρ τῆς ὀρθοδόξου Καθολικῆς Πίστεως. Ἐνθυμούμαστε τήν γενναία του στάση ἀπέναντι στούς Λατίνους καί τόν Πάπα, ὁ ὁποῖος μηχανεύτηκε τά πάνδεινα γιά νά κάμψει τούς ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς ὥστε νά ὑπογράψουν καί νά προδώσουν τήν Πίστη τους· καί τό πέτυχε. Ὅλοι ὑπέγραψαν τήν ψευδοένωση τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, ὅλοι, πλήν τοῦ ἁγίου Μάρκου.

      Ἐδῶ ὅμως, δέν θά θέλαμε νά ἐγκωμιάσουμε τόν χιλιοϋμνημένο Ἅγιό μας, τόν ὁποῖο σημειωτέον, μισοῦν οἱ Λατίνοι, ἀλλά τόν πιστό λαό τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Διότι κατά τήν ἐπιστροφή τῆς Ὀρθόδοξης ἀντιπροσωπείας, καί ἐνῶ τά νέα γιά τήν Ψευδοένωση ἔγιναν γνωστά, ὁ Ὀρθόδοξος πιστός λαός, ὁ ὁποῖος «δέν ἀπεδέχθη μία ἕνωση πού οὐσιαστικῶς ὑπαγορεύθηκε ἀπό πολιτικούς καί διπλωματικούς ὑπολογισμούς»^[3], τούς περίμενε στό λιμάνι, «χαρακτήρισε τήν Ἕνωση ὡς ψευδῆ, τήν Σύνοδο ὡς ληστρική καί τούς ὑπογράψαντες ὡς προδότες τῆς πίστεως καί ἐξωνημένους, ἐνῶ τόν Ἅγιο Μάρκο τόν ὑπεδέχοντο ὡς τόν στύλο τῆς ὀρθοδοξίας καί τόν γενναῖο ὑπερασπιστή τῆς πίστεως τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τό Διάταγμα γιὰ τήν Ἕνωση ὁ αὐτοκράτωρ δέν τόλμησε νά τό δημοσιοποιήσει στήν Κωνσταντινούπολη, οὔτε ἔλαβε μέτρα γιά νά στηρίξει ἤ νά ἐπιβάλει τήν ἐφαρμογή τῆς Ἑνώσεως. Ὅπου λειτουργοῦσαν φιλενωτικοί κληρικοί ἤ ὁ λατινίζων Πατριάρχης Μητροφάνης, ὁ πιστός λαός ἀποχωροῦσε.»^[4].

      Βλέποντας τόν λαό, τόν ὑπερασπιστή τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Πίστεως, οἱ ὑπογράψαντες ἦρθαν σέ συναίσθηση, κατάλαβαν τό λάθος τους καί μετενόησαν· «ἔκλαιον καί ὠδύροντο καί ἐζήτουν συγχώρησιν λέγοντες· ‘‘Εἴθε νά εἶχε κοπῆ ἡ δεξιά ἡμῶν ἡ ταῦτα ὑπογράψασα’’»^[5].

      Ἐάν τολμούσαμε νά κάνουμε μία σύγκριση ἐκείνων τῶν Χριστιανῶν, μέ ἐμάς τούς νεοέλληνες χριστιανούς, σίγουρα θά ἀπογοητευόμασταν. Διαπιστώνουμε μέ θαυμασμό, ὅτι οἱ Χριστιανοί ἐκεῖνοι ἐνδιαφέρονταν καί συζητοῦσαν γιά τά αἰώνια καί σωτήρια θέματα τῆς Ἁγίας μας Καθολικῆς Πίστεως· ἐμεῖς, ἐάν ἐξαιρέσουμε τό μικρό λεῖμμα πού διατηρεῖ ὁ Θεός σήμερα, γιά τί ἀκριβῶς ἐνδιαφερόμαστε;  Ἄς ἀπαντήσει καθένας μόνος του καί ἄς κάνει τήν αὐτοκριτική του σεβόμενος τόν ἑαυτό του. Ἡ βαθιά αὐτή καί φρικτή σήψη πού ἀγγίζει ἀκόμη καί τούς «ἐκλεκτούς», ἄλλη μιά τρανταχτή ἀπόδειξη τῆς οἰκουμενιστικῆς κατάντιας τῆς ἐποχῆς μας.

      Ὅλα ὁδηγοῦν στήν πικρή ἀλήθεια· ἔχουμε, ἐμεῖς, ὁ λαός καί θεματοφύλακας τῆς Πίστεως, ἀφήσει καί δροῦν ἀνεξέλεγκτα, «χριστιανοί», κληρικοί καί λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι δέν φοβοῦνται τόν Θεό, οὔτε τόν ὑπνωτισμένο λαό καί θά ἔπρεπε νά βρίσκονται ἀντιμέτωποι μέ Ὀρθόδοξη Σύνοδο ὑπό καθαίρεση καί ἀφορισμό. Τό κακό παράγινε· μόνο ὄντας ὑπόδικοι σέ Ὀρθόδοξη Οἰκουμενική Σύνοδο θά τούς δίδονταν ἴσως ἡ εὐκαιρία νά μετανοήσουν καί νά σωθοῦν, ἐκτός ἴσως, ἀπό τούς πλέον πορωμένους πού νομίζουν ὅτι βρίσκονται στήν κορυφή (στήν κορυφή βρίσκονταν καί ὁ ψιθυριστής ὁδηγός τους).

      Ὁ Κύριος ὅμως, τό τόνισε· τά «ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν», κι ἄς κρύβονται πίσω ἀπό κοσμικές ἐξουσίες. Ἔχουμε μπουχτίσει μέ τίς κακοδοξίες τους πού μολύνουν τήν πνευματική μας ἀτμόσφαιρα. Λένε καί κάνουν ὅ,τι θέλουν. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός τούς τό ἐπιτρέπει, λόγῳ τῶν ἀμετανόητων ἁμαρτιῶν μας. Φθάνει πιά! Καιρός νά καθαρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό σιτάρι, πρίν ἀναλάβει καί μᾶς καθαρίσει ὅλους μαζί ὁ, γιά πόσο ἀκόμη, Μακρόθυμος καί Πολυέλεος Κύριός μας, καί μᾶς ἐξαφανίσει ἀπό τόν Χάρτη τῆς Πατρίδας μας! Τό ἔχει ἄλλωστε ξαναπράξει!

Πορφυρίτης