Ομολογία

O  AΓΙΑΣΜΕΝΟΣ ΕΚ ΚΟΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΕΛΕΝΤΗΣ

 Ὁ Νικόλαος γεννήθηκε στό ἁγιασμένο νησί τῆς Μεγαλόχαρης, τήν Τῆνο (1931). Ἡ μορφή τῆς Παναγίας τυπώθηκε βαθειά στήν καρδιά του. Ἔγινε «τό παιδί της». Διαμόρφωσε μιά προσωπικότητα βαθειᾶς καί γνήσιας εὐλαβείας καί σταθερῆς πίστεως, γαλήνιας καί καρδιακῆς ἐμπιστοσύνης. Γι’αὐτό καί τῆς ἀφιερώθηκε. Γράφει στό Ἡμερολόγιό του: «Μεγάλη μου Μητέρα. Σένα πού ἀγάπησα ἀπό τόσο μικρός. Σέ, πού ὑπηρέτησα. Ἔστω μέ ἄγνοια τότε. Σέ, Παναγία μου καί τώρα θέλω νά Σ’ ἔχω συντροφιά. Ἔλα, Παρθένε, μέσα στήν καρδιά μου» (Ξεσπάσματα τῆς καρδιᾶς μου, σελ.8).

     Οἱ πνευματικές ἐμπειρίες, πού ἀπέκτησε κοντά σέ πνευματικά πρόσωπα, τόσο στήν Τῆνο ὅσο καί ἀργότερα, ὅπως κοντά στόν Ἐπίσκοπο Πατάρων Μελέτιο, πού τόν χειροτόνησε διάκονο, στόν παπα- Τύχωνα τόν Ἁγιορείτη, γιά τόν ὁποῖον ἔγραψε μέ τό ψευδώνυμο Χ. Φιλοαθωνίτης, στόν πατέρα Ἱερώνυμο τῆς Αἰγίνης καί πολλούς ἄλλους, τόν καθοδηγοῦσαν καί τόν ἐνέπνεαν. Ἀπέκτησε πλοῦτο πνευματικό, πού τόν προσέφερε σέ κάθε τομέα τῆς δραστηριότητάς του καί τῆς ζωῆς του. Σύναξε πνευματικό μέλι μέ ἐπιμέλεια καί περισσή σύνεση καί ἁπλόχερα τό σκόρπισε μέ τό πέρασμά του παντοῦ.

«Δέν ἔκανε προσευχή μόνο 

μέ τό μεγάλο του κομποσχοίνι 

…ἦταν ὁ ἴδιος μιά 

ἐνσαρκωμένη προσευχή. 

Καί τό χαμόγελο τοῦ παπα-Τύχωνα ἦταν κι’ αὐτό μιά προσευχή, 

ἕνα τραγούδι λατρείας.» 

(Χ. Φιλοαθωνίτου: Ὁ παπα-Τύχων)