ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ άραγε Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ αντί πινακίου επικοινωνιακής και αναλώσιμης “αγάπης”;

ΕΞΟΡΙΣΤΗΚΕ άραγε Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ αντί πινακίου επικοινωνιακής και αναλώσιμης “αγάπης”;

   Σήμερα 29.07.2018 διαβάστηκε σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ κατωτέρω Ἐγκύκλιος. Διαλαμβάνει πολλὰ καὶ καλὰ πράγματα: Συμπάθεια στοὺς πυροπλήκτους, προσευχὴ γιὰ τοὺς πυρὶ θανόντες, ὑλικὴ συμπαράσταση στοὺς πυροπαθεῖς, αἱμοδοσία. Ἄριστα. Λείπει ὅμως κάτι. Λείπει ἡ ἀναφορὰ στὴν Μετάνοια. 

Λείπει ἡ ὀφειλομένη Θεολογικὴ Μαρτυρία γιὰ τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία οὔτε σαλιαρίζει, οὔτε ἐκδικεῖται ἢ τιμωρεῖ ἀλλὰ μὲ ἀπροσδόκητους καὶ ἐνίοτε ὀδυνηροὺς τρόπους μᾶς παιδαγωγεῖ καὶ μᾶς ἐκπαιδεύει, ἐπειδὴ μᾶς θέλει στὴν αἰώνια Βασιλεία κοντά Του. Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅτι «εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγε καὶ παραπεσόντας πάλιν ἀνέστησε καὶ οὐκ ἀπέστη πάντα ποιῶν ἕως ἡμᾶς εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνήγαγε καὶ τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ ἐχαρίσατο τὴν μέλλουσαν». Λείπει ἐντυπωσιακὰ μιὰ μικρὴ ἀλλὰ πανίσχυρη ἀναφορὰ ἀληθείας στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὡς αἰώνιας ζωῆς: «ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» (Ἰω. ι´ 9).

       Κι ἔτσι χάθηκε μιὰ μοναδικὴ εὐκαιρία  νὰ γεννήσει ἡ Σύνοδος τὴν «καλὴ ἀνησυχία», νὰ πεῖ χωρὶς ἀδιάκριτο καὶ ἀνυπόφορο διδακτισμὸ ἀλλὰ μὲ στοργικὴ μέριμνα καὶ ὅτι χρειαζόμαστε πάνω ἀπ᾽ ὅλα ἀλλαγὴ νοοτροπίας. Χάθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ τονισθεῖ ὅτι μεγάλο μερίδιο εὐθύνης σ᾽ αὐτὴ τὴν ἐθνικὴ συμφορὰ ἔχει ἡ συλλογικὴ καὶ ἀτομικὴ κακή μας νοοτροπία: Τοῦ ὠχαδερφισμοῦ, τοῦ ξερολισμοῦ, τῆς προχειρότητας, τοῦ ἀδίστακτου ὠφελιμισμοῦ, τῆς ἀφροσύνης, τῆς διχόνοιας.

  Ἆραγε τόσο πολὺ μετράει ἡ ἐπικοινωνιακὴ «ζυγαριά», ὥστε νὰ ἐκποιηθεῖ ἡ ἀνεπανάληπτη προνομία τῆς Ἐκκλησίας νὰ ὑπενθυμίζει τὴν μετάνοια, τὴν ἀλλαγὴ τῆς κακῆς νοοτροπίας ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ὄλεθρο καὶ στὴν ἑκατόμβη θυμάτων;