Ομολογία

άπλυτο φως....

του παπαΗλια​

Όταν η άρχουσα αναρχία θέλει να κάμει κάποια μεγάλη ατιμία σε βάρος του λαού, βρίσκει κάποιο-εντός ή εκτός εισαγωγικών- σκάνδαλο και το πετάει στη μέση. Το γαρνίρει και με διάφορες ροζ ή άλλου είδους προκλητικές περιπέτειες και το πόπολο σαν χάνοι δεν χάνουν ούτε τσόντα απ’ τις τσόντες των περιγραφών. Και ακούγονται-σχετικά με το σκάνδαλο- ένθεν κακείθεν κάποιοι βρυχηθμοί του είδους «θα φτάσει το μαχαίρι ως το κόκαλο» ή «θα ριχτεί άπλετο φως» ή «θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται»…
Για να δουλεύουν έτσι απλά και μόνο τον αφελή λαό. Αφού, όπως λέει το Ευαγγέλιο, από το ένα μέρος «διυλίζουν τα κουνούπια», ενώ από το άλλο «καταπίνουν τις γκαμήλες». Όταν την ίδια στιγμή εκατομμύρια μαχαίρια και βαριοπούλες του ληστοκαθεστώτος, όχι μόνο ξεψαχνίζουν, αλλά και σπάζουν κυριολεκτικά τα κόκαλα του λαού. Για να παρελαύνει και προελαύνει η «μέχρι το κόκαλο» δική τους ασωτία. Όπου οι συνδαιτυμόνες της αλητείας αυτής, εν μέσω ομηρικών γελώτων, τρώνε τις σάρκες και ρουφάνε ακόμη και το μεδούλι του λαού.


Και ασφαλώς όσο αφορά στην εξιχνίαση των σκανδάλων, αντί για άπλετο, ρίχνουν άπλυτο φως. Αφού επιστρατεύουν όλους τους μηχανισμούς, που διαθέτουν για την συγκάλυψη και συσκότιση της πραγματικότητας. Μέχρις ότου ο πανδαμάτωρ χρόνος και η παρεμβολή κάποιων άλλων φρεσκότερων ή περισσότερο πιπεράτων σκανδάλων, κάμει να απαμβλυνθούν οι εντυπώσεις για τα προηγούμενα και να ξεχαστούν: Όπως, για παράδειγμα, η χρηματιστηριάδα (χρηματιστήριο), η κουμπαριάδα (κουμπάροι), η ομολογιάδα (ομόλογα) και στις μέρες μας οι διαδεχόμενες η μία την άλλη ένδοξες μνηνονιάδες, κλπ.
Κι έπειτα έρχεται η σκούπα των παραγραφών, στο όνομα των οποίων αμνηστεύονται, μετά από παρέλευση ορισμένου χρόνου, τα πάσης φύσεως κακουργήματα. Με αποτέλεσμα οι μακρυχέρηδες και οι εφιάλτες να αποδίδονται στην κοινωνία, όχι μόνο λευκοί, αλλά και πολλαπλά κερδισμένοι. Ενώ οι «υψηλά ιστάμενοι» εκατόγχειρες προστάτες τους παραμένουν στο απυρόβλητο και να μπορούν να συντονίζουν και να διαιωνίζουν το καθεστώς της ρεμούλας και της απάτης.
Βέβαια στην τωρινή συγκυρία οι λήσταρχοι δεν αποβλέπουν μόνο στην οικονομική καταλήστευση αλλά στην εδαφική κατακρεούργηση της πατρίδας μας. Την οποία προωθούν εσπευσμένα τα δικά μας ξεφτέρια σε διαμετρική αντίθεση με την συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, τον οποίο φτύνουν κατάμουτρα, χαρακτηρίζοντάς τον «ετερόκλητο όχλο». Σάμπως οι αγέλες των τυφλών κομματικών οπαδών να είναι αυθεντικός λαός. Και βρίσκουν πολλές και διάφορες προφάσεις και αιτιολογίες για την ολοκλήρωση της προδοσίας: Όπως ότι ειδικοί για την εξωτερική πολιτική είναι κάποιοι εγκάθετοι διπλωμάτες και όχι βέβαια ο λαός. Γιατί ο λαός, που χύνει το αίμα του για την απελευθέρωση της πατρίδας δεν έχει το το δικαίωμα να υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της, όταν απροκάλυπτα απειλείται. Κι ακόμη ότι το σκοπιανό κρατίδιο αναγνωρίστηκε ως Μακεδονία τουλάχιστο από 14ο χώρες. Σάμπως δεν προωθείται αυτή η ξεδιάντροπη πολιτισμική και ιστορική καταλήστευση απ’ την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ (=μέσων μαζικής εξαπάτησης ), που παγκοσμίως βρίσκονται στα χέρια του όπισθεν των Αμερικάνων ελλοχεύοντος «περιούσιου» λαού. Κι ύστερα αναρωτιούνται κάποιοι γιατί οι δικοί μας πνευματικοί άνθρωποι, σε αντίθεση με τους Σκοπιανούς, που έχουν γεμίσει τις παγκόσμιες βιβλιοθήκες με σχετικά «συγγράμματα», έχουν συγκριτικά κάμει πολύ λίγα πράγματα. Και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι πληρωμένοι «πνευματικοί» δολοφόνοι της πατρίδας μας εισπράττουν απ’ τους «παριούσιους» ανθέλληνες «χρήμα με ουρά». Κι ακόμη δεν θέλουν να καταλάβουν ότι τόσο η ιστορική όσο και η πολιτισμική λαθροχειρία, όπως και η προδοσία δεν μπορεί παρά να έχει πολύ κοντά ποδαράκια. Αυτό όμως που ενδόμυχα αισθάνονται είναι ο διακαής πόθος τους να ολοκληρώσουν την προδοσία, προκειμένου να ευαρεστήσουν στ’ αρπακτικά αφεντικά τους, για να εισπράξουν τ’ αργύρια της προδοσίας.
Και επειδή αισθάνονται καυτή την ανάσα των έτοιμων να εκραγούν εκατομμυρίων Ελλήνων, που είναι άκρως εξοργισμένοι με τα καμώματά τους πέταξαν στη μέση τα σκάνδαλα της Νοβάρτις, προκειμένου, κατά κοινή ομολογία, να αποπροσανατολίσουν το λαό. Και ασφαλώς δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η δημόσια και ιδιωτική χρεοκοπία των Ελλήνων δεν οφείλεται στις λαμογιές κάποιων εφιαλτών, που σκηνοθέτησαν και πατρονάρησαν την καταλήστευση των Ελλήνων για όφελος των πατρώνων τους και ιδικό τους. Και ότι αυτά τα καθάρματα σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να επιστρέψουν τα κλοπιμαία και να πάψουν να παριστάνουν αενάως τους πάναγνους «σωτήρες» μας. Γιατί πέρα απ’ όλα τ’ άλλα προκαλούν και τη ναυτία του λαού, ο οποίος de profundis (=εκ βαθέων) τους έχει σιχαθεί. Αλλά από το άλλο μέρος γνωρίζει ότι οι κλέφτες και λήσταρχοι αυτοί έχουν φροντίσει εκ προϋποθέσεως να αμνηστεύσουν τις λαθροχειρίες τους με νομοθετικά τερατουργήματα περί παραγραφής των υπουργικών κακουργημάτων. Και ασφαλώς ο λαός ακούει βερεσέ όλους αυτούς τους βρυχηθμούς περί του «άπλετου φωτός», που θα πέσει στα κακουργήματά των πρωταθλητών της λαμογιάς και τον πέλεκυ που δήθεν θα επιπέσει επί τον τράχηλό τους ή «το μαχαίρι που θα φτάσει μέχρι το μεδούλι». Ή από το άλλο μέρος τους λεονταρισμούς των κατηγορουμένων ότι «θα κάμουν και θα ράνουν» εναντίον των «κατηγόρων» τους. Προκειμένου όλοι μαζί ν’ αποκοιμίζουν το λαό, που γνωρίζει πολύ καλά με ποια κουμάσια έχει να κάμει.
Και είναι σίγουρος για το άπλυτο φώς, που μεθοδεύουν για μια ακόμη φορά σε βάρος της πατρίδας μας. Που θέλουν να την χτυπήσουν κατάκαρδα, λεηλατώντας την ψυχή μας, που στην τωρινή συγκυρία είναι η ελληνικότητα της ελληνικότατης Μακεδονίας μας.