Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Η ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ του Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ






Η ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ

του Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ





πως επα κα εσαγωγικς, Κ. Διαθήκη δν δίνει πληροφορίες γι τ μορφ κα τ σωματικ διάπλασι το Κυρίου κα τν λλων βιβλικν προσώπων.
      σφαλς τ πρτο νδιαφέρον πάρχει γι τν Κύριό μας Ίησο Χριστό. πς ταν; γνωστο. εκολώτερο εναι ν συμπεράνουμε πς δν ταν. δν ταν ξανθς κα γαλανός, διότι ταν καθαρόαιμος βραος. ξανθ κα γαλαν ζωγράφησαν τ Χριστ στ Β. Ερώπη, δίως στν λλανδία, πως στν φρικ τν ζωγράφησαν νέγρο κα στν απωνία κίτρινο∙ κα ο τρες αθαιρεσίες εναι ατσιστικς κα κατ βάθος παγανιστικές. Χριστς δν εχε κανένα σωματικ λάττωμα φυσικ πίκτητο, κα ταν τ λιγώτερο κοινότυπη μορφ κα κοινότυπο νάστημα. σφαλς λιγνς λόγ τς λικίας του (30 -33 τν), τς φτωχικς λιτς διατροφς του, κα τς σκληρς χειρωνακτικς ργασίας του. σχύουν δ γι τν νδυμασία του κα τν πόλοιπη μφάνισί του λα τ γενικ πο σχύουν γι τν ποχή του, τν θνικότητά του, κα τν κατ κόσμον κοινωνική του θέσι. πιβλητικότητά του κα λκυστικότητά του ταν πρωτοφανες κι νεπανάληπτες. ν διδάσκων ς ξουσίαν χων, κα οχ ς ο γραμματες (Μθ 7,29∙ Μρ 1,22). ο χθροί του μολογοσαν τν πιβλητικότητά του, τν πειστικότητά του, κα τ δύναμι το λόγου του, λέγοντας στος προϊσταμένους των, πο μισοσαν τ Χριστό, τι Οδέποτε οτως λάλησεν νθρωπος ς οτος νθρωπος (ω 7,46). νέος 30 τν λεγε θυγατέρα του μι γυνακα τ λιγώτερο 24 τν σως δ κα συνομήλικη κα μεγαλείτερή του (Μθ 9,22). σεβάσμιος φαρισαος Νικόδημος πγε νύχτα κρυφ στ σπίτι του κα τν ποκαλοσε αββ (διδάσκαλε) (ω 3,1-2). ο μαθηταί του, ταν τος επε, ν θέλουν, ν τν παρατήσουν κα ν φύγουν, το επαν σαγηνεμένοι∙ Κύριε, πρς τίνα πελευσόμεθα; ήματα ζως αωνίου χεις (ω 6,68). κι ταν ναστημένος τος μφανίστηκε  ν τέρ μορφ (Μρ 16,12) κα τος μιλοσε σν γνωστος, ν ο φθαλμο ατν κρατοντο το μ πιγνναι ατν (Λκ 24,16), πάλι μολόγησαν, τι καρδία μν καιομένη ν ν μν ν τ δ (Λκ 24,32). ατ μως πιβλητικότητά του κα λκυστικότητά του δν φείλονται σ’ να πιβλητικ νάστημα μ’ πιβλητικ φωνή, οτε σ μι κτακτη μορφιά, κόμη κι ν τ εχε ατ τ χαρακτηριστικά. φείλονται στν πνευματική του δύναμι, στν λήθεια κα τ δύναμι το περιεχομένου το λόγου του, κα στ δύναμι τν σημείων του. διότι στ Κατ Μάρκον Εαγγέλιο λέγεται γι’ ατόν∙ Κατ’ ξουσίαν κα  τος πνεύμασι τος καθάρτοις πιτάσσει, κα πακούουσιν ατ (Μρ 1,27). σφαλς τ πνεύματα δν θ χρειάζονταν να θλητικ νάστημα, να βροντόφωνο λόγο να πανόμορφο πρόσωπο, γι ν ποκύψουν, διότι π τέτοια δν πηρεάζονται. οτε τ ψυχα στοιχεα τς φύσεως, σν τν τρικυμισμένη θάλασσα τν καρπη συκ, πηρεάζονται π τέτοια, γι ν ποταχθον. δύναμι πο κανε ατ τ πειθ πνεύματα τ ψυχα στοιχεα τς φύσεως ν ποκύπτουν σ’ ατν κα παρ τ θέλησί τους, δια δύναμι πολ περισσότερο πέτασσε κα πειθε τος επειθες. δν ταν κάποιο σωματικ χαρακτηριστικό, παράστημα μορφι πιβλητικ φωνή, κόμη –παναλαμβάνω- κα στν περίπτωσι πο πρχαν κι ατά. τ εαγγέλιο το Κυρίου σ τίποτε τ κατ σάρκα δν στηρίχτηκε ποτέ, οτε κα κατ τν ρχή του. στ βυζαντιν χρόνια μφανίστηκαν διάφορες πόκρυφες περιγραφς τς μορφς το Χριστο. πρόκειται γι ζωγραφικς πόψεις διαφόρων ζωγραφικν σχολν κα συντεχνιν, ο ποες κα διαμάχονταν μεταξύ τους μ’ ατ τ περιγραφικ κείμενα πο ξαπέλυαν στν κυκλοφορία.
      σο γι τν κόμωσι το Κυρίου, τν νδυμασία του κα τν πόδησί του, κι πιπροσθέτως γι τν πολιτική του πόστασι κα τ ποιές γλσσες μιλοσε, χουμε πωσδήποτε κάποιες πληροφορίες.
      Δίδασκε στν βραϊκ τς ποχς του, κι ατ ταν μητρική του γλσσα. μιλοσε σως κα τ φοινικική, ν μίλησε μ’ ατ τ γλσσα στ Χαναναία Συροφοινίκισσα (Μθ 15,21-28∙ Μρ 7,24-30), ποία γλσσα μοιαζε πάρα πολ μ τν βραϊκή. μιλοσε πωσδήποτε κα τν λληνική, πο τ μιλοσαν τότε σ δεύτερη γλσσα γγράμματοι κι γράμματοι μικρο κα μεγάλοι σ’λη τν Κοντιν νατολή. εναι βέβαιο τι μ τν Πιλτο συνωμίλησε στν λληνική, διότι οτε ωμαος Πιλτος ξερε τν βραϊκή, οτε Χριστς μιλοσε ποτ τ λατινική, ν τν λληνικ τν εχαν κα ο δύο κοιν γλσσα. τ  λληνικ το Κυρίου ταν κριβς τ λληνικ τς ποκαλύψεως. Κύριος κατ’ νθρωπον κα πολιτικς ταν πόδουλος πως κα λοι σχεδν ο βραοι κα πολλ λλα θνη κα ο λληνες.
      Τ χέρια του κα τ σμα του λο ταν χέρια κα σμα σκληραγωγημένου νθρώπου πο σκησε γι πολλά χρόνια σκληρ χειρωνακτικ πάγγελμα.
      ς λαϊκς στν ουδαϊσμ κα μ ερες μήτε ναζιραος, εχε μαλλι σν τν σημερινν σοβαρν ντρν (τσι κουρεύονταν κα τότε λοι ο ντρες) κα γένεια γύρω στ 3 κατοστά. κα λοι ο βιβλικο ντρες τς Κ. Διαθήκης, πλν το ωάννου βαπτιστο, εχαν τ δια μαλλι κα γένεια κα μουστάκια. κοσμήματα δν φοροσαν ποτ κανένα πολύτως οτε Κύριος οτε ο λλοι ντρες τς Καινς Διαθήκης. οτε κν βέρα ο γγαμοι σν τ Πέτρο, διότι βέρα ταν συνήθεια μόνο τν ωμαίων, πο μέχρι τν Δ΄ αἰῶνα δν εχε μεταδοθ στ μ ωμαϊκ κόσμο. ο πόστολοι στς πιστολές των εναι ναντίον ποιουδήποτε κοσμήματος κι ναντίον τν μακριν μαλλιν τν ντρν (Α΄Κο 11,14∙ Α΄Πε 3,3-4), δ διδασκαλία τους πέρρευσε πωσδήποτε  π τν πρακτική τους κα τν πρακτικ το Κυρίου.
      Τ οχα πο φοροσε Κύριος ταν, πως κα λων, χιτν κα μάτιον. εχε   κα ναν ρραφον χιτνα κ τν νωθεν φαντν δι’ λου (ω 19,23), τν  ποο ο σταυρωταί του, γι ν μ τν καταστρέψουν στ μοιρασι κόβοντάς τον σ τεμάχια, δν τν μοιράστηκαν πως τ μάτιό του, λλ’ ρριξαν γι’ ατν κλρο, στε ν τν πάρ λόκληρο μόνο νας. πολλ κα ομαντικ λν γι τ χιτνα ατ διάφοροι μυθιστοριογράφοι κα σεναριογράφοι, πο εναι μόνο στήρικτες κι νιστόρητες φαντασιοκοπίες. ωάννης Χρυσόστομος, ρχαιότερος σωστς κι καλλίτερος ν τος αἰῶνες ρμηνευτς τν Γραφν, λέει γι τ χιτνα ατό, πς τ τι ταν ρραφος δείχνει τν ετέλειά του, τν κατώτερη ποιότητά του, κα τ φτώχεια το Χριστο. νομίζω τι οχο χωρίς αφ δν γίνεται, παρ μόνο ν γίν πως κάλτσα, δηλαδ πλεκτ μ 1 μ 2 μ 5 βελόνες. κι ατ τ δηλώνει, νομίζω, τόσο τ εδος το χιτνος σο κα φράσι το εαγγελιστο κ τν νωθεν φαντς δι’ λου. ο ρχαοι π τ τρία πανιά, πίλημα (=τσόχα), φασμα, κα πλεκτό, γνώριζαν μόνο τ δύο πρτα, κι γνοοσαν τ πλεκτό. ταν τ φεραν, τλεγαν κι ατ φαντόν. δ χουμε τν ρχαιότερη μνεία πλεκτο στν παγκόσμια στορία. ταν  λοιπν ρραφος χιτν το Χριστο να πλεκτ σν πουλόβερ σ φανέλλα μ μανίκια (μακρι κοντ) πο φτανε μέχρι τς κνμες, ταν λινς μάλλινος, κα φυσικ φοριόταν κατάσαρκα πως λοι ο χιτνες. γι’ ατ κα δν μποροσε ν τεμαχιστ. πάρχουν κα σήμερα παρόμοια πλεκτ σχεδν λόσωμα.
      ξωπραγματικ φαντασίωσι πικρατε κα γι τν πόδησι το Χριστο. τν φαντάζονται κα τν παριστάνουν μ πέδιλα, πειδ τ’ρχαα γάλματα σχεδν μοναδικ παπούτσια χουν τ πέδιλα. τ πέδιλα μως ταν τότε παπούτσια τς πολυτελείας κα τς εμαρείας περισσότερο. λας, κα δίως ο χωρικοί, ο χειρώνακτες, ο κυνηγοί, ο στρατιτες, κα λοι σοι δοιποροσαν, πως Χριστς κα ο πόστολοι, φοροσαν κριβς ρβυλα. ρβύλα λεγόταν τ ρβυλο στν ρχαία λληνικ κα καλιγούλα (caligula) στ λατινική. Ασχύλος κα λλοι ποιητα φαντάζονται τος πολεμιστς τς Τροίας, γαμέμνονα χιλλέα δυσσέα κλπ., ν φορον ρβύλες, πειδ τέτοιες φοροσαν κα ο διοι στς μάχες το Μαραθνος, τν Θερμοπυλν, τν Πλαταιν, κλπ. (Ασχύλος, γαμ., 944. Εριπίδης, ρ.,1470∙ Βάκχ.,1134. πποκράτης, ρθρ.,828). κα δν θ ταν καθόλου μακρι π τν πραγματικότητα τς μηρικς ποχς. κατ τν ρχαιότητα μέχρι κα τν ψιμο μεσαίωνα δν πρχαν στρατιωτικς στολές∙ ο στρατιτες φοροσαν ,τι κα ο συνήθεις δοιπόροι. γι’ ατ φοροσαν κι’ ατο ρβύλες. κι  πως σήμερα νας  στρατιωτικς λέγεται λαϊκ κα «καραβάνα», τσι κα στ ωμαϊκ ρχαιότητα λεγόταν «καλιγούλα» (caligula = ρβύλας) «καρακάλλα» (caracalla = χλαίνας). γι’ ατ κα δυ ωμαοι ατοκράτορες πο ταν στρατιωτικοί, Γάιος ούλιος Γερμανικς κι Μάρκος Αρήλιος ντωννος, πωνομάστηκαν ντιστοίχως Καλιγούλας  (Caligula) κα Καρακάλλας (Caracalla). τέτοια ρβυλα πρέπει ν φοροσε κι Χριστός, σο κι ν μς φαίνεται παράξενο, τέτοια κα ο πόστολοι. δν ταν  νθρωποι τν σαλονιν, γι ν φορον πέδιλα∙ πως κα μι βοσκοπούλα ρειβάτρια σήμερα δν θ φοροσε ποτ στ βουν ψηλοτάκουνα γοβάκια. χλανα (caracalla) Χριστς δν θ φοροσε ποτέ. διότι στ ποτροπικ κλμα τς Παλαιστίνης ταν ρκετ κα γι τν πι κρύα νύχτα να χειμεριν μάτιον. ο  πόστολοι τν θνν μως, πως Παλος κα ο συνεργάτες του, ταν περιώδευαν τν Ερώπη, φοροσαν τέτοια χλανα τν παραπλήσιον φαινώλην (= paenula) (Β΄Τι 4,13), πο ναφέρει Παλος ς προσωπικό του χειμεριν οχο.    φαινώλης ταν  κάτι σ βραχεα μίπαλτο, ν χλανα ταν παλτ βαρ κα μακρ μέχρι τος στραγάλους.
      Ατ γι τν Κύριο ησο Χριστό.

15 σχόλια:

  1. Για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού έχουμε δυο αντικρουόμενες μαρτυρίες Προφητών:
    Μαρτυρίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού:

    ΨΑΛΜΟΙ

    «Είσαι ο ωραιότερος απ’ όλους, χαριτωμένα λόγια βγαίνουν από το στόμα σου, για τούτο και σ’ ευλόγησε για πάντα ο Θεός» (45 (44). 3).

    Από το ανωτέρω χωρίο προέρχεται και το ψαλμικό του όρθρου του Μ. Σαββάτου, όπου στην α΄ στάση των εγκωμίων ψάλλεται:
    «Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται, ο την φύσιν ωραϊσας του παντός».

    ΗΣΑΪΑΣ

    «Με του Κυρίου το θέλημα ο δούλος του αναπτύχθηκε σαν τρυφερό φυτό και σαν τη ρίζα που σε ξεραμένη γη φυτρώνει. Ελκυστικός δεν ήταν ουτ’ ωραίος, ώστε να τον προσέξουμε, ούτε η παρουσία του ήταν τέτοια, που να τον αγαπήσουμε. Ήταν περιφρονημένος απ’ τους ανθρώπους κι εγκαταλελειμμένος, άνθρωπος φορτωμένος θλίψεις, του πόνου σύντροφος, έτσι που να γυρίζουν απ’ αλλού οι άνθρωποι το πρόσωπό τους. τον αγνοήσαμε σαν να’ ταν ένα τίποτα, του δώσαμε την καταφρόνια μας, κι’ εκτίμηση ούτε μια στάλα» (53. 2-3).

    Από τους δυο Προφήτες η Εκκλησία προτίμησε τον Δαβίδ και όχι τον Ησαϊα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που ασχολούμενος με την Παλαιά Διαθήκη αποφύγατε να σχολιάσετε σύγχρονα οράματα διαβιβαστών περί της μορφής του Κυρίου, που ασφαλώς δεν ήταν ούτε μακρυμάλλης ούτε ξανθομάλλης ούτε γαλανομάτης. Το ίδιο θα πράξω κι εγώ, αποφεύογοντας τις εντάσεις με τους φανατισμένους, υπενθυμίζοντας όμως ότι η υμνολογία που έτυχε να εισέλθη στην εκκλησία, ιδίως της Μ.Παρασκευής του επιταφίου θρήνου που παρουσιάζει την Παναγία να τραβάει τα μαλλιά της και να χτυπιέται, είναι τουλάχιστον ανακριβής. Άλλη ήταν η στάση της Παναγίας, παρά το ό,τι την καρδιά της διαπέρασε ρομφαία όταν έβλεπε τον Υιό της να σταυρώνεται. Ο Ιωάννης ο Χτυσόστομος, ο άγιος και μέγιστος ερμηνευτής του Ευαγγελίου, καταδικάζει κάθε τέτοιο μοιρολόι, μαλλιοτράβηγμα, κοπετό, επιτάφιο θρήνο σε θάνατο προσφιλούς, διότι μετά την Ανάσταση του Κυρίου δεν υπάρχει θάνατος, αλλά κοίμηση και βεβαία ελπίδα αναστάσεως. Και, αν αυτό ισχύει για τον κάθε προσφιλή κεκοιμημένο που πεθαίνει, για τον Χριστό που σταυρώθηκε προ δυο χιλιάδων ετών και μετά τρεις μέρες Αναστήθηκε, αν τότε πιθανώς δικαιολογούντο επιτάφιοι θρήνοι, ΜΙΑ ΦΟΡΑ, έκτοτε δεν δικαιολογούνται. Ούτε τους είχε η Εκκλησία των πρώτων αιώνων, ούτε τους έχει η όντως Εκκλησία, και αν μπήκαν, μαζί με τις περιφορές των ανθοστόλιστων επιταφίων, δεν προσφέρουν τίποτε.

      Διαγραφή
    2. Και βέβαια δεν υπάρχει θάνατος, αλλά η Εκκλησία πιστεύει το αντίθετο.
      Διαβάζεται στις κηδείες και τα μνημόσυνα: "... τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας...", ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: ο θάνατος καταργήθηκε, ο δε διάβολος καταπατήθηκε, δεν καταργήθηκε. Αν ο διάβολος είχε καταργηθεί, τότε βαράτε βιολιτζήδες!

      Διαγραφή
    3. Προς Ανώνυμο 12 Φεβρουαρίου 2017 - 11:44 π.μ.

      Δεν έρχονται σε αντίθεση τα κείμενα φίλε.
      Είναι σαφές ότι ο Ησαϊας αναφέρεται στην εικόνα του Χριστού κατά τις στιγμές του Πάθους Του. Γιαυτό και η συγκεκριμένη Προφητεία διαβάζεται κατά τον Εσπερινό της Αποκαθήλωσης, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής.
      Παραθέτω το ανάγνωσμα αυτούσιο για την δύναμη και κατανυκτικότητά του:

      Τάδε λέγει Κύριος. Ιδού συνήσει ο παίς μου, καί υψωθήσεται, καί δοξασθήσεται, καί μετεωρισθήσεται σφόδρα. Όν τρόπον εκστήσονται επί σε πολλοί, ούτως αδοξήσει από τών ανθρώπων τό είδός σου, καί η δόξα σου από υιών ανθρώπων. Ούτω θαυμάσονται έθνη πολλά επ' αυτώ, καί συνέξουσι βασιλείς τό στόμα αυτών, ότι οίς ουκ ανηγγέλη περί αυτού, όψονται, καί οί ουκ ακηκόασι συνήσουσι. Κύριε, τίς επίστευσε τή ακοή ημών, καί ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; Ανηγγείλαμεν, ως παιδίον εναντίον αυτού, ως ρίζα εν γή διψώση, ουκ έστιν είδος αυτώ, ουδέ δόξα, καί είδομεν αυτόν, καί ουκ είχεν είδος, ουδέ κάλλος, αλλά τό είδος αυτού άτιμον καί εκλείπον παρά πάντας τούς υιούς τών ανθρώπων. Άνθρωπος εν πληγή ών, καί ειδώς φέρειν μαλακίαν, ότι απέστραπται τό πρόσωπον αυτού, ητιμάσθη, καί ουκ ελογίσθη. Ούτος τάς αμαρτίας ημών φέρει, καί περί ημών οδυνάται, καί ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πόνω, καί εν πληγή υπό Θεού, καί εν κακώσει. Αυτός δέ ετραυματίσθη διά τάς αμαρτίας ημών, καί μεμαλάκισται, διά τάς ανομίας ημών, παιδεία ειρήνης ημών επ' αυτόν, τώ μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν, πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν, άνθρωπος τή οδώ αυτού επλανήθη. Καί Κύριος παρέδωκεν αυτόν ταίς αμαρτίαις ημών, καί αυτός, διά τώ κεκακώσθαι, ουκ ανοίγει τό στόμα αυτού. Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, καί ως αμνός εναντίον τού κείροντος άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει τό στόμα αυτού. Εν τή ταπεινώσει αυτού, η κρίσις αυτού ήρθη, τήν δέ γενεάν αυτού, τίς διηγήσεται; ότι αίρεται από τής γής η ζωή αυτού, από τών ανομιών τού λαού μου ήχθη εις θάνατον. Καί δώσω τούς πονηρούς, αντί τής ταφής αυτού, καί τούς πλουσίους, αντί τού θανάτου αυτού, ότι ανομίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τώ στόματι αυτού, καί Κύριος βούλεται καθαρίσαι αυτόν τής πληγής. Εάν δώτε περι αμαρτίας, η ψυχή υμών όψεται σπέρμα μακρόβιον, καί βούλεται Κύριος εν χειρί αυτού αφελείν από τού πόνου τής ψυχής αυτού, δείξαι αυτώ φώς, καί πλάσαι τή συνέσει, δικαιώσαι δίκαιον, εύ δουλεύοντα πολλοίς, καί τάς αμαρτίας αυτών αυτός ανοίσει, Διά τούτο αυτός κληρονομήσει πολλούς, καί τών ισχυρών μεριεί σκύλα, ανθ' ών παρεδόθη εις θάνατον η ψυχή αυτού, καί εν τοίς ανόμοις ελογίσθη, καί αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε, καί διά τάς αμαρτίας αυτών παρεδόθη. Ευφράνθητι στείρα, η ου τίκτουσα, ρήξον καί βόησον η ουκ ωδίνουσα, ότι πολλά τά τέκνα τής ερήμου μάλλον, ή τής εχούσης τόν άνδρα.

      Διαγραφή
    4. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ εκ νεκρών
      θανάτω θάνατον ΠΑΤΗΣΑΣ
      και τοις εν τοις μνήμασιν
      ζωήν χαρισάμενος.

      Δεν θα νικήσουν οι κολυμπαριστές, και οι διαχρονικοί όμοιοί τους. Θα νικήσει η Ανάσταση από κάθε αμαρτωλό, ψεύτικο, συμβιβαστικό με τον κόσμο και την αίρεση.

      Κουράγιο Αδέρφια, ο Κύριος που αναστήθηκε θα σπάσει τα δεσμά της αμαρτίας και του φαρισαϊσμού, έστω εν μέσω διωγμών, που άρχισαν και έρχονται (από την επίσημη κρατική εκκλησία κατά των Ορθοδόξων) και θα ανατείλει μια Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία.

      Διαγραφή
    5. Από που προέρχεται το ανάγνωσμα;

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος13 Φεβρουαρίου 2017 - 8:53 π.μ. έγραψε:
      "Από που προέρχεται το ανάγνωσμα;"

      Τι εννοείς αδελφέ;

      Διαγραφή
    7. Εννοώ, ότι δεν αναφέρεται βιβλιογραφία.

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος13 Φεβρουαρίου 2017 - 11:00 μ.μ.έγραψε:
      "Εννοώ, ότι δεν αναφέρεται βιβλιογραφία."

      Προφητείας Ἡσαϊου τὸ Ἀνάγνωσμα
      Κεφ. ΝΒ' 13 - ΝΔ', 1

      Διαγραφή
    9. Για να βοηθήσω στο διάλογο, το ίδιο κείμενο της Π.Δ. σε πολυτονικό είναι:

      ᾿Ιδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται καὶ μετεωρισθήσεται σφόδρα. 14 ὃν τρόπον ἐκστήσονται ἐπὶ σὲ πολλοὶ - οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ υἱῶν ἀνθρώπων - 15 οὕτω θαυμάσονται ἔθνη πολλὰ ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι, συνήσουσι. ΚΥΡΙΕ, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. 7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. 10 καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται Κύριος ἀφελεῖν 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη. ΕΥΦΡΑΝΘΗΤΙ, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα·

      και το εντέγραψα από εδώ

      http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=43&page=52
      http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=43&page=53
      http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=43&page=54

      Είναι προφητεία του Ησαϊα και είναι σαφές ότι τα περί εμφανίσεως αναφέρονται στα βασανιστήρια του Κυρίου μας, στα Πάθη, στη Σταύρωση.

      Διαγραφή
    10. Ανεφερα το κείμενο του Ησαϊα (53. 2-3). Το κείμενο αυτό δεν αναφέρεται στα βασανιστήρια και τη σταύρωση. Αναφέρει: "Ελκυστικός δεν ήταν ούτε ωραίος". Ξέρετε να είναι κανείς ελκυστικός και ωραίος, μετά από βασανιστήρια; Ούτε ο Χριστός μπορούσε να ήταν ελκυστικό και ωραίος, κατά τη στιγμή του Πάθους. Αλλοίμονο αν ήταν!
      Το κεφάλαιο που αναφέρω είναι το 53 (1-12). Εσείς δεν αναφέρετε κεφάλαιο. Πιθανόν να είναι από το 52 (13-14) και 53 (1-12).

      Διαγραφή
  2. Ενας που έχει βγάλει μόνο δημοτικό12 Φεβρουαρίου 2017 στις 9:40 μ.μ.

    Στο βιβλίο του Αγίου νικοδιμου -Αόρατος πόλεμος -υπάρχει Επιστολή πουπλιου,απεσταλμενου εκ τής Ιερουσαλήμ προς την γερουσιαν της Ρώμης. Σελίδα. 322.και λέει.
    Εφανη, κατά τους ημετερους χρόνους άνθρωπος τις, μεγάλης αρετης, οστις ζη κατά το παρόν, καλουμενος Ιησούς χριστός. Ο λαός, τον ονομάζει προφητην της αληθείας. Οι δε Αποστολοι αυτού, υιός θεού λεγουσι. Ανασταινει νεκρούς, ιατρευει αρρωστους, είναι μετριος κατά το μέγεθος και κατά πολλά ωραίος τη όψει και γλυκυς λίαν. Και τόσον είναι μεγαλοπρεπης εις το είδος, όπου οι βλεποντες αυτόν, αναγκαζονται να τον αγαπωσι και φοβούνται εν ταυτω. Έχει τας τριχας της κεφαλης, παρομοιας με τον χρωματισμον του παμπεπειρου λεπτοκαρυου, αιτινες καταβαινουσιν έως εις τα ωτα, από δε τα ωτα έως τους ώμους, εχουσι το χρώμα της ερυθρας γης, αλλά λαμπροτερον, έχει εις το μέσον του μετωπου τας τριχας κατά την συνηθειαν των Ναζωραιων το μετωπον έχει μεγαλον, αλλά κατά πολλά Ίλιον, το πρόσωπον του είναι, χωρίς ρυτιδα η στίγμα, συντροφευμενον από κάποιον χρώμα μετριον, την ριναν και το στόμα έχει, χωρίς ψεγους τίνος, τον πωγωνα πυκνον και κατά το χρώμα των τριχων της κεφαλης, όχι μακρον, αλλά εσχισμενον κατά το μέσον, το βλέμμα του είναι σοβαρον, και χαριεστατον, οι οφθαλμοι χαριτωμενοι, καθαροι και Γλυκυτατοι. Και όταν ελεγχη καταπλητει, όταν διδάσκει αρεσκει, και αγαπαται από όλους, είναι χαρούμενος, με σοβαρον.Δεν τον είδε ποτέ τις να γελαση, τον ειδον όμως και εκλαυσεν. Έχει τους βραχιονας και τας χείρας, κατά πολλά ωραίος. Κατά τας συναστροφας, ικανοποιεί πολλά, αλλά σπανίως βλέπεται. Και όταν συναναστρεφεταί, είναι σωφρωνεστατος εις την όψιν και εις το φαινομενον είναι, ο ευμορφωτερος άνθρωπος, όπου να Εφανη εις την γην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το γνωρίζουμε κι εμείς και ασφαλώς ο Κ.Σιαμάκης αυτό το κείμενο, αδελφέ που έβγαλες μόνο το Δημοτικό. Ασφαλώς το γνωρίζουμε, αλλά είναι πλαστή αυτή η επιστολή, κάτι περίπου σαν τα απόκρυφα ψευδο-ευαγγέλια ή σαν την δήθεν "αγία επιστολή" που διάβαζαν οι χριστιανικές οικογένειες το 1960. Αν είχε μαλλιά μέχρι τους ώμους ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν θα δίδασκε ο απ. Παύλος τους άντρες Χριστιανούς να έχουν κοντά αντρικά κουρεμένα μαλλιά, διότι με τα μακρυά ντροπιάζονται, αυτό δεν θέλει γνώσεις γυμνασίου ή πανεπιστημίου για να το σκεφτεί κάποιος. Δεν κάνω διαφήμιση αλλά μια που τέθηκε το θέμα, πρέπει να αναφερθεί ότι, όχι μόνο τα έχει ερευνήσει επί 60 χρόνια ο Κ.Σιαμάκης τα θέματα αυτά, αλλά, κατά σύμπτωση, αυτός είναι και ο συγγραφέας που έγραψε το εγκυρότατο σχετικό βιβλίο σχεδόν 300 σελίδων για το ποιές είναι οι γνήσιες ΕξωΧριστιανικές μαρτυρίες για τον Χριστό και ποιες είναι "πλαστἐς":

      Κωνσταντίνου Σιαμάκη:"ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ"

      http://www.greekbooks.gr/books/thriskia/exohristianikes-martiries-gia-to-hristo-ke-tus-hristianus.product

      "Επανεκδόθη από τις «Εκδόσεις Άθως» το βιβλίο του Δρ. της Θεολογίας κ. Κωνσταντίνου Σιαμάκη «Εξωχριστιανικές Μαρτυρίες για το Χριστό και τους Χριστιανούς». Πρόκειται για μια συλλογή από 29 αυτοκρατορικά διατάγματα, 49 αποσπάσματα από ισαριθμα ιστορικα συγγράμματα , 38 φιλολογικά και 3 από ειδικές αντιχριστιανικές μελέτες του τότε καιρού, σε μετάφραση και σχόλια του κου Σιαμάκη και τα οποία προέρχονται αποκλειστικά από ειδωλολάτρες, πολλές φορές δε, από τους ίδιους τους δήμιους και διώκτες των Χριστιανών.
      Ο Χριστός και οι Χριστιανοί έξω από τη βίβλο και τη χριστιανική γραμματεία μαρτυρούνται και σε θύραθεν συγγραφείς, Έλληνες, Λατίνους και Εβραίους. Οι συγγραφείς αυτοί
      α) είναι ιστορικοί, επιστολογράφοι, ρήτορες, σοφισταί, φιλόσοφοι, φυσιογνώστες, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, και αυτοκράτορες του Ρωμαϊκού κράτους
      β) γράφουν για το Χριστό από 30 περίπου χρόνια μέχρι και 4 αιώνες μετά την ανάστασή του, ενώ ο πρώτος απ’ αυτούς υπήρξε σύγχρονος του Χριστού, ο δε δεύτερος γεννήθηκε, ακριβώς όταν κηρύχθηκε η Χριστιανική πίστη για πρώτη φορά και
      γ) γράφουν για το Χριστό και τους Χριστιανούς σχεδόν όλοι εχθρικά.
      Επειδή εμείς οι Χριστιανοί ασφαλώς δεν θα περιμέναμε ποτέ για το Χριστό και την πίστη μας έναν καλό λόγο από ειδωλολάτρες και Ιουδαίους, και μάλιστα σε καιρό που αυτοί ήταν διώκτες και δήμιοι των Χριστιανών, και από μόνη της η μαρτυρία τους για την εμφάνιση του Χριστού και την επίφοβη για κείνους προκοπή και εξάπλωση των Χριστιανών, μας είναι ένα τεκμήριο πολύτιμο και πολύ ευχάριστο.
      Εξ’ άλλου όμως οι όψιμοι ειδωλολάτρες συγγραφείς παρά την ανικανοποίητη και πολύ πικρή εμπάθειά τους κατά της πίστεως καταθέτουν μερικές φορές και αξιόπιστες μαρτυρίες για ορισμένους Χριστιανούς, που δεν είναι καθόλου κολακευτικές. Στις περιπτώσεις αυτές οι συγκεκριμένοι Χριστιανοί δεν έχουσι καλήν την από των έξωθεν μαρτυρίαν, την οποία μας συνέστησε ο απόστολος Παύλος (Α’ Τι 3.7).
      Όπως κι αν έχει το πράγμα, της αντίπερα όχθης τα κείμενα για το Χριστό και τους Χριστιανούς, όσα περιήλθαν στα χέρια μας, έχουν ενδιαφέρον, διότι δείχνουν τι γνώριζαν, τι φρονούσαν, και τι έλεγαν οι ειδωλολάτρες για μας και για τον Κύριο.

      Διαγραφή
  3. 1/ Είναι γνωστόν, ότι ο "αόρατος πόλεμος" είναι μετάφραση λατινικού κειμένου, καθότι ο άγιος Νικόδημος ήξερε πολυ καλά την λατινική.
    2/ Η επιστολή Πούπλιου έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την περιγραφή Σιαμάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έστω και καθυστερημένα, ως προς την επιστολή Πούπλιου: ο κ.Κων/νος Σιαμάκης έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο "Εξωχριστιανικές μαρτυρίες για τον Χριστό και τον Χριστιανισμό". Εκεί εξετάζονται και αναφέρονται όλες οι πηγές, επιστολές, μαρτυρίες, και διερευνείται ποιές είναι γνήσιες και ποιές είναι πλαστές. Έτσι, εξετάζεται επιστημονικά και αναφέρεται αν είναι γνήσια ή πλαστή η "επιστολή που έρχεται σε αντίθεση με την περιγραφή Σιαμάκη". Προφανώς και είναι πλαστή.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου