Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Ετεροχρονισμενα συμπεράσματα Οικουμενιστών

Ετεροχρονισμενα συμπεράσματα 

Οικουμενιστών



Ὁ γνωστὸς μετα-πατερικὸς θεολόγος καὶ ὀπαδὸς τῶν Οἰκουμενιστῶν, κ. Ἰωάννης Μπουγάς, ξαναχτύπησε.
Ἡ γνωριμία μαζί του ἔχει τὴν ἀρχή της στὸ 2008, ὅταν ὑποστήριξε τὴν ἐνέργεια τοῦ Μητροπ. Μεσσηνίας Χρυσόστομου Σαββάτου, νὰ δώσει ὀρθόδοξο Ναὸ σὲ Παπικούς τῆς Καλαμάτας! Τότε, στὶς διαμαρτυρίες τοῦ λαοῦ, εἶχε γνωματεύσει βαρύγδουπα ὁ κ. Μπουγάς: 
 
«Σαφῶς καὶ οἱ ἀδελφοί μας Ρωμαιοκαθολικοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί. Ἡ τοπικὴ ἐν Μεσσηνίᾳ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Σύναξη, παραχωρώντας τόπο λατρείας στοὺς ἀδελφούς μας Ρωμαιοκαθολικοὺς ἀκολουθεῖ Ἐκεῖνον, τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς  Πατέρες, τοὺς Ἀσκητές»!!! (Ἐφημ.  Φωνὴ “Καλαμάτας”,  9/10/2008).
 
 
ναγκαστήκαμε τότε νὰ τοῦ ἀπαντήσουμε, ἔχοντας τὴν ἐμπειρία ἀπὸ τὴν ἀνάλογη προσπάθεια τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων στὸ Αἴγιο. Τὸ ἴδιο θὰ γίνει καὶ τώρα, ὄχι τόσο γιὰ νὰ ὑπερασπίσουμε τὸν μακαριστὸ π. Ἰωὴλ Γιαννακόπουλο, ὅσο γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι, καὶ ὅσοι ἐκμεταλλεύτηκαν τὸ γεγονός, τὴν πηγὴ τῆς πληροφορίας, τὸ χρόνο κατὰ τὸν ὁποῖο διοχετεύτηκε αὐτὴ ἡ πληροφορία καὶ ποιές σκοπιμότητες ὑποκρύπτει! Ἂν καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Διδάκτορος κ. Μπουγά (ποὺ κατακλείει τὴν πληροφορία) τὰ λέει ὅλα.
 
 
Ἂς «προσευχηθούμε να στεφανώσει ο Κύριος τις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την ενότητα των Χριστιανικών Εκκλησιών»!!!
 
 
Ἡ δημοσίευση εἶναι ἡ ἑξῆς:

Σάββατο, 10 Ιανουαρίου 2015


Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος υπέρμαχος των Διαχριστιανικών διαλόγων

Ανέκδοτος επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα 

του Ιωάννου Π. Μπουγά, Θεολόγου, 
Διδάκτορος Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας

Αφού οι όποιες ιδεοληπτικές αντιδράσεις για την συνάντηση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και του Πάπα Φραγκίσκου ατονούν, καιρός εστί με νηφαλιότητα να ακουστεί και η άποψη του γνωστού τοις πάσιν στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, του πατρός Ιωήλ Γιαννακοπούλου, ο οποίος με την θεολογική γνώση αλλά και την ασκητική εμπειρία που τον διέκρινε, τονίζει την αναγκαιότητα του διαλόγου μεταξύ όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών και βεβαίως μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.
 
 
Ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ζει στα μέσα του περασμένου αιώνα στην Καλαμάτα όπου μεταμορφώνει την πνευματική ζωή της πόλης με κατεύθυνση προς την χριστιανική πίστη. Πολυγραφότατος συγγραφεύς πολλών απολογητικών μελετών αλλά και πρώτος μεταφραστής και σχολιαστής της Παλαιάς Διαθήκης στην Ελλάδα, έργο για το οποίο τιμήθηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Υπήρξε ο πνευματικός καθοδηγητής πολλών αγίων μορφών της Εκκλησίας όπως του μακαριστού Μητροπολίτου Μελετίου Καλαμαρά, του Αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου και πολλών άλλων. Ίδρυσε το Ησυχαστήριο του Προφήτου Ιωήλ στην Καλαμάτα όπου σήμερα πολλές μοναχές, πνευματικά του παιδιά, συνεχίζουν να τηρούν τις παρακαταθήκες του διάγοντας τον αγγελικό βίο.
 
 
Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από ανέκδοτα έγγραφα, τα οποία υπάρχουν στην Ιερά Μονή του Προφήτου Ιωήλ Καλαμάτας και για την πρώτη τους δημοσίευση οφείλονται ευχαριστίες στην Ηγουμένη Γερόντισσα Χριστονύμφη και σε όλες τις μοναχές.
 
 
Όταν τον Δεκέμβριο του 1965 ο π. Ιωήλ βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της ερμηνείας και σχολιασμού της Παλαιάς Διαθήκης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας αποστέλλει προς αυτόν στις 23-2-1966 συγχαρητήρια επιστολή γράφοντας μεταξύ άλλων: «…Και επί πάσιν ησθανόμεθα υμάς ως πολύτιμον συνεργάτην εις την από ετών προσπάθειαν προσεγγίσεως των αδελφών Εκκλησιών. Διο και καθιστώμεν την ημετέραν αγαπητή Οσιολογιότητα επί ταύτη τη ευκαιρία μέτοχον και της καταπεμφθείσης παρά Θεού χαράς και ευλογίας τη 7η Δεκεμβρίου λήξαντος έτους 1965, κατά την οποίαν εν ιδιαιτέροις επισήμοις και ταυτοσήμοις εν τω καθ’ ημάς Π. Πατριαρχικώ Ναώ του Αγίου Γεωργίου εν Φαναρίω και εν τω Ι. Ναώ του Αγίου Αποστόλου Πέτρου εν Ρώμη Ιεροτελεστίαις ήρθη από της μνήμης και του μέσου της Εκκλησίας και εις λήθη παρεδόθη το θλιβερόν εκείνο γεγονός του 1054 και νέα περίοδος ενεγκαινιάσθη εις τας σχέσεις Ανατολής και Δύσεως, υπό την θέρμην και τον φωτισμόν της επελθούσης αγάπης του Χριστού. Νυν πρόκειται ενώπιον ημών επί το πλέον ο Θεολογικός μετά της Αγγλικανικής Εκκλησίας, της Παλαιοκαθολικής και των Ανατολικών Εκκλησιών, ήτοι Αρμενικής, Κοπτικής, Αιθιοπικής, Ασσυριανής και του Μαλαμπάρ των Ινδιών Διάλογος, εις τον οποίον κατερχόμεθα Πανορθοδόξως. Και τώρα πάντες, Εκκλησία, Ιερός Κλήρος και ευσεβής Λαός ημών ας εργασθώμεν ομού, όπως επαναφέρωμεν τον Κύριον και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν εν μέσω ημών, οπόθεν απουσιάζει και εξ αιτίας αυτής της τρομεράς συμφοράς το μίσος κυριαρχεί μεταξύ των πλασμάτων του Θεού.
 Και επί τούτοις βέβαιοι, ότι και εν τοις εφεξής θα έχωμεν υμάς συνεργάτην προσφιλή και εκάστοτε θα μανθάνωμεν εξ υμών απονέμομεν υμίν και τοις αγαπητοίς οικείοις υμών την Πατριαρχικήν υμών ευχήν…».

 
Ο πατήρ Ιωήλ απαντά στον Πατριάρχη Αθηναγόρα ως εξής:

« Εν Καλάμαις τη 7η Ιουνίου 1966
Παναγιώτατε,
Υποβάλλω τα σέβη μου και εξαιτούμαι τας ευχάς και ευλογίας Σας.
  Έλαβον την υμετέραν ευχαριστήριον και συγχαρητήριον και πλήρη ευλογιών επιστολήν επί τη βραβεύσει της ερμηνείας μου της Παλ. Διαθήκης υπό της Ακαδημίας Αθηνών και ευχαριστώ θερμώς την αυθόρμητον ταύτην χαράν Σας.
  Και εγώ, Παναγιώτατε, παρακολουθώ μετά θερμού ενδιαφέροντος τα μεγάλα βήματα της αγάπης Σας προς τας άλλας Εκκλησίας Ανατολής και Δύσεως και ευλογώ τον Κύριον.
  Είναι γεγονός, ότι η ένωσις των Εκκλησιών δια την οποίαν πάντοτε ευχόμεθα εις τα Ειρηνικά της λειτουργίας και υπέρ ης και ο ίδιος ο Κύριος προσευχήθη εις την Αρχιερατικήν του προσευχήν (Ιωάν. 17,11) την προτεραίαν του θανάτου του, λόγω των δογματικών μας διαφορών είναι πολύ μακράν. Εν τούτοις η αγάπη μας μετά των άλλων Εκκλησιών πρέπει δια λόγους σκοπιμότητος και ουσίας να καλλιεργείται μέσω διαλόγων και συναντήσεων εντατικώς.
  Είναι κρίμα και στίγμα δια τον Χριστιανισμόν να μην δύνανται οι Αρχηγοί των διαφόρων Εκκλησιών να συναντώνται και να συζητούν, καθ’ ην στιγμήν Αρχηγοί Κρατών, οίτινες διίστανται οξύτατα μεταξύ των, να μπορούν να παρακάθηνται εις κοινάς τραπέζας προς επίλυσιν των Διαφορών των. Ο κόσμος δεν θα σκανδαλισθή αν μάθη ότι έχομεν και ημείς ωρισμένας διαφοράς αντιλήψεων μεταξύ μας. Θα σκανδαλισθή, εάν δεν έχωμεν μεταξύ μας την αγάπην, ώστε να συναντώμεθα και να συνομιλώμεν. Η ανάγκη λοιπόν των Διαλόγων μεταξύ των Εκκλησιών υποκρύπτει ύψιστην σκοπιμότητα: Ευπροσωπούμεν ενώπιον των άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν διάκεινται ευμενώς προς τον Χριστιανισμόν .
  Εκτός όμως της εξωτερικής ταύτης σκοπιμότητος των Διαλόγων υπάρχει και ουσία δι’ ημάς τους ιδίους, όταν δια των Διαλόγων αυτών καλλιεργείται μεταξύ μας η αγάπη, η εξής: Γνωρίζομεν, ότι όταν ο Κύριος εσταυρώθη οι μαθηταί και Απόστολοι του έχασαν την πίστιν των προς Αυτόν. Έμεινεν όμως η αγάπη των προς τον Διδάσκαλον των και μεταξύ των, διότι ήσαν συγκεντρωμένοι εις τον αυτόν χώρον. Ο Κύριος αμείβων την αγάπην, την οποίαν είχον μεταξύ των, τους έδωσε και την πίστιν εμφανισθείς προς αυτούς.
  Διατί λοιπόν να αποκλείσωμεν νέαν ανάστασιν και εμφάνισιν του Κυρίου εις ημάς που έχομεν χάσει μεταξύ μας την πίστιν, όταν μας ενώσει η Αγάπη του Ιησού και συναντώμεθα εις κοινούς χώρους;
Εύχομαι εις τον Πανάγαθον Κύριον να στεφανώση τας προσπαθείας Σας ταύτας υπό επιτυχίαν προς δόξαν του Αγίου Ονόματός Του.
Ευπειθέστατον της υμετέρας Παναγιότητος τέκνον
Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος»

 
 
  Οι ξεκάθαροι λόγοι του πατρός Ιωήλ δεν χρήζουν σχολιασμού αλλά μαζί του ας προσευχηθούμε να στεφανώσει ο Κύριος τις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την ενότητα των Χριστιανικών Εκκλησιών και να πάψουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε όλους εκείνους που συμβάλλουν στην εδραίωση των Διαλόγων, εξυπηρετούντες με τον τρόπο αυτό τις σκοπιμότητες και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις φανατικών κύκλων και παρεκκλησιαστικών ομάδων.


Σχόλιο:
 
 
1. Ὁ π. Ἰωὴλ Γιαννακόπουλος ἔζησε σὲ ἐποχὴ ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν στὰ σπάργανα, ὑπῆρχε δὲ ἔντονο τὸ πρόβλημα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Ἀκόμα καὶ οἱ Παλαιοημερολογῖτες τότε, ὅπως ὁμολόγησαν πρόσφατα, ἀγνοοῦσαν τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ 1920, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ βάση τῆς ἀντιδράσεώς τους ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ὅπως τουλάχιστον ἰσχυρίζονται), δηλ. ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου.

Χειροφίλημα
 
 
Βέβαια ὑπῆρχαν ἔντονες ἀντιδράσεις, π.χ. γιὰ τὴν Ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων καὶ τὴν συνάντηση Πάπα καὶ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ τὰ πράγματα δὲν εἶχαν φτάσει στὸ σημεῖο ποὺ εἶναι σήμερα· σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ πεντακάθαρα στὰ μάτια μας, μὲ φωτογραφίες, Βίντεο, μέσα ἀπὸ τὴν Τηλεόραση καὶ τὸ Ἴντερνετ· ἔχουν παρουσιαστεῖ λεπτομερῶς καὶ ἐγχρώμως ὅλες οἱ βλάσφημες καὶ βρωμερὲς  Οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐνώπιόν μας «γυμνὲς καὶ τετραχηλισμένες»!

 
Νὰ θυμήσουμε, ἐπίσης, ὅτι τότε ἀκόμα δὲν εἶχαν ἐκδοθεῖ τὰ βιβλία τοῦ π. Ἰουστίνου Πόποβιτς περὶ Οἰκουμενισμοῦ.
Δὲν εἶχαν, ἐπίσης, ἐκδοθεῖ τὰ δύο βασικὰ ἔργα τοῦ π. Σπυρίδωνος Μπιλάλη ποὺ ἀποκάλυπταν τὴν προσπάθεια τῶν Οἰκουμενιστῶν γιὰ Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὸν Πάπα, οὔτε ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἄρθρα τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, οὔτε εἶχε προχωρήσει τὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη. Ὡς γνωστὸν ὁ π. Ἰωήλ ἐκοιμήθη τὸ 1966. Δὲν ἦσαν δὲ λίγοι ἐκεῖνο τὸν καιρό, ποὺ ἔτρεφαν φροῦδες ἐλπίδες καὶ εὐελπιστοῦσαν ὅτι οἱ Διάλογοι ἦταν δυνατὸν νὰ ὁδηγήσουν σὲ κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσμα.

 
2. Προσωπικά, καὶ βέβαια κρίνοντας ἐκ τῶν ὑστέρων, δὲν ἀποκλείω τὸ γεγονὸς νὰ ἔγραψε τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἐπηρεασμένος καὶ ἀπὸ τὴν βράβευσή του καὶ τὸν ἔπαινο τοῦ Πατριάρχη, και νὰ ἀπάντησε μέσα στὰ πλαίσια τῆς εὐγενείας, καθόσον μάλιστα τότε τὰ πράγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν Διαλόγων δὲν εἶχαν λάβει τὶς σημερινὲς προεκτάσεις.
 
 
Παρόλα αὐτά, δὲν δείχνουν οἱ Ἐπιστολὲς ὅτι ὁ π. Ἰωὴλ ἐνέκρινε τὴν Οἰκουμενιστικὴ Πολιτική, ὅπως ἔχει καταντήσει σήμερα, ἐφ’ ὅσον (ὅπως ἀνεφέρθη) δὲν εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἀπάτη τῶν Διαλόγων καὶ δὲν εἶχε καταγγελθεῖ ἀκόμα καὶ ἀπὸ πρώην θιασῶτες των, ὅπως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας Στυλιανοῦ. Ἄρα, ὁ τίτλος τῆς ἀναρτήσεως τοῦ κ. Μπουγά, ὡς ἑτεροχρονισμένος, εἶναι παραπλανητικὸς καὶ σκόπιμος: Νὰ παρουσιάσει τὸν π. Ἰωὴλ σύμμαχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου στὴν πορεία του πρὸς τὴν Πανθρησκεία καὶ τὸν Ἀντίχριστο!
 
 
3. Ὅποιο συμπέρασμα, ὅμως, κι ἂν βγαίνει ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ αὐτή, μία εἶναι ἡ ἀλήθεια.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν πορεύεται στηριζoμένη στὴν γνώμη κάποιου σεβαστοῦ Γέροντος ἢ καὶ κάποιου Ἁγίου (ὅπως π.χ. τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, τοῦ Γέροντος Παϊσίου, τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ, «κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύει,»), ἂν ἡ γνώμη του διαφέρει τῶν ἄλλων Ἁγίων, ἀλλὰ στηρίζεται στὴν Συμφωνία τῶν Πατέρων (consensus Ρatrum) καὶ στὶς γνῶμες τῶν συγχρόνων Ἁγίων καὶ Γερόντων ποὺ συμφωνοῦν μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

 
Καὶ οἱ Απόστολοι, καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες χωρὶς νὰ ἀποκλείουν τὴν συνάντηση καὶ τὴ συζήτηση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς πρὸς πληροφόρησή τους καὶ "πρὸς νουθεσίαν" τους, θέτουν ὅμως καὶ ὅρους: Συζήτηση ναί, ἀλλὰ ὅταν ὑπάρχου καλοπροαίρετοι ὁμιλητές, κι ὄχι ὅταν «μυρίζει ἀπὸ μακριὰ» ἡ δολιότητα καὶ ἡ ἐπὶ τὰ χείρω πορεία τῶν συνομιλητῶν.
 
 
Τὰ σχετικὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι πολλά. Ἀναφέρω δύο. Τὸ ἕνα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ Δευτέρα νουθεσία παραιτοῦ» (Ἐλπίζω νὰ μὴ ὑποστηρίξει ὁ κ. Μπουγὰς ὅτι ὁ Πατριάρχης -ἢ καὶ ὁ ἴδιος- εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο, ἢ ὅτι σήμερα δὲν ἰσχύει ἡ Ἐντολή του).
Θὰ ἀρκεστῶ καὶ σὲ ἄλλο ἕνα παράδειγμα, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ Στάση στοὺς Θεολογικοὺς Δαλόγους»:
 
 
...Διηγεται Μ. θανάσιος: σ’ να Διάλογο μεταξ αρετιζόντων πισκόπων κα ρθοδόξων, ν λοι ο ρθόδοξοι πίσκοποι διελέγοντο μ βάση τὴν Γραφή, ο αρετίζοντες παρουσίασαν να γγραφο πο περιεχε τν μολογία τς ληθοφανος Πίστεώς τους κα προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἀπόψεις τους, ζητώντας, σα τ γγραφο περιελάμβανε, ν ποτελέσουν τν βάση Πίστεως γιὰ ὅλους· μάλιστα, παιτοσαν ν μ ζητηθε τίποτε παραπάνω π τος αρετικούς, τος ποίους ποστήριζαν, οτε ν ξετάζουν ο Πατέρες, σες καμουφλαρισμένες αρετικς δοξασίες εχαν διατυπωθε στ γγραφο. (Δὲν μοιάζουν πολὺ αὐτὰ μὲ τὶς σύγχρονες καταστάσεις;).
 
 
ταν διαβάστηκε τ γγραφο, οἱ Πατέρες ἀμέσως διέκριναν τὰ αἱρετικά τους φρονήματα (τὰ ὁποῖα μὲ ἀπάτη προσπαθοῦσαν νὰ ἐπιβάλλουν) κα τος ζήτησαν νὰ ναθεματίσουν τν αρεση το ρείου. Φυσικὰ αὐτοὶ τὸ ἀρνήθηκαν. Καὶ τότε ο Ὀρθόδοξοι πίσκοποι ἐθαύμασαν γι τ μέγεθος τς δολιότητος κα πανουργίας τους κα επαν:
 
 
μες δν ρθαμε δ γι ν νακαλύψουμε τν λήθεια τς πίστεως, αὐτὴν τὴν ἔχουμε,λλ ρθαμε γι ν συνετίσουμε τος αρετικος πο ντιλέγουν στν παραδοθεσα ληθιν πίστη: «μες ο δεμενοι πστεως συνλθομεν (χομεν γρ ν αυτος γιανουσαν τν πστιν),λλ' να τος ντιλγοντας τ ληθείᾳ κα καινοτομεν πιχειροντας ντρψωμεν»
 
 ν τώρα σες, γράψατε ατ τ δυσσεβῆ, ποὺ φανερώνουν ὅτι δὲν ἔχετε ὀρθὴ πίστη, καὶ μοιάζετε σὰν κάποιους ποὺ μόλις ἄρχισαν νὰ πιστεύουν, δν μπορετε ν λογίζεσθε ς ερες, λλ’ χετε νάγκη ν κατηχηθτε π’ τν ρχή: «ε μν ον μες ς νν ρχμενοι πιστεειν γρψατε τατα, οπω στ κληρικο ρχν χοντες το κατηχεσθαι». Καὶ κατέληξαν: Μόνο ν ποδεχθτε τν παραδεδομένη πίστη πο μες δ πιστ κφράζουμε, μπορε ν πάρξει μεταξύ μας μοφροσύνη. πειδ δ ατοί, ς μαθες κα δόλιοι, πέμεναν στς θέσεις, ο Πατέρες τος κατεδίκασαν «ς μ ντας ληθς Χριστιανος» (Μ. Ἀθανασίου, Ἐπιστολὴ περὶ τῶν γενομένων ἐν τῇ Ἀριμίνῳ τῆς Ἰταλίας καὶ ἐν Σελευκείᾳ τῆς Ἰσαυρίας συνόδων).
 
Σημάτης Παναγιώτης

5 σχόλια:

  1. Εάν η επιστολή του π. Ιωήλ είναι γνήσια και μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε πέρα από το σχόλιο του Π.Σημάτη υπάρχει , κατά την γνώμη μου , σημαντικό θέμα, ως προς τον τρόπο σκέψης, καθώς ο Πατέρας Ιωήλ ήταν ιστορική ρίζα όχι μόνο του π. Καλαμαρά και π. Επιφανίου ως αναφέρεται, αλλά πολλών και ιδιαίτερα Αντιοικουμενιστών. Ενθυμούμαι κάτι ανάλογο που έζησα προ ετών όταν γνωστός μου, Αντιοικουμενιστής στο φρόνημα, Γέροντας, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα ο Πατριάρχης Δημήτριος παρότρυνε να πάμε στην υποδοχή του λέγοντας " έρχεται ο Πατριάρχης μας" . Τι να ειπώ, πώς να εξηγήσω παρόμοιες συμπεριφορές, υποθέτω ότι εδώ κυριαρχεί η αγαθή διάθεση, που ίσως θέλει να τα βλέπει όλα καλά ή περίπου καλά ενώ δεν είναι. Ναι αλλά με τέτοιες παρακαταθήκες που δίνονταν ως παράδειγμα στα πνευματικά τέκνα, κληρικούς, μοναχούς ή λαϊκούς, τι θέλετε να επακολουθήσει; Έπειτα πολλούς από τους παρόμοια σκεπτόμενους σύγχρονους Γέροντες προβάλλουν οι Οικουμενιστές ή οι ανεχόμενοι τους Οικουμενιστές σαν παράδειγμα προς μίμηση, για τον τρόπο αντιμετώπισης των σύγχρονων Αιρετικών Οικουμενιστών ή των φιλαιρετικών συνοδοιπόρων τους λέγοντας προς τους προβληματισμένους και με δυσκολία ανεχομένους, ορίστε τι έλεγαν Άγιοι Γέροντες. Πέρα από τα σχόλια αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα και πρέπει να μας προβληματίσει, γιατί όπως τελικά αποδεικνύεται πολλές από τις ρίζες ιστορικά αστόχησαν στο να αντιληφθούν το βάθος του κινδύνου για την Πίστη και τον ορθό τρόπο αντίδρασης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι μεγαλύτεροι πολέμιοι των παλαιοημερολογιτών, αποδεικνύονται υπηρέτες των οικουμενιστών. Έτσι ο μεν π. Ιωήλ γράφει τα όσα απαράδεκτα διαβάζουμε εδώ προς τον Αθηναγόρα (και μάλιστα ΜΕΤΑ την άρση των αναθεμάτων), ο δε π. Επιφάνιος ονόμασε δύο άκρα, τον ζηλωτισμό και τον οικουμενισμό, αλλά ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ με το δεύτερο. Νεοημερολογιτισμός και οικουμενισμός αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τό περιεχόμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ π. Ἰωήλ δέν ἀπηχεῖ τό ὀρθόδοξο φρόνημα. Καί δέν ὑπηρετεῖ τήν ὑπόθεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῆς ὅλης τοποθετήσεως τοῦ συγγράψαντος αὐτήν. Οἱ παλαιοημερολογίτες πού ὀρθῶς ἀντέδρασαν κατά τῆς πονηρᾶς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου δέν μᾶς ἱκανοποιοῦν καί ἀναζητοῦμε δικαιολογίες γιά νά μή τούς ἀναγνωρίσωμε ὀρθόδοξη διαίσθηση καί ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικά. Ὁ π. Ἰωήλ πεπλανημένως ὑποστηρίζει στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολήν του τήν ἀπαράδεκτη ἑρμηνεία τῆς λειτουργικῆς αἰτήσεως ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καθώς καί τῆς ἀναφορᾶς στήν προσευχή τοῦ Κυρίου "ἵνα πάντες ἕν ὧσιν" κατά πώς καί οἱ οἰκουμενιστές σήμερον τά ἑρμηνεύουν ἤ μᾶλλον διαστρέφουν καί ἐντούτοις ἄκομψα γίνεται προσπάθεια νά δικαιολογηθοῦν τά ἀδικαιολόγητα. Μπορεῖ ὁ π. Ἰωήλ νά μή ἦταν οἰκουμενιστής, μπορεῖ οἱ οἰκουμενιστές σήμερον ὄντως νά ἐπιχειροῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν μέ θρασύτητα τούς λόγους του, ὅμως δέν δικαιολογεῖται καί ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῶν ἀδικαιολογήτων. Εἰδικῶς ἡ ἐπίκληση τοῦ θέματος τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἶναι προκλητική. Ἐπιτέλους πόσο ἀκόμη θά ἀδικηθοῦν οἱ παλαιοημερολογίτες; Ὁ π. Ἰωήλ, παρά τήν ἀρετή του ( ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καί )αὐτά πού γράφει στήν ἐπιστολή του πρός τόν ἄθεο Ἀθηναγόρα εἶναι ἀδικαιολογήτως ἀπαράδεκτα ἐν συνόλω, λαμβανομένου ὐπ' ὄψιν ὅτι εἶχε δώσει δείγματα γραφῆς (τῆς προδοσίας του) ὁ τελευταῖος. Ἀλλά καί ὅσα ἔγραψε κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν μέ ἀδικαιολόγητο μένος καί προκατάληψη εἶναι ἐξ ὀρθοδόξου ἀπόψεως ἀπαράδεκτα καί ἀντορθόδοξα. Μάλιστα ἔχουν ἐπαρκῶς ἀναιρεθεῖ καί καταδειχθεῖ ὡς τοιαῦτα καί ἀπό τόν σύγχρονό του ἀείμνηστο καί ὁσιώτατο λόγιο μοναχό π. Κυπριανό Λαχανᾶ (Θεολόγο καί ἀσκητή στό κάστρο τῆς Κορώνης Μεσσηνίας) καί ἀπό τόν Θεολόγο κ. Σακαρέλλο Ἀθ. μέ εἰδική ἔκδοση (βιβλίο). Τέλος, ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀποστροφή τοῦ λόγου τοῦ κ. Παν. Σημάτη ὁ ὁποῖος ἀταίριαστα συνδυάζει τήν "παραφωνία" τοῦ π. Ἰωήλ μέ διαφωνίες Ἁγίων ἐπικαλούμενος μάλιστα τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου "κἄν νηστεύη, κἄν παρθενεύη...κλπ". Μέ αὐτά ὁ Ἅγιος δέν ἀναφέρεται σέ ἀνεκτές διαφωνίες μεταξύ ἁγίων ἤ παραφωνίες των, ἀλλά μέ τήν στάση καί δή τήν ἐσφαλμένη καθοδήγηση προσώπων πού λέγουν παρά τά διατεταγμένα καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά θεωροῦνται ὄχι παρασυρθέντες ἤ ἀνθρωπίνως δικαιολογημένοι γιά τίς ἀστοχίες των, ἀλλά λύκοι ἐν ἐνδύμασι προβάτων, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενοι! Ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς μέ μεγαλύτερη παρρησία καί εὐθύτητα ὀρθῶς ἔχει ἐπισημάνει ὅτι δημιουργεῖται καί ὑφίσταται μεῖζον ζήτημα ἀπό τήν ἀνακολουθία τῶν συγχρόνων γερόντων καί τήν διαφοροποίηση τῆς στάσεως αὐτῶν ἔναντι τῶν αἱρέσεων ἐν σχέσει καί συγκρίσει μετά τῶν μόνων ἀπλανῶν παραδειγμάτων τῶν Ἁγίων τῆς ἐκκλησίας Πατέρων. Στῶμεν οὖν καλῶς, ἀγαπητοί. Τά πραγματικά δύο ἄκρα ἐν τέλει δέν εἶναι ὁ ζηλωτισμός καί ὁ Οἰκουμενισμός ἀλλά ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΟ ΗΜΕΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ

    ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ π. ΙΩΗΛ (ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ)
    ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ,

    ΤΗΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

    ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ-ΣΧΟΛΙΟ
    ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ κ. ΠΑΝ. ΣΗΜΑΤΗ



    Τό περιεχόμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ π. Ἰωήλ (+1966) - γνωστοῦ λογίου Κληρικοῦ ἀλλά καί δεινοῦ ἐπικριτοῦ καί πολεμίου τῶν λεγομένων "παλαιοημερολογιτῶν", δηλαδή τῶν ἀκαινοτομήτως πιστευόντων ὀρθοδόξων - δέν ἀπηχεῖ τό ὀρθόδοξο φρόνημα. Καί δέν ὑπηρετεῖ τήν ὑπόθεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῆς ὅλης τοποθετήσεως τοῦ συγγράψαντος αὐτήν τήν ὁποία ἐπιχειρεῖ ὁ σεβαστός ἀντι-οἰκουμενιστής Θεολόγος κ. Παν. Σημάτης. Οἱ "παλαιοημερολογίτες" πού ὀρθῶς ἀντέδρασαν κατά τῆς πονηρᾶς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου δέν μᾶς ἱκανοποιοῦν καί ἀναζητοῦμε δικαιολογίες-προφάσεις γιά νά μή τούς ἀναγνωρίσωμε ὀρθόδοξη διαίσθηση καί ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικά. Ὁ π. Ἰωήλ πεπλανημένως ὑποστηρίζει στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολήν του τήν ἀπαράδεκτη ἑρμηνεία τῆς Λειτουργικῆς αἰτήσεως "ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως" ( ὡς δῆθεν ἀναφερομένης στίς διάφορες ἐμφανιζόμενες ὡς χριστιανικές "ἐκκλησίες", τῶ ὄντι δέ αἱρέσεις ) καθώς καί τῆς ἀναφορᾶς στήν προσευχή τοῦ Κυρίου "ἵνα πάντες ἕν ὧσιν" ( ὡς δῆθεν ἀφορώσης τούς διαφόρους ἀποκοπέντας ἤ ἀποβληθέντας κατά καιρούς ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικούς ), δηλαδή κατά πώς καί οἱ οἰκουμενιστές σήμερον τά ἑρμηνεύουν, ἤ μᾶλλον διαστρέφουν, καί, ἐντούτοις, ἄκομψα γίνεται προσπάθεια νά δικαιολογηθοῦν τά ἀδικαιολόγητα. Μπορεῖ ὁ π. Ἰωήλ νά μή ἦταν οἰκουμενιστής, μπορεῖ οἱ οἰκουμενιστές σήμερον, ὄντως, νά ἐπιχειροῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν μέ θρασύτητα τούς λόγους του ἐμφανίζοντάς τον ὡς ὑπέρμαχο τῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων, ὅμως δέν δικαιολογεῖται καί ἡ προσπάθεια δικαιολογήσεως τῶν ἀδικαιολογήτων. Εἰδικῶς ἡ ἐπίκληση τοῦ θέματος τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἶναι προκλητική. Ἐπιτέλους πόσο ἀκόμη θά ἀδικηθοῦν οἱ παλαιοημερολογίτες; Ὁ π. Ἰωήλ, παρά τήν ἀρετή του ( ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καί ) αὐτά πού γράφει στήν ἐπιστολή του πρός τόν ἄθεο Ἀθηναγόρα εἶναι ἀδικαιολογήτως ἀπαράδεκτα ἐν συνόλω, λαμβανομένου ὐπ' ὄψιν ὅτι τότε εἶχε ἤδη δώσει δείγματα γραφῆς (τῆς προδοσίας του) ὁ τελευταῖος. Ἀλλά καί ὅσα ἔγραψε (ὁ π. Ἰωήλ) κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν μέ ἀδικαιολόγητο μένος καί προκατάληψη - ἐμπνέοντας πρός τοῦτο καί πνευματικά του τέκνα, ὅπως ὁ πολύς Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί ὁ Μητρ/της Πρεβέζης Μελέτιος Καλαμαρᾶς - εἶναι ἐξ ὀρθοδόξου ἀπόψεως ἀπαράδεκτα καί ἀντορθόδοξα. Μάλιστα ἔχουν ἐπαρκῶς ἀναιρεθεῖ καί καταδειχθεῖ ὡς τοιαῦτα καί ἀπό τόν σύγχρονό του ἀείμνηστο καί ὁσιώτατο λόγιο μοναχό π. Κυπριανό Λαχανᾶ (Θεολόγο καί ἀσκητή στό καστρομονάστηρο τῆς Κορώνης Μεσσηνίας) καί ἀπό τόν Θεολόγο κ. Σακαρέλλο Ἀθ. μέ εἰδική ἔκδοση (βιβλίο). (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (συνέχεια)
    Τέλος, ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀποστροφή τοῦ λόγου τοῦ κ. Παν. Σημάτη, ὁ ὁποῖος, στό σχόλιό του, ἀνάρμοστα συνδυάζει τήν "παραφωνία" τοῦ π. Ἰωήλ μέ διαφωνίες Ἁγίων, ἐπικαλούμενος μάλιστα τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου "κἄν νηστεύη, κἄν παρθενεύη...κλπ". Μέ αὐτά ὁ Ἅγιος δέν ἀναφέρεται σέ ἀνεκτές διαφωνίες μεταξύ ἁγίων ἤ παραφωνίες των, ἀλλά μέ τή στάση καί δή τήν ἐσφαλμένη καθοδήγηση προσώπων πού λέγουν "παρά τά διατεταγμένα" (δηλαδή, κακοδοξοῦν) καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά θεωροῦνται ὄχι παρασυρθέντες ἤ ἀνθρωπίνως δικαιολογημένοι γιά τίς ἀστοχίες των, ἀλλά "λύκοι ἐν ἐνδύμασι προβάτων, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενοι"! Καί ἀσφαλῶς δέν μποροῦν νά ἀναγνωρισθοῦν ὡς σύγχρονοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας! Ὁ ἀντι-οἰκουμενιστής Ἱερομόναχος π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς, μέ μεγαλύτερη παρρησία καί εὐθύτητα, ὀρθῶς ἔχει ἐπισημάνει ὅτι δημιουργεῖται καί ὑφίσταται μεῖζον ζήτημα ἀπό τήν ἀνακολουθία τῶν συγχρόνων γερόντων καί τήν διαφοροποίηση τῆς στάσεως αὐτῶν ἔναντι τῶν αἱρέσεων, ἐν σχέσει καί συγκρίσει μετά τῶν μόνων ἀπλανῶν παραδειγμάτων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων. Στῶμεν, οὖν, καλῶς, ἀγαπητοί. Τά πραγματικά δύο ἄκρα ἐν τέλει δέν εἶναι ὁ ζηλωτισμός καί ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλά ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη!



    Δημ. Ἰ. Κάτσουρας, Θεολόγος.

    Τρίτη 13/1/2015



    Υ. Γ. Προσέχοντας περισσότερο καί τήν ἐπιστολή τοῦ Ἀθηναγόρου πρός τόν π. Ἰωήλ, πρός τήν ὁποία ἀπαντᾶ μέ τήν σχολιαζομένη ἐπιστολή του ὁ τελευταῖος, θεωρῶ ὅτι τά ἀπαντητικῶς ἐπιστολιμιαίως γραφόμενα τοῦ π. Ἰωήλ εἶναι παντελῶς ἀπαράδεκτα καί ἀντορθόδοξα. Πραγματικῶς στιγματίζουν τόν ἐν λόγῳ Κληρικόν, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται, ἔναντι τῶν πρός αὐτόν φιλοφρονήσεων τοῦ ἀποστάτου Πατριάρχου, ἀδύναμος νά ἀρθρώσει λόγον Ὀρθοδοξίας καί νά δράξει τήν εὐκαιρία διά νά ὁμολογήσει τήν ἀλήθεια. Φαίνεται ὅτι ἡ ἱστορία «ἐκδικεῖται» μέ αὐτόν τόν τρόπο (τῆς δημοσιοποιήσεως τέτοιων ντοκουμέντων), τήν ἀδικία τῶν ἐπικρίσεων καί κατακρίσεων ἐκ μέρους τοῦ π. Ἰωήλ κατά τῶν ὑπ' αὐτοῦ λοιδορηθέντων, διά τήν μαρτυρίαν ὑπέρ τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, «παλαιοημερολογιτῶν»! Λίθον ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου