Αυστηρώς προέτρεψαν ουδεμία κοινωνία. Θεαρχικώς εχάραξαν περί Μυστηρίων Μολυσμόν.

Προς ανώνυμο Αγιορείτη μοναχό...

του Αποτειχισθεντος Θεολογου 

Νικολαου Πανταζη

Με όλο μου τον προαπαιτούμενο σεβασμό προς τον Αγιορείτη μοναχό και το άρθρο του "Αι σκέψεις ενός απλού Αγιορείτου Μοναχού δια τον Οικουμενισμόν"

http://katanixis.blogspot.com.au/2014/05/blog-post_4551.html?m=1

δυστυχώς οι απλές σκέψεις δεν αρκούν. Οι χαρτοπόλεμοι δεν ικανούν. Γαργαλίζονται τα ώτα τους, δεν μας ακούν...

Αγιορείτες μας πατέρες, οι Άγιοι ημών Πατέρες δεν αρκέστηκαν στις προσευχές μόνο και στην στείρα έκφραση της αγωνίας. "Τους βαρείς ήλασαν και λοιμώδεις λύκους τη Σφενδόνη τη Πνεύματος!" Πήραν πέτρες και "τα κόκαλα τσακίσαν." Δειτράνωσαν Αποτειχίσεως Σφενδόνα! Διέκοψαν τη Μνημόνευση των ετεροδιδασκαλούντων και αιρετικώς φρονούντων Αρχιερέων. Καν Πατριάρχες ήσαν. Καν άγγελοι εξ' ουρανού ησαν. Ο Αγιοπατερικός πόλεμος δεν μετρήθηκε με σχήματα, δε ελύγισε από θρόνους.

Αγιορείτες μας πατέρες, άγρυπνοι Φύλακες και Βυζαντινόψυχοι Ακρίτες, πρόμαχοι προαινίων Εστιών, 

ΓΙΑΤΙ το παράδειγμά τους ακυρώνετε και καταφρονείτε;

Ο Αγιος Φώτιος ο Μέγας και οι εκατοντάδες Άγιοι Συνοδικοί της Αγίας Πρωτοδευτέρας Αποστολικής Συνόδου εν Αγίω Πνεύματι αποκαλούν τους Λατινόφρονας Ποιμένας ως Ψευδεπισκόπους και Λυκοποιμένας. 

Αυστηρώς προέτρεψαν ουδεμία κοινωνία. 

Θεαρχικώς εχάραξαν περί Μυστηρίων Μολυσμόν.

Εσείς όμως, τον της Πίστεως εχθρόν, τον δογματικώς και εκκλησιολογικώς Μνημονεύοντα, συμπροσευχόμενον και Συλλειτουργούντα μετά του Αιρεσιάρχου και Αντιχρίστου Πάπα, τον Αρχι-Οικουμενιστή-Νεωτεριστή-Σφετεριστή Πατριάρχη, τον δέχεσθε μετά χορών και τυμπάνων, αεί λιβανίζοντες αυτόν μεγαλοπρεποίς και ποικίλοις ευφημιών στέμμασιν, δοξολογούντες αυτόν δοξολογικαίς άσμασι, ραίνοντες αυτού την οδόν διά ροδοπετάλων και Αγιογραφούντες αυτόν με εικόνας υψηλοτέρας τριορόφων πολυκατοικιών, αποδίδοντες εις αυτόν φωτισμόν ανώτερον λαμπηδόνων ηλιακών.

Δεν ειρωνεύομαι. Συγχωρέστε με. Λέω αλήθειες τραγικές. Τις μεταφέρω με οδύνη και πόνο ψυχής...

Αναρωτιέμαι. Δεν γίνεται. Δε μπορεί. Κάποια από τις δύο πλευρές έχει λάθος. Και όχι απλώς "λάθος". Έγκλημα ψυχικό, εκκλησιολογικό, ασυγχώρητο και γενεαλογικό.

Όσο κι' αν σας αγαπώ, Αγιορείτες μου πατέρες, δεν μου το επιτρέπει η τετραυματισμένη μου συνείδησις να αθετήσω, να υποβιβάσω και να υποβαθμίσω τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες προκειμένου να μην λυπήσω εσάς. Δεν πρέπει να είμαστε προσωπολήπτες...

Όσο για τους αδελφούς μου εν Χριστώ ιστολόγους, λυπούμαι βαθύτατα που θα αρνηθούν και πάλι να αναρτήσουν αυτή την αληθινή μου κατάθεση ψυχής, διαφωνούντες μετά προκαταλήψεως και επηρμένης υποκειμενικότητος ως προς την Αγιοπατερικήν στάσιν την οποίαν συν Θεώ και διά την δόξαν του Χριστού, ουχί την ιδικήν μου, επέλεξα.

Έχει καλώς. Μου φθάνει πως θα διαβάσουν, έστω ιδιαιτέρως και κρυφίως το σχόλιό μου, το οποίο όμως θα δημοσιευθεί στην Παγκοσμία Κρίση, στην οποία ακράδαντα πιστεύω, έστω και βυθισμένος εν αμαρτίαις παντοίαις.

Εκεί τα κρυφά, φανερά γενήσονται. Εκεί θα φανερώσει ο Πανοικτίρμων πως δεν γράφω για λόγους σκοπιμότητος, αυτοδιαφημίσεως και επάρσεως. 

Δόξα τω Τριαδικώ ημών Θεώ, Σχίσμα ΔΕΝ επιτελώ μα ακολουθώ την των Πατέρων ασφαλεστάτη Οδό, αρνούμενος να δεχθώ τους προσκυνούντας γόνυ τω Βάαλ του Οικουμενισμού.

Ολοψύχως συγχωρώ λοιπόν τους εκλεκτούς ιστολόγους. Και είμαι σίγουρος, εάν ταπεινώς μεταβιβάσουν το καλοπροαίρετο σχόλιό μου 

-Μάρτυς μου ο Παντογνώστης Θεός- στον αγαπητό και σεβαστό μα δυστυχώς ανώνυμο αγιορείτη, θα τους προτρέψει και επευλογήσει την ελευθέρα, εν αληθεία ανάρτησή του, επί ίσοις όροις, δικαιοσύνην ήδη μεμαθηκότες ως ενοικούντες επί της του Αλεξάνδρου γης.

Στην Αγιογραφία και στις δωρεές ταιριάζει αναμφισβήτητα η σεμνοπρεπής ανωνυμία, ντυμένη επαρκέστα με το Θεϊκό της ταπεινώσεως ένδυμα. Στον Ανώτατο όμως και Ιερότατο της Ορθοδόξου Πίστεως Αγώνα, όχι.

Εύχεσθε να φωτίσει το σκότος μου ο Θεός και όλους μας μαζί, για δούμε πράγματι, κυριολεκτικά και όχι ψαλτικά, υμνολογικά, ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟΝ.

Με αγάπη Χριστού και συντριβή καρδίας,

Νικόλαος Πανταζής, Αποτειχισθείς θεολόγος. Αυστραλία.