Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013



Τοῦ ἀντρειωμένου Παύλου Μελᾶ 

 

ὁ θάνατος, θάνατος δὲν λογιέται…






Γράφει  Δημήτρης Νατσις,
Δάσκαλος Κιλκς -Θεολόγος 



«Τ χρέος το παλληκαριο εναι ν λογίζεται σφαγάδι κα χι ψοφίμι. Τ σταυρ ν τν δώσεις στ γυναίκα μο κα τ τουφέκι το Μίκη κα ν τος πες τι τ καθκον μου καμα». 
13 κτωβρίου το 1904, γ τς Μακεδονίας νοίγει τ στοργικ γκαλιά της, γι ν δεχτε τ κουρασμένο σμα το παλληκαριο. Κα μεγάλος μας στιχοσμιλευτής, Κωστς Παλαμς, θρηνε:
«Σ κλαίει λαός. Πάντα χλωρ ν σειέται τ χορτάρι
Στν τόπο πο σ πλαγίασε τ βόλι, παλληκάρι». πρχε στ παλι νθολόγιο, Ε’ κα Στ’ Δημοτικο, πόσπασμα π τ τίμητο βιβλίο, «Παλος Μελάς», τς γυναίκας το Ναταλίας, στ ποο περιγραφόταν νδοξη θαν το ρωα. Στ νέα βιβλία, τ ποα παραλάβαμε τ 2006, τ κείμενο δν πάρχει. ντιστόρητη αθάδεια τ λογόκρινε. Γιατί; Μ γι ν μν μαθαίνουν τ παιδι τι Μακεδονία πολέμησε σν λιοντάρι κα κέρδισε τν λευθερία της μ τ αμα της κα ,τι κερδήθηκε μ αμα δν μπορε ν σβήσει μ τ μελάνι μίας πογραφς. Στ Κιλκς φέτος, τιμομε τ 100 χρόνια π τν τριήμερη ποποιϊα, 19-21 ουνίου το 1913. Στ σιταροχώραφα το Κιλκς κόμη κα σήμερα ξεθάβουν τ λέτρια κόκκαλα ερ λλήνων στρατιωτν κα ξιωματικν. 8.500 νδρες, νθς τς πατρίδας, πεσε στ....
πεδίο τς τιμς.
Συζητον ο νθυπομετριότητες τς πολιτικς γι διπλς νομασίες.


ρωτ: Πς θ σταθε δάσκαλος μ στοιχειώδη πνευματικ ντιμότητα νώπιον τν μαθητν του κα ν τος πε: Συγγνώμη τόσα χρόνια σας λέγαμε ψέματα. πάρχει κα λλη Μακεδονία. Θ μς δικάσουν ο γέννητοι, ο νεκροί... ποιο χέρι τολμήσει τ νοσιούργημα ν γνωρίζει τι σχύει στν περίπτωση το είχλωρος λόγος το ω. Καποδίστρια: « φιλήκοος τν ξένων εναι προδότης».

Κα τν ποχ το Παύλου Μελ, ο «φρόνιμοι», «ο σώφρονες»-τ σφρον του νάνδρου πρόσχημα στ-ο γλοιώδεις μνητς τς «ψόγου στάσεως», ψέγουν τος λίγους «τρελος» πο σπεύδουν στν Μακεδονία. «Βγκαν κα ο φημερίδες γεμάτες λέξεις• Δημοκόποι, Μακεδονοκόποι, κμεταλλευτα τς φιλοπατρίας, τσαρλατάνοι", γράφει ων Δραγούμης στ «Μαρτύρων κα ρώων αμα». Μ Παλος δν κουγε τος τρεμοπρετεντέρηδες τς ποχς του, φουγκραζόταν τος παλιούς, γερ ρματολούς.

 «-Σκοτστε μ παιδιά, πς θ μ’ φήσετε στος Τούρκους;». Κι Νίκος Πύρζας πο δν ποχωρίστηκε οτε στιγμ τν ρχηγό του, το λέει: «-Καπετάνιε, δν σ’ φήνουμε στος Τούρκους». ντολ το καπετάνιου «πς θ μ’ φήσετε στος Τούρκους» εναι προσταγ το Γένους, πο ρχεται π τ βάθη τν αώνων κι παγορεύει τ χρέος τν ζωντανν πρς ατος πο πέφτουν γι τν Πατρίδα. «Τ ερ κα σια κοσμεν κα σώζειν», λεγαν ο ρχαοι. νεκρς πολεμιστς μ κανέναν τρόπο δν πρέπει ν πέσει στ χέρια τν χθρν, γι ν μν γίνει καύχημά τους κα χλεύη γι τν νεκρό. Γύρω π τ νεκρ σμα το Πάτροκλου γίνεται δειν πάλη μεταξ χαιν κα Τρώων. Στ χρόνια της Τουρκοκρατίας, πληγωμένος καπετάνιος, προστάζει τ κλεφτόπουλο, ν κόψει τ κεφάλι του γι «ν μ τ πάρουν τ σκυλι κα μο τ μαγαρίσουν!». Ατ ζητ κι Παλος Μελάς. Κα τσι γινε. Τ διο κανε κα μ τ ρματά του, πρόσταξε ν δοθον στ γιό του…

«Το ντρειωμένου τ’ ρματα

δν πρέπει ν πουλινται

μον’ πρέπει τους στν κκλησι

κε ν λειτουργνται»,

λέει τ δημοτικ τραγούδι.

Κα σύμφωνα μ τ κλέφτικο ατ θιμο κι Κίτσος Τζαβέλας, τ χρηστο πι σπαθ κε τ φιερώνει.

Στ μάχη τς Κλείσοβας στ Μεσολόγγι-το Εαγγελισμο στ 1826- χθρικ βόλι σπάζει στ δύο τ σπαθ το Κίτσου Τζαβέλα, χωρς ν γγίζει τν πολέμαρχο. λοι τότε επαν πς ταν θαμα τς Παναγίας. Κι Τζαβέλας φήνοντας γι μία στιγμ τ μάχη, πηγαίνει στν κκλησία τς γίας Τριάδος. Προσκυν ελαβικ τ εκόνισμα τς Εαγγελίστριας κα τς φιερώνει τ κομμάτια π’ τ σπαθ το λέγοντας:

-Παναγιά μου, σήμερα που σ γιορτάζουμε, σο φιερώνω τοτο κα βόηθα τ παλληκάρια ν νικήσουμε τν χθρό. Θεοτόκος στερξε στν παράκληση το Τζαβέλα κα το χάρισε δοξασμένη νίκη. (πέρ. «ΓΝΩΣΕΙΣ», τ.3, σέλ. 81, Μάρτιος 1958). Ο γωνιστς τιμοσαν τ ρματά τους. ταν γι κείνους τ για τν γίων κα ξεχωριστ τ σπαθιά τους. Τ θεωροσαν ρματα τς παλληκαρις. Τ κλεφτόπουλο πο ξεψυχάει, γι στερν χάρη ζητ π’ τ μάνα του. «Φέρε μου τ σπαθάκι μου, μάνα ν τ φιλήσω».



Μακεδονικς γώνας ταν συνέχεια το Εκοσιένα. Παλος Μελς τ γνωρίζει ατό. (Τν δια ασθηση τς συνέχειας το ’21 εχαν κα τ λαμπρ παλληκάρια τς ΕΟΚΑ. Στς 22 κτωβρίου το 1958 πέφτει νεκρς π σφαρες τν γγλων 19χρονος Παναγιώτης Τουμάζος. Λίγους μνες πρ το θανάτου του, σ λόγο του, προτο νεβε στ βουνό, στ Κάτω Βαρώσια, επε μεταξ λλων: «Ατ τ λόγο θ σς π, δν χω λλο κανένα/ μεθύστε μ τ’ θάνατο κρασ το Εκοσιένα”. Γιατί τ ’21 τ καθηγίασεν αμα ρώων... παφή μας μ τ ’21 δν παυσε κα ο πικο ατο γνες τς 25ης Μαρτίου συνεχίζονται στ αματοβαμμένο νησί μας π σάξιούς του ’21 γωνιστς κα πιστος λάτρας τς θες λευθερίας»). («Δι χειρς ρώων», Σπ. Παπαγεωργίου, Λευκωσία, σέλ. 332).



Εναι γεγονς ναμφίλεκτο, πς σ’ λους τους μεγάλους γνες το θνους μας, στ νεότερα χρόνια, ο μαχητς γωνίζονται μ τν δέα, τι εναι συνεχιστς τν ρώων του ’21. ρωας Πν. Τουμάζας παναλαμβάνει στν λόγο του, τος στίχους πο επε Παλαμς, στος φοιτητς πο τν πισκέφτηκαν νήμερα τς 28ης κτωβρίου 1940.

«Ατ τν λόγο θ σς π…». Στν μάχη το Κιλκς στρατιωτικς ερέας π. Δημήτριος Καλλίμαχος, πο πηρετε στν 5η Μεραρχία, στ βιβλίο το «θάνατη λλάς»,(1942) που ποτυπώνει τς νθυμήσεις του, ο ποες «γράφησαν ες τ στρατόπεδον π τν βροντν τν τηλεβόλων, ταν ο θρυλικο ρωες κατασυνέτριβαν τν προδοτικν χθρν κα τν καταδίωκαν μ τν ξιφολόγχην ως τ παλαιά του σύνορα»-σύμφωνα μ τν πρόλογό του-στν σελίδα 83 διασώζει τ ξς περιστατικό.

«Μετ τν μάχην γύρισα ν μεταβ πρς τ χειρουργεα, ν παρακολουθήσω τν βουβν πόνον τν ρώων. θελα ν πισκοπήσω συγχρόνως τν κτίνα, που διεδραματίζετο πρ λίγου κόμη μία π τς γριωτέρας πολεμικς τραγωδίας τν νεωτέρων χρόνων. νδιαφερόμην ν πολογίσω τν ριθμ τν εγενν θυμάτων, δι τος ποίους μην ποχρεωμένος ν μεριμνήσω πρς ταφν κα τέλεσιν τν νομίμων. πέραντος χρος το θεάτρου τς μάχης μοίαζε πρς μακελλεον. Κα ταν ντικρυσα τν φρικιαστικν εκόνα καμένων σπαρτν κα ψημένων σωμάτων κα εδα σκοτωμένους μ τν λόγχην στ χέρια κα μ ποκρυσταλλωμένην ες τ πρόσωπον τν ψυχολογίαν τς ρμς κα τς χαλυβδίνης ποφασιστικότητος, δάγκασα συναισθήτως τ χείλη, ποθαυμάζων. γγελιοφόρος τς Δ’ Μεραρχίας στάθη κα κουσα ν παγγέλει:

Στο Κιλκς τν λόμαυρη ράχη

Περπατώντας δόξα μονάχη

Μελετ τ λαμπρ παλληκάρια

Κα στν κόμη στεφάνι φορε

Γινωμένο π’ λίγα χορτάρια

Πο ‘χν μείνει στν ρημη γ».

Τ Εκοσιένα, τν Μακεδονικ γώνα το Παύλου Μελ κα τν λλων ντρειωμένων, τος νδόξους Βαλκανικος Πολέμους το 12-13, τ θαμα το ’40, τν ρωισμ τς ΕΟΚΑ, λα ατ τ ψηλώματα κα τς ετοράχες τς στορίας μς «φρόντισε» ν μπαζώσει στοριογραφικ τσαρλατανι κα «τ πολυχαϊδεμένα μς γόρια κα κορίτσια δν μαθαν ν ξεχωρίζουν τ αμα π τς μπογιές».

Σ πόσες ραγε σχολικς τάξεις θ διδαχτε τ ποίημα το Παλαμ γι τν Παλο Μελά; Μακάρι, πως γραφε σπουδαος Ν. Τριανταφυλλόπουλος, "ν μν τν ξεχάσουν λοι κα ν νάψουν καν καντήλι γι τν ψυχή του-γι τ δική μας ψυχή, διορθώνω".

7 σχόλια:

  1. Με τον ήρωα Παύλο Μελά θα ασχολούμαστε τώρα; Τώρα και η κουτσή Μαρία ασχολείται με τον καινούριο "κοινωνικό ήρωα" Παύλο Φύσσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΠΡΑΒΟ σας για την ανάρτηση! Δυστυχώς οι νεοέλληνες είναι λωτοφάγοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΜΠΡΑΒΟ σε όλα τα ιστολόγια που μας θυμίζουν μεγάλες εθνικές μορφές!
    Από ποιους να περιμένουμε παρόμοιες αναρτήσεις;
    Απ τη βοθρολογία μεσοπέλαγα ή το βόθρο του Κολωνακίου;
    Η από τη Σύναξη του παπα-Θερμού ή τη βολιώτικη ακαδημία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστός ο 10:00 μ.μ.
      Όσον αφορά στο βόθρο του Κολωνακίου ο μουσικολογιότατος έβαλε παλιά βίντεο με καλεσμένους τους Γιανναρά, Θερμό και σία από τότε που ήταν στο Λύχνο της Πάτρας. Φανταστείτε τι "λύχνος" ήταν! Σκοτάδι πυκνό ήταν! Ευτυχώς πήρε πόδι από κει προς όφελος του καναλιού και των ακροατών κι ας τον εγκωμιάζουν κάποιοι από κάτω στα σχόλια που έχουν τα ίδια μυαλά με αυτόν!

      Διαγραφή
    2. Στον απόπατο αυτές τις μέρες προβάλλουν τη θολοκουλτούρα και την αμπελοφιλοσοφία τύπου Καρδαμάκη, Θερμού και Γιανναρά.
      Ουσία: ΜΗΔΕΝ!

      Διαγραφή
    3. Μα τέτοιοι είναι οι θολοκουλτουριάρηδες! Λόγια-λόγια...κομπολόγια!

      Διαγραφή
  4. http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6067.html
    Οι καιρο-σκόποι έχουν αφηνιάσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου