Ομολογία

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ     Παψτε να πιστευετε τους ΨΕΥΤΕΣ                           

 



Σὲ ἀπογευματινὴ δημοσιογραφικὴ ἐκπομπή, ἡ ὁποία μεταδόθηκε στὶς 17.11.2012 ἀπὸ κρατικὸ τηλεοπτικὸ σταθμὸ μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἐορτασμοῦ τῆς ἐπετείου τοῦ Πολυτεχνείου, οἱ μετέχοντες σ’ αὐτή, δημοσιογράφοι καὶ ἄλλοι, ἀναφέρθηκαν, μεταξὺ ἄλλων, καὶ στὸ θέμα τῶν παρεμβάσεων τῆς δικτατορικῆς Κυβερνήσεως τῆς 21ης Ἀπριλίου στὸν εὐαίσθητο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. 
Θὰ θέλαμε, μὲ ἐντελῶς καλόπιστη διάθεση, νὰ ἐπισημάνουμε, πρὸς ἀποκατάσταση καὶ μόνο τῆς ἀληθείας, τὶς σοβαρὲς ἀνακρίβειες ποὺ διατυπώθηκαν, εἰδικά γιὰ τὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἱερωνύμου τοῦ Α΄ ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.
     



Καὶ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὴν πληροφόρηση ἀπὸ τὸν παρουσιαστὴ καὶ τοὺς συμπράττοντες δημοσιογράφους, θὰ μποροῦσε κανείς, χωρὶς βέβαια αὐτὸ νὰ τοὺς ἀπαλλάσσει, νὰ ἀποδώσει αὐτὲς τὶς ἀνακριβεῖς τοποθετήσεις σὲ πλημμελῆ καὶ βεβιασμένη ἐνημέρωσή τους, δικαιολογημένη ἴσως καὶ ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ἰδιότητά των ὡς δημοσιογράφων. Σὲ ὅ,τι ὅμως ἀφορᾶ στὶς τοποθετήσεις ποὺ διατύπωσε ὁ παριστάμενος Μητροπολίτης, ἐνεργὸ μάλιστα μέλος τῆς Ἱεραρχίας, ἡ παρατήρησή μας εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἰδιαίτερα προσεκτικὸς στὴν παράθεση τῶν ἀπόψεών του.
     



Εἰπώθηκε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ἡ δικτατορικὴ Κυβέρνηση «ἐπέβαλε» στὴν τότε Σύνοδο τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Ἱερώνυμου Κοτσώνη ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, στὸν ὁποῖον μάλιστα οἱ πάντες ἀπέδωσαν ἀβασάνιστα καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ «ἐκλεκτοῦ τῆς χούντας»!! Ἐπὶ πλέον, ὁ Μητροπολίτης μετέφερε καὶ τὴν πληροφορία («φήμη», ὅπως ὁ ἴδιος τὴν χαρακτήρισε) ὅτι οἱ πρωταγωνιστὲς τῆς δικτατορίας ἐπισκέφθηκαν τὰ μέλη τῆς τότε Συνόδου καὶ «θέσαντες τὸ πιστόλι στὸ τραπέζι» ἀπαίτησαν τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἱερωνύμου ὡς Ἀρχιεπισκόπου. Τὰ γεγονότα ὅμως καὶ οἱ ἀψευδεῖς μαρτυρίες, ὡς πρὸς τὸ προταθὲν πρόσωπο, ἔρχονται νὰ ἀνατρέψουν αὐτὲς τὶς ἀνακρίβειες καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν πλήρως τὴν ἀλήθεια.
     



Καί ἐρωτᾶται: Ἦταν λοιπὸν ὁ μακαριστὸς Ἱερώνυμος ἐκλεκτὸς τῆς δικτατορίας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι σαφής: ΟΧΙ. Ὁπωσδήποτε ΟΧΙ. Μία τέτοια ὅμως κατηγορηματικὴ καὶ ἀνεπιφύλακτη ἀπάντηση καταλείπει στὸν ἀναγνώστη (καὶ δικαιολογημένα) εὔλογες ἀμφιβολίες, ἂν δὲ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ ἀποδείξεις. Καὶ τοῦτο γίνεται, ὄχι γιατί ὁ μακαριστὸς Γέροντας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δική μας συνηγορία, ἀλλὰ γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό: Γιὰ νὰ διαλυθεῖ ἐπιτέλους ὁ μύθος, ὁ ὁποῖος σκόπιμα δημιουργήθηκε καὶ ὕποπτα συντηρήθηκε μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας.
     



Και ἰδοὺ οἱ ἀποδείξεις:
     

1. Ὁ διαπρεπὴς Πανεπιστημιακὸς καθηγητὴς τῆς Θεολογίας καὶ μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Μάρκος Σιώτης παρέστη στὴν κρίσιμη ἐκείνη συνεδρία τῆς Ἀριστίνδην Συνόδου τοῦ 1967 ὡς Βασιλικὸς Ἐπίτροπος, διορισμένος ἀπὸ τὴν προηγούμενη δημοκρατικὴ Κυβέρνηση καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ δικτατορικὸ καθεστώς. Ἀργότερα, κατὰ τὸ 1989, ὁ κ. Σιώτης, σὲ ἐπίσημη ὁμιλία του στὸ βῆμα τῆς ἐδῶ «Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας» εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τοῦτα τὰ σπουδαῖα: «Ἡ διαδικασία τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου εἶχε ὁλοκληρωθεῖ, ὅταν ὁ κλητὴρ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐνεφανίσθη καὶ εἶπεν ὅτι εἰς τὸ Γραφεῖον τοῦ Προέδρου ἦλθαν οἱ συνταγματάρχαι Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακὸς καὶ Ν. Μακαρέζος καὶ παρακαλοῦν νὰ διακοπῆ ἐπ’ ὀλίγον ἡ συνεδρία γιὰ νὰ ἀνακοινώσουν κάτι εἰς τὸν προεδρεύοντα»...
 Ὅταν κατόπιν συνήντησε (ὁ κ. Σιώτης) τὸν προεδρεύοντα καὶ τὸν ἐρώτησε τί ἤθελαν οἱ ἐπισκέπτες, ἔλαβε τὴν ἀπάντηση ὅτι εἶχαν ἔλθει γιὰ νὰ παρακαλέσουν τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ προτιμήσουν κατὰ τὴν ἐκλογὴ τὸν Σεβασμιώτατο, τότε, Μητροπολίτη Καστορίας Δωρόθεο. ΄
Ελαβαν, ὅμως, τὴν πληροφορία ὅτι ἡ ἐκλογὴ εἶχε τελειώσει.
     



2. Ὁ στρατηγὸς Στυλιανὸς Παττακός, ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς Πρωτεργάτες τῆς δικτατορίας τῆς 21ης Ἀπριλίου, σὲ πολὺ μεταγενέστερη συνέντευξή του (2001) σὲ γνωστὴ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα, δήλωσε καὶ τὰ ἑξῆς βαρυσήμαντα: «... Τὸν μακαριστὸν Ἱερώνυμο δὲν τὸν ἐξέλεξε ἡ ἐπανάστασις. Δὲν τὸν ἐγνώριζε κὰν... Δὲν τὸν ἐγνωρίζαμε καὶ θέλαμε κάποιον ἄλλον. Ἀλλὰ δὲν προλάβαμε. Κατὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἱερωνύμου εὑρισκόμεθα κάπου οἱ τρεῖς μας: Παπαδόπουλος, Μακαρέζος καὶ Παττακὸς καὶ ζητήσαμε τὴν διακοπὴν τῆς διαδικασίας. 
Καί μᾶς εἶπαν ὅτι τελείωσε ἡ διαδικασία. 
Ἔχει ἤδη ἐκλεγεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος». 
Καὶ προσθέτει παρακάτω ὁ ἴδιος: «... Δὲν θέλαμε Ἀρχιεπίσκοπο ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο, ὅπως ὁ Ἱερώνυμος... Θέλαμε τὸ Δωρόθεο, Δεσπότη Καστορίας...». 
Οἱ δυὸ αὐτὲς δηλώσεις, προερχόμενες ἀπὸ διάφορα, ἄγνωστα προφανῶς μεταξὺ των πρόσωπα, καίτοι ἀπέχουν μεταξὺ τους πολλὰ χρόνια, συμπίπτουν ἀπόλυτα στὶς περιγραφές, οἱ ὁποῖες εἶναι καὶ σαφεῖς καὶ εἰλικρινεῖς. 
Ἐκλεκτὸς λοιπὸν τῆς «χούντας» ἦταν ὁ ἀπὸ Καστορίας Δωρόθεος καὶ ὄχι ὁ μακ. Ἱερώνυμος.
     



3. Πολλὲς λεπτομερεῖς παραθέσεις γεγονότων καὶ περιστατικῶν θὰ εὕρει κανεὶς στὸ βιβλίο ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσή του καὶ φέρει τὸν τίτλο «Τὸ δράμα ἑνὸς Ἀρχιεπισκόπου». 
Δὲν θὰ παραθέσουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο αὐτό. 
Θὰ ἀφήσουμε τὸν ἀναγνώστη νὰ τὰ μελετήσει αὐτούσια στὶς σελίδες τοῦ βιβλίου. 
Ἐκεῖ, θὰ διαπιστώσει τὸ βαθὺ πόνο καὶ τὴ μεγάλη ἀγωνία τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Γέροντα ἀπὸ τὰ πολλὰ προσκόμματα ποὺ συναντοῦσε ἀπὸ τοὺς τότε κυβερνῶντες στὴν πορεία τοῦ μεγάλης πνοῆς ἔργου του. 
Εἶναι σὲ πολλοὺς γνωστὰ αὐτὰ τὰ γεγονότα καὶ ἀσφαλῶς αὐτὰ ἀποτελοῦν καὶ τὴν πλέον γνήσια μαρτυρία.
     



4. Καὶ κάτι τελευταῖο:Ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα μὲ τὰ προσκόμματα, τὰ ἀδιέξοδα καὶ τὶς ἀγωνίες ταλαιπώρησαν πολὺ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. 
Ἐκλόνισαν καὶ τὴν ἤδη βεβαρημένη κατάσταση τῆς ὑγείας του. 
Καὶ πολλὲς φορὲς εἶχε ἐκφράσει τὴ βούλησή του νὰ ἀποσυρθεῖ. 
Καὶ ἐδῶ παρατηρεῖται καὶ τοῦτο τὸ παράδοξο: Στὶς προθέσεις του αὐτὲς συνάντησε τὴν ἀπόλυτη ἀντίθεση(!) ὅλων (σχεδόν) τῶν μελῶν τῆς Ἱεραρχίας, ἀκόμη καὶ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι, ὅταν τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα ἄλλαξαν, στράφηκαν μὲ τόσο πεῖσμα καὶ μὲ τέτοια ἐμπάθεια ἐναντίον του.
 



     Στὰ παραπάνω ἀδιάψευστα καὶ ἀναντίρρητα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα ἐμεῖς δὲν θὰ προσθέσουμε τίποτε περισσότερο. 
Θὰ ἀφήσουμε τοὺς ἀναγνῶστες νὰ ἀξιολογήσουν ἀφενὸς τὶς ἀναπόδεικτες πληροφορίες (βλ. ἀνακρίβειες) ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ τοὺς παράγοντες τῆς τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς καὶ ἀφετέρου τὰ οὐσιώδη ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἐμεῖς παραθέσαμε καὶ ἀπὸ τὴ μελέτη καὶ τὴ συνεκτίμηση αὐτῶν ἂς βγάλουν μόνοι τους τὰ συμπεράσματα.
     



Ἐμεῖς θὰ παραθέσουμε ἐπιπροσθέτως καὶ τοῦτο τὸ σπουδαῖο καὶ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικό. 
Εἶναι οἱ δυὸ συγκλονιστικὲς ἐπιστολές, τὶς ὁποῖες εἶχε στείλει ὁ Μακαριώτατος Ἱερώνυμος ὁ Α΄ προσωπικῶς στὸν τότε δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ὅταν περιῆλθαν σὲ γνώση του πληροφορίες περὶ βασανιστηρίων ἀντιφρονούντων κρατουμένων πολιτῶν. 
Δὲ θὰ σχολιάσουμε τὸ κείμενο τῶν ἐπιστολῶν. 
Τὰ ἀποσπάσματα, ποὺ θὰ παραθέσουμε, ὁμιλοῦν μόνα τους καὶ ὁμιλοῦν τόσο εὔγλωττα. 




Στὴν πρώτη ἐπιστολὴ ἔγραφε: «... Ἀφορμὴν εἰς τὸ νά σᾶς γράψω τὴν παροῦσαν μοῦ ἔδωσαν δυὸ περιστατικά, ποὺ θά σᾶς ἀναφέρω. 
Πλὴν δὲν πρόκειται διὰ τὰ μεμονωμένα αὐτὰ περιστατικά, ἀλλὰ διὰ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν κατεύθυνσιν ποὺ τὰ προκαλοῦν... 
Αὐτὰ πού σᾶς γράφω παραπάνω, εἶναι ὅσα ἐπληροφορήθην προχθές. Δυστυχῶς δὲν εἶναι τὰ μόνα. 
Πληροφοροῦμαι ὅτι συλλαμβανόμενοι ἀξιωματικοὶ δέρονται ἀνηλεῶς, εἰς δὲ τὰς Ἐπαρχίας ὁ στρατιωτικὸς καὶ ὁ χωροφύλαξ εἶναι τὸ φόβητρον... 
Ἡ ὠμὴ βία καὶ τὸ κράτος τοῦ χωροφύλακος ὀδηγοῦν ὄχι εἰς τὴν δημοκρατίαν, ἀλλὰ εἴτε εἰς τὴν δουλείαν εἴτε εἰς τὴν ἀνατροπήν...». 




Καὶ στὴ δεύτερη ἐπιστολή, ἐπανερχόμενος στὸ ἴδιο θέμα, προσέθετε: «... Ἐκ τῶν πολλῶν καὶ πολλαχόθεν προερχομένων πληροφοριῶν ἔχω σχηματίσει τὴν πεποίθησιν, ὅτι πρόκειται περὶ συστήματος καὶ τακτικῆς, τὰ ὁποῖα ἐνθυμίζουν κομμουνιστικὰ καὶ χιτλερικὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως... 
Ἂν ἡ κατάστασις τῶν πολιτικῶν κρατουμένων δὲν ἀλλάξει ἄρδην, ἡ θέσις μου θὰ παύση νὰ εἶναι εἰς τὴν ὁδὸν Ἁγίας Φιλοθέης καὶ θὰ μεταφερθῆ πλησίον των...».
 Καὶ νὰ σκεφθῆ κανεὶς ὅτι ἡ τότε πνευματικὴ καὶ ἀκαδημαϊκὴ ἠγεσία τοὺς, κατὰ τὸ πλεῖστον, ἀσαφεῖς λόγους τοῦ δικτάτορα ἐπικροτοῦσε καὶ ἐπιδοκίμαζε μὲ χειροκροτήματα, διοργάνωνε μάλιστα καὶ εἰδικὲς συνεδρίες γιὰ νὰ τιμήσει τὴν ἐπέτειο τῆς 21ης Ἀπριλίου (!).
    




 ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὁ Α΄ δὲν ἦταν ὁ «ἐκλεκτὸς τῆς δικτατορίας». Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ πλέον γεγονὸς ἀναντίρρητο, παρὰ τὸ μύθο ποὺ κατασκευάσθηκε καὶ καλλιεργήθηκε. Ὁ μακαριστὸς Γέροντας ἔφερε ὅμως τὸν τίτλο τοῦ «ἐκλεκτοῦ». Καὶ τὸν ἔφερε δικαίως, γιατί πράγματι ἦταν «ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἐκλεκτὸς τῆς Ἐκκλησίας». Ἐπιτέλεσε μὲ βαθὺ αἴσθημα εὐθύνης, ἀθόρυβα καὶ μὲ φόβο Θεοῦ, ἔργο, παρόμοιο τοῦ ὁποίου δὲν ἐγνώρισε ποτὲ ἡ νεότερη Ἐλλαδικὴ Ἐκκλησία. Ὁ μακ. Ἱερώνυμος ἔγραψε πράγματι τὴ «χρυσὴ σελίδα» τῆς σύγχρονης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἔτσι θὰ τὸν ἀποδώσει ἡ ἱστορία στοὺς ἐπιγενομένους.

Ὁ Σχολιαστής