Ομολογία

Ποιούς να ψηφίσετε;

Μη την δώσεις 

στον ....Γκάγκστερ!!! 

1ον



του Χαλκέντερου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ  

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ: Φέρετέ με έναν ...Χρυσόστομο που να μιλάει σαν τον Αυγουστίνο. Δεν υπάρχει. Και επειδή όταν τον ειχαμε δεν τον εκτιμούσαμε, για τιμωρία μας, ύστερα από 100 χρόνια θα μας ξαναστείλη έναν παρόμοιο ο Θεός.

(Ομιλία του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη την 28 Μαΐου 1989 με αφορμή τις τότε εκλογές που έγιναν την ημέρα της Πεντηκοστής).

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι, πατέρες και  διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όσιοι και μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες, ποιήσατε πρεσβείαν προς τον Κύριον, υπέρ του ελεηθήναι και σωθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Απόψε,  εδώ στην αίθουσα, πάλι κήρυγμα, πάλι ομιλία. Ομιλία δύσκολος. Θέματα πολλά. Πάμπολλα τα θέματα. Αλλά υπάρχουν και θέματα μεγάλης αξίας. Ξέρω πολύ καλά ότι κι’εδώ μεσ’στην αίθουσα υπάρχουν ψυχαί θεοφιλείς, καλλιεργημέναι ψυχαί, που δε θέλουν θέματα μικρά και ασήμαντα, αλλά θέλουν θέματα μεγάλα, υψηλά, που αγγίζουν τα άστρα, περνούν τα άστρα, φθάνουν στο υπερπέραν. Διότι ο άνθρωπος, κατ’εξοχήν, ίσον; = Μεταφυσικόν όν είναι! 
Μεταφυσικόν όν είναι ο άνθρωπος!

Η Πεντηκοστή

Και υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, το υπέρ παν θέμα, που αν θέλει ο Θεός, ύστερα από 21-μετρήστε- 22 μέρες, θα εορτάσει η αγία μας Εκκλησία. Και αυτό είναι η Πεντηκοστή. Είναι η εορτή, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος επί τους δώδεκα Αποστόλους, τους Διδασκάλους της Εκκλησίας μας. 


Η Πεντηκοστή, πανσέληνος! 
Τι λέω πανσέληνος, ήλιος! ήλιος, τρισήλιος! 
Τρείς Ήλιοι είναι το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Ήλιος ο Πατήρ, Ήλιος ο Υιός, Ήλιος το Πνεύμα το Άγιον, τρείς Ήλιοι, ένας Ήλιος  Τρισηλίου Θεότητος, όπως είναι στο απολυτίκιον των Τριών Ιεραρχών. 
Μάλιστα, το ύψος αυτό… είναι δογματικό το θέμα, αλλά μολονότι είναι δογματικό, έχει σημασία, πολλή σημασία με τη ζωή μας. Έχει μεγάλη κοινωνική σημασία, ναι, κοινωνική σημασία. Γιατί έχει κοινωνική σημασία; Διότι, αυτά τα τρία Πρόσωπα, είναι τόσο ηνωμένα, τόσον ηνωμένα τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος όσον δεν μπορεί να φανταστή ανθρώπινον πνεύμα. Και έτσι παρακαλεί και ημάς ο Θεός να είμεθα ενωμένοι, όπως η Αγία Τριάς! 
Το Δόγμα, είναι τρόπον τινά η σπονδυλική στήλη. 

Λένε μερικοί, τι να τα κάνωμε τα Δόγματα; 
Τι να τα κάνεις τα Δόγματα; 
Ξέρεις τι είναι σαν να λές; Σαν να λες: δεν χρειάζεται η σπονδυλική στήλη, αλλά θέλεις τη σπονδυλική στήλη που έχει 33 σπονδύλους ηρθρωμένους ηνωμένους… πάει το σώμα δε στέκεται όρθιο,  δε στέκεται όρθιο! Δε στέκεται όρθιο!  Ένας σπόνδυλος να χαλάση, κουτσαίνει ο άνθρωπος, με ραβδιά περπατά. 
Ό,τι λοιπόν είναι η σπονδυλική στήλη δια το σώμα, να στέκεται όρθιον, έτσι είναι τα δόγματα! Και το δόγμα, το υπερ δόγμα που διακρίνει τη θρησκεία μας, την Πίστη μας, από τις (άλλες) είναι η Πεντηκοστή,  είναι το Πνεύμα το Άγιον, είναι ο Υιός, Πατήρ και Άγιον Πνεύμα,  Αγία Τριάς ελέησον τον κόσμον και ημάς τους αμαρτωλούς. Και το ψάλλομε αυτό στο κοντάκιο, αυτό το λέει το κοντάκιο! Ποιος θα μας ψάλλει το κοντάκιον; Έλα! 
«Ότε καταβάς» έτσι, ψάλλετε «ότε καταβάς»!

(Ψάλλουν όλοι) 
«Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».

Προσέξατε τι λέει; Ότι, μας καλεί σε ενότητα, ενότητα ατομική, ενότητα οικογενειακή, ενότητα κοινωνική, ενότητα πανανθρωπίνη, ενότητα! Μας καλεί να ενωθούμε όπως η Αγία Τριάς. Να έχωμεν μεταξύ μας τέτοια ενότητα. Άμα έχομεν τέτοια ενότητα, ειρήνη θα επικρατήσει εις την υφήλιον ολόκληρον! 

Αλλά τι έπαθα; 
Εγώ δεν ήρθα σήμερα ο μικρός και ανάξιος και αμαρτωλός άνθρωπος να θίξω θέμα το οποίον μόλις θίγουν τα μεγάλα πνεύματα της Ορθοδοξίας μας, το θέμα της Πεντηκοστής. Εγώ, θα κατεβώ από τα άστρα, θα  φύγω από το υπερώον της Πεντηκοστής, θα κατεβώ από την κορυφήν του Θαβώρ όρους όπου εκεί πάλι, είναι πάλι η Αγία Τριάς, κατέρχομαι, κατέρχομαι, κατέρχομαι, και πλησιάζω τον πλανήτη. 
Τον πλανήτη αυτόν, που έπλασε ο Θεός διά κατοικίαν του ανθρώπου, την Γή πλησιάζω  και σταματώ σε μια γωνιά, μικρή γωνιά, αλλά μαρτυρική γωνιά και ένδοξον γωνιά, του πλανήτη μας, που ονομάζεται Ελλάς! 

Εδώ θα σταθούμε τώρα. Και έτσι τα πρόσγεια θα φρονήσωμε και ημείς, θα ομιλήσωμε σε θέμα σοβαρόν! Και ποιο είναι το θέμα το οποίον φλέγει σήμερα; 
Και καυτό θέμα, υπέρ όλα τα άλλα θέματα καυτό θέμα, το οποίο συγκλονίζει την Ελλάδα μας απ’ άκρου εις άκρον είναι το θέμα των εκλογών.  Εκλογαί! Εκλογαί 18 Ιούνη! Ναι, 18 Ιουνίου (το 1989) την ημέρα της Πεντηκοστής, την ημέρα της Πεντηκοστής! 
Βαβέλ, πύργος Βαβέλ!

Εκλογαί

Λοιπόν, εκλογαί! Και το θέμα αυτό συζητείται παντού!

Στα σπίτια μέσα, άντρες, γυναίκες διαφωνούν, αντρόγυνα διαφωνούν, συζητείται στα καφενεία, στα κέντρα διασκεδάσεως, συζητείται εις τα προαύλια των εκκλησιών, εις τα σχολεία, παντού! 
Πολιτικολογία, αφάνταστος πολιτικολογία.

Σε κανένα άλλο έθνος της Ευρώπης δεν είναι τόσον  πολιτικολογία, όπως στην Ελλάδα, φοβερόν πράγμα, πολιτικομανία, μεγάλη πολιτικομανία.

Το ένα άκρον είναι αυτό. Το άλλο άκρον, το αντίθετον άκρον, είναι η αδιαφορία, τελεία αδιαφορία… «δεν με ενδιαφέρει εμένα, η γυναίκα μου να είναι καλά, τα παιδιά μου να είναι καλά, η επιχείρησι να πηγαίνει καλά,  να εισπράττω τριάκοντα αργύρια, δεν πα να καίγεται ο κόσμος, τι με ενδιαφέρει εμένα για τους βουλευτάς και τι με ενδιαφέρει εμένα για τας εκλογάς»; Αυτό είναι αδιαφορία, ένα άλλο άκρον το οποίο πρέπει να αποφύγωμε. Αδιάφορον, και τι αδιάφορον,  δεν ψηφίζουνε, δεν πηγαίνουν καθόλου, και το ποσοστό ανεβαίνει, 10, 20, ανεβαίνει το ποσοστό των αδιαφόρων !

Και ενώ είναι αδιάφοροι, άλλοι τι κάνουν; 
Έχουν διπλά βιβλιάρια, τριπλά βιβλιάρια!

Βαβέλ! Βαβέλ!

Συνεπώς εμείς θα θίξουμε το θέμα “εκλογές” απόψε. Διότι, η ζωή όλο εκλογές είναι. Δεν θέλω τώρα να μιλήσω επάνω στο γενικό θέμα των εκλογών, εσείς δύνασθε ο καθένας από σας να  δει ορισμένες στιγμές της ζωής του που αμφιταλαντεύετο, τι να κάνει, τι να εκλέξει;

Ποίο επάγγελμα, ποία επιστήμη, ποία τέχνη, ποία επιχείρησις, ποία, ποία, ποία …

Εκλογές είναι!

Oλόκληρος η ζωή εκλογές είναι! Μάλιστα! Κακές εκλογές.

Και στην αγορά πα’ να ψωνίσεις εκλογή κάνεις, προσπαθείς να πάρεις το καλύτερο.

Εκλογή κάνεις!

Πρόκειται (αν παντρευτείς), να παντρευτείς, εκλογή πάλι κάνεις! Να την πάρω; Να μην την πάρω;

Ναι! Γίνεσαι οικογενειάρχης, πατέρας είσαι, έχεις κορίτσι στο σπίτι; Ώωω συμφορά! Θέλεις να το παντρέψης και δικαία η απαίτησίς σου να το παντρέψης και περιμένεις την ευλογημένη ώρα. Και κάποιος χτυπάει (τακ τακ τακ), χτυπάει! Ποιος είναι, ο γαμπρός. 


Ώ ! Αλλά αμέσως, δεν το δίνεις αμέσως, εξετάζεις, ερευνάς, ερευνάς, ερωτάς, ο καλός πατέρας ερευνά, συγγενείς, φίλους, εχθρούς, όλους τους ερωτά, τους ρωτάει όλους, και μετά κάνει την εκλογή γιατί έχει τεραστία ευθύνη για την εκλογή. Και γίνεται μεγάλη έρευνα. Γι’ αυτό και λέει ο λαός μας, παλαιότερον, -τώρα δεν…-, κάνανε οι γονείς, κάνανε, μεγάλη έρευνα, εξετάζανε, εάν έχει τα προσόντα εκείνα όχι απλώς τα επαγγελματικά προσόντα, αλλά να έχει τα ηθικά και θρησκευτικά προσόντα, και δεν δίνανε το κορίτσι τους σε οιονδήποτε, κάνανε εκλογή, δικαία εκλογή εκάνανε, εκλέγανε! Γι’αυτό λέγανε ότι,  «θές να ακούσεις τα «άπλυτά» σου; Να γίνεις υποψήφιος γαμπρός και υποψήφιος βουλευτής»!  Έτσι λέει ο λαός και είναι πολύ ορθός! Λοιπόν, αλλά εδώ στην περίπτωση αυτή, εκλογή βουλευτού, εκλογή, δεν πρόκειται …

Εκεί στην Πρέσπα, να πούμε κάτι για να δώσουμε  ζωηρότητα εις τον λόγον και  να καταστήσωμε πραγματικότερον τον λόγον,  ήτανε ένα κορίτσι, στην Πρέσπα, στα χωριά τα ευλογημένα, λοιπόν, παρουσιάστηκε ένας βοσκός, αθώος βοσκός, θαυμάσιος βοσκός, μεγάλη αξία ο βοσκός στην πλάστιγγα του Θεού, όχι στην πλάστιγγα του κόσμου!

Οπότε, κάποτε, να στο χωριό και παρουσιάστηκε ένας Αμερικάνος! Με τα βραχιόλια, με τα δαχτυλίδια, με την κούρσα, με τ’ αυτοκίνητο, με την τηλεόραση, με όλα αυτά, με όλα αυτά, κ.λπ. εφάνταζε, εφάνταζε, και μ’ ένα καλάθι με χίλια «θα»! Μ’ένα καλάθι με χίλια «θα»! Θα πάμε εκεί στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, θα περάσουμε καλά, τι δεν είπε!

Η κόρη, έκλινε προς το βοσκό!

Αλλά ο πατέρας, φιλάργυρος και πλεονέκτης… Παράς! Λεπτά!

Του λέγαν, κοίταξε καλά, δώσε το κορίτσι στο βοσκό που είναι άγιο παιδί! Τίποτα! Επίεζε, επίεζε το κορίτσι, και έδωσε το κορίτσι… Που το’δωσε; Στον Αμερικάνο… και τον μακαρίζανε… να λέει, τύχη, να τύχη! Πήρε αυτόν τον Αμερικάνο.

Τον κάλεσα κι εγώ. -Παπά άφησέ με, λέει! Εδώ τα λεπτά, λέει, είναι! Έχεις λεπτά; λέει!

Ρε μυστήριο πράμα! Μόνο που δεν τον καταράστηκα!  Έννοια σου, λέω, θα το πληρώσεις ακριβά, του λέω!

Πέρασε λοιπόν ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, ο βοσκός πήγε να αυτοκτονήση. Λέω δόξασε, πήγαινε στον Άγιο Παντελεήμονα να ανάψης ένα κερί και να πης «Σ’ευχαριστώ Θεέ μου», γιατί τέτοια που έκανε τέτοια εκλογή, είναι ανάξια, υπάρχουν και άλλα κορίτσα καλύτερα από δαύτην, λέω, τον παρηγόρησα!

Περάσανε ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, να’τονε ταπεινωμένος ο πατέρας…

-Τι συμβαίνει;

- Συμφορά μεγάλη, έκλαιγε γοερώς! 

Τι συνέβη; Στέλνει τηλεγράφημα από το Σικάγο,  …  και λέει:

-Πατέρα, έλα, έλα, παίρνω επειγόντως πίσω, επειγόντως πίσω! Τι έμαθα;

Ότι ήτο γκάγκστερ! Γκάγκστερ! Πήγε να την πνίξη! Πήγε να την πνίξη!

Γιατί το λέγω;

 Πρόσεξε καλά!

Την κόρη σου δεν τη δίνεις στον γκάγκστερ!

Αλλά κι’ εδώ έχομε μία κόρη, πού’ναι χίλιες φορές ανώτερη από όλα τα κορίτσια του κόσμου!

Και η κόρη αυτή ονομάζεται Ελλάς!

Μην τη δώσεις στον γκάγκστερ!