Ομολογία

Τυρινής, Μθ 6,14-21

Συγχώρηση, νηστεία, θησαυρισμός

του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Για τρία πράγματα μιλάει ο Κύριος στο ευαγγέλιο της Τυρινής, τη συγχώρηση τη νηστεία και το θησαυρισμό.

Παρεξηγημένα και τα τρία και τότε και τώρα, τα διορθώνει.

Δεν τ’ απορρίπτει, ούτε τα υπερτιμά.

Υποδεικνύει πως πρέπει να γίνονται, για να έχουν αξία για τον άνθρωπο που τα κάνει, και για το Θεό.

Αν δεν γίνονται σωστά, ο Θεός τα σιχαίνεται κι ο Χριστιανός παγιδεύεται στην υπερηφάνεια, εκδήλωμα σατανικό.

Πρώτα για τη συγχώρηση.

Ο ουράνιος Πατέρας, λέει ο Κύριος, σας συγχωρεί, όταν κι εσείς συγχωρείτε αυτούς που σας αδίκησαν.

Αν δεν τους συγχωρήσετε, ούτε κι Εκείνος σας συγχωρεί.

Απλός αλλ’ ακαταμάχητος συλλογισμός.

Συγχωρείς;

Θα συγχωρηθείς.

Δεν συγχωρείς;

Δεν θα συγχωρηθείς.

Είδος με είδος.

Δεν λέει· Πληρώνεις; Θα συγχωρηθείς.

Δεν πληρώνεις; Δεν θα συγχωρηθείς.

Πόσο μακριά είναι η προτροπή αυτή του πάπα των παπικών από την προτροπή του Χριστού;

Και πόσο εύκολα μια άγια πράξη, το να συγχωρήσεις αυτόν που σε αδίκησε, μετατρέπεται σε συναλλαγή και χρηματιστήριο!

Επειδή το να συγχωρούμε είναι βασικό πράγμα για την ευτυχία μας και για την απόκτηση της αιώνιας ζωής, ο Κύριος μας το συνιστά πολλές φορές.

Στο Πάτερ ημών... μας προτρέπει να ζητούμε συγχώρηση από το Θεό για τ’ αμαρτήματά μας, αφού κι εμείς προηγουμένως συγχωρήσουμε όσους μας αδίκησαν (Και άφες ημίν ... ως και ημείς αφίεμεν).

Και στην παραβολή του οφειλέτου των μυρίων ταλάντων μας λέει πάλι, ότι ο βασιλιάς τιμώρησε σκληρά το δούλο του, που δεν χάρισε σε κάποιον 100 δηνάρια, ενώ εκείνος του είχε χαρίσει 10.000 τάλαντα, δηλαδή 25 τόνους χρυσάφι. (Ένα τάλαντο= 25,230 κιλά).

Υπενθυμίζεται ότι ο Χριστός δεν περιορίστηκε στα λόγια, αλλά μας έδωσε και το καλό παράδειγμα της συγχωρήσεως.

Συγχώρησε τους σταυρωτάς του, όταν αιμόφυρτος επάνω από το σταυρό παρακάλεσε τον Πατέρα του·

Συγχώρησέ τους, Πατέρα, δεν ξέρουν τι κάνουν.

Στη συνέχεια ο Χριστός μιλάει για τη νηστεία.

Και αυτήν ο διάβολος την έχει στραβώσει.

Από άγια την έκανε αμαρτωλή.

Γι’ αυτό κι ο Χριστός δίνει οδηγίες για το πώς πρέπει να γίνεται η νηστεία, για να τη δεχθεί ο Θεός και ν’ αποβεί ωφέλιμη στον άνθρωπο.

Όταν νηστεύετε, είπε, δεν χρειάζεται να είστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριταί φαρισαίοι.

Αυτοί για να φανούν ότι νηστεύουν, αφήνουν απεριποίητο το πρόσωπό τους.

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι αυτοί πήραν το μισθό τους.

Εσύ όμως όταν νηστεύεις, περιποιήσου το κεφάλι σου και το πρόσωπό σου, για να μην φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις, αλλά στον ουράνιο Πατέρα σου.

Εκείνος βλέπει τη νηστεία που κάνεις κρυφά, και θα σου αποδώσει το μισθό σου φανερά, μπροστά σ’ όλους.

Η νηστεία που έκαναν, όπως την έκαναν, οι φαρισαίοι, ήταν μουχλιασμένη.

Βρομοκοπούσε υποκρισία, εγωκεντρισμό, επίδειξη, ανθρωπαρέσκεια, ψευτοευλάβεια, χωματίλα.

Πώς να τη δεχτεί ο Θεός;

Πώς να την αμείψει, αφού δεν την έκαναν για το Θεό;

Η νηστεία όμως που ζητεί ο Χριστός ωφελεί τον πιστό και σωματικά, γιατί αποτοξινώνει και εξυγιαίνει τον οργανισμό, και πνευματικά, γιατί ο άνθρωπος έχει μια μυστική χαρά ότι κάνει κάτι, ένα τόσο δα ελάχιστο για το Θεό από αγάπη.

Και φυσικά στο Χριστιανό που νηστεύει έτσι ο Θεός δίνει πολλές χάρες και ευλογίες.

Του δίνει τη δύναμη να νικάει τα πάθη του, ακόμη και δαιμόνια να εκδιώκει.

Του δίνει και καθαρή προσευχή, και συγκίνηση, και κατάνυξη, και αγιασμό, και βεβαιότητα για τη σωτηρία του.

Στο τέλος μιλάει ο Χριστός και για το ποιος είναι ο αληθινός θησαυρισμός.

Συνήθως οι άνθρωποι νομίζουν θησαυρούς το χρήμα, το χρυσάφι, το ασήμι, τα πολύτιμα πετράδια, και άλλα τέτοια γήινα, που σκουριάζουν ή κλέβονται ή σκουληκιάζουν ή χάνουν την αξία τους.

Πράγματα που όσο τα κατέχουν οι άνθρωποι, το μυαλό τους είναι αιχμαλωτισμένο σ’ αυτά.

Αν κλαπούν, κλαίνε και θρηνούν.

Από πλούσιοι γίνονται ξαφνικά φτωχοί.

Ο Χριστός όμως μας γνωρίζει κάποιους άλλους θησαυρούς, ουράνιους, πνευματικούς, που δεν κλέβονται, δεν σαπίζουν, δεν χάνουν την αξία τους ποτέ.

Και μας συνιστά να μαζεύουμε αυτούς τους θησαυρούς, και σ’ αυτούς να είναι προσκολλημένο το μυαλό μας.

Τέτοιοι θησαυροί είναι τα καλά έργα.

Έτσι με τα γήινα κάνεις υπεργήινα.

Ψωμίζεις, ποτίζεις, χορταίνεις, γιατρεύεις, φιλοξενείς, ντύνεις, στεγάζεις, αποφυλακίζεις, τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Τα καλά αυτά έργα σε αμείβουν και εδώ, διότι σου χαρίζουν αληθινή χαρά, και στην άλλη ζωή, όπου ο Πατέρας θα σου χαρίσει τον άφθαρτο πλούτο της αιωνίου ζωής.