Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
ποὺ μόλις κυκλοφόρησε

Πραγματεύεται τὴν στάση μας ἀπέναντι
στὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στοὺς ἡγέτες του




Ἡ ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐπιτακτική· γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας πάντα –πορευόμενη τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων– κατεδείκνυε καὶ κατονόμαζε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ κηρύγματα, συγγράμματα, φυλλάδια καὶ ἐγκυκλίους σήμαινε συναγερμό, ὁσάκις ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη καὶ δράση τους. Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐγρήγορση γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν, φρόντιζε νὰ συναντᾶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ –ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀγάπη– νὰ συζητᾶ καὶ νὰ διαλέγεται μαζί τους, ὥστε, ἐὰν ἔδειχναν καλὴ διάθεση, νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐπανέλθουν πάλι στὴν Ἐκκλησία.


Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν χάσαμε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνα, γιατὶ χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ὑποτιμήσαμε τὸν θανατερὸ κίνδυνο ἐκ τῆς νεοφανοῦς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ δολιότητα τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὸ προτεσταντικὸ χῶρο συνήργησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν ἡγετικὰ πρόσωπα τῆς ἐμπερίστατης –στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος– Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί, ἀπὸ κοινοῦ, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.


Πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες διαπίστωσαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν μὲ συμβουλές, ὁμιλίες καὶ ἑκατοντάδες κείμενα νὰ τὸν καταδείξουν καὶ νὰ διεγείρουν τὶς συνειδήσεις. Ὅμως, ἡ διακριτική, κατ’ ἀρχάς, διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παραπλάνηση τῶν πιστῶν μὲ πρόσχημα τὴν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγάπη, ἡ ἀναδίπλωσή τους κάθε φορὰ ποὺ ὑπῆρχε ἰσχυρὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ κ.λπ., ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, τὴν περαιτέρω καὶ παράλληλη ἐκκοσμίκευση τῶν πιστῶν καὶ τὴν χαλαρή τους σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.


Ἔτσι, οἱ ἡγετικὲς ὁμάδες τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὴν ἐπιθετικὴ πλέον ἐπιβολὴ τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ νόσος πλήττει σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν.


Ἡ διάβρωση δέ, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ πρὶν μιὰ δεκαετία συνιστοῦσαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς «ὀρθοδόξους», (τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα), τώρα νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ ἀγῶνα, καὶ νὰ συνιστοῦν προσευχὴ καὶ ὑπομονή, ἀλλὰ καὶ ὑπακοὴ στοὺς οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους!


Στηρίζουν, μάλιστα, αὐτήν τους τὴν πρόταση σὲ ἕνα ἱερὸ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ὁ κανόνας αὐτὸς διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους· αὐτοί, ὅμως, τὸν ἑρμηνεύουν ὡς προαιρετικό.


Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔρχεται τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ὁποίου παρελαύνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὰ κείμενά τους, δίνουν ξεκάθαρη ἀπάντηση στὸ ζωτικὸ αὐτὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρόβλημα. Ἡ θέση τοῦ βιβλίου, δηλαδή, εἶναι πὼς ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κοινὴ θέση καὶ ἔμπρακτη διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων· θέση ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν πολλάκις μὲ τὴν ζωή τους· εἶναι θέμα ὁμολογίας καὶ σωτηρίας.


Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ βιβλίου εἶναι, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ μιὰ νομικίστικη νομοκανονικὴ ἐπιχειρηματολογία γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἔχοντας διαφορετικὴ τοποθέτηση. Ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση, μὲ λιτὸ λόγο, ἑκατοντάδες πατερικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, καταθέτει τὴν μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἔχοντας ἀφετηρία καὶ ὁδηγό του –κατ’ ἀρχὰς– τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (στοῦ ὁποίου τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματα χρόνια ἐντρυφᾶ).


Μὲ τοὺς Ἁγίους, λοιπόν, ὁδηγούς, μᾶς ἐξηγεῖ στὸ βιβλίο του ὁ π. Εὐθύμιος, πὼς ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ κανόνα εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως αὐθεντικὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Πὼς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἀποτελεῖ μιὰ καινοτομία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ καθιερώθηκε τὸν ἔνατο αἰῶνα, ἐποχῆς θεσπίσεως τοῦ ἱεροῦ κανόνα. Ἀντίθετα ὁ ἱερὸς κανόνας συνοψίζει τὴν διδασκαλία καὶ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (Consensus Patrum), ἡ ὁποία ἐφαρμοζόταν ὄχι μόνο πρίν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θέσπιση τοῦ ΙΕ΄ κανόνα καὶ ὡς καὶ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, πρὶν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀλλοιώσει τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ ὁδηγήσει σεβαστοὺς σύγχρονους γέροντες νὰ τὸν ἀξιολογήσουν –κατ’ οἰκονομίαν– ὡς προαιρετικό.


Συγκεκριμένα οἱ Πατέρες διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ, πὼς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο –γιατὶ γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι αὐτονόητη– ὅσο, καὶ κυρίως, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους (ἔργῳ καὶ λόγῳ) ὑπούλως καὶ ἀνεντίμως. Δηλαδή, ἐνῶ θεωροῦνται καὶ μνημονεύονται ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, στὴν οὐσία εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοποιμένες· καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι.


Εἶναι, λοιπόν, φοβερὸ νὰ ἐρίζουμε σήμερα γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα ἢ τὴν προαιρετικότητα ἑνὸς κανόνος, καὶ νὰ μὴν βλέπουμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ἡ συμπερίληψη ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως στὸ θέμα. Πὼς ὁ ΙΕ΄ κανόνας δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ καταγράφει τὴν αὐτονόητη καὶ ἐξ ἐνστίκτου ἀντίδραση τῶν πιστῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ καινούργια αἵρεση. Ἐρίζουμε γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ ὑποχρεωτικὸ τοῦ κανόνος, καὶ δίνουμε τὴν εὐκαιρία στοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ὀργανώνονται καλύτερα, νὰ διεισδύουν ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νὰ ἀλλοιώνουν ὅλο καὶ περισότερο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμπεραίνει κανεὶς βλέποντας τὴν ἀνυπαρξία ἀντιδράσεων στὴν λαίλαπα τῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες πλέον διαπράττονται ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.


Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε, πὼς ἡ μελέτη τοῦ νέου βιβλίου, θὰ πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως στὸ θέμα· θὰ προκαλέσει γόνιμο προβληματισμὸ καὶ ἐποικοδομητικὸ διάλογο, καὶ θὰ βοηθήσει τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς λανθασμένες τοποθετήσεις ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ κακὴ κατανόηση ἔχουν ἐπικρατήσει· καὶ τέλος, πὼς θὰ συντελέσει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς (σ’ αὐτοὺς τοὺς κρίσιμους καιροὺς) ἀπαιτεῖται ἑνότητα καὶ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν «ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας», κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.
Σημάτης Παναγιώτης


ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Πρόλογος................................................................... 13
Α΄. Ὁ 15ος κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί προ-
σέγγισις τῶν νοημάτων του...................................... 17
Β΄ Ἡ σύγκρισις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας
Συνόδου μέ ἄλλους καί ἡ ἐκ ταύτης ὑποχρεωτική
ἐφαρμογή του. ......................................................... 53
Γ΄. Ἡ στάσις τῶν Ὀρθόδοξων πρός τούς κηρύσσοντας αἵ-
ρεσι ἐπισκόπους. Ἡ πρακτική ἐφαρμογή του 15ου Κα-
νόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνοδοῦ διαχρονικά....... 75
1. Ἡ Καινή Διαθήκη διά τήν στάσι τῶν πιστῶν ἀπένα-
ντι στούς αἱρετικούς................................................ 76
2. Ἡ συμφωνία τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων διά τήν
ἀπομάκρυνσι ἀπό αἱρετικούς ψευδοποιμένες............. 78
3. Ἡ διαχρονική ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος ἀπό τούς
μετά τόν γ΄ αἰῶνα μεγάλους Πατέρες...................... 80
α΄. Ὁ Μέγας Βασίλειος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81
β΄. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
γ΄. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. . . . . . . . . . . . . 94
δ΄. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος. . . . . . . . . . . . . . . 101
ε΄. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. . . . . . . . . . . . . 106
ϛ΄. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. . . . . . . . . . . . . 114
ζ΄. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων 130
η΄. Ἡ Ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας . . . 131
i. Πρώτη Περίοδος: Ἡ ἀντιμετώπισις ἀπό τήν Ζ΄
Οἰκουμενική Σύνοδο ὅσων δέν ἀποτειχίστηκαν
καταδεικνύει τήν ὑπάρχουσα Παράδοσι . . . . . . 131
ii. Δεύτερη Περίοδος τῆς Εἰκονομαχίας . . . . . . . . 137
θ΄. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. . . . . . . . . . . . . . 143
ι΄. Ὁ Μέγας Φώτιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 147
ια΄. Ἡ ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος σέ ἐπίπεδο Το-
πικῶν Ἐκκλησιῶν. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
ιβ΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἐπί Πατριάρχου
Ἰωάννου τοῦ Βέκκου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
ιγ΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ. . . 169
ιδ΄. Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος: Διδασκαλία περί Ἀποτειχί-
σεως ἔμπρακτος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
ιε΄. Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: Οἱ ἀγῶνες καί ἡ
ἀποτείχισίς του . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
4. Τό Αὐτοκέφαλο τοῦ 1850: Μιά κακή καί λανθασμέ-
νη ἀποτείχισις, πού ἰσοῦται μέ σχίσμα.................. 220
5. Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ δύο ἀπο-
τειχίσεις τοῦ 20ου αἰῶνος.................................... 222
α΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. . . . . 227
β΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἀπό τόν Πατριάρ-
χη Ἀθηναγόρα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Δ΄. Ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις ἐν σχέσει μέ
τόν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ... 275
α΄. Ὁ φόβος ὅτι ἡ ἀποτείχισις θα ὁδηγήση σέ σχίσμα 281
β΄. Ὁ φόβος ὅτι ὁ ἀποτειχιζόμενος ἐξέρχεται τῆς
Ἐκκλησίας. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285
γ΄. Ἡ ἄποψις τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ 15ου Κα-
νόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου . . . . . . . . . . 287
δ΄. Τό ὅτι θά μνημονεύωμε «ἄχρι καιροῦ» μέ τελευ-
ταῖο ὅριο τό «κοινό ποτήριο». . . . . . . . . . . . . . . . 299
ε΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι δέν μολυνόμεθα, οὔτε συμμε-
τέχομε εἰς τήν αἵρεσι, ἄν δέν ἀποτειχισθοῦμε, ἐφ’
ὅσον ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα. . . . . . . . . . . . . . 300
στ΄. Ὁ φόβος μήπως καταλήξωμε ὡσάν τίς παρατά-
ξεις καί τά σχίσματα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν . 302
ζ΄. Ἡ θεωρία τῆς συντεταγμένης ἀποτειχίσεως μέ
τούς στρατηγούς πρωτοστάτας εἰς αὐτήν. . . . . . 303
η΄. Ὁ φόβος τῶν πνευματικῶν ἐπιπτώσεων (ποινῶν,
καθαιρέσεων, στερήσεως μυστηρίων κλπ.). . . . . 306
θ΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι οἱ λαϊκοί δέν ἀποτειχίζονται,
ἀλλά μόνον οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι καί μνημονεύουν 307
ι΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἔχει κα-
ταδικασθῆ ὑπό Συνόδου ὡς αἵρεσις, καί ὡς ἐκ
τούτου δέν ἀποτελεῖ καταδικασμένη αἵρεσι. . . . 308
Ἐπίλογος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313
Tο μοναδικό στο είδος του, διαφωτιστικότατο βιβλίο του π. Ευθυμίου, αναρτήθηκε στο ιστολόγιό μας σε μορφή pdf ΔΕΞΙΑ.
Μπορείτε και να το διαβάσετε και να το εκτυπώσετε.

23 σχόλια:

  1. Φαίνεται να είναι πολύ αξιόλογη η μελέτη αυτή και άκρως ενδιαφέρουσα. Σχετική μικρή μελέτη έχει εκδόσει το 1993 και το Περιοδικό: "Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης".

    Από ότι γενικά καταγράφεται στο παρόν κείμενο φαίνεται να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ του π. Ε. Τρικαμηνά και του π. Ε. Θεοδωρόπουλου, όπου ο πρώτος τονίζει την υποχρεοτικότητα του Κανόνα, ενώ ο δεύτερος την προαιρετικότητα αυτού.

    Πάντως, να σημειώσουμε εδώ, ότι ο σχετικός Κανόνας δεν προβλέπει επιτίμιο.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άλλο ένα Σχίσμα κατά τον Ευλαβέστατο Κ. Τρικαμηνά.


    -Η Δική του Παράταξη σύμφωνα με το Βιβλίο του και τη μέχρι τώρα στάση του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζουμε, ότι το απόσπασμα αυτό από την επιστολή του π. Ε. Θεοδωρόπουλου θέτει τα πράγματα στη σωστή τους βάση.

      ΙΚ

      Διαγραφή
  4. Επαναλαμβανω Οδυσσέα, πώς τό βιβλίο πού παρουσιάζεις σάν '' μοναδικο στό είδος τού '', είναι, στα περι ερμηνειας και εφαρμογης του ιε΄ κανονος, ένα απλό αναμάσημα τών γνωστών παμπάλαιων Παλαιοημερολογίτικων αιρετικών θέσεων . Εχει δικιο ο ανωνυμος που ειπε πώς έχει εκδόσει ο παλαιοημερολογιτης Ιάκωβος το 1993 (δωρεάν !)παρομοιο βιβλιο . Τό έχω διαβάσει τό 2004 περίπου . Λέγεται '' περι της ερμηνειας του ιε΄ κανονος τής πρωτοδευτέρας συνόδου ''. Γενιέται συνεπώς τό ερώτημα : γιατί δεν αποκαλύπτει ο Ευθύμιος απο που δανίζεται τίς ερμηνείες τού( Ιακωβο, Θεοδώρητο Μαύρο, Κυπριανίτες );! Προσωπικα εχω διαβασει παρα πολλα σχετικα βιβλια, σχεδον όλα του Θεοδωρητου Μαυρου καί το ''Οσιος Θεοδωρος Στουδιτης'' του Ευθυμιου καί ετσι ομιλω, όχι ελαφρά τή καρδία καί άνευ κόπου. Ο Ευθυμιος δεν κατανοει, πώς γιά νά γίνει κάποιος σχισματικός, δέν είναι αναγκη να φτιάξει Επισκόπους κ.λ.π. , αλλα το να διακοψει τήν κοινωνία μέ ολόκληρη τήν Εκκλησία , πράγμα πού δέν δικαιολογεί ό ιε΄ τής Α και Β΄ . Ο κανόνας ομιλεί περί διακοπής κοινωνίας μετα τού κηρύσωντος κατεγνωσμένη αίρεση . Καλή φώτιση σάς εύχομαι. Στεφανος Μεσεδάκης , πρώην Παλαιοημερολογίτης .
    Παραθέτω τού Π. Επιφανίου, περί ερμηνείας τού ιε΄ τής Α΄ καί Β΄:
    Να διαμαρτυρόμαστε εναντίον του ( Επισκόπου ) και να αγωνιζόμαστε. Και αν η συνείδηση κάποιου δεν ανέχεται να μνημονεύει το όνομά του, έχει το δικαίωμα, προχωρώντας ακόμα παραπέρα, να παύσει το μνημόσυνό του, σύμφωνα με τον ΙΕ' Κανόνα της Πρωτοδεύτερης Συνόδου. Αυτό όμως είναι το έσχατο βήμα, στο οποίο μπορεί να προχωρήσει, αν θέλει να μη βρεθεί σε σχίσματα και ανταρσίες. Παύοντας δηλαδή το μνημόσυνο, δε θα μνημονεύει άλλον Επίσκοπο (εκτός αν πιστεύει ότι όλη η Εκκλησία μας έπεσε σε αίρεση!), αλλά θα περιμένει, με ήρεμη συνείδηση την απόφαση Συνόδου.

    Άλλο πρόβλημα: αυτοί που παύουν το μνημόσυνο, πώς θα φέρονται προς αυτούς που κοινωνούν με τον Πατριάρχη; Αυτοί που κοινωνούν με τον Πατριάρχη είναι δύο κατηγοριών: α) Οι ομόφρονές του (όπως ο Αμερικής Ιάκωβος, ο Χαλκηδόνος Μελίτων κλπ) και β) αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί του (όπως όλοι σχεδόν οι Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδας). Απέναντι στους πρώτους θα φέρονται όπως και απέναντι στον Πατριάρχη. Απέναντι όμως στους δεύτερους, έστω κι αν αυτοί κοινωνούν με τον Πατριάρχη ή τους άλλους, δε μπορούν να φέρονται το ίδιο. Δεν μπορούν δηλαδή να φτάσουν μέχρι την παύση του μνημοσύνου τους. Δεν επιτρέπεται, κατά τους ιερούς Κανόνες, αποφυγή της κοινωνίας με αυτούς. Οι ιεροί Κανόνες παρέχουν δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου του Επισκόπου ή Πατριάρχη που κηρύσσει αιρετικές διδασκαλίες. Δεν παρέχουν όμως δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου και εκείνων, οι οποίοι, αν και είναι Ορθόδοξοι, τον ανέχονται.

    Μεγάλη προσοχή σε αυτό το σημείο! Οφείλουμε να διακρίνουμε μεταξύ των δύο καταστάσεων: άλλο αυτός που κηρύσσει αιρετικά φρονήματα, και άλλο αυτός που φρονεί και διδάσκει με ορθόδοξο τρόπο, αλλά, κατ' οικονομία, ανέχεται τον πρώτο και κοινωνεί με αυτόν.

    Επίσης: άλλο αυτός που κηρύσσει μεν αιρετικά φρονήματα, αλλά χωρίς να φύγει από την Εκκλησία, ούτε να αποκοπεί από αυτήν, και άλλο αυτός που αυτόβουλα έφυγε από την Εκκλησία (και ίδρυσε δικιά του «Εκκλησία» ή προσχώρησε σε άλλη παρόμοια, αιρετική ή σχισματική), ή αποκόπηκε από την Εκκλησία κατόπιν δίκης και καταδίκης. Με τον δεύτερο κάθε Ορθόδοξος οφείλει να μην έχει καμία κοινωνία. Η κοινωνία όμως με τον πρώτο (μέχρι την καταδίκη του) αφήνεται από τους ιερούς Κανόνες στην ελεύθερη κρίση κάθε Ορθόδοξου πιστού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κε. Στέφανε Μεσεδάκη, λέτε, πολύ σωστά, ότι απαγορεύεται η κοινωνία με αιρετικούς και σχισματικούς. Τώρα που οι μισοί επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν κοινωνία (πολλοί από αυτούς και πλήρη...) με τους καταδικασμένους και αμετανόητους αιρετικούς και σχισματικούς της OCU (της ουκρανικής "εκκλησίας" του αντιχρίστου), ελπίζω να ήσαστε ήδη αποτειχισμένος.

      (Ένας ανέκαθεν νεοημερολογίτης και πλέον αποτειχισμένος, που αναθεματίζει όλους τους αιρετικούς, ειδικά τους μεγαλύτερους που γνωρίζει: τον φατριάρχη αθηναγόρα που κείται στα έγκατα της κολάσεως, τον φατριάρχη βαρθολομαίο εκ της Πόλεως, τον φατριάρχη ιερώνυμο εκ των Αθηνών, και τον πάπα Ρώμης. Και του καζαντζάκη, που μου προκαλεί την ίδια αηδία. Σε όλους αυτούς ΑΝΑΘΕΜΑ!)

      Διαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχουμε δηλαδή δικαίωμα, που μας το παρέχουν οι ιεροί Κανόνες, να παύσουμε το μνημόσυνό του, δεν είμαστε όμως υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Κατά συνέπεια, αν κάποιος, χρησιμοποιώντας το δικαίωμα αυτό, παύσει το μνημόσυνο, καλά κάνει και δεν πρέπει να ελέγχεται από τους άλλους. Αν κάποιος άλλος, σταθμίζοντας διάφορους παράγοντες, κρίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα που του δίνουν οι Κανόνες, αλλά να περιμένει τη «Συνοδική διάγνωση», δεν είναι αξιόμεμπτος, ούτε - πολύ περισσότερο - άξιος ακοινωνησίας! Στο σημείο αυτό μπορεί κανείς να εφαρμόσει, κάπως παραλλαγμένους, τους λόγους του Παύλου: «Ο μνημονεύων τον μη μνημονεύοντα μη εξουθενείτω και ο μη μνημονεύων τον μνημονεύοντα μη κρινέτω» (βλ. Ρωμ. ιδ' 3).

    Τότε, θα πεις, ποιο το κέρδος μας, αν αποφύγουμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη, αφού θα έχουμε κοινωνία με τον Επίσκοπο Δρυϊνουπόλεως π.χ., ο οποίος μνημονεύει τον Πατριάρχη; Δε μολυνόμαστε έτσι, κοινωνώντας έμμεσα με αυτόν που κηρύσσει αιρετικά φρονήματα;

    Αλλά η διακοπή του μνημοσύνου, «πριν από Συνοδική διάγνωση» και καταδίκη, δεν έχει την έννοια της αποφυγής μολυσμού από την κηρυσσόμενη αίρεση! Όχι, αδελφέ μου! Αν είχε αυτή την έννοια, τότε οι Κανόνες δεν θα παρείχαν απλά το δικαίωμα παύσης του μνημοσύνου για αίρεση «πριν από Συνοδική διάγνωση», αλλά θα θέσπιζαν ρητή και σαφή υποχρέωση με απειλή βαρύτατων ποινών σε αντίθετη περίπτωση.

    Η διακοπή μνημοσύνου για αίρεση «πριν από Συνοδική διάγνωση» έχει άλλη έννοια. Αποτελεί έντονη, αλλά κι έσχατη διαμαρτυρία της Ορθόδοξης συνείδησης, παρέχει μια διέξοδο σε αυτούς που σκανδαλίζονται, και ταυτόχρονα αποσκοπεί και στη δημιουργία αναταραχής, ώστε η Εκκλησία να βιαστεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.

    Δεν υπάρχει κίνδυνος να...μολυνθούμε, ούτε μνημονεύντας τον Πατριάρχη (εφόσον ακόμα δεν καταδικάστηκε), ούτε, πολύ περισσότερο, αν δεχόμαστε σε κοινωνία αυτούς που τον μνημονεύουν. Όσα αντόθετα λέγονται, είναι ανόητοι «ζηλωτισμοί». Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων δε μολύνθηκε, αν και έλαβε Επισκοπική χειροτονία από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Ακάκιο, ο οποίος ήταν μεν δηλωμένος αρειανός (και μάλιστα αρχηγός μιας μερίδας αρειανών), αλλά ακόμη βρισκόταν και ενεργούσε εντός της Εκκλησίας. Ο άγιος Ανατόλιος χειροτονήθηκε κι αυτός Επίσκοπος (και μάλιστα Πατριάρχης Κων/πόλεως) από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο, ο οποίος ήταν μεν μονοφυσίτης και μεγάλος προστάτης του αιρεσιάρχη Ευτυχή, αλλά δεν είχε ακόμη καταδικαστεί από την Δ' Οικουμενική Σύνοδο. Αν λοιπόν δεν μολύνει ούτε αυτή η χειροτονία από Επισκόπους που κηρύσσουν μεν αιρετικά φρονήματα, αλλά ακόμα δεν καταδικάστηκαν από Σύνοδο και παραμένουν εντός της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο δε μολύνει το μνημόσυνό τους και ακόμα περισσότερο δε μολύνει η κοινωνία με πρόσωπα που ανέχονται κατ' οικονομία αυτούς και διατηρούν το μνημόσυνό τους.


    Πρόσχωμεν! Εν ταπεινώσει, εν προσευχή, εν νηστεία, εν κατανύξει, ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας φωτίσει για το πώς πρέπει να πορευτούμε σε αυτά που έρχονται. Διπλός ο κίνδυνος της Εκκλησίας: από τη μία ο σατανοκίνητος Οικουμενισμός και από την άλλη ο Φανατισμός που φθείρει τις ψυχές και οδηγεί τελικά σε φρικαλέες βλασφημίες και αιρέσεις και κρύβει την αλήθεια. Και τα δύο να τα φοβηθούμε και να τα αποφύγουμε. Δεν θα παρεκκλίνουμε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Θα πορευτούμε τη μέση και βασιλική οδό. Αυτή είναι η οδός της αμόλυντης Ορθοδοξίας, η οποία γνωρίζει και να προστατεύει την ακρίβεια και δεν αγνοεί την επίδειξη οικονομίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "...και άλλο αυτός που φρονεί και διδάσκει με ορθόδοξο τρόπο, αλλά, κατ' οικονομία, ανέχεται τον πρώτο και κοινωνεί με αυτόν."

    που το βρηκες αυτο γραμμενο μεσα στους Πατέρες; Βαλε την σχετικη παραπομπη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.2shared.com/document/MFg6LggP/___-_____________15___________.html

    Οδυσσέα δεν κατεβαίνει το αρχείο...

    Ο π Ευθύμιος δεν έχει σχέση με παλαιοημερολογίτες. Τακτική του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι η κατηγορία ως παλαιοημερολογίτη όποιου σκέπτεται να αποτειχιστεί από τον Οικουμενισμό για να σωθεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. κ. Στεφανε Μεσεδάκη,

    Γραφετε οτι ειστε πρώην Παλαιοημερολογίτης

    Θα μπορουσατε εν συντομία να μας εξηγήσετε για ποιους λόγους φύγατε απο το Παλαιό, τι δεν σας άρεσε εκει, και γιατι 'επιστρέψατε' στο Νέο;

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εξαιρετικό βιβλίο, αρκετά πιο εμπλουτισμένο, επίκαιρο και πολύ ωφέλιμο για το κοινό στο οποίο απευθύνεται, σε σχέση με παλαιότερες παρόμοιες εργασίες. Σε ευχαριστώ και η Παναγία μαζί σου καλέ μου αδελφέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρακαλούμε, όσα από τα πνευματικοπαίδια του π. Θ. Ζήση, π. Σαράντη, π. Γ. Μεταλληνό, παρακολουμθοῦν το ιστολόγιο, να θέσουν το θέμα της διακοπής μνημοσύνου, διότι από ό,τι κατάλαβα, τα επιχειρήματα του π. Ευθύμιου είναι καταλυτικά. Αν αυτή ε΄΄ιναι η διδασκαλία των αγιωνα πατέρων, τότε εμείς τι κάνουμε; Πού μας οδηγούνε.
    Κ.Ε., εκπαιδευτικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διδασκαλία των αγίων Πατέρων, ως προς τη δυνητικότητα της εφαρμογής του ιε΄ της ΑΒ΄ είναι σύμφωνη με το γράμμα και το πνεύμα το κανόνα ή μήπως ο π. Ε. Θεοδωρόπουλος μας παραπλανά;

      ΙΚ

      Διαγραφή
  12. Ο π. Επιφάνιος δεν μας παραπλάνησε συνειδητά. Αγωνίστηκε στον καιρό του να σταματήσει τη διαρροή προς το σχίσμα του παλαιοημερολογιτισμού. Ήταν αμυντική η στάση του. Εξ άλλου, δεν είχαν τότε προχωρήσει τόσο οι οικουμενιστές. Τελικά εγκλωβίστηκε στον αγώνα του αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή, μας παραπλάνησε ασυνείδητα; Πάντως μας παραπλάνησε και η αλήθεια βρίσκεται με τον π. Ευθύμιο;

      ΙΚ

      Διαγραφή
  13. Απορία: Λέτε "Έχουμε δηλαδή δικαίωμα, που μας το παρέχουν οι ιεροί Κανόνες, να παύσουμε το μνημόσυνό του, δεν είμαστε όμως υποχρεωμένοι να το κάνουμε. "

    Δεν είμαστε υποχρεωμένοι αν θέλουμε να σωθούμε; Ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης διέκοψε το μνημόσυνο πριν Συνοδικής καταδίκης. Εμείς θέλουμε να μην αγωνιστούμε για την Πίστη, να μην διωχθούμε καθόλου και θα κάνουμε το αυτονόητο αν και όταν έχουν τακτοποιηθεί τα πράγματα-Συνοδική καταδίκη αιρέσεως.

    Το παρακάτω είναι πέρα ως πέρα πλάνη και καλλιεργεί τον εφησυχασμό - αδιαφορία για την ανεπανάληπτη προδοσία της Πίστεως που συντελείται:
    "Δεν υπάρχει κίνδυνος να...μολυνθούμε, ούτε μνημονεύντας τον Πατριάρχη (εφόσον ακόμα δεν καταδικάστηκε), ούτε, πολύ περισσότερο, αν δεχόμαστε σε κοινωνία αυτούς που τον μνημονεύουν. "

    Όταν μπροστά στο Ιερό Θυσιαστήριο λέμε ότι ο αιρετικός ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας, γνωρίζοντας ότι κηρύττει δημοσίως και εκκλησιαστικώς αίρεση και είναι σε εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς αλλά δεν έχει καταδικαστεί ακόμη από Σύνοδο, εμπαίζουμε ή όχι τον Θεό; Όταν μάλιστα με το μνημόσυνο αιρετικού Επισκόπου (περιλαμβάνεται και ο Επίσκοπος που έχει ορθό φρόνημα αλλά εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς) απομακρύνεται ο άγγελος του ναού ο οποίος δεν φεύγει από τις αμαρτίες των πιστών, αναρωτηθείτε πόσο σοβαρό θέμα είναι η εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επομένως, επικροτείτε στο ότι ο π. Επιφάνιος μας παραπλανά.

      Στα περί του αγγέλου, που φεύγει από το Ναό, που το βρήκατε; Μήπως το λέει ο Κανόνας;

      Όταν ο ιερέας εύχεται και καταλήγει: "..... καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες αρχαγγέλων και μυριάδες αγγέλων, τα Χερουβεί και τα Σεραφείμ....." τι νομίζετε, ότι από τους άλλους δεν είναι κανένας στο ι. Θυσιστήριο; Δισεκατομμύρια δαίμονες κυκλοφορούν και τους λογισμούς στον ιερέα, εκείνη τη στιγμή, ποιός τους βάζει; Τα Σεραφείμ;

      Ποιός λέει μπροστά στο θυσιαστήριο, ότι ο αιρετικός ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας; Το έχετε ακούσει εσείς; Ξέρετε τι λέγει ο άγιος Νικόδημος πάνω στον Κανόνα αυτό;

      Επιβάλλεται η μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου κλπ. κατά τη θ. μυσταγωγία από κάθε Ιερέα, όταν ο Επίσκοπος δέχεται μια αίρεση, "την φυλάττει όμως εις το κρυπτόν και δεν την κηρύττει", διότι ενδέχεται αφ’ εαυτού του να διορθωθεί (Πηδάλιο, σελ. 358).

      Επιβάλλεται η μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου κλπ. κατά τη θ. μυσταγωγία από κάθε Ιερέα, ακόμη και εάν ο Επίσκοπος διέπραξε παράβαση Κανόνα ή εγκληματική πράξη (πορνεία, ιεροσυλία κ.ά.), αλλά δεν έχει κριθεί και τελεσίδικα καταδικαστεί για την παράβαση αυτή από Σύνοδο. Στην περίπτωση αυτή ο Ιερέας ή Αρχιερέας καθαιρούνται από κάθε Ιερατική ή Αρχιερατική ενέργεια, καθότι η μη μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου κλπ. επιφέρει σχίσμα στην Εκκλησία.

      Επιβάλλεται η μη μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου κλπ. κατά τη θ. μυσταγωγία από κάθε Ιερέα, όταν ο Επίσκοπος κλπ. κηρύττει δημόσια αίρεση καταδικασμένη από τις άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες της Εκκλησίας και όταν διδάσκει αυτή την αίρεση στην Εκκλησία («Οι γαρ δι’ αίρεσίν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτημήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται»).

      Ξέρετε Επισκόπους, που να κηρύττον επ' Εκκλησίαις κατεγνωσμένη αίρεση και καταδικασμένη από τις Συνόδους και τους Πατέρες;

      ΙΚ

      Διαγραφή
  14. Ζαλισμένοι Νόες που αντι να ασχολείστε με τη Τήρηση των εντολών του Θεού εξελίσεστε σε Φιλολογικούς Στοχαστές της Μάζας.

    -Το εν λόγω Βιβλίο είνε ένα άλλο Προπέτασμα Καπνού στη Διαλυμένη Αχιεπισκοπικό-Κεντρικό Εκκλησία μιας και ο Κ. Τρικαμηνάς Θεωρεί τον Κ. Κ. Βαρθολομαίο Άξιο Αρχιεπίσκοπο!

    -Ο Κ. Στώμεν Καλώς καλά τα λέει αλλά στο Τέλος Φάσκει και Αντιφάσκει.
    Το Ναι να είνε Ναι...

    -Ο δε Ανώνυμος τα Ρίχνει στους Απεχθεστάτους Παλαιοημερολογίτες γιατί αυτοί είνε η Αιτία όλων των Κακών της Πατρίδος και της Εκκλησίας της Ελλάδος που τα έχει ΟΛΑ και Συμφέρει!

    ΒΓ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΙΚ δεν ασχολήθηκα καθόλου με τον π Επιφάνιο και το βρήκα στη διδασκαλία του Μεγάλου Βασιλείου και του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου. Ψάξτε και θα βρείτε.

    Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης παρέμεινε 20 μήνες φυλακισμένος μέσα στη Μητρόπολη Σμύρνης επειδή δεν μνημόνευε τον εικονομάχο (πριν τη καταδίκη της Εικονομαχίας από Οικουμενική Σύνοδο)μητροπολίτη της Σμύρνης. Ποιός από τους δύο ήταν εντός Εκκλησίας και ποιός ήταν εκτός Εκκλησίας; Ο εικονομάχος Μητροπολίτης είχε εκκλησιαστική επικοινωνία και αναγνώριση με όλα τα Πατριαρχεία, νομική κάλυψη, προστασία και αναγνώριση από το κράτος, κανονική χειροτονία και αποστολική διαδοχή, ή ο καθαιρεμένος και εξορισμένος ηγούμενος του Στουδίου, ο αφορισμένος και αναθεματισμένος από τη Σύνοδο (!), ο μη αναγνωρίζων τη σάπια εκκλησιαστική εξουσία αλλά θεωρών ανεπίσκοπον και πεπτωκυϊαν την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως; Λοιπόν τι λέτε; Δεν υπάρχει Εκκλησία δίχως επίσκοπο; Τότε σε ποιά Εκκλησία ανήκε τους είκοσι αυτούς μήνες ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Λέμε να κάνουμε ότι λένε οι Άγιοι. Οι Άγιοι λένε ότι σε καιρό αιρέσεως η Εκκλησία ορίζεται μεταξύ τριών Ορθοδόξων. Πώς και από ποιους ορίζονται αυτοί οι Ορθόδοξοι;
    Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι αυτομάτως λυμένα σε όσους αποδέχονται, ότι η Αλήθεια είναι το κριτήριο εισόδου και εξόδου από την Εκκλησία, καθώς επίσης και το να μην ακολουθεί και να μην αναγνωρίζει κανείς αιρετικό Επίσκοπο.

    ΒΓ Η φύλαξη της Πίστεως δεν είναι τήρηση εντολών του Θεού;

    Από πού έβγαλες το συμπέρασμα ότι ο π. Τρικαμηνάς τον Βαρθολομαίο άξιο αρχιεπίσκοπο;;;

    Έχουν ευθύνες και οι Παλαιοημερολογίτες αλλά να είναι αυτοί η Αιτία όλων των Κακών της Πατρίδος και της Εκκλησίας της Ελλάδος;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. K. Ανώνυμε 3:19 σαφώς και η Τήρηση των εντολών του Θεού είνε το Παν.

    -Ας απλοποιήσουμε λίγο τα πράγματα και μόνο σε ένα σημείο:

    Ο Ευσεβέστατος Κ. Τρικαμηνάς δεν ασκεί Μυστηριακά Καθήκοντα γιατί έχει Καθαιρεθεί απο ένα Αιρετικό Πατριάρχη; Ισχύει κάτι τέτοιο; Εσείς συμφωνείτε;

    -Όσο Αφορά τους Παλαιημερολογήτες η Τοποθέτησή μου είνε ειρωνική μιας και αρκετοί τοποθετούντε Ειρωνικά έναντι αυτού του πολύ σοβαρού Θέματος και το Ποδοσφαιροποιούνε και αυτό ισχύει ένθεν και ένθεν ενίοτε.

    -Δεν υπάρχει Παλαιό και Νέο Υπάρχει η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος και ότι επιφοίτησε το Άγιο Πνεύμα! Παρόλα τα γεγονότα υπάρχουν οι Επιστήμονες που αποφάσισαν! Έλεος με το να κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλό μας δεν ενισχύουμε τις Ρήσεις του Ευαγγελίου; Συνεχίστε επομένως να κατηγορείτε και να ειρωνεύεστε τους ξεροκέφαλους Παλαιοημερολογήτες: ΑΥΤΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!

    -Σαφώς και όλοι έχουμε ευθύνες και όποιος τις αποποιήτε είνε απλώς ένας μη σκεπτόμενος Άνθρωπος.

    -Ο Διαβολος έχει διώξει τους Ανθρώπους απο το Άγιο Ποτήριο. Μεγάλη Επιτυχία! Αντί να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη Μετάληψη και να προσπαθούμε με τις σωστές προδιαγραφές, όσο μπορούμε κάθε φορά περισσότερο και ορθότερα, καταντήσαμε να συζητάμε και να λέμε ότι άλλο αλλά όχι περί της προετοιμασίας μας για την καλύτερη και αξιότερη προσέγγισή μας. Αυτό δεν είνε Ορθοδοξία αλλά Δεσποτοκρατία-Γεροντοκρατία και ότι άλλο εκτός αυτού!

    Συγχωρέστε με!!!

    ΒΓ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Υπάρχει αντίλογος εκ μέρους των παλαιοημερολογιτών.
    http://neataksi.blogspot.gr/2012/04/2011-15.html
    Έχετε επιχειρήματα που να δείχνουν την ορθότητα του βιβλίου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Οι Παλαιοημερολογίτες στηρίζουν τη χειροτονία Επισκόπων που έκαναν στο ότι και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος το έπραξε ενώ είχε αναθεματιστεί από Σύνοδο. Αυτό που δεν λένε όμως είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προχώρησε - όχι μόνος του - σε χειροτονίες Επισκόπων στους Ισαύρους που ήταν άνθρωποι που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, βαφτίστηκαν και θέλησαν να έχουν και επισκόπους. Δηλαδή δεν υπήρχαν ήδη Επίσκοποι σε αυτούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου