Ομολογία

Γιατί;

Τώρα είναι ενωμένοι;

του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

Μιλάνε κατά καιρούς για το χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.

Ο λόγος βέβαια για το Ελληνικό Κράτος.

Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με το Κράτος, με την οποιαδήποτε πολιτική ή κοσμική εξουσία.

Πολύ περισσότερο δεν στηρίζεται στα δεκανίκια του Κράτους.

• Η Εκκλησία είναι το κράτος του Θεού.

Είναι το κράτος που ο κραταιός Θεός «εποίησεν εν βραχίονι αυτού» (Λουκ. α΄21).

Το μοναδικό εξωτερικό όπλο του Κράτους της Εκκλησίας είναι ο λόγος.

Με αυτό κυριάρχησε πνευματικά στην οικουμένη. «Κατά κράτος του Κυρίου ο λόγος ηύξανε και ίσχυεν» (Πράξ. ιθ’ 20).

• Η Εκκλησία αποδίδει τιμή και κράτος αιώνιο στον Ιησού Χριστό, «τον Βασιλέα των όλων» (Α΄Τιμ.στ΄16. Αποκ.α΄6).

Όσοι ταυτίζουν την Εκκλησία με το Ελληνικό Κράτος, αυτοί αισθάνονται ως θρησκευτικοί υπάλληλοι!

Και λησμονούν, ότι και οι πολίτες αυτού του Κράτους είναι υπό το κράτος της Εκκλησίας. Ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία της Εκκλησίας.

Είναι μέλη της Εκκλησίας.

Είναι «υπό του κράτους του Κυρίου φυλασσόμενοι».

• Το Ελληνικό Κράτος, ως συγκεκριμένη δομή και διοίκησις, θέλει την Εκκλησία;

Αισθάνεται την Εκκλησία ως την καρδιά της υπάρξεώς του;

Εάν ναι, είναι συνοδοιπόρος της Εκκλησίας, ή μάλλον πορεύεται εμπνεόμενο από το Ευαγγέλιο της Εκκλησίας.

Και τότε δεν τίθεται θέμα χωρισμού, όπως δεν τίθεται θέμα αποσπάσεως της καρδιάς από το σώμα.

• Αν όμως το Ελληνικό Κράτος έχη το αθεϊστικό σύνδρομο και φοβάται, μήπως η σχέσις του με την Εκκλησία χαρακτηρισθή «χομεϊνισμός», τότε προς τί η εμμονή προσδέσεως της Εκκλησίας στο άρμα του Κράτους;

• Η Εκκλησία τι το θέλει το Κράτος;

Για τη μισθοδοσία των λειτουργών της;

Για την απόδοσι τιμών σε επισκόπους και αρχιεπισκόπους;

Αλλ΄εν τοιαύτη περιπτώσει, τι είναι οι μικρές (υλικές) προσφορές του Κράτους μπροστά στην καταστροφική μανία του Κράτους εναντίον των ιερών της Εκκλησίας;

Μας γκρέμισαν την ηθική με την αποποινικοποίησι της μοιχείας.

Μας σκοτώνουν τα παιδιά μας, με τη νομιμοποίησι των εκτρώσεων.

Μας διέλυσαν την οικογένεια, με τα κάθε είδους αντιευαγγελικά διαζύγια.

Μας σέρβιραν την ομοφυλοφιλία ως τρόπο ζωής και «συμβίωσης».

Μας κατάργησαν ουσιαστικά την Κυριακή ως ημέρα του Κυρίου.

Κι’ εμείς κάνουμε «αμάν», μήπως φύγουμε από την αγκαλιά τους!

Για τα παιδιά μας δέν αγωνιζόμαστε.

Για τα λεφτά μας το παν!

Είναι ή δεν είναι επικράτησις του τρίτου πειρασμού;

«Ταύτα πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης με» (Ματθ.δ’9).

• Το κράτος τι την θέλει την Εκκλησία;

Για δεξαμενή ψήφων;

Η λύσις του θέματος θα ήταν, ένα Κράτος που αισθάνεται, ότι εθνικώς δεν μπορεί να υπάρχη χωρίς την Εκκλησία.

Ένα Κράτος, που δέχεται, ότι οι αξίες του Ευαγγελίου αποτελούν τη μόνη δύναμι προς ανάκαμψι και πρόοδό του,

• Ένα τέτοιο Κράτος θα συμβάλη στη διοικητική ενότητα της Εκκλησίας, στην ποιμαντική διακονία των κληρικών και στην πνευματική αγωγή των παιδιών με τη σωστή λειτουργία του Θρησκευτικού μαθήματος.

Πάντως η Εκκλησία και χωρίς το Κράτος θα ζήση.
Το Κράτος χωρίς την Εκκλησία δεν θα ζήση.
Το Ελληνικό, εννοείται, Κράτος.