Οι πειρασμοι του Ιησου
και οι πειρασμοι του κληρου
Eγκαλω και μεμφομαι την δεσποτοκρατια Aνατολης και Δυσεως για προδοσια και νοθευση του Ευαγγελικου λογου –εντολων.
Συμφωνα και με τον Δοστογιεφσκι σε αμαρτωλη αντιθεση της αρνησεως του Κυριου Ιησου στους τρεις πειρασμους σαρκας, εξουσια, πλουτου, οι λεγομενοι εκπροσωποι Του, υπεκυψαν ανθρωπινα, μα παρα πολυ ανθρωπινα, σαυτους τους πειρασμους και οχι μονο, αλλα εκαναν δογματα υποχρεωτικα την αντιευαγγελικη συμπεριφορα τους. π.χ. υποχρεωτικη αγαμια του κληρου, χρηση του ορκου για την εξυπηρετηση αλλοτριων σκοπων, για την εξυπηρετηση του «καισαρα» καισαροπαπισμος της Ανατολης και παποκαισαρισμος της Δυσης, ευλογησαν επιθετικους πολεμους, σφαγες αοπλων 100.000 Παυλικιανους, { Βυζαντιο}.στην παπικη Δυση η σφαγη της νυχτας του αγιου Βαρθολομαιου,Καθολικοι κατα Ουγενοτων, ο τριακονταετης ιερος εμφυλιος πολεμος μεταξυ καθολικων και προτεσταντων, ωστε στο τελος δεν υπηρχαν ουτε νικητες ουτε ηττημενοι.
Οι πουριτανοι του Λουθηρανισμου εξοντωσαν 100.000 χωρικους χριστιανους Γερμανους και τον αρχηγο τους μεγα λαϊκο θεολογο Θωμα Μιντζερ.
Οποιος χυνει αιμα στο ονομα του Κυριου Ιησου δεν είναι δικος Του, αλλα του Σατανα.
Γεωργιος Μουστακης δ.ρ. Θεολογιας Κοινωνιολογιας- Καθηγητης
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Όντως, αυτή είναι η αλήθεια. Η διοίκηση της Εκκλησίας (εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων) υπήρξε αντι-χριστιανική. Και τούτο είναι φυσικό, διότι η Εκκλησία του Παρακλήτου, που ζούμε σήμερα έχει μέλη της που είναι όλα αμαρτωλά και εξαγιάζεται από την κεφαλή της, που είναι ο Χριστός, ο μόνος άγιος και αναμάρτητος. Όλα λοιπόν τα μέλη της ζώντα και τεθνεώτα, κατά χάριν άγια, φωτισμένα, καθαρμένα κ.λπ. είναι αμαρτωλά και περιμένουν την τελική κρίση, ακόμη και εάν ζουν στον Παράδεισο. Μόνον ένα μέλος της δεν περιμένει την τελική κρίση και βρίσκεται στη Βασιλεία των Ουρανών, η Κυρία Θεοτόκος (π. Γ. Φλωρόφσκυ). Στην Εκκλησία των Εσχάτων, μετά τη β΄ παρουσία, όλα τα μέλη της Εκκλησίας, τα ευρισκόμενα στη Βασιλεία των Ουρανών θα είναι πλέον απαλλαγμένα παντός ρύπου και αδύνατον να αμαρτήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς εκ τούτου, στην Εκκλησία του Παρακλήτου, έγιναν, γίνονται και θα γίνονται ένα σωρό ατασθαλίες και αντι-χριστιανικές πράξεις. Για παράδειγμα, στην 1η χιλιετία, σε Ανατολή και Δύση είχαμε πάμπολλες περιπτώσεις έκφρασης ηγεμονισμού ή υποστήριξης ηγεμονικών καταστάσεων από αγίους της Εκκλησίας μας, όπως: Κλήμης Α΄, Ανίκητος, Στέφανος Α΄, Αυγουστίνος, Ιερώνυμος, Κελεστίνος Α΄, Κύριλλος Α΄, Λέοντας Α΄, Ανατόλιος, Αγαπητός Α΄, Γρηγόριος Α΄ Διάλογος, Μαρτίνος Α΄, Αγάθωνας, Θεόδωρος Στουδίτης, Ιγνάτιος ΚΠόλεως, Φώτιος Α΄, Συμεών Θεσ/νίκης, Μαρκιανός, Ιουστινιανός Α΄ (άγιος Νεκτάριος, Πισιδίας Μεθόδιος, Στ. Ράνσιμαν, Ι. Φουντούλης). Επίσης φαινόμενα ηδονισμού, όπως η περίοδος της πορνοκρατίας στη Δύση τον 10ο αι. με ερωμένες των Παπών (π. Ν. Βιδάλης, Βαφείδης Κ.), καθώς και στην Ανατολή, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Θεοφύλακτο στα 16 του χρόνια, με εισαγωγή του πορνικού θεάτρου στην Αγία Σοφία (ΘΗΕ) και άλλων τραγικών καταστάσεων (συνεισάκτους κ.λπ.). Επίσης τη δημιουργία του κοσμικού κράτους της Ρώμης από τον άγιο Γρηγόριο Α΄ Διάλογο τον 7ο αι. έπειτα τον Γρηγόριο Β΄, τον Στέφανο Γ΄ , με αποκορύφωμα τον Αδριανό Α΄, τον 8ο αι. (π. Ν. Βιδάλης). Μην ξεχνάμε τους βίαιους εκχριστιανισμούς επί αγίου Ιουστινιανού Α΄ τον 6ο αι. (Κώδικας 1.11.10 και Νομοκάνονας 6.3) και του αγίου Βλαδιμήρου, τον 10ο αι. με υποχρεωτικό βάπτισμα στο Δνείπερο.
Μετά το Σχίσμα του 11ου αι. όπου η Δύση έφυγε από την Εκκλησία και κυριολεκτικά «ξεσάλωσε» και αναπτύχθηκε κατακλυσμός αιρέσεων και αντικανονικών πράξεων, σε τέτοιο βαθμό που η Ρώμη να μην ξεχωρίζει πλέον από την ειδωλολατρία του Βάαλ και των αρχαίων Ελλήνων. Και όμως, η Ανατολή δεν έπαψε να αλληθωρίζει προς τη Ρώμη με πάμπολλες ενέργειες, όπως η αποδοχή της ηγεμονίας της Ρώμης, από όλους σχεδόν τους αυτοκράτορες της Βυζαντινή αυτοκρατορίας, συνεπικουρούμενους από τα ανδρείκελά τους, τους Οικουμενικούς Πατριάρχες (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), που όμνυαν στην ηγεμονία της Ρώμης και τις κακοδοξίες της (Στ. Ράνσιμαν). Ακόμη και μετά την άλωση, βρέθηκαν πολλοί Πατριάρχες που υπέγραψαν ομολογία Πίστης προς τη Ρώμη ή τη Διαμαρτύρηση και επέτρεψαν να αλωνίζουν στην Ελλάδα οι διάφοροι μισσιονάριοι των καθολικών ταγμάτων (Βακαλόπουλος Α.).
Στη σύγχρονη εποχή, μετά τα αίσχη του σχηματισμού των εθνικών Εκκλησιών στα Βαλκάνια (αντίθετα προς τον ευαγγελικό λόγο) έχουμε την παρείσφρηση του Οικουμενισμού (συμμετοχή στο ΠΣΕ) και της Παπικής νοοτροπίας, με την κατάργηση ουσιαστικά των Συνόδων και την εξουσία του ενός (άγιος Νεκτάριος), τις συμπροσευχές, τις αιρετικές παραδοχές (βαπτισματική θεολογία, μεταπατερική θεολογία, συναφειακή θεολογία), την εκκοσμίκευση, το φαρισαϊσμό, τη φαυλοκρατία, το νεποτισμό, τη σιμωνία, την ομοφυλοφιλία, τη χρηματοθηρία, την εγωπάθεια, τη φιλαυτία, την αλαζονεία, την ματαιοδοξία, την κενοδοξία, τη λειψανολατρεία, την αγιολατρεία την ειδωλολατρία και άλλα πολλά φρούτα της μεταπτωτικής κατάστασης και της εξαχρίωσης του ευαγγελικού λόγου.
ΙΚ
Με τον κ.Μουστάκη συμφωνώ σε πολλά ίσως όμως όχι σε όλα. π.χ. για τον Καζαντζάκη το θέμα χρήζει ίσως συζήτησης. Εξ όσων γράφουν στο άρθρο και στα σχόλια οι κ.κ. Μουστάκης και ΙΚ, Θα σταθώ στην υποχρεωτική αγαμία των επισκόπων και διακόνων, όταν η Αγία Γραφή ορίζει να είναι καλοί σύζυγοι μιας γυναικός. Και στην υποχρεωτική χρήση του όρκου με τις ευλογίες της Εκκλησίας, όταν ο Θεός ο ίδιος ορίζει "μη ομώσαι όλως". Η οποία Εκκλησία μάλιστα, αντιδρά στην κατάργηση του θρησκευτικού όρκου όταν τίθεται ως ζήτημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης αν διαβάσουμε και όλα όσα αναφέρει ο ΙΚ ιδίως στις τελευταίες γραμμές, και πολλά άλλα που δεν γράφει τα οποία επικρατούν και επιβάλλονται ως θεάρεστα στις μέρες μας, αν μελετήσουμε και στις Πράξεις και Επιστολές την ζωή της πρώτης Εκκλησίας, την κοινοκτημοσύνη, την αγάπη, την προσφορά των πλουσίων προς τους πτωχούς από μια Εκκλησία σε άλλη, τις περιπτώσεις Αποστόλων και μαθητών του Ιησού που όταν κάποιοι Χριστιανοί επιχειρούσαν να τους προσκυνήσουν, τους έλεγαν "μή! και εγώ άνθρωπος είμαι, τον Θεό μόνο να προσκυνήσεις" τότε σκέψεις πικρές έρχονται στο νου για την ζωή και τάξη της Εκκλησίας μας, αλλά και σκέψεις αισιόδοξες αφού αυξάνονται και τολμούν εκλεκτοί θεολόγοι και ιεροκήρυκες που γνωρίζω και πιστοί και ιδιοκτήτες blog όπως του παρόντος, να εκφράζουν ελεύθερα την αγωνία τους για την επαναφορά της σωστής εκκλησιασικής τάξεως.
Ελευθέριος.
ΟΔΥΣΣΕΑ ΔΙΚΙΟ πρέπει να εχει ο Ιερέας. Να ερωτήσω ο Δέσποτας διώκτης του μήπως εγινε μαζί με τον Ιγνατιό Λάππα της Λαρίσης τον Χρυσόστομο Ζακύνθου και τον Παντελή Αττικής που οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί της Λαρίσης φώναζανε ΑΝΑΞΙΟΣ;;;; Και επαληθευτίκανε. Άραγε, τι άποψη να είχε για αυτούς τους αγωνιστάς ;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή