Ομολογία

ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ

ΤΟΥ ΚΟΣΟΒΟΥ

Ο από αδελφοκτόνους αρχιερείς εξόριστος και κατασυκοφαντημένος ηρωϊκός μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟΣ παραμένει στην επικαιρότητα και καθώς δείχνουν τα πράγματα το ζήτημά του αναζωπυρώνεται.

Οι πανάθλιοι σφαγιαστές του σέρβοι αρχιερείς της Ζηζιουλικής τρόϊκας ο Γιέφτιτς, ο Μπούλοβιτς, ο Ράντοβιτς, ο … Αχυράνθρωπος, ο Ερζεγοβίνης Γρηγόριος ( της ιππικής λέσχης και δεν συμμαζεύεται!!!) και το τέκνο του Μπούλοβιτς ο Δαλματίας Φώτιος, που αποτελούν επί 6 ολόκληρα χρόνια ( αξιοθαύμαστοι όντως !!!!) την λεγομένη ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ διαρκή ανίερη σύνοδο των παρανομούντων - μάλλον σπήλαιο ληστών θα την χαρακτήριζαν οι Αγιοι Πατέρες – δεν λένε να αποκαταστήσουν την κανονικότητα στην επισκοπή του Κοσσόβου. Συνεχίζουν τις αυθαιρεσίες τους και την καταπάτησι του δικαίου.

Ευτυχώς που ο Κανονικός μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτέμιος απεφάσισε να πάψη να σκύβη πλέον άλλο το κεφάλι στα φθονερά και κακόψυχα αυτά μιτροφόρα όντα.

Αυτά τα ανήμερα αρχιερατικά ΘΗΡΙΑ της Σερβίας, νόμισαν ότι απαλλάχτηκαν από τον επίσκοπο Ράσκας Αρτέμιο. Τον εξωπέταξαν αδίκαστο και αναπολόγητο από το αγαπημένο του Κόσσοβο, όπου ο λαός και ο μοναχικός κόσμος τον λάτρευε και αφού τον «συνταξιοδότησαν» νόμισαν ότι …ησύχασαν!

Xωρίς να ενδιαφερθούν κάν διά …τον επιούσιον άρτον του.

Όμως ο Αρτέμιος δεν …τρώγεται εύκολα. Ο Αρτέμιος είναι ΣΗΜΑΙΑ και ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ Και ενώ τον εξόρισαν στην άλλη άκρη της Σερβίας, ολόκληρο το Κόσσοβο μεταφέρθηκε εκεί που εξορίστηκε.

«Η Κουκουσός έγινε Κωσταντινούπολι».

Ερημίτης ασκητής της Μακεδονίας συγκινηθείς από το δράμα της διώξεως του επισκόπου Ράσκας Αρτεμίου έγραψε έξι (6) ανοικτές επιστολές απευθυνόμενες άλλες προς τον κύριο ηθικό αυτουργό του Σερβικού εκκλησιαστικού δράματος, τον διαβόητο Ζηζιουλικό ψευτοθεολόγο Αθανάσιο Γιέφτιτς και άλλες προς τα ΛΟΚ της Εκκλησίας τους γενναίους και ηρωϊκούς Σέρβους ευζώνους μοναχούς – τους υπερβαίνοντας τους εκατό(100) – που ακολούθησαν τον επίσκοπο και πατέρα τους.

Οι επιστολές του ερημίτου ασκητού μας μεταφέρουν στις ένδοξες αρχαίες εποχές της διωκομένης Εκκλησίας μας αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τις ξαναδημοσιεύουμε ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ προς ενημέρωσι και ωφέλεια των αναγνωστών μας.

Α΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Το λάθος, αν το κάνεις με αγάπη, είναι σωστό·

το σωστό, αν το κάνεις με μίσος, είναι λάθος.

Έτσι τα μετράει ο Θεός.

Σεβαστέ μου π.Αθανάσιε,

Κάποιοι μου έφεραν την συνέντευξή σου η, καλύτερα εγώ θα πω, απολογία σου για την σφαγή του αδελφού σου Αρτεμίου, του προ πολλού μεταξύ των αγίων συγκαταριθμηθέντα.

Τον πουλήσατε όπως πούλησαν τον Ιωσήφ τα αδέλφια του.

Τον στερήσατε από τα πνευματικά του παιδιά.

Τον εξορίσατε σαν τον εξόριστο άγιο Ιουστίνο, εσείς π.Αθανάσιε, τα αδέλφια του.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι σήμερα.

Η ζωή δεν είναι φιλοσοφία με μίσος, αλλά απλότης με αγάπη.

Δεν έφτασαν όλα αυτά;

Δεν σας συγκινεί ότι ένα παιδί σας βρίσκεται στα κρατητήρια;

Το καθαιρέσατε, το αποσχηματίσατε, το αφορίσατε και συνεχίζει η κακία να πρυτανεύει στη ζωή σας.

Ήρθατε τώρα και συνεχίζετε την συκοφαντία.

Ντροπή στον Επίσκοπο!

Ντροπή στον πατέρα!

Ντροπή σ ὅλους σας!

Δεν θα ήθελα να πλατύνω το λόγο μου περισσότερο.

Η συνείδησή σας ποτέ δεν πρόκειται να σας αφήσει ήσυχο –εάν υπάρχει έστω και ελάχιστη.

Ο πουλημένος Ιωσήφ θα γίνει πιο πλούσιος και όταν φθάσετε και νοιώσετε την πείνα, την φτώχεια την πνευματική, θα ανοίξει τα αμπάρια του για να σας χορτάσει...

Καλό Παράδεισο, π.Αθανάσιε.

Καλή λευτεριά από την χώρα του μίσους και της κακίας σε σας και τους εμπόρους που έκαμαν εμπόριο τον αδελφό τους, τον άγιο Αρτέμιο και τον φυλακισμένο Συμεών.

Καλό Παράδεισο, π.Αθανάσιε, π.Αμφιλόχιε, π.Ειρηναίε, π.Θεοδόσιε...

Καλό Παράδεισο!

Β΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Σεβαστέ μου π.Αθανάσιε,

Μου έδωσαν ένα βίντεο στο οποίο εσύ με έναν ακόμη Επίσκοπο, με Μοναχούς και λαϊκούς, ακόμη και με μια Μοναχή, παίζετε ποδόσφαιρο!

Μόνον η Μοναχή φορούσε το ράσο της, εσείς όλοι οι άλλοι όχι.

Ίσως επηρεασμένος από αυτές τις σκηνές είδα ένα συνταρακτικό όνειρο. Και επειδή εσείς πιστεύετε στα όνειρα, σας το αναφέρω.

Σε ένα πολύ ωραιότερο γήπεδο εσείς πάλι με την ίδια φόρμα και άλλοι Επίσκοποι, ο π.Αμφιλόχιος, ο π.Ειρηναίος, ο π.Θεοδόσιος, ο Πατριάρχης και άλλοι που δεν τους γνωρίζω, παίζατε ποδόσφαιρο. Ο Πατριάρχης ήταν τερματοφύλακας.

Όλοι είσασταν φυσικά χωρίς ράσα και όλοι στέλνατε την μπάλα στον τερματοφύλακα χωρίς καμιά μπαλιά να πάει χαμένη.

Τα γκολ μπαίναν το ένα μετά το άλλο.

Το έργο του τερματοφύλακα ήταν να παίρνει την μπάλα και να την ρίχνει στον καθένα και κείνος με την σειρά του να βάζει γκολ.

Τελικά σ ἐμένα συνέβη κάτι συγκλονιστικό:

η μπάλα από καφέ έγινε πιο κόκκινη και αντίκρισα πως ήταν η κεφαλή του Αρτεμίου, του αδελφού σας!!!

Και σεις όλοι χωρίς ράσα. (Και έχει σημασία αυτό για μας τους Έλληνες.)

Η κόκκινη μπάλα!!!

Αυτό το όνειρο με συγκλόνισε και θλίψη κατέλαβε την ψυχή μου.

Ο Θεός να μας συγχωρήσει όλους. Αμήν.

Και σεις όλοι χωρίς ράσα!...

Γ΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Αδέλφια μου, με πόνο παρακολουθώ το δράμα της Εκκλησίας μας στην χώρα σας.

Στο νου μου έρχεται η ανομία και η αμαρτία του Δαυίδ! Και σκέφτομαι αυτούς που δολοφόνησαν τον Πατέρα σας, τον σύγχρονο άγιο της Σερβίας, το αληθινό τέκνο του αγίου Ιουστίνου.

Ήρθε ο δολοφόνος χωρίς ντροπή.

Ήρθε και ζήτησε από σας, τα παιδιά του θύματός του, να τον δεχθείτε σαν πατέρα σας.

Σκέφτομαι, άραγε θα υπάρξει κάποτε μετάνοια, όπως εκείνη του Δαυίδ, για να γράψει και αυτός κάποιον ψαλμό γεμάτο δάκρυα και συντριβή;!!!

Αυτός όμως προχώρησε ακόμη παραπέρα.

Γεμάτος θράσος παρουσιάστηκε μπροστά σας (στα παιδιά του θύματος). Και απαίτησε λέγοντας:

«Εγώ τώρα είμαι ο πατέρας σας. Εμένα θ ἀκοῦτε και εμένα θα συμβουλεύεσθε».

Με τα χέρια ματωμένα από το αίμα του αθώου Πατέρα, με πρόσωπο εγκληματικό, τον έστειλε η σπείρα να βιάσει την Μάνα και να γίνει δικός σας Πατέρας!!!

Εσείς όμως, αδέλφια μου, αρνηθήκατε, όπως ήταν φυσικό, και εκείνος, αφού απείλησε και πλήγωσε και έθυσε, γέμισε αντάρα τα μοναστήρια.

Και τέλος έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς μετάνοια και συντριβή συνεχίζοντας να σας κατηγορεί, γιατί δεν τον υπακούσατε.

Έτσι παραιτήθηκε ο πρώτος αδελφοκτόνος.

Έκαμαν συμβούλιο πάλι οι αδελφοκτόνοι και απεφάσισαν να στείλουν τον άλλο αδελφό του θύματος, τον Αμφιλόχιον.

Έστησε και αυτός το ίδιο σκηνικό κρατώντας στο χέρι του αμφιλόχιον ακόντιο, όρμηξε εναντίον των ορφανών.

Βιάστηκε να σας πείσει να βιάσει την χήρα μάνα και να γίνει πατέρας σας.

Και σεις, αδέλφια μου, σταθήκατε όρθιοι και αρνηθήκατε.

Εγκαταλείψατε τον τόπο για να κρατήσετε τον τρόπο και ζείτε τώρα την ξενιτιά. Φύγατε ακολουθώντας τον Πατέρα.

Πόσο αξιέπαινοι σταθήκατε! Γνήσια παιδιά αληθινού Πατέρα!

Κρατώντας την αλήθεια στην καρδιά και την αγάπη στον Πατέρα, τον ακολουθήσατε στην εξορία, εγκαταλείποντας τον τόπο που γεννηθήκατε πνευματικά.

Σας φιλώ όλους σαν αγίους και σας ικετεύω να δέεσθε και για μένα, σύγχρονοι ομολογηταί.

Στο νου μου φέρνετε τους λόγους του Αποστόλου Παύλου που βλέπουμε να τους βιώνετε αληθινά: «εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι».

Ο Θεός να σας σκεπάζει, αδέλφια μου.

Η ευχή του Πατέρα μαζί σας και μαζί μας. Αμήν.

Δ΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Στους αδελφούς μας Μοναχούς που διώκονται από τους οικουμενιστάς επισκόπους χάριν της Ορθοδοξίας.

Τι θα έλεγε σε σας, αδελφοί μου, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης για την ομολογία και την προσήλωσή σας στις παραδόσεις της Ορθοδοξίας;

«Αγαπητέ μου π.Συμεών. Συ, ο αγαπητός μου υιός, μαζί με άλλους αδελφούς σου, «των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής» (Φιλιπ. 4,3), διωχθήκατε για χάρη του Χριστού, του αγαθού Θεού μας.

Δόξα σε Εκείνον που σας κάλεσε να ομολογήσετε την αλήθειά Του, δόξα σε Εκείνον που σταθεροποίησε τις άγιες ψυχές σας, ώστε να αψηφήσετε τους άλλους και να μην πτοηθείτε, ούτε να υποχωρήσετε μπροστά στον άθλιο, αλλά και να ομολογήσετε την καλή ομολογία σας, και γι αὐτήν, με την χάρη του Χριστού, να διωχθείτε.

Προστεθήκατε άλλος ένας χορός ομολογίας στην Εκκλησία του Θεού. Αυξήσατε τη δόξα της εν Χριστώ αδελφότητος. Είσαστε πραγματικά μακάριοι, αγαπητοί μου, και τρισμακάριοι, μακάριες επίσης είναι και οι κοιλιές που σας έφεραν στο φως. Μακάριος και ο Πατέρας σας, που αξιώθηκε να είναι πατέρας τόσο μεγάλων παιδιών, υιών του Θεού και κληρονόμων του Χριστού. Ποιά είναι η χαρά αυτή;

Δεν είναι η πιο ευχάριστη χαρά;

Ποιά είναι η δόξα αυτή;

Δεν είναι πιο θαυμαστή από αυτούς που φορούν τα βασιλικά στέμματα, το ότι φέρετε τα σημάδια του Χριστού, τα ζωογόνα πάθη Του, ως στεφάνια;

Έτσι λοιπόν έχουν τα σχετικά με σας, τα οποία και ο ουρανός τα επήνεσε και η γη τα άκουσε με αγαλλίαση.

Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, συνηγορείστε μαζί με μένα στις προσευχές σας προς τον Θεό, για να σωθεί για πάντα από τον πονηρό ο αδελφός μας και μάρτυρας, ο φυλακισμένος και διωκόμενος, ο συκοφαντημένος χάριν του Χριστού και της ομολογίας, ο εις τα ξένα ευρισκόμενος Συμεών.

Σας παρακαλούμε λοιπόν, αδελφοί, συνηγορείστε μαζί μας στις προσευχές σας προς τον Θεό, για να σωθούμε και εμείς κρατώντας την ομολογία της πίστεως έως θανάτου.

Οι εχθροί υμών οι οικιακοί οι έχοντες σχήμα επισκόπων η ιερέων η μοναχών έχοντας όμως προδώσει την αγάπη προς τον Θεόν και παραδώσει τα άγια εις τους βλάσφημους αιρετικούς και έχοντας προσχωρήσει από την Ορθοδοξία εις την αίρεση του οικουμενισμού.

Ο Θεός να μας δυναμώνει και αυτούς να οδηγήσει εις την Αλήθεια. Αμήν.

E΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Σεβαστέ π. Αθανάσιε,

Γιατί, καλέ μου πατέρα, τόσο μίσος και έχθρα για τον Αδελφό σου π. Αρτέμιο;

Γιατί τόσα ψεύδη και συκοφαντίες για το παιδί σας, τον π. Συμεών;

Σεβαστέ μου π. Αθανάσιε, ο π.Συμεών με χειροπέδες έζησε 3 ½ μήνες στα κρατητήρια και τις φυλακές και ο Αδελφός σου π. Αρτέμιος εξορίσθηκε.

Και η μανία σου,αλήθεια,είναι τόσο μεγάλη εναντίον τους!

Γιατί;

Ποιά συμφέροντα υπηρετείτε, τίμιε πάτερ;

Φοβούμαι..., μήπως οι χειροπέδες έχουν τώρα περαστεί στα χέρια της δικής σου ψυχής;

Μήπως τώρα βρίσκεσαι εσύ εξόριστος από την αγάπη του Χριστού;

Καημένε π. Αθανάσιε, ταπεινά και αναξίως προσεύχομαι για σένα να ελευθερωθείς από το δαιμόνιον που έχει περάσει χειροπέδες στα χέρια της ψυχής σου.

Γονάτισε, αδελφέ μου, κοίταξε τον ουρανό και ζήτησε από τον Θεό να σε ελευθερώσει από τον δαίμονα της κακίας και του μίσους.

Οι απαντήσεις σου φανερώνουν το χαμηλό επίπεδο των συναισθημάτων σου και αντικατοπτρίζουν τον εσωτερικό-πνευματικό σου κόσμο.

Πορεύου..., πορεύου σεβαστέ Γέροντα στο Εξομολογητήριο, που δεν πιστεύεις,δυστυχώς.

Πορεύου σεβαστέ Γέροντα, για να γίνεις πάλι νέος και να ημερέψει το πρόσωπο και η ψυχή σου.

Σταμάτα να παρασέρνεις και άλλους επισκόπους στην καταστροφή.

Άφησε να κυλήσουν δάκρυα στα μάτια σου για τα εγκλήματα που διέπραξες: έναν Αδελφό σου επίσκοπο εξόριστο, ένα παιδί με χειροπέδες στην φυλακή και 100 Μοναχούς στους δρόμους.

Μπορείς λοιπόν να λειτουργείς ακόμη;

Δεν φοβάσαι Αδελφέ μου τον Θεόν;

Και έχεις ακόμη το θράσος και συνεχίζεις να ψεύδεσαι;

Στην πατρίδα μου, την Ελλάδα, εάν έκανες τέτοιες ασχήμιες θα ήσουν στην φυλακή.

Αλλά, π. Αθανάσιε, εσύ βρίσκεσαι σε χειρότερη φυλακή.

Ο Θεός, τον π. Συμεών τον ελευθέρωσε, γιατί εσύ ήσουν ο αυτουργός.

Εσύ όμως εισήλθες στην φυλακή του μίσους και της έχθρας.

Εσύ υποφέρεις περισσότερο από τον εξόριστο π. Αρτέμιο.

Εσύ περιπλανιέσαι περισσότερο από τους διωγμένους Μοναχούς.

Ο Θεός να σε ελεήσει και ν’ αφήσεις το ωμόφορό σου στην Αγία Τράπεζα.Να βρεις τόπο μετανοίας, γιατί εγγύς το τέλος και για σένα και για μένα και για όλους μας.

Μην αργείς πατέρα μου, μην αργείς.

Ο Θεός να σε ελεήσει. Αμήν

ΣΤ΄ Επιστολή Ερημίτου Ασκητού

Το κίνημα των Μοναχών της Εκκλησίας μας στην Σερβία θυμίζει το κίνημα των «Κολλυβάδων».

Θα αναδειχθούν και πάλι Μακάριοι, όχι τώρα από την Κόρινθο αλλά από την Σερβία.

Θα αναδειχθούν και πάλι Νικόδημοι και Αθανάσιοι που θα κρατήσουν την Αλήθεια, για να την φανερώσουν στον πιστό λαό.

Η διοίκηση στην Εκκλησία χωρίς Χριστό φέρνει πάντα αποτελέσματα τραγικά!!!

Οι διώκται κατόρθωσαν τελικά και ξήλωσαν τον Χριστό από την καρδιά τους και τον έφεραν στα χείλη.

Βεβήλωσαν τον Λόγον και τον έκαμαν λόγια. Συνταίριασαν τα λόγια τους με την λογική τους και την Θεολογία την έκαμαν Φιλοσοφία.Και έπεσαν στην αίρεση.

Αποτυχία ζωής!!!

Ξεμάκρυναν την ζωή τους από την ΖΩΗ. Και έχασαν την Ταπείνωση.

Ξέχασαν ότι θυσία δεν είναι καταστροφή, αλλά αγιασμός.

Οι Μοναχοί αγωνίζονται να προσφέρουν την ζωή τους στον Θεό ως θυσία.Και οι διώκται μισούν και καταστρέφουν την προσφερόμενη θυσία στον Θεό.

Στους αδελφούς μας Μοναχούς του Κοσσόβου που ζουν διασκορπισμένοι από την μανία των διωκτών, «κακουχούμενοι και διωκόμενοι» για την ορθή πίστη τους στον Θεόν, ταπεινά ευχόμεθα πάντα να έχουν κέντρο της ζωής τους τον Θεόν και να διατηρούν την αγάπη τους προς την Αλήθεια.

Και ο Θεός θα ανταποδώσει τον αγώνα τους.

Μέσα από τον αγώνα αυτόν θα αναδειχθούν Νέοι Στουδίται, ομολογηταί της Πίστεως και της Ορθοδοξίας.

Εμείς ταπεινά επικαλούμεθα τις ευχές τους. Αμήν.