Ομολογία

Π ρ ο σ ο χ ή-A π ο κ α λ υ π τ ι κ ό

MIΑ ΦΟΒΕΡΗ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

«Συμβούλιο ἔλαβον...» (Ματθ. ιβ’ 14).

Του θεολόγου κ. Ιωάννη Ρεντζίδη

Α. Ἕνα ἀποκαλυπτικό ἀπόσπασμα βιβλίου

Ἐσχάτως ἔπεσε στά χέρια μου ἕνα ἀποκαλυπτικό βιβλίο..., τό «VIA CRUCIS, Azazel, Ἀποστόλου Βαβύλη, Ἀθῆναι, Ἐκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ». Εἰδικῶς ἕνα μικρό ἀπόσπασμα στίς σελ. 70-76 μέ συνεκλόνισε. Σ’ αὐτές τίς σελίδες ἀναφέρεται μία παλαιότερη συνάντησι ὅπου ἐμπλέκονται τρία κορυφαῖα πρόσωπα. Δύο ἀνώτατοι Ἑλληνορθόδοξοι κληρικοί καί ἕνας Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος.

Ἀμφέβαλα ἐάν ἐδιάβαζα σωστά τό κείμενο καί ἐάν ἐννοοῦσα τήν ἀλήθεια πού ὑπεκρύπτετο μέσα στίς σελίδες του. Μελετῶντας ὁλόκληρο τό βιβλίο διεπίστωσα πώς, ἀνάμεσα σέ μυθιστορηματικοῦ τύπου διηγήσεις, παρατίθενται ἀρκετά κεφάλαια μέ πραγματικά γεγονότα διασαφηνίζοντα τά ἐκκλησιαστικά πράγματα τῶν ἐτῶν 1998-2005 πού συνεκλόνισαν τόν λαό μας καί προεκάλεσαν πολλά δεινά στήν Ἑλλληνορθοδοξία ἀνά τήν οἰκουμένην.

Τό ἀπόσπασμα εἶναι σαφέστατο, ἀλλά τά πρόσωπα ἀναφέρονται κωδικοποιημένα. Μέ τήν μέθοδο τῶν ψευδωνύμων πλήν μέ λεπτομερῆ φωτογράφησι τῶν προσώπων ἡ ἀλήθεια σπρώχνεται συγχρόνως πρός δύο ἀντίθετες καταστάσεις: Πρός τήν ἀφάνεια καί τήν ἀγνωσία γιά ἐκείνους πού ἐθελοτυφλοῦν, ἀλλά καί πρός τήν ὁλοφάνερη πραγματικότητα τῆς ἐπικαιρότητος γιά τούς νοήμονες πού θέλουν νά σκέπτωνται. Γι’ αὐτό τό λόγο, θεωροῦμε ὑποχρέωσί μας νά ἀναφερθοῦμε στά διαδραματισθέντα τήν ἡμέρα ἐκείνη στό σκοτάδι τῆς μυστικότητος. Ἡ ἀπολύτως σαφής παράθεσις τῶν γεγονότων καί ἡ λεπτομερής «φωτογράφησις» τῶν προσώπων δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά σιωποῦμε.

Ἀσφαλῶς ὅσα σημειώνουμε ἐδῶ ἀναγκαστικῶς πρέπει νά ἐπιβεβαιωθοῦν ἤ νά διαψευστοῦν. Πάντως διά τῆς λήθης καί τῆς σιωπῆς δέν παραγράφονται οἱ ἐνοχές τῶν ἐμπλεκομένων προσώπων, στό ἐπίπεδο πού ὑπάρχουν καί δέν διαγράφεται ἡ ταραχώδης ἱστορία.

Β. Μία συνωμοσία στά σκαριά

Στίς σελ. 70-76 τοῦ βιβλίου περιγράφεται λεπτομερῶς μία συνάντησις μέσα στό ξενοδοχεῖο «Τσιραγάν Παλάς» τῆς Κωνσταντινουπόλεως πού συνιστᾶ, «μυστική προδοτική συνωμοσία». Συνέρχεται ἕνα «κονκλάβιο» μέ ἀνείπωτους σκοπούς καί συμμετέχουν εἰς αὐτό τρία δημόσια πρόσωπα: Ἕνας κορυφαῖος παράγων τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας, ἕνας ἀπεσταλμένος κορυφαίου κυβερνητικοῦ παράγοντος τῆς Ἑλλάδος μέ «ιδιαίτερη εμπειρία στά ἐκκλησιαστικά» καί ἕνας κορυφαῖος Μητροπολίτης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Γ. Σκοπός τῆς προδοτικῆς συνωμοσίας

Ὁ σκοπός τῆς συναντήσεως εἶναι σαφής καί ὁ στόχος ἐναργέστατος. Ἐπιθυμοῦν διακαῶς νά ὀργανώσουν καταλυτική ἐπίθεσι ἐναντίον τοῦ τότε Προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Προκειμένου δέ νά ἐπιτύχουν τό ποθούμενο ἀποτέλεσμα ἀποφασίζουν νά καταβληθοῦν ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία 3 ἑκατομμύρια εὐρώ (1 δίσ. δραχμές) σέ κάποιον δημοσιογράφο, ὥστε αὐτός νά ἀνακινήση σκάνδαλα ἐναντίον τοῦ στοχευομένου προσώπου.

Δ. Συμφωνία καί ἔγκρισις

Οἱ τρεῖς συνωμότες συμφωνοῦν νά ξεκινήσουν τήν ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου, παρά τούς κινδύνους πού αὐτό ἐνέχει. Ὁ κυβερνητικός ἀπεσταλμένος τηλεφωνεῖ στήν Ἀθηνα καί λαμβάνει δύο ἐγκρίσεις: Πρῶτον, νά τεθῆ σέ ἐφαρμογή ἡ ἐπιχείρησις, ὥστε νά πληγῆ ἀποτελεσματικά ὁ τότε Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος, συνωμοτικῶ τῶ τρόπω. Καί δεύτερον, νά καταβληθοῦν τά χρήματα ἀπό τό κρατικό ταμεῖο.

Παρεμπιπτόντως ἀποτελεῖ κοινό μυστικό πώς ὁ στόχος ἐναντίον τοῦ ὁποίου ἐστήθη ἡ συνωμοσία δέν φαίνεται νά ἦτο ἀθῶος καί ἄμεμπτος.

Ε. Ἡ «ἀποφωτογράφησις» τῶν προσώπων.

Κάνοντας «ἀποφωτογράφησι» τῶν συμμετεχόντων, εὑρίσκομε μονοσήμαντα καί σαφέστατα ποῖοι εἶναι αὐτοί.

Ἐρωτοῦμε: Ποῖος εἶναι αὐτός πού ἀναφέρεται ὡς ὁ κορυφαῖος Ἐκκλησιαστικός παράγων τῆς Πόλεως;

Ἐρωτοῦμε: Ποῖος εἶναι ὁ Μητροπολίτης; Τό ἐρώτημα τίθεται ἀμείλικτα, ἀφοῦ μέσα στίς σελίδες τοῦ βιβλίου ὁ Μητροπολίτης, οὐσιαστικῶς, αὐτοσυστήνεται ἀφοῦ ἀναφέρει πώς: «Καταστρώνει (σ.σ. ὁ δημοσιογράφος) ένα πλήρες σχέδιο, πού αν διανθιστεί με τα στοιχεία πού έχω στην κατοχή μου και είναι πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητα, θα καταφέρουμε ένα ισχυρό πλήγμα στον αντίπαλό μου, που τόσο με συκοφάντησε αδίκως» (σελ. 73). Μόνον ἕνας Ἐπίσκοπος ἰσχυρίζεται ὅτι συκοφαντήθηκε ἀδίκως καί συνάμα ὑπῆρξε συνυποψήφιος τοῦ τότε Προκαθημένου τῆς Ἑλλάδος.

Ἐρωτοῦμε: Ποῖος εἶναι ὁ Κυβερνήτης ἐξ Ἀθηνῶν πού κατεῖχε τήν ἐξουσία καί εἶχε τήν δυνατότητα νά ἐγκρίνη τήν συνωμοσία καί νά διατάξη τήν κατάθεσι τῶν 3 ἑκατομμυρίων Εὐρώ; Μήπως ὁ ἔχων τότε τήν πραγματική καί οὐσιαστική εὐθύνη τῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας;

Στ. Σβήνοντας τό πισάχναρο!

Διεπιστώσταμε πώς μετά πάροδο μικροῦ χρόνου ἀπό τήν κυκλοφορία τοῦ συγκεκριμένου βιβλίου καί τήν διάδοσι τοῦ καυτοῦ ἀποσπάσματος (τήν ἄνοιξι τοῦ 2008), ὁ Κυβερνήτης τῆς ἐποχῆς ἐκείνης (τοῦ 2001) μετέβη στήν Πόλη καί συνηντήθη μέ τόν ἐκεῖ κορυφαῖο Ἐκκλησιαστικό παράγοντα. Γιά ποιό λόγο ἆραγε; Ποτέ δέν φαίνεται τά δύο πρόσωπα νά εἶχαν σχέσεις, φιλίες, ἤ μεταφυσικές κοινές πορεῖες. Εἰκάζεται ὅτι προσεπάθησαν νά μεθοδεύσουν τά πράγματα ὥστε νά σβήσουν τό «πισάχναρο».

Ὀνομάζεται δέ «πισάχναρο» τό «ἀνακατωμένο» ἀποτύπωμα πού ἄφηναν πίσω τους οἱ παλαιοί λησταί. Ἐφρόντιζον κατά τήν φυγή τους νά σέρνουν τά πόδια τους κατά τέτοιο τρόπο ὥστε νά μπερδεύουν τά ἴχνη καί ἔτσι νά μήν τούς ἀναγνωρίζουν.

Ζ. Στρουθοκαμηλίζοτας γιά τά προδοτικά γεγονότα.

Νομίζουμε ὅτι εἰς αὐτόν τόν τόπο μέ τόν τρισχιλιετῆ πολιτισμό καί τήν δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική πορεία δέν χωρεῖ ὁ στρουθοκαμηλισμός.

Εἰς τό συγκεκριμένο σενάριο φαίνεται, νά ἐμπλέκωνται τέσσερα πρόσωπα: Τρεῖς Προκαθήμενοι καί ἕνας Κυβερνήτης. Οἱ τρεῖς ἐξ αὐτῶν βρίσκονται ἀκόμη στήν ζωή καί μάλιστα οἱ δύο κατέχουν κορυφαῖες θέσεις.

Ἐάν εἶναι ἀλήθεια, τί ἀπαντοῦν ἤ τί ἀπολογοῦνται οἱ τρεῖς ἔνοχοι; Μά, θά ἀντείπουν: «Ποτέ δέν κατηγορηθήκαμε». Ἔτσι νομίζουν; Λάθος τους. Τά γραπτά κείμενα καθίστανται αἰώνιοι κατήγοροι, ὅταν λένε τήν ἀλήθεια. Ἡ γραπτή ἀλήθεια περιέχει μοναδική ζωντάνια. Μιλᾶ ἀπό μόνη τους, χωρίς νά χρειάζεται ἐξωτερική βοήθεια. Διαθέτει τό δικό της ἀκατάλυτο βῆμα στόν Ἄρειο Πάγο τῶν συνειδήσεων καί τῶν ψυχῶν. Ἀποκτᾶ τήν δική της δυναμική παρουσία. Προφανῶς ἐν προκειμένω τά κείμενα εἶναι σαφέστατα καί ἀπολύτως καθαρά. Δέν χρησιμοποιοῦν χρησμολογικές ἐκφράσεις οὔτε χωροῦν δεύτερες καί ἐναλλακτικές ἀναγνώσεις.

Τίθεται ὅμως ζήτημα καί γιά τό τέταρτο πρόσωπο, τό θύμα, τῆς προδοτικῆς συνωμοσίας. Αὐτό φυσιολογικῶς σιωπᾶ, ἀφοῦ εὑρίσκεται ἤδη πέραν τοῦ τάφου εἰς τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχουν ὅμως ἔμπιστοί του ἤ φίλοι του πού νά ἀναφερθοῦν εἰς τό θέμα; Φρονοῦμε πώς ἀσφαλῶς μερικοί γνωρίζουν. Φανταζόμεθα πώς, σιωποῦν ἀπό φόβο ἤ ἀπό σκοπιμότητες. Δικαίως διερωτᾶται κανείς, ἐάν σκοπεύουν νά ὁμιλήσουν τώρα μέ θάρρος καί παρρησία ἤ τό ἀφήνουν τό θέμα στόν μελλοντικό χρόνο!

Ὁ μέν συγγραφεύς τοῦ βιβλίου, προφανῶς λόγω τῆς προσωπικῆς του περιπετείας καί πορείας δίδει τό γεγονός κωδικά μέν, ἐναργέστατα δέ καί σαφέστατα. Στήν οὐσία μᾶς παραγγέλλει λέγοντας:

-Κύριοι, ἐγώ σᾶς τά ἔδειξα καί σᾶς τά ἀπεκάλυψα καθαρά. Ἐάν θέλετε καταλάβετέ τα. Ἐάν ὄχι, τότε κρυφτεῖτε πίσω ἀπό τό δάκτυλό σας. Ἐγώ ὡμίλησα ἕως ἐκεῖ πού μποροῦσα. Νοῦν καί κρίσιν ἔχετε. Ἅπαντες ἀντιλαμβάνεσθε καί ὅποιος νομίζει ἄς σιωπᾶ!!!

Η. Ἀποτελεῖ προδοσία μά καί κακουργηματική πρᾶξι.

Τό «συνωμοτικό σχέδιο» ἐτέθη εἰς ἐφαρμογή, ὡς μή ὤφειλε φυσικά. Δικαίως χαρακτηρίζουμε τήν «σύναξι» ἐκείνη «προδοτική». Ἀσφαλῶς, γι’ αὐτήν τήν φατριαστική πρᾶξι, πρέπει νά κινηθοῦν οἱ Ἱεροκανονικές διαδικασίες.

Συνάμα, ἀνακύπτει ὡς αἴτημα δικαίου, οἱ «συνωμότες» νά παραδοθοῦν στήν κοινή χλεύη τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Μέ τό ἔργο τους ἐκεῖνο, προεκλήθησαν μεγάλες συμφορές στήν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδοξία. Προφανῶς τά Ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα ἔπρεπε νά τακτοποιηθοῦν μόνο μέσω τῆς Κανονικῆς καί τῆς νομίμου διαδικασίας.

Προσέτι, ἀναζητοῦνται καί βαρύτατες ποινικές εὐθῦνες γιά τό διατεθέν ὑψηλό ποσό, τῶν 3 ἑκατομμυρίων εὐρώ. Οἱ ἐμπλεκόμενοι πρέπει νά κατηγορηθοῦν γιά κακουργηματικές πράξεις ὑπεξαιρέσεως καί κλοπῆς δημοσίου χρήματος καί νά τό ἐπιστρέψουν.

Δέν χρειάζεται φιλοσοφία γιά νά ποῦμε πώς οἱ δικαστικές ἀρχές τοῦ τόπου ἔχουν τόν λόγο ἐν προκειμένω.

Κατακλείοντας τίς σκέψεις μας, σημειώνουμε πώς γνωρίζουν καλῶς τό θέμα, πέραν τῶν τεσσάρων κορυφαίων ἐνόχων, τουλάχιστον τρία ἀκόμη πρόσωπα. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Κυβερνήτου, ὁ δημοσιογράφος καί βεβαίως ὁ ἀποκαλύψας διά τοῦ βιβλίου του τήν συνωμοσία.

Θ. Νά καθαρίζουμε τό ἐσωτερικό τοῦ ποτηρίου

Τό προκείμενο θέμα ἀποτελεῖ μία «προδοτική συνωμοσία» καί μία ἑωσφορική πρακτική. Καταγράφουμε τίς σκέψεις μας συμπονοῦντες μέ τόν λαό μας πού θλίβεται πραγματικά. Δυστυχῶς, πολλοί φρονοῦν πώς αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ πρακτικές ἔχουν καταστεῖ καθεστώς.

Εἶναι ἀποδεκτό ἀπό σύμπασα τήν κοινωνία μας πώς, γενικῶς, οἱ κλειστοί καί σφραγισμένοι «προδοτικοί φάκελοι» δέν ὀφελοῦν τήν Ἑλληνορθοδοξία.

Ὅσοι καλυπτουν τούς «φακέλους», νομίζω, ἔχουν ἐνοχικά συμπλέγματα ἤ πάσχουν ἀπό τήν νόσο τῶν Φαρισαίων. Δέν ἀκολουθοῦν τίς παραδόσεις τῶν Πατέρων. Συμπεριφέρονται ὡς νέοι νομοδιδάσκαλοι, πού δέν θέλουν νά παρατηροῦν καί νά καθαρίζουν τό ἐσωτερικό τοῦ ποτηρίου, ὅπως λέγει ὁ Χριστός. Μόνο ἀναζητοῦν πρωτοκαθεδρίες ἀντίθετα πρός τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί τούς Ἱερούς Κανόνες. Καί ὅταν τίς ἀποκτήσουν, τότε καλύπτουν τά δυσώδη πρόσωπα καί γεγονότα πού μαυρίζουν τήν καρδιά καί τραυματίζουν τά ἐσώτερα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Γένους μας.

Απο το panagiotistelevantos