Ομολογία

Θεσσαλονικέων

το καύχημα....

"Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών".

Ο θεοφόρος, θεόσοφος, θεοειδής, θεολόγος χαρισματούχος, "φώς ών και ορών δια φωτός", διδάσκαλος μέγας της Εκκλησίας, "των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος", θαυματουργός, φίλος Θεού.
Ο, τι έλεγεν, ό,τι εδίδασκεν, δεν ήτο "λόγος ψιλός", αλλά ρήματα ζωής, χάριτος και αληθείας είς όλους τους χώρους της εν Χριστώ ζωής, ως νούς ορών τον Θεόν και πάσχων τα θεία.
Τα θεόπνευστα συγγράμματα του ερμηνεύουν τον μέγαν θεολόγον και τον τοποθετούν μεταξύ των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, ως εκλεκτόν σκεύος της χάριτος.
Τοιούτος ως έγγιστα ο φωτοειδής Γρηγόριος ο Παλαμάς.