Ομολογία

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΙΝΑΙ
ΘΕΟΔΙΔΑΚΤΗ

Μυροφόρων, Πρξ 6,1—7.


Είναι σημαντικό ότι οι Πράξεις των Αποστόλων μας παρέχουν τη δυνατότητα να μελετήσουμε περιστατικά της ζωής της πρώτης Εκκλησίας, όπως αυτό της εκλογής των εφτά διακόνων, που εξιστορείται στην αποστολική περικοπή της Κυριακής των Μυροφόρων.
Κάθε λέξη και κάθε λεπτομέρεια της περικοπής έχει αρχαϊκή αξία ως προς το κήρυγμα, το πρώτιστο έργο των αποστόλων, το κοινωνικό ζήτημα της φιλανθρωπίας, τον τρόπο αναδείξεως καταλλήλων προσώπων στο έργο της Εκκλησίας, την ισότητα της ψήφου ανάμεσα στους πιστούς, αξία προς την οποία πρέπει να φιλτράρονται οι αντίστοιχες πράξεις της σημερινής Εκκλησίας, προκειμένου αυτές να φέρουν τη σφραγίδα της αυθεντίας και της γνησιότητος.

Βρισκόμαστε στα χρόνια των αποστόλων, στα χρόνια του εμβρυώδους σχηματισμού της Εκκλησίας.
Καθώς πληθύνονταν ο αριθμός της χριστιανικής κοινότητος, παρουσιάστηκαν τα πρώτα παράπονα.
Όσο ήταν μικρός ο αριθμός, υπήρχε ενότητα και αγάπη. Τώρα που μεγάλωσε, ακούγονται γογγυσμοί.
Διαπιστώνεται ότι και στο θεότευκτο έργο της Εκκλησίας ισχύει ο νόμος ότι η ποσότητα είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ποιότητα.

Τι παράπονα; Ότι δεν γινόταν δίκαια η καθημερινή μέριμνα στις ανάγκες των χηρών.
Οι εντόπιοι Εβραίοι Χριστιανοί παραμελούσαν τις χήρες των μη εντοπίων, που μιλούσαν την ελληνική.
Προφανώς οι χήρες των εντοπίων δέχονταν περισσότερα τρόφιμα.
Το πράγμα αν και δεν γινόταν σκόπιμα, εντούτοις επέτρεψε να φανούν τα σαράκια της πλεονεξίας του γογγυσμού και του φθόνου σε μια τόσο αγία κοινωνία.
Το πρόβλημα όμως τελικά επιλύεται από τους δώδεκα αποστόλους.
Όχι βέβαια μόνο από τον Πέτρο.
Και δημοκρατικά, όχι μοναρχικά και εξουσιαστικά, αν και θα ήταν ακατηγόρητο οι δώδεκα να το λύσουν και έτσι με την εξουσία που έλαβαν από τον Κύριο.

Αλλά οι δώδεκα θεοκίνητοι για το ακατηγόρητο προσκαλούν όλους τους Χριστιανούς και τους λένε·

Δεν είναι σωστό ν’ αφήσουμε το κήρυγμα του λόγου και να υπηρετούμε τα τραπέζια. Και αυτά είναι αναγκαία, αλλά αναγκαιότερο είναι το κήρυγμα.
Δείτε προσεκτικά και διαλέξτε από ανάμεσά σας εφτά άντρες, που να έχουν την καλή μαρτυρία, να είναι γεμάτοι από Πνεύμα Άγιο και σοφία, για να τους εγκαταστήσουμε στην αναγκαία αυτή υπηρεσία.
Εμείς, συνεχίζουν οι απόστολοι, θα επιμείνουμε στην προσευχή και στο κήρυγμα. Στην προσευχή, για να μιλάμε με το Θεό, και στο κήρυγμα, για να μας μιλάει ο Θεός. Αυτό είναι το έργο και των επισκόπων, που είναι εις τόπον Χριστού και των αποστόλων.
Τώρα αν συχνά οι επίσκοποι ασχολούνται με άλλα, ή μόνο με άλλα, είναι άλλο ζήτημα.

Η πρόταση των δώδεκα άρεσε στους Χριστιανούς και διάλεξαν τους Στέφανο, άντρα γεμάτο πίστη και Πνεύμα Άγιο, Φίλιππο, Πρόχορο, Νικάνορα, Τίμωνα, Παρμενά και Νικόλαο.
Ο τελευταίος καταγόταν από την Αντιόχεια και πριν γίνει Χριστιανός ήταν ειδωλολάτρης.
Αφού τους διάλεξαν, τους παρουσίασαν μπροστά στους δώδεκα, που δεν ανακατεύθηκαν καθόλου, και οι δώδεκα, χωρίς να φέρουν καμιά αντίρρηση στη βούληση των Χριστιανών ψηφοφόρων, όχι μόνο ενέκριναν την εκλογή, αλλά και προσευχήθηκαν γι’ αυτούς και μετέδωκαν τη χάρη, βάζοντας τα χέρια τους πάνω τους.
Και σημειώνει ο συγγραφεύς των Πράξεων Λουκάς·

Από την ώρα εκείνη που λύθηκε το πρόβλημα της φροντίδος των χηρών με την εκλογή των εφτά, το κήρυγμα κάθε μέρα γινόταν πιο πολύ και ο αριθμός των Χριστιανών πύκνωνε στην Ιερουσαλήμ πάρα πολύ.
Παρατηρήθηκε μάλιστα αθρόα προσέλευση των Ιουδαίων ιερέων στη χριστιανική πίστη.
Αυτοί όχι μόνο δέχονταν τις αλήθειες του κηρύγματος αλλά και δήλωναν υποταγή σ’ αυτές με προθυμία.

Για όσους σήμερα δίνουν έμφαση στη γεροντική υπακοή, είναι ευκαιρία να γνωρίσουν πρώτα την υπακοή στο κήρυγμα της πίστεως, όπως οι Ιουδαίοι ιερείς που αναφέρονται εδώ.
Η πίστη στο λόγο του Θεού είναι κανόνας ζωής, στον οποίο οφείλουμε πριν απ’ όλα υπακοή.
Χωρίς την υπακοή αυτή η άλλη υπακοή είναι κενή περιεχομένου. Πνευματοφόροι, σοφοί, συνετοί πρέπει να είναι οι εκλεγόμενοι στην Εκκλησία.
Και η διαδικασία της εκλογής υπόθεση όλων με την ίση ατομική τους ψήφο.
Πρέπει να διευκρινισθεί ότι οι διάκονοι αυτοί, παρόλο που λέγονται έτσι, δεν έχουν καμιά σχέση με τον αργότερα και μέχρι σήμερα ισχύοντα πρώτο βαθμό της ιερωσύνης. Είναι απαραίτητο ακόμη να σημειωθεί προς άρση κάποιας χονδροειδούς παρεξηγήσεως εις βάρος ιερού προσώπου, ότι ο διάκονος Νικόλαος δεν έχει καμιά σχέση με τους αισχρούς αιρετικούς Νικολαίτες, όπως ανεύθυνα γράφεται στα συναξάρια.
Οι κρατούντες της πορνικής και έκφυλης αυτής αιρέσεως εφάρμοζαν τη διεστραμμένη διδαχή του Βαλαάμ, που στα ελληνικά σημαίνει Νικόλαος.
Οι Βαλααμίτες λοιπόν είναι οι Νικολαίτες.
Από το Βαλαάμ (Αρ κεφ. 22-24) πήραν το όνομα οι Νικολαίτες και όχι από το διάκονο Νικόλαο.