Εις την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον η Εκκλησία επεκύρωσεν αυτά τα οποία παρέλαβεν

 

 Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

__________________

Η θέση της Εκκλησίας για την τιμητική προσκύνηση των Αγίων Εικόνων, δεν είναι ένα θέμα που ακολούθησε την περίοδο της Εικονομαχίας (726- 843).  Οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες πριν την Εικονομαχία αυτό φρονούσαν και αυτό έπρατταν.  Απλά το ‘’η Εκκλησία ως παρέλαβεν’’, έλαβε και συνοδική χροιά. 

 

Γι’ αυτό στο Συνοδικό της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται προλογικά το εξής : ‘’Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν…’’.  

 

Γι’ αυτό το λόγο ο εκπροσωπήσας την Εκκλησία της Κύπρου στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, Επίσκοπος Κωνσταντίας Κωνσταντίνος ο Β΄, διάβασε κατά την τέταρτη συνεδρία της Συνόδου, τον λόγο του Αγίου Λεοντίου Επισκόπου  Νεαπόλεως της Κύπρου, ‘’Περί εικόνων των αγίων’’.

 

Ο Άγιος Λεόντιος έδρασε κατά το πρώτο ήμισυ του 7^ου αιώνα, πολύ πρίν την Εικονομαχική περίοδο.  Υπήρξε Επίσκοπος Νεαπόλεως της Κύπρου και ήταν μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, του οποίου υπήρξε βιογράφος του, όπως και των Αγίων Σπυρίδωνος του θαυματουργού και Συμεών του δια Χριστόν Σαλού. 

 

Το απολογητικό έργο του κατά Ιουδαίων και υπέρ των Αγίων Εικόνων, απετέλεσε προικώον δώρημα για την Εκκλησία.  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή της Εκκλησίας είναι εκείνη η οποία πολύ πριν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο καταδίκασε την Εικονομαχία. Το καταμαρτυρεί τόσο η θέση της Εκκλησίας  για την τιμητική προσκύνηση των Αγίων Εικόνων πριν την Εικονομαχική περίοδο, όσο και η απολογητική στάση κατά Ιουδαίων στο θέμα τούτο, αλλά και έναντι της μωαμεθανικής πλάνης.   

 

Για παράδειγμα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως απαγορεύτηκαν οι καμπάνες των εκκλησιών, έτσι απαγορεύτηκε και η τοιχογραφήση των ναών.  Το γεγονός ότι οι μωαμεθανοί Τούρκοι έβγαζαν τα μάτια από τις τοιχογραφίες, καταμαρτυρεί το διαχρονικό εικονομαχικό μένος τους.

 

Ο Πέμπτος λοιπόν λόγος του Αγίου Λεοντίου  ‘’Υπέρ της Χριστιανών απολογίας και κατά Ιουδαίων και περί εικόνων των αγίων’’*, είχε γραφεί ένα αιώνα περίπου πριν την περίοδο της Εικονομαχίας. 

 

‘’Οι Χριστιανών λαοί, όσους εάν τύπους σταυρού και εικόνων ασπάζονται, ουκ αυτοίς το σέβας τοις ξύλοις ή τοις λίθοις προσάγουσιν, ή τω χρυσώ ή τη φθαρτή εικόνι ή τη λάρνακι ή τοις λειψάνοις, αλλά δι’ αυτών τω Θεώ τω και αυτών και πάντων Ποιητή την δόξαν και τον ασπασμόν και το σέβας προσφέρουσιν.  Η γαρ εις τους αγίους αυτού τιμή εις αυτόν ανατρέχει’’*, τονίζει ο Άγιος Λεόντιος Νεαπόλεως στον απολογητικό αυτό λόγο του. 

 

‘’Η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν’’, αναφέρει μεταξύ άλλων το Συνοδικό της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.  Αυτό καταμαρτυρεί και ο  ‘’περί εικόνων των αγίων’’, λόγος Αγίου Λεοντίου Νεαπόλεως.  

 

Φυσικά όταν ομιλούμε για Κυριακή της Ορθοδοξίας, το σύνολο της Ορθόδοξης Πίστης εορτάζουμε.  Καμιά έκπτωση δεν επιτρέπεται σε θέματα Πίστεως. Για κανένα θέμα δεν επιτρέπονται κακόδοξες διδαχές. 

 

Ο εύκολος και αντορθόδοξος δρόμος μιας άλλης ‘’συνύπαρξης’’, απότοκης της συνυπαρξιακής ‘’ιδεολογίας’’,  η οποία εφευρίσκει   τα κατ’ αυτήν ‘’ελάσσονα’’, εκφεύγοντας τοιουτοτρόπως της ομολογίας, ποτέ δεν ήταν ο δρόμος των Διδασκάλων της Εκκλησίας μας. 

 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ομίλησε και για τη μεγάλη αγάπη προς τον πλησίον, η οποία μεθερμηνεύεται από την μεγίστη έγνοια  για τη σωτηρία του.  Στις μέρες μας η έγνοια αυτή εξέλιπε για τους σύγχρονους ‘’αγαπολόγους’’, οι οποίοι δεν προτιμούν την ‘’εν αληθεία αγάπη’’ και  εξαντλούν το συνυπαρξιακό ιδεολόγημά τους σε συγκρητιστικά φληναφήματα.

 

Η πρώτη Κυριακή των Νηστειών είναι η Κυριακής  της Ορθοδοξίας.  Κατ’ ουσία η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει, η οποία κράτησε απαραχάρακτα αυτά τα οποία παρέλαβε.  Με της ομολογίας λοιπόν το κάλλος, «των αγώνων τον καιρόν απαρξώμεθα» (Κανών β΄, Ωδή α΄ Τριωδίου). 

 

 *Αγίου Λεοντίου Επισκόπου Νεαπόλεως, Πέμπτος λόγος ‘’Υπέρ της Χριστιανών απολογίας και κατά Ιουδαίων και περί εικόνων των αγίων’’ -  V. Dé roche, ‘’L’Apologie contre les Juifs de Leontios de Néapolis,’’ Travaux et mémoires 12 (1994) 66-71.