ANAKOINΩΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ 5.3.2017 ΤΟΥ π. ΘΕΟΔ. ΖΗΣΗ.
Πολλές φορές ἔχομε ἐπισημάνει ὅτι ἡ κακή τριάς τῶν πατριαρχῶν Μελετίου Μεταξάκη, Ἀθηναγόρα τοῦ Α´ καί Βαρθολομαίου, τοῦ νῦν ἀκλεῶς πατριαρχοῦντος, ἔχουν ἐκτρέψει τήν πορεία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν ὀρθόδοξο δρόμο τῶν Ἁγίων Πατέρων στήν σκολιά καί διεστραμμένη ὁδό τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς συναπτόμενης μέ αὐτόν ἐκκοσμίκευσης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου.
Παρά ταῦτα γιά νά μή φανερωθεῖ ἡ καταστροφική αὐτή πορεία, ἔργο τοῦ Διαβόλου, περίτεχνα μέ ἐντυπωσιακή διγλωσσία καί διψυχία, ἐμφανίζονται ὡς ἀκόλουθοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς διάδοχοί των ὄχι μόνον στούς θρόνους ἀλλά καί στούς τρόπους. Γνωρίζουν καλά ἀπό τίς θεολογικές τους σπουδές ὅτι ἡ ἀποστολική διαδοχή διακόπτεται, ὅταν δέν ὑπάρχει διαδοχή στήν ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία, ὅταν ἀποδέχονται αἱρετικές καί ἀντιπατερικές διδασκαλίες, γι᾽ αὐτό καί προσπαθοῦν στούς ἁπλοϊκούς πιστούς νά ἐμφανίζονται ὡς συνεχιστές καί διάδοχοι τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὅταν τό ἑορτολόγιο ἐπιβάλλει τήν τιμή καί τήν ἐξύμνησή τους.
———————
Τίτλος: Μόνη οδός σωτηρίας είναι ο Χριστός [4]
Υπότιτλος: Κήρυγμα τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως
Δέν μᾶς σώζει οὔτε ὁ Βούδας, οὔτε ὁ Κομφούκιος, οὔτε ὁ Μωάμεθ, οὔτε ἄλλος ἱδρυτής θρησκείας
Ἡ Εὐαγγελική Περικοπή λοιπόν ὁλοφάνερα ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ μᾶς διδάσκει ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος καί ἄλλος τρόπος νά σωθοῦμε ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία, ἀπό τίς δηλητηριώδεις δαγκανιές τοῦ νοητοῦ ὄφεως, τοῦ Διαβόλου, παρά μόνον ἀπό τό νά πιστεύσουμε στόν Σταυρωθέντα Χριστό. Ὁ Θεός δέν ἔστειλε στόν κόσμο, γιά νά τόν σώσει, οὔτε τόν Βούδα, οὔτε τόν Κομφούκιο, οὔτε τόν Μωάμεθ, οὔτε ἄλλους ἱδρυτές θρησκειῶν. Ἔστειλε τόν Μονογενῆ του Υἱό, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, γιά νά δείξει ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σώζονται, μόνον ὅταν πιστεύσουν στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, στήν διά τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ Σωτηρία. Φανέρωσε ἔτσι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας, καί γι᾽ αὐτό χάνονται ὅσοι ἀκολουθοῦν ἄλλους δρόμους, ἄλλα μονοπάτια. Ὅσοι διδάσκουν διαφορετικά καί κηρύττουν διαφορετικά, ὅπως πολλοί οἰκουμενιστές πατριάρχες, ἐπίσκοποι, κληρικοί καί θεολόγοι διαστρέφουν τό Εὐαγγέλιο. Δέν εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἀλλά τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Νικόδημος ἄκουσε τόν Χριστό, ἄφησε τόν Ἰουδαϊσμό, τήν Συναγωγή, καί ἦλθε στήν Ἐκκλησία, καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Πῶς λοιπόν ἰσχυρίζονται τά ἀντίθετα οἱ Οἰκουμενιστές; Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος σέ νέους τῆς Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς τῆς Νέας Ὑόρκης συνέστησε νά μείνουν στήν θρησκεία τους, γιατί καί ἐκεῖ σώζονται. Καί ὁ εἰς ἄλλα πολλά αἱρετίζων ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος σοφιστικά καί παραπλανητικά ἐδίδαξε ὅτι, ὅπως στήν κορυφή ἑνός βουνοῦ ἀνεβαίνει κανείς ἀπό πολλά μονοπάτια καί ὄχι ἀπό ἕνα, ἔτσι καί τήν σωτηρία τήν ἐπιτυγχάνει ὄχι μόνο καί ἀποκλειστικά μέ τόν Χριστό, ἀλλά καί μέ τίς ἄλλες θρησκεῖες.
———————
Τίτλος: Συνεχίζει τις σχισματικές ενέργειες η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως [5]
Υπότιτλος: «Νέος κίνδυνος σχισμάτων. Ἐπαναφέρει ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα»
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀλλάξει ὁ ἑορτασμός τοῦ Πάσχα. Τό θέμα εἶναι κλειστό καί ἀπαραβίαστο
Τό θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μέ τούς αἱρετικούς τῆς Δύσεως ἔπρεπε ὁριστικά νά κλείσει, μόλις τό ἄνοιξε ὁ μασόνος πατριάρχης Ἰωακείμ ὁ Γ´ τό 1902 μέ τήν περίφημη Ἐγκύκλιο πού ἔστειλε πρός τούς ἀρχηγούς τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, στήν ὁποία τούς ἐρωτοῦσε γιά διευθέτηση ζητημάτων, ἡ ἐπίλυση τῶν ὁποίων θά βοηθοῦσε στήν πραγμάτωση τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν. Καί μεταξύ τῶν ζητημάτων αὐτῶν ἔθετε γιά πρώτη φορά τό θέμα τῆς ἀποδοχῆς τοῦ παπικοῦ Νέου Ἡμερολογίου καί τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Πασχαλίου: «Οὐχ ἥττονος προσοχῆς ἄξια λογιζόμεθα καί τά περί κοινοῦ ἡμερολογίου ἀφ᾽ ἱκανοῦ ἤδη χρόνου λεγόμενά τε καί γραφόμενα, ἐν οἷς ἰδίᾳ τά προτεινόμενα συστήματα μεταρρυθμίσεως τοῦ ἀπ᾽ αἰώνων κρατοῦντος ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἤ ἀποδοχῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ, ἐκείνου μὲν ὡς ἐλλιπεστέρου ἐπιστημονικῶς, τούτου δ᾽ ὡς ἀκριβεστέρου νομιζομένων, καί τῆς κατ᾽ ἀναγκαίαν ἀκολουθίαν μεταστάσεως τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς ἐκκλησιαστικοῦ πασχαλίου». Ἡ ὁμόφωνη ἀρνητική ἀπάντηση ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ἀνάγκασε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά ἐγκαταλείψει τά μεταρρυθμιστικά οἰκουμενιστικά του σχέδια καί νά μεταβληθεῖ σέ ὑποστηρικτή τῆς «ἀπ᾽ αἰώνων» παραδοσιακῆς τήρησης τοῦ Ἰουλιανοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, ἰδιαίτερα τῆς μὴ μεταβολῆς τοῦ Πασχαλίου. Στὴν ἀνταπάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός τούς ἀρχηγούς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πού ἐστάλη τό 1904 λέγονται τὰ ἑξῆς ἀνατρεπτικά τῆς προηγούμενης μεταρρυθμιστικῆς θέσης: «Περί δέ τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς ἡμερολογίου τοιαύτην ἔχομεν γνώμην· αἰδέσιμον εἶναι καὶ ἔμπεδον τὸ ἀπὸ αἰώνων μὲν ἤδη καθωρισμένον, κεκυρωμένον δέ τῇ διηνεκεῖ τῆς Ἐκκλησίας πράξει Πασχάλιον, καθ᾽ ὃ τήν λαμπροφόρον τοῦ Κυρίου Ἀνάστασιν ἑορτάζειν δεδιδάγμεθα τῇ πρώτῃ Κυριακῇ τῇ μετά τήν πανσέληνον τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας, ἤ συμπιπτούσης ἤ μεθεπομένης, ὡς οὐκ ἐνόν περί τοῦτο καινοτομῆσαι… Ἀλλά καί τό μεταρρυθμίσαι τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον, ὡς δῆθεν ἐπιστημονικῶς ἀνακριβές, καί τό μέσον πολιτικόν ἔτος καταστῆσαι οὕτω συμφωνότερον τῷ τροπικῷ πρόωρον, τό γε νῦν, καί ὅλως περιττόν ἡγούμεθα· ἡμεῖς τε γὰρ οὐδαμῶς ἀπό ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως ὑποχρεούμεθα μεταλλάττειν ἡμερολόγιον, καί ἡ ἐπιστήμη, ὥς γε παρ᾽ εἰδικῶν ἀνδρῶν βεβαιοῦται, οὔπω ὁριστικῶς ἀπεφήνατο περί τῆς ἀκριβείας, μεθ᾽ ἧς τό τροπικόν λογίζεται ἔτος».
Ἡ παραδοσιακή αὐτή θέση πού ἐξέφραζε καθολικά τήν ὁμόφωνη γνώμη τῆς Ἐκκλησίας στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἔπρεπε νά εἶχε κλείσει ὁριστικά τό θέμα, διότι κάθε σκέψη ἀλλαγῆς τοῦ Πασχαλίου, θά ὁδηγοῦσε σέ ἀνεπίτρεπτη καινοτομία. Ὁ ἑορτασμός τοῦ Πάσχα, ὅπως καθορίσθηκε καί ἐπικυρώθηκε ἀπό τήν διαρκῆ πράξη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι σεβαστός (αἰδέσιμος) καί ἐμπεδωμένος (ἔμπεδος), ὥστε καθιστᾶ ἀδύνατη κάθε ἀλλαγή καί καινοτομία· «ὡς οὐκ ἐνόν περί τοῦτο καινοτομῆσαι». Ἀλλά καί ἡ μεταρρύθμιση τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου κρίνεται ὡς περιττή, μολονότι ἀφήνεται κάποια δυνατότητα μελλοντικῆς μεταρρύθμισης, ὅταν ὡριμάσουν οἱ συνθῆκες, οἱ ὁποῖες πρός τό παρόν, «τό γε νῦν», τήν καθιστοῦν πρόωρη. Ἐπισημαίνεται μέ ἔμφαση πάντως ὅτι ἀσχέτως πρός τίς ἀπόψεις τῆς ἐπιστήμης γιά τήν ἀκρίβεια τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖες δέν εἶναι ὁριστικές ἀλλά μεταβάλλονται, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀλλάξει τό ἡμερολόγιο: «Ἡμεῖς τε γάρ οὐδαμῶς ἀπό ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως ὑποχρεούμεθα μεταλλάττειν ἡμερολόγιον».
———————
Τίτλος: Το Άγιο Πνεύμα ενώνει, δεν διαιρεί [6]
Υπότιτλος: Ἡ νέα διαιρετική ἐνέργεια τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου
Δέν μᾶς ἔφταναν οἱ ἀλλαγές στήν πίστη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησιῶν καί τήν ἐπικύρωση τῆς συμμετοχῆς μας στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλαδή αἱρέσεων, ἀπό τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης (2016), ὅπως καί ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ συνοδικοῦ τρόπου συγκλήσεως καί λειτουργίας τῆς «Συνόδου». Δέν μᾶς ἔφτανε ἡ ἐπιδιωκόμενη ἀλλαγή στήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν μίμηση τοῦ παπικοῦ πρωτείου ἐξουσίας ἀπό τόν οἰκουμενικό πατριάρχη καί ἡ ἀναπτυχθεῖσα νέα αἱρετική ἐκκλησιολογία περί τοῦ «πρώτου ἄνευ ἴσων» (primus sine paribus), πού ἐφαρμόσθηκε μέ τήν διαιρετική εἰσπήδηση στά ὅρια ἄλλης ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας κατά τήν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας. Δέν μᾶς ἔφταναν τόσες αἱρετικές ἀποκλίσεις τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, πού δέν ὑπολογίζει πλέον οὔτε τό «ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι» οὔτε τό «ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι», ἀλλά οἰκοδομεῖ καί αὐτός, ὅπως καί ὁ πάπας, μέσα στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας νέο Πύργο τῆς Βαβέλ, πού θά καταρρεύσει ὅμως γρήγορα, διότι ἤδη ἔχει ἀρχίσει ἡ σύγχυση καί ἡ ἀσυμφωνία στή γλώσσα τῶν θεολόγων καί τῶν κληρικῶν. Ἔπρεπε νά τολμήσει νά πλήξει καί τήν ἑνότητα στή Θεία Λατρεία, συμφωνώντας μέ τούς ἀνά τήν οἰκουμένη σχεδιαστές τοῦ κλεισίματος τῶν ναῶν καί τῆς φοβίας ἀπό τήν μετάληψη τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Σκανδαλίζουν τά ἀνά τήν οἰκουμένη ὀλισθήματα τῶν ἀρχιερέων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὡς πρός τήν ἐγκατάλειψη τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου μετάδοσης τῆς Θείας Εὐχαριστίας μέ τήν Ἁγία Λαβίδα, στήν Ἀμερική, στήν Αὐστραλία, στήν Μεγάλη Βρετανία, στήν Ὀλλανδία, στή Γερμανία, στό Βέλγιο καί ἀλλοῦ. Μασκοφορεμένοι ἱερεῖς μασκαρεύουν καί εὐτελίζουν τό Μέγα Μυστήριο, μασκαράδες οἱ ἴδιοι καί ὄχι λειτουργοί τῆς Ἱερωσύνης. Καί ἀντί νά τούς ἐπιπλήξει καί νά τούς ἐπιτιμήσει συνοδικά, τούς καλύπτει μεταμορφώνοντας ἕνα ἀνύπαρκτο μέχρι τώρα ποιμαντικό θέμα σέ σπουδαῖο πρόβλημα πού χρήζει πανορθόδοξης ἀντιμετώπισης. Δημιουργοῦμε ἕνα πρόβλημα καί μετά ἐπιδιώκουμε νά τό λύσουμε μέ ἀντορθόδοξο καί ἀντιπαραδοσιακό τρόπο μέ τήν ὑποκριτική μάλιστα καί καθησυχαστική δήλωση «ὅτι οὐδόλως προτιθέμεθα νά ἀποστῶμεν ἐκ τῶν κληροδοτηθέντων, πᾶσιν ἡμῖν ὑπό τῶν μακαρίων Πατέρων ἡμῶν». Αὐτά γράφει ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος σέ πατριαρχικό γράμμα, πού ἔστειλε τήν 1η Ἰουνίου πρός τούς προκαθημένους τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, καταλήγοντας διά τῶν ἑξῆς: «Ἐνώπιον τῶν διαμορφουμένων συνθηκῶν ἐπιθυμοῦμεν νά ἐνωτισθῶμεν τόν ἀδελφικόν Ὑμῶν λογισμόν καί τάς σκέψεις, ὥστε, ἀπό κοινοῦ νά πορευθῶμεν εἰς τήν ποιμαντικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀμφισβητήσεων τοῦ καθιερωμένου τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας».
———————
Τίτλος: Τα «Α´ Παύλεια της Θεσσαλονίκης» και τα αντιΠαύλεια Gay Prides [7]
Υπότιτλος: «Μήπως ἔφυγε ἤδη ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἀπό τή Θεσσαλονίκη;»
[…] τήν σημερινή Θεσσαλονίκη, πού ἁλώθηκε ἀπό τούς Σοδομίτες, τήν ἅλωση τήν προκάλεσαν ὄχι τόσο οἱ ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της, πού ἔχουν καί αὐτοί τήν εὐθύνη τους γιά τήν ἀμέλεια καί ἀδιαφορία στά πνευματικά, ὅσο ἡ συστράτευση τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων μέ τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀπροθυμία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων νά ἀμυνθοῦν καί νά ἀποκρούσουν τούς εἰσβολεῖς, πού τελικά κατέληξε σέ συμμαχία καί συμφωνία.
———————
Τίτλος: Ο Άγιος Γεώργιος ως δρακοντοκτόνος [8]
Υπότιτλος: Οἱ δράκοντες τοῦ Ὑλισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
Ὄντως ὁ ἄθεος Ὑλισμός, πού σχεδιασμένα ἐπιβλήθηκε ὡς πολιτικό σύστημα στήν Ρωσία μέ τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση τοῦ 1917 καί ἐπεκτάθηκε καί στίς ἄλλες χῶρες τῆς διαλυθείσης τό 1990 Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἦταν ἕνας φοβερός δράκοντας μέ ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μαρτύρων, πού τούς κατέφαγε εἴτε μέ τίς ἐξορίες στά περίφημα Γκούλαγκς, καί μέ ἄλλους διωγμούς καί θανατώσεις. Ὅλοι γνωρίζουμε πῶς περιγράφει ὁ διάσημος Ρῶσος νομπελίστας συγγραφεύς Ἀλέξανδρος Σολζενίτσιν τούς διωγμούς αὐτούς στό ἔργο του «Τό ἀρχιπέλαγος Γκούλαγκ» καί σέ ἄλλα του δημοσιεύματα. Θῦμα αὐτῶν τῶν διωγμῶν ὑπῆρξε καί ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, μητροπολίτης Συμφερουπόλεως τῆς, ρωσικῆς πάντοτε, Κριμαίας καί πλῆθος ἄλλο νεομαρτύρων. Ἡ δύναμη πάντως τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μετά ἀπό ἑβδομήντα χρόνια ἐπιβολῆς τοῦ ἄθεου Ὑλισμοῦ τῆς κομμουνιστικῆς βίας, ὑπερίσχυσε καί ἐνίκησε. Ἡ Ἁγία Ρωσία, γέννημα τῆς Ὀρθόδοξης Κωνσταντινούπολης, πού τώρα συμμαχεῖ μέ τόν νέο δράκοντα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῶν Δυτικῶν, Παπικῶν καί Προτεσταντῶν, ξανακτίζει νέα ὀρθόδοξη δύναμη, κάρφος στούς ὀφθαλμούς τῶν νέων Σταυροφόρων τῆς Δύσεως.
———————
Τίτλος: Κακή πρωτιά της Ορθόδοξης Ελλάδας [9]
Υπότιτλος: Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δέν νομοθέτησε ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων
Στό 3ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ρυθμίζονται οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί ἀναγνωρίζεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία «τηρεῖ ἀπαρασάλευτα τούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τίς ἱερές παραδόσεις». Ἐπί τῇ βάσει τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἔπρεπε νά διακόψει ἡ Ἐκκλησία κάθε κοινωνία ἐκκλησιαστική μέ ὅσους ψηφίσουν τό ἀσεβές καί βλάσφημο νομοσχέδιο πού ἀντίκειται στούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τίς ἱερές περί γάμου παραδόσεις. Ἄν τό πράξει, θά ἐνεργήσει ὄχι μόνο σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Πατερική Παράδοση, ἀλλά καί σύμφωνα μέ τό Σύνταγμα τῆς χώρας, τό ὁποῖο ἐπί πλέον μέ τό ἄρθρο 21 ἀναθέτει στό κράτος τήν προστασία τῆς οἰκογένειας, τοῦ γάμου, τῆς μητρότητας καί τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Θεωρεῖ μάλιστα τήν οἰκογένεια ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους. Ὁ γάμος εἶναι ἕνωση ἀνδρός καί γυναικός, ἡ μητρότητα χρειάζεται μητέρες, ἡ οἰκογένεια ἀπαρτίζεται ἀπό τόν πατέρα, τήν μητέρα καί τά παιδιά. Ἕως ὅτου ἰσχύει τό Σύνταγμα τῆς χώρας, πού καθιερώνει τήν συναλληλία καί συνεργασία Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ὁ δρόμος τῆς προσφυγῆς στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιά τήν ἀκύρωση τοῦ νόμου, πού φαίνεται ὅτι θά ψηφισθεῖ, εἶναι εὔκολος καί ἀνοικτός καί μάλιστα γιά τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας ἤ καί μεμονωμένους ἐπισκόπους, σωματεῖα καί ὁμάδες πιστῶν.
———————
Τίτλος: Αναλλοίωτος διαχρονικά ο ορισμός του γάμου [10]
Υπότιτλος: «Σήμερα οἱ ἰσχυροί διάδοχοί του στούς ἐπισκοπικούς θρόνους συμπορεύονται μέ τούς παραμορφωτές τῶν ἠθῶν καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας»
Ὅ,τι ὑπερβαίνει τούς νόμους πού ἔθεσε ὁ Θεός, εἶναι ἀλλόκοτη ἐπιθυμία, καί ὀφείλεται στήν ἐγκατάλειψη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔχει τήν αἰτία της στήν ἀνομία αὐτῶν πού ἐγκατέλειψαν τόν Θεό: «Εἰ δέ λέγεις, Καί πόθεν ἡ ἐπίτασις τῆς ἐπιθυμίας αὕτη; Ἀπό τῆς τοῦ Θεοῦ ἐγκαταλείψεως. Ἡ δέ ἐγκατάλειψις τοῦ Θεοῦ πόθεν; Ἀπό τῆς τῶν ἀφέντων αὐτόν ἀνομίας». Ἐπιβεβαιώνει ὅτι πίσω ἀπό τήν φρικτή αὐτή ἁμαρτία βρίσκεται ὁ Διάβολος, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει καί ἐπιτυγχάνει δύο στόχους· νά διαλύσει τό ἀνθρώπινο γένος μέ τό νά μή γεννιοῦνται νέοι ἄνθρωποι, ἀφοῦ εἶναι ἄκαρπη ἡ Ὁμοφυλοφιλία, ἀλλά καί νά προκαλέσει πόλεμο μεταξύ ἀνδρῶν καί γυναικῶν μέ τό νά μεταλλάξει τήν φυσική ἕλξη πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στά δύο φύλα, ἡ ὁποία προξενεῖ εἰρήνη καί ἑνότητα στήν οἰκογένεια, στήν κοινωνία, στόν κόσμο: «Ἐπειδή γάρ εἶδεν ὁ διάβολος, ὅτι αὕτη μάλιστα συνάγει τά γένη ἡ ἐπιθυμία, τόν δεσμόν ἐσπούδασε διακόψαι, ὥστε οὐ τῷ μή σπείρεσθαι μόνον κατά νόμον τό γένος διαλῦσαι, ἀλλά καί τῷ πρός ἀλλήλους ἐκπεπολεμῆσθαι τό γένος καί στασιάζειν»…
———————
Τίτλος: Τα έβαλαν με τον Θεό οι πολιτικοί μας [11]
Υπότιτλος: Συλλογή μελετῶν γιά τήν ὁμοφυλοφιλία
Τό κατάντημα αὐτό τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας νά ὑποκύπτει στούς ἀντιχριστιανικούς καί ἀντεθνικούς σχεδιασμούς τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς φαίνεται ὁλοκάθαρα καί μεγαλόφωνα α) στόν ἀπό ὅλα σχεδόν τά κόμματα ὑποστηριζόμενο χωρισμό Ἐκκλησίας καί πολιτείας, ὥστε νά καταστεῖ ἡ Ἑλλάδα ἕνα ἄθρησκο κοσμικό κράτος, β) στήν προδοτική «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν», γιά τήν ὁποία ἀκόμη καί σήμερα καυχῶνται οἱ διαλυόμενοι δῆθεν ἐκσυγχρονιστές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, καί γ) πρό παντός στήν ἐξαγγελθεῖσα ἀπό τόν πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη νομιμοποίηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, γιά τόν ὁποῖο καυχᾶται ὁ ἐξ Ἀμερικῆς ἐλθών ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης, περιφέροντας καί ἐπιδεικνύοντας τόν ἄρρενα σύζυγό του.
———————
Τίτλος: Πρωτοφανής αποστασία επισκόπων σε θέματα Πίστεως [12]
Υπότιτλος: «Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς πυρκαγιά καί ὡς πλημμύρα καταστρέφει καί ἀφανίζει τά χλοερά δάση, τά λειβάδια, τούς καρποφόρους κήπους καί δενδρῶνες τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καί Ζωῆς…»
Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης ἄνοιξε τούς ἀσκούς τοῦ Αἰόλου. Δέν συγκρατοῦνται πλέον οἱ ἄνεμοι καί οἱ καταιγίδες. Δέν θά ἀπαριθμήσω πάλι τήν ἁλυσίδα τῶν κακῶν. Τό ἔχουμε πράξει πολλοί καί πολλάκις. Θά μνημονεύσω ἐλάχιστα μόνον ἀπό τά τελευταῖα ἀπαράδεκτα καί ἀνήκουστα εἰς τούς αἰῶνες ἀτοπήματα κάποιων ἐπισκόπων, γιά τά ὁποῖα ὅμως καθίστανται συνυπεύθυνοι καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἱεράρχες πού δέν τά καταδικάζουν καί μάλιστα συνοδικῶς: α´) Ὅσα ἰσχυρίσθηκε γιά τήν ὁμοφυλοφιλία, δικαιώνοντάς την καί ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, ὁ μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας Γαβριήλ β´) Ἡ ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως μέ τήν προσθήκη τῆς αἵρεσης τοῦ Filioque ἀπό τόν χειροτονούμενο ἐπίσκοπο Φιλομηλίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς τοῦ Ἐλπιδοφόρου. γ´) Ἡ δημοσίευση σέ περιοδικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως τοῦ νέου Ἀνθίμου, τοῦ πολλάκις προκαλέσαντος καί σκανδαλίσαντος, φιλοεβραϊκοῦ ἄρθρου, ὅπου διδάσκεται ὅτι ὁ Μεσσίας δέν ἦλθε, ἀλλά θά ἔλθει, ὅπως πιστεύουν οἱ ἀρνησίχριστοι Ἑβραῖοι μέχρι σήμερα. Καί τέλος ἀπίστευτο καί αὐτό καί πρωτάκουστο!!! δ´) Ὁ μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος Γεώργιος, παρέστη, συμπροσευχήθηκε κατά τήν «χειροτονία», ἐπήνεσε καί ἐτίμησε τόν νέο «ποιμένα» τῶν Προτεσταντῶν Εὐαγγελικῶν τῆς Κατερίνης, τόν κατέστησε οὐσιαστικά συμποιμένα καί συνδιάδοχο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὅλοι οἱ προκάτοχοι τοῦ καινοτόμου ἐπισκόπου, καί μάλιστα οἱ δύο πρόσφατοι, Βαρνάβας καί Ἀγαθόνικος, θεωροῦσαν αἱρετικούς τούς λεγομένους «Εὐαγγελικούς», ὅπως ἐπί αἰῶνες τούς θεωρεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί συνεπῶς καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία στά ἀντιαιρετικά βιβλία τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας» περιλαμβάνει καί τούς «Εὐαγγελικούς» Προτεστάντες. Ἀντιλαμβανόμαστε ὅλοι σέ πόσο δύσκολη θέση εὑρίσκονται οἱ ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως, πολλούς ἀπό τούς ὁποίους ὡς μαθητάς μου στήν Θεολογική Σχολή τούς γνωρίζω καλῶς ὡς εὐσεβεῖς καί παραδοσιακούς. Κινδυνεύουν νά ἐμφανισθοῦν ὡς ὁμόφρονες καί συνεργοί τῶν παρεκκλίσεων τοῦ ἐπισκόπου τους, ὁ ὁποῖος βέβαια θά ὀχυρωθεῖ πίσω ἀπό τίς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης πού ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, καί ἄν κρίνει κανείς ἀπό τά γενόμενα, μπορεῖ νά προβλέψει καί τά μελλούμενα. Θά συμφωνήσει μέ τόν κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν καί μέ τό «Κοινό Ποτήριο», τήν κοινή Θεία Λειτουργία, ὅπως ἔγινε στήν Κωνσταντινούπολη στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, πού ὁδήγησε στήν θεία ἐγκατάλειψη καί στήν ἅλωση τῆς Πόλης στίς 29 Μαΐου τοῦ 1453.
Θά ὑπολογιστοῦν στούς ἀρνητές τῆς Ὀρθοδοξίας ὅσοι ἐφησυχάζουν καί δέν ἀγωνίζονται γιά τήν διάσωσή της, διότι ὁ Θεός θά ἐπέμβει ἀποφασιστικά μέ τήν σοφία καί τήν δύναμη πού διαθέτει, μόνον ὅταν καί ἐμεῖς συνεργοῦμε καί ἀγωνιζόμαστε. Διαφορετικά θά ἀκολουθήσει δίκαια καί παιδαγωγικά ἡ θεία ἐγκατάλειψη.
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ καταστροφική «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» ἀποφεύχθηκε ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀθηναγόρα, ὅπως προκύπτει ἀπό δημοσιευθέν μυστικό ἔγγραφο τοῦ Βατικανοῦ, διότι τότε σύσσωμο τό Ἅγιον Ὄρος καί τρεῖς γενναῖοι καί ὁμολογητές ἐπίσκοποι, ὁ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος, ὁ Παραμυθίας Παῦλος καί ὁ πολυθρύλητος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, μαζί τους καί ὁ λαοφιλής Ὅσιος Παΐσιος, διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, πρᾶγμα πού ἀνάγκασε τό Βατικανό καί τό Φανάρι νά ἀναβάλουν τά σχέδιά τους. Τώρα δυστυχῶς ὁ δρόμος εἶναι ἀνοικτός, διότι οὔτε ἕνας ἐπίσκοπος ἀποτειχίσθηκε, καί τό Ἅγιον Ὄρος σιωπᾶ καί ὑποτάσσεται ἐπισήμως, παρά τό ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος ξεπέρασε κατά πολύ τόν Ἀθηναγόρα στίς αἱρετίζουσες γνῶμες καί στίς ἱερο- κανονικές ἐκτροπές.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή
- [1] Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τις αιρέσεις και τα σχίσματα
- [2] Διαστρέφουν την Διδασκαλία της Εκκλησίας ο Μητροπολίτης της Φλώρινας και άλλοι
- [3] Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος – Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Παράλληλοι ή αντίθετοι οι δρόμοι τους;
- [4] Μόνη οδός σωτηρίας είναι ο Χριστός
- [5] ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΙΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
- [6] Το Άγιο Πνεύμα ενώνει, δεν διαιρεί
- [7] Τα «Α´ Παύλεια της Θεσσαλονίκης» και τα αντιΠαύλεια Gay Prides
- [8] Ο Άγιος Γεώργιος ως δρακοντοκτόνος
- [9] ΚΑΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- [10] ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
- [11] Τα έβαλαν με τον Θεό οι πολιτικοί μας
- [12] ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου