Η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία της διαθρησκειακής πίστεως εις τον ίδιον Θεόν

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_________________________

Οι Θεοί δεν είναι πολλοί. Ο Θεός είναι ένας και είναι ο Αληθινός Τριαδικός Θεός.  Στις μέρες μας τα ατοπήματα προς χάριν μιας πρωτόγνωρης διαθρησκειακής ‘’συνύπαρξης’’ πληθαίνουν.  Προβάλλονται  απαράδεκτες διαθρησκειακές συγκρητιστικές διακηρύξεις. 

 Δεν φείδονται κάποιοι να ομιλούν και περί πίστης όλων των ανθρώπων στον ίδιο Θεό, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούν διαφορετικά ονόματα.  Αυτό είναι μεγάλη κακοδοξία, αλλά και μεγάλη βλασφημία.  Είναι απλά ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά;  Πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον αληθινό Τριαδικό Θεό;  Τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις δεν καταδεικνύουν εκφράσεις αβρότητας, αλλά ονοματολογική κακοδοξία. 

 Δεν πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο Θεό και απλά τον αποκαλούν με διαφορετικό όνομα, όπως κακοδόξως προβάλλεται.  Σίγουρα αυτή η ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, βολεύει τα διαθρησκειακά συναπαντήματα, όπου το επιζητούμενο να εφευρίσκονται  ‘’κοινά’’ κατά την άποψή τους, με πρώτιστο σκοπό την καλούμενη ‘’ειρηνική συνύπαρξη’’. 

 Ο τονισμός – παρατήρηση από Κύπριο Ιεράρχη ότι, ‘’οι θρησκείες συνυπάρχουν σε επίπεδο πολιτισμών’’, σίγουρα είναι υπηρετικός της καλούμενης ‘’ειρηνικής συνύπαρξης’’.  Είναι όμως ορθή;   

 Η τελειότητα της διδασκαλίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περί της αγάπης προς τους μισούντας και αγαπώντας ημάς, δεν επιτρέπει τέτοιας μορφής ‘’πρόσθετα’’.  Αρκεί η τελειότητα της χριστιανικής αγάπης, την οποία μόνο ο Κύριος δίδαξε.  Η αγάπη προς κάθε άνθρωπο, επιβάλλει τη διάπυρο έγνοια να γνωρίσουν οι συνάνθρωποί μας οι οποίοι ζουν σε πλάνες, τον μόνο Άληθινο Θεό.  Η μεγάλη αγάπη του Αποστόλου Παύλου ας είναι το παράδειγμα, ο οποίος έφτασε να πει το, ‘’ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου’’ (Ρωμ. 9,3).

 Είναι γεγονός ότι όλοι αυτοί οι οποίοι καταλαμβάνονται από τέτοιου συνυπαρξιακό συρφετό, επιμελώς αποφεύγουν και κάποιοι ουδέποτε αναφέρονται στον λόγο του Κυρίου, ‘’μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν’’ (Ματθ. 10, 34).

 Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ανθρωπάρεσκα διαλαλούν, προς χάριν  μια άλλης ‘’συνύπαρξης’’, ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας. Με αυτόν τον τρόπο εξομοιώνουν τις πλάνες με την με την Πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό.  Όποιος αγαπά όλους τους συνανθρώπους του και θέλει εξ όλης  καρδίας του να γνωρίσουν την αληθινή Πίστη οι συνάνθρωποί του οι οποίοι πιστεύουν σε θρησκειακές πλάνες, δεν τους αφήνει ναι επαναπαύονται στην πλάνη τους.

 ‘’Ουκ έστι εν άλλω ουδενί η σωτηρία’’ (Πραξ. 4,12) , αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων. Πως λοιπόν ο ανθρωπάρεσκος συγκρητισμός ανακαλύπτει και στις θρησκειακές πλάνες  σωτηρία;   Εάν αυτό το μήνυμα δίνουν τους συνανθρώπους μας αυτούς, πως θα έλθουν ‘’εις επίγνωσιν αληθείας’’;  Ισχυρίζονται οι Ιεράρχες αυτοί με τον τρόπο τους, ότι υπάρχει και ‘’εν άλλω  η σωτηρία’’; 

 Είναι δυνατό να πιστεύουν οι Ιεράρχες αυτοί, ότι ευαρεστούν κιόλας τον Κύριο με τη στάση τους αυτή;  Άπαγε της βλασφημίας.  Δυστυχώς το απυρόβλητο τέτοιων βλάσφημων αναφορών, κάνει να φαίνονται οι θεολογικές ενστάσεις για τα βλάσφημα τούτα ατοπήματα, ως δήθεν αποτέλεσμα ακρότητας, καθότι και οι κόλακες πληθαίνουν και οι αλλόκοτες σκοπιμότητες.

 Δίνεται στους αλλόθρησκους συνανθρώπους μας η εντύπωση, ότι στις πλάνες των θρησκειών τους, υπάρχει σωτηρία.  Πως λοιπόν παρεπόμενα θα εγκαταλείψουν την πλάνη τους;  Δεν γίνεται αντιληπτό ότι είναι αντιεκκλησιαστικό ένα τέτοιο κακόδοξο θεώρημα.  Πως είναι δυνατό, δια μας πλάνης να παρέχεται σωτηρία; 

 Η πρόσφατη ‘’ονοματολογική’’ κακοδοξία, έρχεται να προστεθεί στο αντιχριστιανικό εφεύρημα ότι ‘’όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας’’.  Είναι ‘’ονοματολογική’’ η διαφορά;  Όλοι πιστεύουν τον ίδιο Θεό;  Το πρόβλημα είναι η χρήση διαφορετικού ονόματος για τον Αληθινό Θεό;  Σε περίοδο ‘’παχέων αγελάδων’’ ευκόλως διαδίδουν κάτι τέτοιο, αφού δυσκόλως άλλοι Ιεράρχες θα  ανασκευάσουν την πλάνη τους. 

Οι Βουδιστές σε τι πιστεύουν;  Στις ζοφερές πλάνες που ο Βούδας ‘’εφηύρε’’, πλανώντας τόσα εκατομμύρια συνανθρώπων μας.    Οι Ινδουιστές βιώνουν και αυτοί το έρεβος φρικτών πλανών.   Οι μωαμεθανοί πολεμώντας την Αγία Τριάδα φανερώνουν την αθεότητά τους.  Ο Εβραϊσμός  αρνείται τον Χριστό.  Είναι ‘’ονοματολογικό’’ το πρόβλημα; 

Καμιά έκπτωση δεν επιτρέπεται σε θέματα Πίστεως. Ο εύκολος και αντορθόδοξος δρόμος μιας άλλης ‘’συνύπαρξης’’, απότοκης της συνυπαρξιακής ‘’ιδεολογίας’’,  η οποία εφευρίσκει   τα κατ’ αυτή ‘’ελάσσονα’’, εκφεύγοντας τοιουτοτρόπως της ομολογίας, ποτέ δεν ήταν ο δρόμος των Πατέρων της Εκκλησίας μας. 

 Δεν αντιλαμβάνονται την κακόδοξη αβρότητά τους;  ‘’Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ;  ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;  (Β Κορ. 6, 15) Γιατί λοιπόν αυτό το ‘’άνοιγμα’’ ασεβείας προς όσους δεν πιστεύουν στον αληθινό Τριαδικό Θεό;  ‘’Διο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος’’ (Β Κορ. 6, 17).  

 

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του, ‘’Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου’’ (Ιω. 17,5).  Αυτό γιατί το προσπερνούν; Καμιά θέση δεν έχουν στην εν Χριστώ ζωή οι άτοποι ‘’αγαπολογικοί’’ ρητορισμοί.  Καμιά εξουσία δεν έχουν να αλλοιώνουν τα θέματα της Ορθόδοξης Πίστης, όποιοι κι αν είναι, όπως καμιά εξουσία δεν έχουν να απαιτούν σιωπή στα κακόδοξα φληναφήματά τους.   ‘’Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;  τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος’’ (Β΄ Κορ. 6, 14);