Ένα επιχείρημα που επιστρατεύεται ως προς την καθαίρεση των Ιερέων που κοινωνούν με την αίρεση του Οικουμενισμού, άνευ άλλης συνοδικής πράξεως, είναι το ανάθεμα της συνόδου των Ρώσων της Διασποράς (ΡΟΕΔ).
Ανάγκη λοιπόν να φέρουμε εις το μέσον το κείμενο:
«Τοις βάλλουσι κατά της Εκκλησίας του Χριστού και διδάσκουσιν ότι η του Χριστού Εκκλησία μεμέρισται εν ούτω καλουμένοις "κλάδοις", οίτινες διαφέρουσιν αλλήλων εν διδασκαλία και τρόπω ζωής, η ότι η Εκκλησία ουχ υφίσταται ορατώς, αλλ’ απαρτισθήσεται εν τω μέλλοντι, όταν άπαντες οι "κλάδοι" η τμήματα η ομολογίαι η προσέτι και θρησκείαι ενωθώσιν εν ενί σώματι· και οίτινες ου διακρίνουσι την ιερωσύνην και τα μυστήρια των αιρετικών, αλλά λέγουσιν ότι το βάπτισμα και η ευχαριστία των αιρετικών εισίν ικανά προς σωτηρίαν· ωσαύτως, τοις κοινωνούσιν εν γνώσει τοις προμνημονευθείσιν αιρετικοίς η συνηγορούσι, διαδίδουσι, η υπεραμυνομένοις της καινοφανούς αυτών αιρέσεως του οικουμενισμού εν προσχήματι αδελφικής αγάπης, η υποτιθεμένης ενώσεως των διαχωρισθέντων χριστιανών. Α Ν Α Θ Ε Μ Α».
|
Το ίδιο το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη:
1) Αυτοί οι οποίοι βάλλουν κατά της Εκκλησίας και διδάσκουν την θεωρία των κλάδων η όταν ενωθούν οι κλάδοι η οι θρησκείες τότε έχουμε την Εκκλησία. Εδώ το κείμενο αναφέρεται σ’ αυτούς που ενσυνειδήτως πλήττουν την Εκκλησία (όσο το κατ’ αυτούς) και διδάσκουν τα ανωτέρω.
2) Και αυτοί που (εννοείται βάλλουν κατά της Εκκλησίας και) δεν διακρίνουν την ιερωσύνη και τα μυστήρια της Εκκλησίας από τα μυστήρια των αιρετικών και λέγουν πως είναι ικανά προς σωτηρία. Εδώ πρέπει να ερμηνευθεί η λέξη αιρετικοί. Δύο εκδοχές υπάρχουν:
α) να εννοεί τους εκτός Εκκλησίας αιρετικούς, το και πιθανότερο, όπως και από άλλα κείμενα της συνόδου φαίνεται (βλ. επιστολές πόνου) και
β) τους ίδιους τους Οικουμενιστές που δρούν εντός της Εκκλησίας, που εμείς θεωρούμε ως απίθανο, ωστόσο το συμπεριλαμβάνουμε διότι έτσι εκλαμβάνεται υπό ορισμένων.
3) Ομοίως (με τους ανωτέρω), εις όσους κοινωνούν εν γνώσει με αυτούς τους αιρετικούς που έχει προμνημονεύσει η υπερασπίζουν, διαδίδουν η υπεραμύνονται τα του Οικουμενισμού.
Και για τις τρεις αυτές κατηγορίες εξαπολύει το ανάθεμα, το οποίο αναφέρεται σε λαικούς και μη. Εμείς επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνον ως προς κληρικούς που έχουν ιερωσύνη. Εάν προς στιγμή δεχθούμε ότι το ανάθεμα (ως προς το κείμενο αυτό) σημαίνει καθαίρεση και άκυρα - ανυπόστατα μυστήρια, ως το θέλει αυτή η θεωρία, οι δύο πρώτες ομάδες καθαιρούνται αυτομάτως.
Ως προς την τρίτη:
α) Κατά την πρώτη εκδοχή, όσοι Ιερείς κοινωνούν εν γνώσει με τους εκτός Εκκλησίας αιρετικούς καθίστανται λαικοί, όσοι εν αγνοία παραμένουν ως Ιερείς. Οι υπόλοιποι όσοι δεν κοινωνούν μ’ αυτούς τους αιρετικούς, που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος και είναι Ορθόδοξοι στο φρόνημα, αυτούς δεν τους αναθεματίζει το κείμενο, άρα παραμένουν ακαθαίρετοι. Το αποτέλεσμα που προκύπτει εξ όλων αυτών είναι να συλλειτουργούν εντός του ιερού βήματος κληρικοί με λαικούς η το εξ ίσου παράδοξο να μνημονεύουν λαικούς ως Επισκόπους, δηλαδή επέρχεται πλήρη σύγχυση εντός της Εκκλησίας.
β) Κατά την δευτέρα εκδοχή, όσοι Ιερείς κοινωνούν με τους Οικουμενιστές που δρούν εντός της Εκκλησίας (οι οποίοι Οικουμενιστές ήδη καθαιρέθηκαν άνευ άλλης πράξεως κατά την θεωρία αυτή), εν γνώσει, καθίστανται και αυτοί λαϊκοί, όσοι κοινωνούν εν αγνοία παραμένουν ως Ιερείς. Και εδώ έχουμε μείξη των αμείκτων ως αποτέλεσμα, δηλαδή να συλλειτουργούν Ιερείς με λαϊκούς εντός του ιερού βήματος η μνημόνευση των λαϊκών ως Επισκόπων. Αυτά είναι τα τραγικά αποτελέσματα που επιφέρει αυτή η ερμηνεία και μάλιστα από πότε ισχύουν; Δεν αναφέρει πουθενά το κείμενο περί συνοδικής αναγνωρίσεως της αιρέσεως αλλά από την στιγμή της εκδόσεως και δημοσιοποιήσεώς του, δηλαδή τον Αύγουστο του 1983. Δηλαδή από τον Σεπτέμβριο του αυτού έτους μέχρι σήμερα παρατηρείται αυτό το εξωφρενικό φαινόμενο και δεν προβλέπεται να σταματήσει και αυτό το εισήγαγε ένα κείμενο. Το πρόβλημα όμως δεν λήγει εδώ, έχουμε και συνέχεια· όσοι εβαπτίσθησαν, ενυμφεύθησαν και όποια άλλη ιερατική πράξη ετελέσθη υπό Ιερέως εν γνώσει κοινωνούντος, θεωρούνται ως μη γενόμενα και πρέπει να επαναληφθούν, εκτός εάν τελούσε εν αγνοία ο Ιερεύς. Πως όμως θα γίνει γνωστό αυτό εάν έχει κοιμηθεί; Αλλά και εάν ζει και ψεύδεται; Νομίζουμε πως επαρκούν τα ανωτέρω για να καταδειχθεί σε πόσα άτοπα οδηγεί αυτή η θεωρία. Κατέστη σαφές ότι η έννοια του αναθεματισμού στο κείμενο αυτό δεν νοείται ως καθαίρεση. Εάν τα μυστήρια καθίστανται άκυρα και έχουμε απώλεια της ιερωσύνης, αυτό πρέπει να συμβαίνει για όλους και στους εν γνώσει και στους εν αγνοία κοινωνούντες. Η εισαγωγή του εν γνώσει δείχνει πως είναι καταδικαστέοι, πρέπει να τους καθαιρέσει σύνοδος.
Σ’ αυτά συνάδουν και τα εξής:
«Ο εν Καναδά επίσκοπος της Ρ. Διασποράς Βιτάλιος, αξιολογών εις πρόσφατον άρθρον του το κατά των οικουμενιστών ανάθεμα της Συνόδου του, γράφει τα εξής σημα- ντικά, τα οποία πρέπει να προσέξουν ιδιαιτέρως οι απανταχού γης ορθόδοξοι επίσκοποι.
"Ούτω διά της δηλώσεως του αναθέματος επροστατεύσαμε το ποίμνιόν μας από αυτόν τον αποκαλυπτικόν πειρασμόν και ακουσίως εθέσαμε συγχρόνως ένα σοβαρόν ερώτημα εις την συνεί- δησιν όλων των τοπικών Εκκλησιών, εις το οποίον οφείλουν αργά η γρήγορα, ούτως η άλλως, να δώσουν μίαν απάντησιν. Το πνευματι- κον των μέλλον εν τη παγκοσμίω Ορθοδόξω Εκκλησία θα εξαρτηθή από την απάντησιν του ερωτήματος αυτού.
Συμφώνως τω εκκλησιαστικώ Δικαίω το ανάθεμα το οποίον εξηγγέλθη από ημάς είναι καθαρώς τοπικού χαρακτήρος της Ρωσικής δηλ. Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Διασπορά αλλά πράξει (de facto) έχει τεραστίαν ιστορικήν σπουδαιότητα, παγκο- σμίως, ιστορικώς και εκκλησιαστικώς, ακριβώς διότι ο Οικουμενισμός ο ίδιος είναι μία αίρεσις παγκοσμίου ευρύτητος.
Η θέσις αύτη της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Διασπορά είναι σαφεστάτη εις τας συνειδήσεις όλων των Ορθοδόξων. Δι’ ημάς αυτό αποτελεί ένα μεγάλο σταυρόν τον οποίον ο Κύριος έθεσε επάνω μας. Αλλά δεν ηδυνάμεθα να σιγώμεν έτι πλέον, καθόσον η σιωπή θα ισοδυνάμει με προδοσίαν της αληθείας, εκ της οποίας προ- δοσίας είθε ο Κύριος να διαφυλάξη πάντας ημάς".
Και η έκδοσις του παρόντος ακριβώς εις αυτό αποβλέπει· να προκαλέση διακοπήν της ενόχου σιωπής, ώστε να αυξήση το μετωπον των ενισταμένων κατά της αιρέσεως Ορθοδόξων προς σωτηρίαν των αθανάτων ψυχών των, μιάς των οποίων ουκ έστιν άξιος όλος ο κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου