Στην Παλαιά Διαθήκη διά του Προφήτου Ιεζεκιήλ λέγει
ο Κύριος:
«και οι ιερείς
αυτής ηθέτησαν νόμον μου και εβεβήλουν τα άγιά μου· αναμέσον αγίου και
βεβήλου ου διέστελλον και αναμέσον ακαθάρτου και του καθαρού ου διέστελλον»,
(Ιεζ. 22,26). |
Οι Ιερείς μόλυναν τα άγιά μου κατά τον λόγο του
Κυρίου και αυτό το χωρίο οι Πατέρες το εξέλαβαν ως αναφερόμενο σε ακαθαιρέτους
αιρετικούς Ιερείς και στην συνέχεια και στην κοινωνία τους. Άλλωστε και το ίδιο
το κείμενο αναφέρεται σε Ιερείς.
Οι άγιοι Απόστολοι σε Διαταγή τους (βιβλ. 8, κεφ.
34)11 λέγουν:
«Ει μη δυνατόν
εν Εκκλησία προιέναι διά τους απίστους, κατ’ οίκον συνάξεις, ω επίσκοπε· ίνα
μη εισέρχηται ευσεβής εις Εκκλησίαν ασεβών· ουχ ο τόπος γαρ τον άνθρωπον
αγιάζει, αλλ’ ο άνθρωπος τον τόπον. Εάν δε ασεβείς κατέχωσιν τον τόπον,
φευκταίός σοι έστω, διά το βεβηλώσθαι υπ’ αυτών· ως γαρ οι όσιοι ιερείς
αγιάζουσιν, ούτως οι εναγείς μιαίνουσιν. Ει μήτε εν
οίκω, μήτε εν εκκλησία συναθροισθήναι δυνατόν, έκαστος παρ’ εαυτώ ψαλλέτω,
αναγινωσκέτω, προσευχέσθω η και άμα δύο, η τρεις· "όπου γαρ εισι, δύο η
τρεις συνηγμένοι εν τω ονόματί μου, εκεί ειμι εν μέσω αυτών". |
Πιστός, μετά κατηχουμένου μήτε κατ’ οίκον προσευχέσθω· ου γαρ δίκαιον τον μεμυημένον μετά του αμυήτου συμμολύνεσθαι· ευσεβής μετά αιρετικού, μήτε κατ’ οίκον συμπροσευχέσθω· "Τις γαρ κοινωνία φωτί προς σκότος;". Πιστός η πιστή δούλοις συναφθέντες, η αφιστάσθωσαν, η αποβαλλέσθωσαν».
Εάν δεν είναι δυνατόν να συναθροισθείτε σε Εκκλησία,
να συγκεντρώνεις τον λαό σε οίκο «ω επίσκοπε», εντέλλονται οι άγιοι Απόστολοι.
Για να μην εισέρχεται ευσεβής σε εκκλησία ασεβών· δεν αγιάζει ο τόπος τον
άνθρωπο, αλλ’ ο άνθρωπος τον τόπο. Όπως οι όσιοι Ιερείς αγιάζουν, συνεχίζουν,
έτσι οι εναγείς μολύνουν. Ώστε ο ακάθαρτος Ιερεύς μολύνει την Εκκλησία. Το ότι
αναφέρονται σε ανεξελέγκτους γίνεται φανερό από το ότι τους ονομάζουν ως
Ιερείς. Διά τούτο «φευκταίός σοι έστω, διά το βεβηλώσθαι υπ’ αυτών», πρέπει να
φύγετε «ω επίσκοπε» επειδή έχει βεβηλωθεί απ’ αυτούς τους ακαθάρτους και
ακαθαιρέτους κληρικούς. Και εάν δεν μπορείτε ούτε σε οίκο, ούτε σε Εκκλησία,
τότε ο καθένας ας ψάλλει, αναγιγνώσκει, προσεύχεται μόνος του. Σαφεστάτη
μαρτυρία περί υπάρξεως μολυσμού της Εκκλησίας από Ιερέα που τον καθιστά
ακοινώνητο.
Ο Μ. Αντώνιος λέγει, ως ο Μ. Αθανάσιος στην
βιογραφία του συμπεριλαμβάνει γράφοντας: « ...Αυτός (ο Μ. Αντώνιος) τότε, αφού
στέναξε πολύ, έλεγε τα εξής: "Παιδιά μου, καλύτερα να πεθάνει κανείς πριν
γίνουν όσα είδα στην οπτασία". Καθώς δε πάλι εκείνοι επέμεναν στην
απαίτησή τους, έλεγε με δάκρυα στα μάτια: "Πρόκειται να συμβεί μεγάλη
συμφορά στην Εκκλησία, η οποία θα παραδοθεί σε ανθρώπους ομοίους με άλογα
κτήνη. Είδα δηλαδή την αγία τράπεζα του ναού του Κυρίου και γύρω απ’ αυτήν να
στέκονται κυκλικά από όλα τα μέρη ημίονοι. Κλωτσούσαν μάλιστα το εσωτερικό της
κατά τέτοιο τρόπο, σαν γίνονταν οι κλωτσιές από κτήνη που πηδούσαν άτακτα.
Οπωσδήποτε, είπε, θα ακούσατε πως στέναξα, επειδή άκουσα φωνή που έλεγε: Θα
μιανθεί το θυσιαστήριό μου".
Αυτά είδε ο γέροντας και ύστερα από δύο έτη (περί το
354 πρέπει να είδε την οπτασία ο Όσιος) έγινε η τωρινή εισβολή των Αρειανών...
Τότε όλοι μας γνωρίσαμε, ότι οι κλωτσιές των ημιόνων προεμήνυαν στον Αντώνιο,
εκείνα τα οποία οι Αρειανοί πράττουν τώρα ασυλλόγιστα όπως τα κτήνη...». Και
κατωτέρω: «Προσέξτε μόνο να μη μολύνετε τους εαυτούς σας με την εκκλησιαστική
κοινωνία των Αρειανών. Διότι η διδασκαλία τους δεν είναι των Αποστόλων, αλλά
των δαιμόνων και του πατρός τους διαβόλου». Και κατωτέρω: «...Να μιμείσθε τους
Αγίους και να μη πλησιάζετε τους σχισματικούς Μελιτιανούς, επειδή γνωρίσατε την
πονηρή και ανόσια προαίρεσή τους. Ούτε με τους Αρειανούς να έχετε καμία
εκκλησιαστική κοινωνία... Διαφυλάξτε λοιπόν τους εαυτούς σας καθαρούς από
εκείνους... Να μη έχετε καμία εκκλησιαστική κοινωνία με τους σχισματικούς ούτε
καθόλου με τους αιρετικούς Αρειανούς. Άλλωστε γνωρίζετε ότι και εγώ τους
απέφυγα εξ αιτίας της χριστομάχου και κακοδόξου αιρέσεώς τους»15.
Οι Αρειανοί μόλυναν το θυσιαστήριο του Κυρίου και
διά τούτο ο Μ. Αντώνιος εφιστά την προσοχή των μοναχών να μη μολυνθούν εκ της
κοινωνίας τους αλλά να παραμείνουν καθαροί, το οποίο και ο ίδιος έπραξε καθ’
όλην την διάρκεια της ζωής του.
Ο Θεολόγος Γρηγόριος λέγει:
«Τίνας
επαφήκαμεν θήρας αγίων σώμασιν, ως τινες την ανθρωπίνην φύσιν δημοσιεύσαντες,
εν εγκαλέσαντες μόνον, το μη τη ασεβεία συνθέσθαι μηδέ τη κοινωνία χρανθήναι
(=μολυνθήναι), ην ως ιόν όφεως φεύγομεν, ου σώμα βλάπτουσαν, τα δε βάθη
μελαίνουσαν της ψυχής;». |
Ποια θηρία απελύσαμε πάνω στα σώματα των Αγίων, μας
λέγει ο σεπτός Ιεράρχης, όπως έπραξαν μερικοί εξευτελίσαντες την ανθρωπίνη
φύση, με μόνη κατηγορία ότι δεν συντάχθηκαν με την ασέβεια, ούτε μολύνθηκαν διά
της κοινωνίας, την οποία φεύγουμε ως δηλητήριο του όφεως το οποίο δεν βλάπτει
το σώμα αλλά σκοτεινιάζει τα βάθη της ψυχής; Το απόσπασμα του αγίου Ιεράρχου:
«μηδέ τη κοινωνία χρανθήναι» αναφέρεται στα αιρετικά
πρόσωπα και αυτή η κοινωνία μελαίνει και σκοτεινιάζει τα βάθη της ψυχής κατά
την ερμηνεία του οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου ο οποίος εν προκειμένω λέγει: «ων
(=των χριστομάχων- Εικονομάχων) φύγοιμεν την κοινωνίαν, αδελφοί, ως ιόν όφεως,
μελαίνουσαν ου σώμα, ως που φησιν ο Θεολόγος· αλλά τα βάθη της ψυχής. Ο δε
άγιος Γρηγόριος αναφέρεται και αυτός σε ακατακρίτους αιρετικούς.
(πηγή. ιερομονάχου Ευγενίου-Η έννοια του μολυσμού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου