ΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Β ΜΕΡΟΣ)

 Β ΜΕΡΟΣ

παραγραφοποίηση του κειμένου: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (χημικός)

Εισαγωγικά

Δημοσιεύουμε το Β μέρος απο το αξιόλογο άρθρο του μοναχού Gorand (μεταγρασμένο απο τον Κ.Μπαρλά), που δημοσίευσε το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος Τζόρντανβιλ, Νέας Υόρκης στην ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.orthodoxinfo.com/ecumenism/visions-outside-the-church.aspx

--------------------

Οι εμφανίσεις στην Γιουγκοσλαβική πόλη Medjugorje (Μεντιουγκόργιε)

      Η τρίτη σειρά εμφανίσεων που θ’ αναφέρουμε άρχισε στις 24 Ιουνίου 1981 στη Γιουγκοσλαβική πόλη Medjugorje (Μεντιουγκόργιε), όπου κάποια νέα παιδιά άρχισαν να έχουν οράματα από κάτι που αυτά θεώρησαν πως είναι η Θεομήτωρ. Η οπτασία ισχυρίστηκε ότι αυτές οι αποκαλύψεις θα είναι οι τελευταίες στον κόσμο. Το Νοέμβριο του 1982 μ.Χ. η οπτασία είπε: «Μετά που θα τελειώσουν αυτές οι αποκαλύψεις θα υπάρξουν μόνο κάποιες ψεύτικες αποκαλύψεις στον κόσμο».
Ο κόσμος πήγε κατά κοπάδια στη Μεντγιουγκόριε απ’ όλο τον κόσμο ακόμα κι αν ο τοπικός ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος του Μοστάρ, Παβάο Ζάνιτς, που αρνείται την αληθινότητα των εμφανίσεων, έκανε μια δημόσια ανακοίνωση στ’ όνομα της Γιουγκοσλαβικής Σύσκεψης Επισκόπων ότι «Δεν επιτρέπεται να διοργανώνονται προσκυνήματα ή άλλες εκδηλώσεις που υποκινούνται από τον υπερφυσικό χαρακτήρα που υποθετικά αποδίδεται στα γεγονότα της Μεντγιουγκόργιε».

Ο Ιταλός “άγιος” Φραγκίσκος της Ασίζης ήταν ο πρώτος που παρουσίασε τα λεγόμενα ”στίγματα” το έτος 1226.

Ήδη το 1981 οι κοπέλες που είχαν δει το όραμα έλεγαν: «Θα υπάρξει ένα ορατό σημάδι που θα διαρκεί στο λόφο των εμφανίσεων. Θα έρθει γρήγορα, θα το δείτε σύντομα. Περιμένετε λίγο περισσότερο, κάντε υπομονή». Και πάλι: «Το σημείο θα συμβεί στη γιορτή της Άσπιλης Σύλληψης το 1981,έπειτα τα Χριστούγεννα, μετά την Πρωτοχρονιά κ.ο.κ.» Περιττό να πούμε ότι κανένα σημάδι δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στο λόφο. Για έναν Ορθόδοξο αναγνώστη είναι επαρκές να ξέρει μόνο μερικά απ’ τα οικουμενιστικά μηνύματα που έδωσε η οπτασία για να είναι βέβαιος ότι δεν είναι η Θεομήτωρ που εμφανίζεται εκεί. Για παράδειγμα:

«Όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο μπροστά στο Θεό. Ο Θεός διατάζει σ’ όλες αυτές τις θρησκείες ως βασιλιάς στο βασίλειό του.» («Καθολική-Αντί-Μεταρρύθμιση»,201,Αγγλ.έκδ.,πρβλ. και «Fr.Blaise, 500 Messages a Vivre»,σ.370,Μόντρεαλ 1986) «Για το Θεό δεν μετράνε οι διαιρέσεις κι οι θρησκείες. Είστε εσείς στον κόσμο που δημιουργήσατε τους διχασμούς διότι οι πιστοί ξεχωρίστηκαν ο ένας απ’ τον άλλο».(«Εμφανίσεις της Παρθένου Μαρίας στη Μedjugorje,Jan Urban(στα τσέχικα).Η Καθολική Αντί-Μεταρρύθμιση στον 20ο αι., Σεπτ./Οκτ.1987, Νοέμ./Δεκ.1985»).

Για τον ανενημέρωτο, αυτό το μήνυμα έχει μια παραπλανητική έλξη και συμβαδίζει με την άποψη περί «ενός κόσμου». Αλλά σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουμε ότι το να πούμε πως «όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο μπροστά στο Θεό» είναι άρνηση του Χριστού ως της μόνης Αλήθειας. Δεν είναι ο Ίδιος που λέει: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια κι η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μέσω εμού» (Ιω.14:6); Άρα το να λέμε πως όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο είναι άρνηση του Χριστού!

   Χωρίς ν’ αποπειραθούμε ν’ αναλύσουμε πολύ βαθιά το νόημα όλων των μηνυμάτων, μας είναι ήδη αρκετό να συνειδητοποιήσουμε πως κάθε μια απ’ αυτές τις εμφανίσεις, που υποστηρίζει πως είναι η Θεομήτωρ, δέχεται τα μυστήρια της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ως αληθινά κι έχοντα τη

----------------------------------------------------------------------------

Η γερμανίδα στιγματική Τερέζα Νόιμαν. Έχει κινηθεί η διαδικασία αγιοποίησής της από το 2005

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Χάρη. Αυτό από μόνο του κάνει αυτές τις εμφανίσεις εντελώς απορριπτέες για εμάς, αφού γνωρίζουμε πως Μυστήρια που έχουν και μεταδίδουν τη Χάρη βρίσκονται μόνο στη μία, αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Αφότου η Δυτική Εκκλησία αποχωρίστηκε από τη μία, αληθή Εκκλησία τον 11ο αιώνα, δεν τίθεται καν ζήτημα για την ύπαρξη αληθινών Μυστηρίων στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. «Η Εκκλησία είναι μία και μόνο αυτή έχει την πληρότητα των δώρων της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Άσχετα απ’ το ποιος ή με ποιον τρόπο κάποιος έχει απομακρυνθεί από την Εκκλησία, είτε λόγω αίρεσης, σχίσματος, ή με μη-κανονικές συναθροίσεις, αυτός χάνει την κοινωνία της Χάρης του Θεού. Άρα κανένα μυστήριο που τελείται εκτός της (Ορθοδόξου) Εκκλησίας δεν έχει καμία ισχύ προερχόμενη από τη Χάρη.» (Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Δεν Υπάρχει Χριστιανισμός Χωρίς την Εκκλησία», σ.114, Σαν Πάολο, Βραζιλία, 1954). Ακόμα κι η ύπαρξη θεραπειών δεν είναι απόδειξη της αλήθειας των εμφανίσεων. Οι θεραπείες μπορεί να είναι απ’ το Θεό, από φυσικά αίτια, ή αν ο Θεός το επιτρέψει από τον Πονηρό. Ο Σωζομενός, στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» του (Βιβλίο2,παρ.5) γράφει: «O ναός του Ασκληπιού στην Αιγίδα, μια πόλη της Κιλικίας, κι ο ναός της Αφροδίτης στα Άφακα, κοντά στο Όρος Λίβανος και τον ποταμό Άδωνι, υποσκάφτηκαν και καταστράφηκαν εντελώς. Και οι δυο αυτοί ναοί τιμώνταν και τους είχαν σε μεγάλη υπόληψη οι αρχαίοι γιατί όσοι απ’ αυτούς ήταν άρρωστοι στο σώμα θεραπεύονταν απ’ τις ασθένειες γιατί ο δαίμονας εκδηλωνόνταν τη νύχτα και τους θεράπευε».

Στο έργο του αγίου Γρηγορίου της Τουρς (538-594), «Vita Patrum» (Βίοι Πατέρων),διαβάζουμε στο βίο του αγίου Φριάρδου του Έγκλειστου: «Και καθώς θαρραλέα επέμεναν στην προσευχή, ο πειραστής (διάβολος) εμφανίστηκε τη νύχτα στο διάκονο Σεκουνδέλλο, παίρνοντας τη μορφή του Κυρίου και λέγοντάς του, «Είμαι ο Χριστός στον οποίο προσεύχεσαι κάθε μέρα. Είσαι ήδη άγιος και τ’ όνομά σου είναι γραμμένο στο Βιβλίο της Ζωής. Γι’ αυτό πήγαινε έξω απ’ το νησί και κάνε θεραπείες ανάμεσα στους ανθρώπους». Ο Σεκουνδέλλος, ξεγελασμένος απ’ αυτή την πλάνη, έφυγε απ’ το νησί κι έτσι ακόμα μόλις έβαζε το χέρι του πάνω στους αρρώστους στ’ όνομα του Ιησού Χριστού, αυτοί θεραπεύονταν».

Τα λόγια του Αρχιερέα Βόριδος Μολχάνωφ (Boris Molchanov) είναι πολύ επίκαιρα εδώ:
«Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε αυτόν τον λίγο γνωστό αλλά αξιοσημείωτο πνευματικό νόμο μέσω του οποίου όλος ο ψευδής κι υποκριτικός Χριστιανισμός θα οδηγήσει αναπόφευκτα τους οπαδούς του στην αποδοχή του Αντιχρίστου ή σ’ ένα κίνημα που θα προετοιμαστεί για την εμφάνισή του. Σε κάθε ψεύτικη διδασκαλία, όπως στη στάση των Φαρισαίων προς την αλήθεια, υπάρχουν κρυμένοι οι σπόροι της αιώνιας καταδίκης. Ηλιθιωδώς και μάταια πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται την σπουδαιότητα του δόγματος. Η στενή σχέση μεταξύ δόγματος της πίστης, της πρακτικής ηθικής δραστηριότητας και του αγώνα για σωτηρία έχει αναπτυχθεί εκτενώς απ’ τον επίσκοπο Ιγνάτιο (Μπριαντσανίνοφ,1807-1867) και την Αυτού Μακαριότητα Μητροπολίτη Αντώνιο (Κραποβίτσκι). Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν είναι τίποτα τόσο σπουδαίο όσο το να ομολογείς την θεόθεν αποκαλυμένη Αλήθεια, αφού ο ίδιος ο Λόγος του Θεού μαρτυρεί ότι ο Θεός πρέπει να λατρεύεται εν Πνεύματι κι Αληθεία (Ιω.4:23-24).Η αλήθεια δεν είναι κανένα ασήμαντο πράγμα με το οποίο μπορεί ο καθένας να σχετίζεται όπως θέλει. Στην αλήθεια, το Πνεύμα της Αληθείας, που εκπορεύεται απ’ τον Πατέρα, είναι παρόν κατά έναν αληθινό τρόπο. Και αντίστοιχα, σε κάθε ψέμα, είναι παρών ο πατέρας του ψεύδους, ο διάβολος. Άρα όποιος ομολογεί την αλήθεια λαμβάνει το Πνεύμα της Αλήθειας κι όποιος ομολογεί ένα ψέμα αναγκαστικά θ’ αφομοιώσει το πνεύμα των ψεμάτων, το εκπεσών πνεύμα. Εκτός της μίας, αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν υπάρχουν κι ούτε θα εμφανιστούν τα μέσα για ν’ αναγνωριστεί ο Αντίχριστος, κι ούτε κι υπάρχει καμιά δύναμη του Πνεύματος για ν’ αντισταθεί εναντίον του κι εναντίον των πειρασμών του.(«Εποχή Αποστασίας», Τζόρντανβιλ 1976,σελ.18)

Δεν χρειαζόμαστε ετερόδοξα οράματα για να μας καλέσουν σε μετάνοια, προσευχή και νηστεία. Επιπλέον, αυτά τα οράματα αποδέχονται τα ρωμαιοκαθολικά μυστήρια, τον θεσμό του πάπα, ενθαρρύνουν αν-Ορθόδοξες μορφές ευλάβειας κι αγκαλιάζουν τον ψευδή οικουμενισμό .Στους ταραγμένους μας καιρούς, καιρούς λεπτών πειρασμών και μεγάλων πλανών, όπου ψεύτικα θαύματα, οράματα κι εμφανίσεις αυξάνονται, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να εργαζόμαστε για τη σωτηρία μας με φόβο και τρόμο, μένοντας σταθεροί στην Αγία Ορθόδοξη Πίστη μας κι αναζητώντας οδηγία κι έμπνευση μόνο στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ.Αν και η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία δεν έχει ακόμα εγκρίνει επίσημα αυτές τις εμφανίσεις, όμως το 1993 η επίσημη δήλωση των επισκόπων που ήταν υπεύθυνοι να ερευνήσουν την υπόθεση έλεγε: «Εμείς η επιτροπή των επισκόπων μετά από τριετή έρευνα δεχόμαστε τη Medjugorje ως ιερό μέρος, ως τόπο προσκυνήματος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε τίποτα εναντίον εάν κάποιος τιμά τη Θεομήτωρ με τρόπο που συμφωνεί με τη διδασκαλία και πίστη της εκκλησίας. Γι’ αυτό το αφήνουμε σε περαιτέρω έρευνα. Η εκκλησία δεν βιάζεται.» Η παλιά καλή διπλωματική μέθοδος της παπικής «εκκλησίας». «Ήξεις-αφίξεις». Ετοιμαστείτε τώρα για το καλύτερο: ο πάπας Ουρβανός ο 8ος (1568-1644) είχε δηλώσει: «Σε περιπτώσεις που αφορούν προσωπικές αποκαλύψεις, είναι καλύτερα να πιστεύεις παρά να μην πιστεύεις. Γιατί αν πιστεύεις κι αποδειχθεί αληθινό θα είσαι ευτυχισμένος που πίστεψες, γιατί η Αγία Μητέρα(Παναγία) το ζήτησε. Εάν πιστεύεις κι αποδειχθεί ψευδές θα λάβεις όλες τις ευλογίες σαν να ήταν αληθινό, γιατί πίστεψες ότι ήταν αληθινό.»(!!!!!) Kαμμία σχέση με το ερευνητικό ταπεινό Πατερικό πνεύμα που ελέγχει το ενδεχόμενο πλάνης. Για την κατάντια της παπικής «εκκλησίας» αφότου αποκόπηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία ισχύει η παροιμία: «Ήταν το κλίμα στραβό, το’ φαγε κι ο γάιδαρος…»