Ὁ Πρωθυπουργὸς δὲν ἐντρέπεται;

 

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως- Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει νὰ ἐξοργίζη τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας μὲ τὰς συχνάς εἰσόδους του εἰς Ἱεροὺς Ναούς, νὰ ἀνάπτη κεριά, νὰ ἀσπάζηται ἱεράς εἰκόνας καὶ ὑποτίθεται ὅτι προσεύχεται.

Ἐὰν εἶχε στοιχειῶδες φιλότιμον, ἴχνη αὐτογνωστικῆς εὐαισθησίας καὶ ἐντροπὴν τινα, δὲν θὰ ἐτόλμα νὰ περιφρονῆ προκλητικῶς τὴν σαρωτικὴν πλειοψηφίαν τοῦ Λαοῦ καὶ νὰ ἐμπαίζη τὸν Θεόν. Ναί! Ἀπροκάλυπτος θεομπαίκτης καὶ ἀθεόφοβος εἶναι ὁ κυβερνώμενος ὑπὸ ξένων ἰσχυρῶν παραγόντων σημερινὸς κυβερνητὴς τῆς προδομένης Ἑλλάδος. Ἠρνήθη τὸν Θεὸν ὡς ὑπέρτατον νομοθέτην καὶ ἔθεσε τὸν ἑαυτὸν του ὑπερ­άνω τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ ἀντικαταστήση θείας ἐντολάς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς θεοφωτίστου Πατερικῆς σοφίας μὲ τὴν νομοθέτησιν τῆς ἀπανθρώπου σαρκικῆς παρὰ φύσιν ἀσελγείας, τοῦ σοδομιτισμοῦ, τοῦ ψευδογάμου ὁμοφυλοφίλων καὶ τῆς καταργήσεως τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.

Ἐξηυτέλισε δὲ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὁ Πρωθυπουργός, τὴν κοιτίδα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐδημοσιοποιήθη παγκοσμίως ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μόνη ὀρθόδοξος Χώρα, ἡ ὁποία ἐνομοθέτησε γάμον μεταξὺ προσώπων τοῦ αὐτοῦ φύλου. Ἡ Ὀρθόδοξος Χώρα μας λοιπὸν παρουσιάζεται διεθνῶς ὅτι ἠρνήθη τὴν Ὀρθοδοξίαν, διὰ νὰ ὑποστηρίξη τὸ δυσῶδες πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μὲ τὴν ἐπέκτασιν καὶ εἰς τοὺς ὁμοφυλοφίλους τοῦ λεγομένου πολιτικοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι πρα­γματικὸς γάμος. Πρόκειται δι’ ἕν γραφειοκρατικὸν σύμφωνον ἀνηθίκου πορνοσυμβιώσεως.

Εἶναι ἀποκρουστική, ἀποτροπιαστική, τερατώδης καὶ φρενοβλαβικὴ ἡ εἰκὼν ἀλλαγῆς στεφάνων ψευδογάμου μεταξὺ δύο ψευδοσυζύγων ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν.

Ἐπὶ τέλους, τί συμβαίνει; Ὁ διαπράξας τοιαύτας ἀθλιότητας ἀφωρισμένος καὶ ἀμετανόητος Πρωθυπουργὸς ἔχει τὴν θρασύτητα νὰ εἰσακούση ὁ Θεὸς τὰς προσευχάς του ἢ ἐνσυνειδήτως ὑποκρίνεται προσευχόμενος, διὰ νὰ ἐξαπατήση τοὺς ψηφοφόρους ὅτι δῆθεν εἶναι θεοσεβής; Ὅ,τι καὶ ἐὰν συμβαίνη, δὲν ἐντρέπεται ὁ Πρωθυπουργός;

Ἅπαντα τὰ προεκτεθέντα βαρύνουν πρωτίστως τὸν Πρωθυπουργόν, διότι αὐτὸς τὰ εἰσηγήθη καὶ μετὰ μανίας ἐπεδίωξε νὰ ὑλοποιηθοῦν διὰ νόμου. Ὅμως, ἀφοροῦν καὶ εἰς ὅλα τὰ μέλη τοῦ Κοινοβουλίου, μὲ τὴν ψῆφον τῶν ὁποίων ὁ Πρωθυπουργὸς ἐπέτυχε τὸν ἀνίερον, ἐπαίσχυντον καὶ κατάπτυστον αὐτὸν σκοπόν του.