Ομολογία

 

Μερικές σκέψεις με αφορμή την εορτή της  ανακομιδής των λειψάνων 

του Αγίου Ιγνατίου του θεοφόρου.

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Στις 29 Ιανουαρίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά την Ανακομιδή των Αγίων και Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος (μνήμη 20 Δεκεμβρίου) ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία. Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία.

Τα τελευταία χρόνια, έχουμε μια θεολογική υπερέξαρση του επισκοπικού διακονήματος, παρερμηνεύοντας τον Άγιο Ιγνάτιο, λες και μπορεί να υπάρξει Εκκλησία χωρίς ποίμνιο. Οι θιασώτες αυτής της  θεολογικής τοποθετήσεως υποστηρίζουν, ότι δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς επίσκοπο (!;).
Και μονοδιάστατα ερμηνεύοντας τον άγιο Ιγνάτιο διακηρύττουν: όπου ο επίσκοπος εκεί και η Εκκλησία!  Και πρέπει να συναρμόζονται «ώσπερ χορδαί κιθάρα»!
Σωστά όλα αυτά. Όμως, ούτε οι χορδές μόνες τους «βγάζουν ήχο», αλλά ούτε και η κιθάρα χωρίς χορδές είναι σε κάτι χρήσιμη!
Επίσης από την επιστολή του Αγίου Ιγνατίου προς τον Άγιο Πολύκαρπο, εξάγεται ένας κατάλογος υπενθυμίσεως των γενικών επισκοπικών ευθυνών ήτοι: Επιμέλεια, προσευχή, αγάπη προς πάντας, καθαρότητα ζωής, πηδαλιουχία του σκάφους της Εκκλησίας, αντιμετώπιση των αιρέσεων, σταθερή πίστη, πρωτίστως η προσδοκία του Θεού, φροντίδα για τις ευπαθείς κοινωνικές τάξεις, χήρες, δούλους κ. λ. π., αύξηση της λατρείας του Θεού, καταπολέμηση της υπερηφάνειας, αποφυγή της δολιότητας, διδασκαλία για να υπάρχει ισορροπία των σχέσεων ανάμεσα στους συζύγους, παρθενία χωρίς καύχηση, συνδρομή στους πάσχοντες, αρεστοί στο Θεό, μακροθυμία, φροντίδα για την ευστάθεια της Εκκλησίας, αγαθοεργίες, επικοινωνία με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες για να κάνουν και αυτές το ίδιο κ. λ. π.
Αυτά όλα γιατί αποκρύπτονται;;;;;

Η Εκκλησία του Χριστού είναι ένα ενιαίο σώμα. Κληρικοί και λαϊκοί.
Καμία πλευρά δεν υπάρχει χωρίς την άλλη. Διοικούντες οι κληρικοί.
Όχι όμως αυθαιρέτως και εν αγνοία (ακόμα χειρότερα, εναντίον) των διοικουμένων! Μάλιστα, όταν οι… διοικούμενοι δεν είναι αδιάφορη μάζα, αλλά ποιμαινόμενοι αδελφοί.
Η διάκριση ποιμένες και πρόβατα είναι κατά το ανθρώπινο, αφού για τον Χριστό, «πάντες πρόβατα».
Ο ποιμένας έχει μεγαλύτερη ευθύνη, όχι περισσότερα δικαιώματα! Έχει περισσότερο κόπο, όχι μεγαλύτερες τιμές και άνεση!
Έχει, πρέπει να έχει, μεγαλύτερη αρετή και να είναι «στύλος του θυσιαστηρίου» και όχι «κάλαμος σαλευόμενος υπό των ανέμων της πονηρίας»!