Ομολογία

 ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ “άγιοι” ΠΑΤΕΡΕΣ;

«Αγιάζετε ή αµαρτάνετε;»

“Τάδε λέγει Κύριος Παντοκράτωρ, ποιµάνατε

τα πρόβατα της σφαγής, ά οι κτησάµενοι

κατέσφαξαν και ου µετεµέλοντο, και οι

πωλούντες αυτά έλεγον, ευλογητός Κύριος και

πεπλουτήκαµεν, και οι ποιµένες αυτών ουκ

έπασχον ουδέν επ’ αυτοίς…” (Ζαχαρίας ΙΙ, 4-5).

Τελευταία στην πατρίδα µας ζούµε φρικτές ηµέρες, αρρώστιες µε χιλιάδες νεκρούς, φωτιές µε χιλιάδες στρέµµατα καµένα, εκατοντάδες άνθρωποι, σπίτια και επιχειρήσεις εξαφανίστηκαν, πληµµύρες και κατακλυσµοί εξαφάνισαν τεράστιες εκτάσεις γης µε

προϊόντα προς συγκοµιδή. Η κακοκαιρία έπνιξε ανθρώπους και πάνω από 100.000 ζώα (αιγοπρόβατα, αγελάδες, χοίρους) και περί τις 150.000 πτηνά. Και…

Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα η εικόνα της διοικούσας Εκκλησίας Συνοδικής ή κατά µητροπολιτική περιφέρεια είναι αποκαρδιωτική, αναζητείς άνθρωπο ευθύνης και δεν τον βρίσκεις, ανάβεις το λύχνο της έµπονης προσευχής σου και δε διακρίνεις ακτίνα ελπίδας, ανοίγεις τη στρόφιγγα της διαµαρτυρίας σου και νιώθεις πως δεν ακούγεται η φωνή σου.

Σήµερα η Αυτοκέφαλη Ελλαδική Εκκλησία αριθµεί πάνω από 100 (107) επισκόπους, όλοι αυτοί προβάλουν µια εµφάνιση

εντυπωσιακή. Τα φαινόµενα που παρουσιάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια και οι περιπτώσεις είναι τραγικές, είναι αποκαρδιωτικές.

Έστελναν κάποια κείµενα για ανάγνωση ακαταλαβίστικα και πολλά επαµφοτερίζοντα, για να ικανοποιήσουν βέβαια τα γούστα του

“πιστού” λαού. Ή για δίσκους να µαζέψουν χρήµατα, να… βοηθήσουν τους κατατρεγµένους από τα δεινά συνανθρώπους µας!

Σε κάθε φυσική ή κλιµατική δοκιµασία λες και το βλέπουν ως “δώρο”, αµέσως απλώνουν το χέρι για βοήθεια και µετά

εµφανίζονται στα Μ.Μ.Ε. µε φωτογραφίες, να δείξουν τη “µεγάλη” φιλανθρωπική πράξη (µε ξένα κόλλυβα). Τα δικά τους που

µαζεύουν από τριµηνίες (εισπράττουν είτε έχουµε «φωτιές, σεισµούς, λιµούς, καταποντισµούς), από Μυστήρια και άλλες

δραστηριότητες τα φυλάγουν στο ταµείο τους ή τα στουπώνουν για σιγουριά (µην συµβεί και κλέφτης µπει και αρπάξει το

χρηµατοκιβώτιο, όπως παλαιότερα), σε θυρίδες off-shore για τα γεράµατά τους.

Οι επίσκοποι δεν είναι καιροσκόποι, να εκτροχιάζονται προς αναζήτηση προσωπικών ωφεληµάτων. Δεν είναι µανεκέν του

αρχιεπισκοπικού πλούτου. Δεν είναι µοντέλα µε την κάθε ευκαιρία να κατεβαίνουν στους δρόµους, να δείξουν τις αυτοκρατορικές

στολές (αντί τον άραφο χιτώνα), αφού εδώ και εκατοντάδες χρόνια δεν υπάρχουν πλέον αυτοκράτορες, γι’ αυτό ανέλαβαν να

κρατήσουν τις στολές ως προβιές αυτοί.

Δεν είναι επίδειξη χρυσού της µαταιότητας, αφού το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού «και πλέξαντες στέφανον έξ ακανθών

επέθηκαν επί της κεφαλής αυτού» το µεταποιήσατε σε αδαµαντοστόλιστη µίτρα. Δεν είναι φιγουρίνι η ποιµαντική ράβδος, το

καλάµι που έδωσαν οι Εβραίοι στο Χριστό, ότι τάχα ήταν Βασιλιάς «και κάλαµον επί τη δεξιά αυτού» (Ματθ. 27, 29), το

µεταβάλατε όµως σε ολόχρυση ράβδο µε πανάκριβα πετράδια. Δεν είναι διακοσµητικά µπιχλιµπίδια το εγκόλπιο και ο Σταυρός

που κρέµεται στο στήθος του επισκόπου, αλλά συµβολίζει τη σφραγίδα και την οµολογία της πίστεως.

Η αναφορά στον επίσκοπο είναι αναφορά στον υπεύθυνο εντολέα του Θεού «Λάβε την παρακαταθήκην ταύτην, και φύλαξον

αυτήν…». Στον εντολέα που από την κλήση του και από τη µυστηριακή ανάδειξή του να σηκώνει στο ακέραιο το βάρος της

ευθύνης για την πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Οι γνήσιοι επίσκοποι της Εκκλησίας Ιησού Χριστού είναι οι αχθοφόροι της αποστολικής ευθύνης στη µακρά και γεµάτη

κινδύνους διαδροµή της ιστορίας. Είναι άνδρες εφοδιασµένοι µε τον πλούτο των χαρισµάτων του Αγίου Πνεύµατος. Είναι οι

σφραγισµένοι µε τη σφραγίδα της αποστολικής διαδοχής και των αποστολικών βιωµάτων. Είναι οι ποιµένες, οι φορτισµένοι µε τη

βαρειά αποστολή της οδηγίας του λαού του Θεού και της σποράς του ευαγγελικού λόγου στη σύγχρονη εποχή. Είναι στρατευµένοι

αποφασιστικά και αµετάκλητα στην προάσπιση της αλήθειας. Είναι υπόχρεοι να προσφέρουν δείγµα γνησιότητας βίου. Είναι οι

στύλοι οι ακλόνητοι και αρραγείς στο πανάγιο οικοδόµηµα της Εκκλησίας.

Ο επωµισµός αυτής της ευθύνης αποτελεί βιβλική προσταγή, αλλά και παράδοση, στοιχείο θεµελιακό του επισκοπικού

υπουργήµατος, αυτό µας έρχεται από τα βάθη των αιώνων σαν προσταγή χρέους.

Δυστυχώς στην τελευταία πεντηκονταετία (από 1974 και µετά) η ιστορική εκδίπλωση των επισκοπικών προσωπικοτήτων έχει

µεγάλες διακυµάνσεις. Ελάχιστοι διαθέτουν το χάρισµα και την ευαισθησία του χρέους, που ως γενναίοι σηκώνουν µε θάρρος το

σταυρό των ευθυνών τους. Οι πολλοί είναι δειλοί και δεν αποτολµούν να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους και αρκετοί είναι

καιροσκόποι, που εκτροχιάζονται προς αναζήτηση προσωπικών ωφεληµάτων.

Προσεγγίζοντας τις παραπάνω συγκεκριµένες φυσιογνωµίες που συγκροτούν την Ιεραρχία της Εκκλησίας, η απογοήτευση σε

παγώνει.

Η αλλοτριωµένη κοσµική προβολή των επισκόπων δεν έχει καµία σχέση και καµία διασύνδεση µε το παράδειγµα του Κυρίου

µας Ιησού, ούτε µε την παράδοση των αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.

Οι µεταπολιτευτικοί επίσκοποι προβάλουν µε εµφάνιση εντυπωσιακή, µε παράστηµα ηγέτη, όταν τους βλέπεις από µακριά

φορτωµένους µε τα ιερά τους άµφια, τις χρυσοποίκιλτες µίτρες, τα εγκόλπια στο στήθος και τις χρυσές πατερίτσες στα χέρια

φορτίζεσαι, νιώθεις ένα αίσθηµα ασφάλειας, αναπαύεσαι στη σκέψη ότι υπάρχει εκκλησιαστική ηγεσία, έτοιµη για θυσίες, για να

αντιµετωπίσει κάθε εισβολέα στη ζωή της εκκλησιαστικής και πατριωτικής παράδοσης που θα θελήσει να αποπροσανατολίσει το

βηµατισµό του λαού.

Όταν όµως τους πλησιάσεις στα εγγύτερα και φωτογραφίσεις τις δραστηριότητες, φανερές ή απόκρυφες επιδιώξεις των, τότε

καταποντίζεσαι στην απόγνωση, διότι είναι δειλοί και δεν τολµούν να σηκώσουν στους ώµους την ευθύνη του υπουργήµατός τους

και αυτό διότι, πριν αρπάξουν την τιµή και το όνοµα του εκκλησιαστικού ηγέτη και κρεµάσουν πάνω τους τα διάσηµα της ανώτατης

εκκλησιαστικής διάκρισης, δεν ελευθερώθηκαν από τα προσωπικά τους πάθη και από την κτηµοσύνη του κόσµου. Τα πάθη είναι

βαρίδια, γιατί οι µυστικές οργανώσεις που τους βοήθησαν στην ανάδειξή τους χρησιµοποίησαν µηχανορραφίες, συναλλαγές,

παρεµβάσεις διεφθαρµένων τύπων, εξαγορές συνειδήσεων, ανέντιµες µεθοδεύσεις και άλλα πολλά και απίθανα στη σκοτεινή

πλοκή τους, γι΄αυτό όλοι αυτοί έχουν πρόχειρο και χωρίς κόπο να σηκώσουν το δάκτυλό τους και µε σαρκασµό να τους

διασύρουν.

Οι θεµελιακές εκκλησιαστικές αρχές τους έχουν διαγραφεί µε µια βάρβαρη και βάναυση µονοκοντυλιά. Αν κάποιος έχει τη

δυνατότητα να παρακολουθήσει και καταγράψει από µέσα µε ποιες προϋποθέσεις και µε ποιες µεθόδους γίνονται οι εκλογές των

επισκόπων, θα νιώσει στην ύπαρξή του να τον κυριεύει η φρίκη, θα τον πνίξει η αγανάκτηση και θα αλλοιώσει την όψη του από

αηδία.

Αν υπάρξει τρόπος να συνταχτεί στις ηµέρες µας ένα βιβλίο µε τις αφτιασίδωτες βιογραφίες της πλειοψηφίας των επισκόπων, µε

την παρουσία των πραγµατικών στοιχείων της ζωής των και µε την αναγραφή όλων των κινήσεών τους, που έχουν στόχο και σαν

τέρµα την αρπαγή της εκκλησιαστικής εξουσίας, θα αποκαλυφτεί ολόκληρο δράµα στη σηµερινή Εκκλησιαστική Ιεραρχία.

Δε θα κουράσω τα νεύρα σας µε την εξιστόρηση συγκεκριµένων και επί µέρους περιπτώσεων, διότι είναι πολλά και απίθανα, το

µόνο που θα πω, είναι ότι ο π. Ευστάθιος Κολλάς, Πρόεδρος του Ιερού Συνδέσµου κληρικών Ελλάδος, για πολλά χρόνια είχε

αναφέρει σε εφηµερίδα των Αθηνών ότι: «Οι g… µητροπολίτες διώχνουν τους πιστούς από την Εκκλησία!» και συνέχιζε: “Ο

µοναχός εγκαταλείπει τον κόσµο και τα του κόσµου και τίθεται κάτω από τον ηγούµενο εφ’ όρου ζωής… Σήµερα µε το

που γίνεται ιεροµόναχος αµέσως σκέφτεται τη µίτρα, µε αποτέλεσµα να δίνει γη και ύδωρ, προκειµένου να πετύχει αυτό.

Και έχουµε την περίπτωση του κιναιδισµού… Σήµερα οι χειροτονίες και τα οφίτσια δίνονται «πελατειακά» και µε σκληρές

συναλλαγές, δηλαδή ο καθένας προτείνει το δικό του και ανάλογα µε τις «συµφωνίες» που γίνονται, βγάζουν αυτόν που

θέλουν… Είναι λοιπόν δυνατόν, όταν παραβιάζουµε τη Γραφή, να µην συµβαίνουν τέτοια φαινόµενα θηλυπρέπειας και

σοδοµισµού; Αυτά και χειρότερα θα συµβούν, αν δεν τα αλλάξουµε όλα αυτά.

Φοβάµαι τις πιέσεις της Ευρώπης, όπως της Αγγλίας που µας ζητεί να δεχτούµε τον οµοφυλοφιλικό γάµο… Ας βάλει ο

Θεός το χέρι του, να µη φθάσουµε σε αυτό το σηµείο. Γιατί τότε σε αυτήν την περίπτωση θα γυρίσουµε στην εποχή των

Σοδόµων και Γοµόρρων… Κάτι τέτοιοι έχουν καταντήσει την Εκκλησία µας πάλκο και πασαρέλα, δηλαδή το µόνο που

κοιτούν είναι πόσο καλλίφωνα θα ψάλλουν και πόσο ωραία, πόσο µεγαλοπρεπή, πόσο χρυσά και πόσο ακριβά θα είναι

τα άµφιά τους”. (“ΡΕΠΟΡΤΑΖ”, Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007).

Ο ίδιος ιερέας είχε επισκεφθεί τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείµ και του ενεχείρησε κατάσταση ονοµάτων και φακέλους για

επισκόπους διαβεβληµένους, ο Σεραφείµ τον άκουσε και τον “ευχαρίστησε”, τους κράτησε όµως στο Προσωπικό Αρχείο, για να

τους εκβιάζει. Όταν κάποια στιγµή ο Σεραφείµ συναντήθηκε µε το Μιχαλόπουλο και του υπενθύµισε την περίπτωση, ο Σεραφείµ

του απάντησε: «Τι θέλεις να κάνω ρε Γρηγόρη, γέµισε η Εκκλησία από… Αν τους διώξω, θα µείνουν οι µητροπόλεις

χήρες…». Τι ειρωνεία…! Όλους αυτούς τους είχε περάσει από Συνοδικό Δικαστήριο ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος Α΄ και τους είχε

δικάσει για σοβαρά ηθικά παραπτώµατα και τους καθαίρεσε επαναφέροντας στις τάξεις των λαϊκών.

Ανεβαίνοντας στον αρχιεπισκοπικό θρόνο (10/1/1974) ο Σεραφείµ όλους αυτούς που τώρα διαµαρτύρεται, τους επανέφερε “εν

τιµή” και τους κόσµησε µε το παράσηµο των εξαίρετων πράξεων. Τους ονόµασε αντιστασιακούς, αντιερωνυµικούς, αντιευσεβιστές

και δε συµµαζεύεται, και κάποιους από αυτούς τους ανύψωσε στο ύψιστο αξίωµα της αρχιεροσύνης (µητροπολίτες).

Ερχόµενος ο από Δηµητριάδος Χριστόδουλος, αρχιεπίσκοπος Αθηνών (28-4-1998) τον επισκέφθηκε ο ιερέας π. Δηµ. Κλούτσος

ο οποίος του παρέδωσε ένα φορτηγάκι γεµάτο από 45 ογκωδέστατους φακέλους για αρχιερείς µε βαριά καθαιρετέα ανοµήµατα.

Μετά ένα χρόνο περίπου, ο π. Δηµήτριος ξαναεπισκέφθηκε τον αρχιεπ. Χριστόδουλο και ζήτησε να πληροφορηθεί τι έγινε

σχετικά µε τους 45 φακέλους και τότε, τον ήρθε “κεραυνός εν αιθρία”, όταν άκουσε από τον αρχιεπίσκοπο ότι είχε άγνοια για

φακέλους!

Η κυριολεκτική και συµβολική διαφθορά έχει καταντήσει ρουτίνα. Βαριά η ατµόσφαιρα, πιέζει τις συνειδήσεις του πιστού λαού,

πικρή η γεύση της οδύνης που σταλάζει στις καρδιές το δηλητήριο και δολοφονεί την ελπίδα, αυτή την ελπίδα που ανάβλυσε από

το κενό µνηµείο του Σωτήρος Χριστού και έµεινε σαν θησαύρισµα και σαν κληρονοµιά στη ροή των γενεών και ζωογονούσε την

οικουµένη.

Σήµερα οι αντοχές δείχνουν να έχουν εξαντληθεί, η εµπιστοσύνη του πιστού έχει κλονιστεί επικίνδυνα µετά την ένοχη και

κραυγαλέα σιωπή για όσα συνέβησαν και όσα ανακοινώνονται ότι πρόκειται να πραγµατοποιηθούν.

Η συγκάλυψη των κυβερνητικών νοµοθετηµάτων (ανοµηµάτων) ενεργείται µε τόσο προκλητικότητα που µοιάζει µε όρκο

ανέντιµης τιµής και αλληλοϋποστήριξης των ενόχων.

ΚΑΠΟΙΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ

Καµία αντίδραση στην κατάργηση της προσευχής και του εκκλησιασµού των µαθητών.

Καµία αντίδραση για την κατάργηση µε σειρά διατάξεων του Ποινικού Κώδικα περί βλασφηµίας των θείων.

Καµία αντίδραση στην κατάργηση της αργίας των Τριών Ιεραρχών.

Καµία αντίδραση στην υποβάθµιση (σχεδόν κατάργηση) του µαθήµατος των θρησκευτικών.

Καµία αντίδραση στην καθιέρωση του µαθήµατος της σεξουαλικής αγωγής από τα νηπιαγωγεία.

Καµία αντίδραση για την “παρέλαση περηφάνιας” που ηµίγυµνοι βάζαν τις Ιερές Εικόνες στα οπίσθιά τους και στα γεννητικά

τους όργανα.

Καµία αντίδραση στην εξαγγελία για αναγνώριση από την κυβέρνηση το γάµο των οµοφυλόφιλων.

Καµία αντίδραση για τη βάπτιση από τον Αρχιεπίσκοπο Αµερικής δύο παιδιών πλουσίων οµοφυλόφιλου “ζευγαριού”.

Καµία αντίδραση για την αποδοχή του λεγόµενου “τρίτου φύλου” και της πολύχρωµης “οικογένειας”.

Καµία αντίδραση στο αντιρατσιστικό νοµοσχέδιο.

Καµία αντίδραση στη µεθοδευµένη διάλυση της πατροπαράδοτης ελληνικής ορθόδοξης οικογένειας.

Καµία αντίδραση για την ανορθόδοξη και αντιεκκλησιαστική συµπεριφορά της Προέδρου της Δηµοκρατίας να κυκλοφορεί µε

σύντροφο. Το παράδειγµα της πρώτης πολίτου της χώρας;

Καµία αντίδραση στο ξεπούληµα της Ελληνικής Μακεδονίας.

Καµία αντίδραση στην κατάργηση του εθνικού ύµνου και την έπαρση της σηµαίας στα σχολεία.

Και δεκάδες ακόµα “καµία αντίδραση” από τη διοικούσα εκκλησία.

Και το τελευταίο που θα διαλύσει το κύτταρο της ζωής (την οικογένεια) και της κοινωνίας της Ορθόδοξης Πατρίδος είναι η

οµοφυλοφιλία και η συζυγία µεταξύ δύο ατόµων του ίδιου φύλου που ήρθε απ’ έξω και τώρα µε το νέο αρχηγό κόµµατος.

Ο Θεός εποίησε άνδρα και γυναίκα, γι’ αυτό και ο κανόνας της φύσης είναι νόµος απαράβατος, για να τεκνοποιήσουν και δεν

µπορούν να το κάνουν δύο άνδρες ούτε δύο γυναίκες, αλλά για να υπάρξει ένα παιδί, απαιτείται ένας άνδρας και µια γυναίκα. Οι

υιοθεσίες ή υποβοηθούµενες αναπαραγωγές στα ετερόφυλα ζευγάρια είναι παρένθετη µητρότητα και ίσως µε τη λογική της

εµπορικής συναλλαγής.

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας Θάνος Ασκητής (µοντέρνες αντιλήψεις) µιλώντας στο Mega είπε:

«Ο γάµος είναι θεσµός που δίνει το νόηµα στο ζευγάρι. “Ζευγάρι” και είµαι απόλυτος σε αυτό είναι ο άνδρας και η γυναίκα που

κυοφορούν και γεννούν», και ήταν αρνητικός στην τεκνοθεσία λέγοντας: «Δε θα “χειροκροτούσα” το γιο µου αν µου έλεγε ότι

είναι γκέι και θέλει παιδί. Γιατί το “θέλω παιδί” σηµαίνει, είτε ότι θα υιοθετήσουν ένα παιδί, άρα δε θα είναι δικό του παιδί

ή θα πρέπει να βρεθεί µια γυναίκα, για να περάσει το γονίδιό του. Για εµένα, το γονίδιο δε µεταφέρεται από δύο

συστήµατα οµόφυλα» και πιο πάνω πρόσθεσε: «… ότι ο πατέρας και η µητέρα, ο άνδρας και η γυναίκα είναι τα πρότυπα».

Για το θέµα αυτό ο Οικουµενικός Πατριάρχης είχε εκφραστεί µε κατηγορηµατικό και καταδικαστικό τρόπο ότι οι σύγχρονες

εφευρέσεις των λεγόµενων «συµφώνων συµβίωσης» είναι απόρροια αµαρτίας και ουχί κατά νόµον χαράς, ενεργειών κατά τας

οποίας αι θήλειαι, «µετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, οµοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν

χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, αρσένες εν άρσεσι την ασχηµοσύνην κατεργαζόµενοι

και την αντιµισθίαν εν έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαµβάνοντες» (από το προς Ρωµαίους 1, 26-27 επιστολή).

Ούτε λίγο ούτε πολύ αφόριζε τις σχέσεις του ιδίου φύλου ο Πατριάρχης, διότι έρχονται ενάντια στη φύση.

Η Ελλαδική Εκκλησία τι θα πράξει, όταν µεθαύριο θα έρθει στη δοξολογία για την επέτειο του ΟΧΙ µε το σύζυγό του Τάιλερ στο

µητροπολιτικό ναό των Αθηνών;

Ο Αρχιεπίσκοπος και οι Συνοδικοί διάβασαν το Λευιτικό 18, 28 που διατάζει: «και µε άρρενα δε θα συνευρεθείς… είναι

«βδέλυγµα»; Διάβασαν τις υποθήκες των αγίων Αποστόλων; Μελέτησαν τα κείµενα των αγίων Πατέρων, προσεκτικά και εντατικά,

«ο την ασχηµοσύνην εν τοις άρρεσιν επιδεικνύµενος» (62 ος Καν. Μεγάλου Βασιλείου).

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δε µιλούσαν την κοσµική γλώσσα, δεν υιοθετούσαν τη συµβατικότητα, δεν υπηρετούσαν τη

διπλωµατία. Μιλούσαν σαν στόµατα Χριστού και ενέπνεαν σαν ζωντανές εικόνες Χριστού. Μιλούσαν από περιουσία προσωπικών

θησαυρισµάτων, δίδασκαν και δείχναν το δρόµο µε τη χαρισµατική προφητική φωνή τους και µε το προσωπικό τους βηµατισµό!

Αντίθετα η σύγχρονη εκκλησιαστική ηγεσία, βρίσκεται σε αποσύνθεση από το αποστολικό και πατερικό ήθος, ο πλουτισµός και

η χλιδή είναι το διακριτικό γνώρισµα της πλειοψηφίας των σηµερινών επισκόπων, η αλλοίωση του ήθους κατάντησε κραυγαλέως,

η εναρµόνιση ήθους και λόγου, κηρύγµατος και παραδείγµατος είναι, κατά τη τελευταία εκατονταετία, “προϊόν εν ανεπαρκεία” στην

πνευµατική οικογένεια των Ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας. Η σταδιακή εκκοσµίκευση της εκκλησιαστικής εξουσίας έφερε τη

µεταλλαγή της εικόνας του αποστολικού διαδόχου µε συνέπεια την πνευµατική µετατόπιση από τη γνησιότητα του ήθους στην

αποδυνάµωση του λόγου. Ο προφορικός επισκοπικός λόγος, δεν πείθει και δε ζωογονεί, δε µεταδίδει τη φλόγα της πίστεως από

καρδιά σε καρδιά. Τούτη τη στιγµή η διοίκηση της εκκλησίας βρίσκεται στο επίκεντρο του σεισµού και του προβληµατισµού µε τη

συνειδητή ή ασυνείδητη φθηνή διαφήµιση που στήριξαν τα εµβόλια στην πανδηµία (που ως ευχαριστήριο αντάλλαγµα

παραχωρήθηκαν οι δηµοτικοί ναοί των κοιµητηρίων στις µητροπόλεις), που όχι µόνο δεν τους προστάτευσαν από τον κορονοϊό,

αλλά µε τις παρενέργειες που προκαλούν, οδηγούν σε αργό ή ξαφνικό θάνατο αρκετούς απ’ αυτούς που το έκαναν.

Ήρθε η αφειδώλευτη και ανεξέλεγκτη οµοφυλοφιλική διαφήµιση εξ αιτίας του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στεφ. Κασσελάκη και

φωτίζουν την ύπουλη σκοπιµότητα, ενεργώντας εν γνώσει ή άγνοια συστηµατική πλύση εγκεφάλου στους νέους.

Ο όσιος Πορφύριος είχε πει: «Όταν η Εκκλησία συµβιβάζεται µε παρά φύσιν καταστάσεις, χάνει τον προορισµό της».

Έρχεται το ψηφιακό χρήµα (ΑΓΩΝΑΣ, φ. 314) και µε την ψηφιακή (ηλεκτρονική) ταυτότητα, που δείχνει καθαρά ότι η Εκκλησία

έχει κάνει στροφή 90 µοίρες από τις παλαιότερες συνοδικές αποφάσεις, µε τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυµο να δηλώνει: «Να

έχουµε εµπιστοσύνη στην Εκκλησία…» και πρότεινε µάλιστα: «να περιµένουµε τις θέσεις της Συνόδου και για τέτοια

θέµατα, µε τέτοιον αντίκτυπο σε µια τέτοια εποχή. Καλούµαστε να έχουµε εµπιστοσύνη στην Εκκλησία, η οποία µε

σοβαρότητα, σκέψη και σοφία παίρνει τις αποφάσεις» (Μετά την Ιερά Σύνοδο 25/8/2023, “Βραδινή” 31/8/2023).

Στον απόηχο περί νέων ταυτοτήτων το ιστολόγιο “ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ” έγραφε: «Ο µητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυµος,

πληθωρικός στο λόγο (αλλά όπως φαίνεται και στην πλάνη) υποστηρίζει πως “έτσι όπως πρόκειται να εκδοθούν είναι

θεολογικώς αδιάφορες”. Περισπούδαστοι και νοήµονες επίσκοποι, κατά τη θύραθεν και όχι άνωθεν σοφία, παραµένουν

στο τώρα και όχι στο επέκεινα.

Διασφαλίζουν εαυτούς, κάτω απ’ τις υποσχέσεις πονηρών ανθρώπων της πολιτικής σκηνής που έχουν δώσει πλήρη

δείγµατα απανθρωπιάς και ψεύδους…».

Η Ιερά Σύνοδος που συνήλθε (6/9/2023) στη µηνιαία σύναξη, πήρε αποστάσεις από τις “παραθρησκευτικές αντιλήψεις” για τις

νέες ταυτότητες, τονίζοντας ότι: «όσες απόψεις ή επιφυλάξεις αναπαράγονται από παραθρησκευτικές αντιλήψεις γύρω από τις

αστυνοµικές ταυτότητες των πολιτών, δεν είναι αµιγώς ορθόδοξης προέλευσης… δεν είναι θεολογικώς ισχυρές ότι προσβάλλεται

το δόγµα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού…».

Παρά ταύτα το θέµα θα το µελετήσει σε όλες τις προεκτάσεις του και θα παραπεµφθεί σε µελλοντική έκτακτη σύγκλιση της

Ιεραρχίας.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ (ID1)

Ενώ “άνοιξε η πλατφόρµα για τις νέες ταυτότητες” 25 Σεπτεµβρίου 2023, η Ι. Σύνοδος θα συζητήσει το θέµα σε µελλοντική

έκτακτη σύγκλιση (εδώ έχει πλήρη εφαρµογή η ειρωνική παροιµία “Ζήσε Μάη µου να φας τριφύλλι”), εθελοτυφλούν µπροστά

στα πλοκάµια του ψηφιακού τέρατος.

Η έκδοση νέου δελτίου ταυτότητας, αποτελεί αναγκαστική υποχρέωση της χώρας µας, τονίζουν οι κυβερνώντες, διότι τα µέχρι

τώρα δελτία ταυτότητας είναι ξεπερασµένα και πεπαλαιωµένα, γι’ αυτό τα σύγχρονα δελτία ταυτότητας έχουν ισχυρά

χαρακτηριστικά ασφαλείας. Από το χαρτί µε πολυκαρµπονικό υλικό. Από νέα τεχνολογία εκτύπωσης µε laser. Από τριψήφιο

κωδικό της χώρας το σύστηµα G.R.S.. Από µηχανική αναγνώριση ζώνης M.R.Z.. Από την τεχνολογία για την ανέπαφη

επικοινωνία “ταυτοποίηση µέσω ραδιοσυχνοτήτων” R.F.I.D. (που υπάρχει στα “έξυπνα κινητά”). Από Περιθλαστική Οπτικά

Μεταβλητή Εικόνα D.O.V.I.D. κ.ά.

Ο κόσµος ρωτάει για πολλά και ανησυχεί, εµείς δεν είµαστε ειδικοί, απλώς κάνουµε µια ερώτηση, γιατί ζητάει ο κόσµος

απάντηση,. Η νέα ταυτότητα θα έπρεπε να µην έχει τσιπ, διότι το Συµβούλιο της Επικρατείας µε την υπ’ αριθ. 2388/2019 απόφαση

του Δ΄ τµήµατος απέτρεψε την αποθήκευση µέσω ΤΣΙΠ στο δελτίο ταυτότητας στοιχεία που απαιτούνται για τις υπηρεσίες της

ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, παρ΄όλα αυτά έχει δυο τσίπ.

Για να εκδώσουν τώρα νέα ταυτότητα, θα σου βγάλουν φωτογραφία στην αστυνοµία (µετά πολλών διαµαρτυριών επετράπη και

στους φωτογράφους), µε µια ειδική συσκευή laser και µε έναν “καλλιτεχνικό” τρόπο χωρίς να νιώσεις τίποτα. Αν πάτε σε

φωτογραφείο, τότε αρχίζει ένας αγώνας, διότι πρέπει να είναι πιστοποιηµένος επαγγελµατίας φωτογράφος, στη συνέχεια να

λάβεις ένα αυτόµατο κωδικάριθµο µε γραπτό µήνυµα (SMS) ή ηλεκτρονικού ταχυδροµείου (e-mail), ο κωδικάριθµος δίδεται και σε

µορφή Κωδικού Άµεσης Απόκρισης (QR code) και στη συνέχεια µέσω της εφαρµογής My Photo θα πρέπει να αντιστοιχεί µε το

ΑΦΜ προκειµένου ο υπάλληλος της αρµόδιας αρχής, να αναζητήσει και να ανακτήσει τη φωτογραφία σας.

Το απλό και µεγάλο ερώτηµα είναι: Την ώρα της φωτογράφισης που σε σκανάρει στο µέτωπο µε την ειδική συσκευή, σε

εµφυτεύει ένα νανο-τσιπάκι ή κάνει το χάραγµα µε αόρατη ακτίνα laser (λέιζερ);

Αυτό είναι ένα µείζον θέµα που θάπρεπε η Ιερά Σύνοδος να ζητήσει τη γνώµη ειδικών και να εξετάσουν ακόµα και τις ειδικές

συσκευές φωτογράφησης και όχι αβασάνιστα, χωρίς επιστηµονικά και θεολογικά ερείσµατα, γεµάτα ειρωνεία και ονειδισµούς να

βγάζει το προαποφασισµένο από καιρό ανακοινωθέν δικαιολογώντας την απόφαση της κυβέρνησης.

Η κραυγή του πιστού λαού δεν άγγιξε τις ακοές των λειτουργών του Θεού. Η εµπιστοσύνη τους κλονίστηκε επικίνδυνα. Οι

προσδοκίες υποβαθµίστηκαν ανησυχητικά. Η αυθεντία των ποιµένων έπεσαν κατακόρυφα, δηµιουργήθηκε ένα χάσµα µεταξύ

ποιµένων και ποιµενόµενων που ζητούσαν πνευµατική στήριξη, γνήσια αγάπη και τίµια πατρική φροντίδα. Η αγωνία του λαού

µεταποιήθηκε σε κραυγή αγωνίας. Δε θέλουµε να πιστέψουµε το δηµοσίευµα του δηµοσιογράφου και θεολόγου Διονυσίου Μακρή,

“Εκατοµµύρια ευρώ τα ανταλλάγµατα…” και συνεχίζει: «Σύµφωνα µε πρόχειρους υπολογισµούς προσώπων που ασχολούνται µε προγράµµατα, όπως τα ΕΣΠΑ και άλλα παρόµοια το σύνολο των χρηµατικών ποσών ξεπερνούν τα 50 εκατ. ευρώ και κατ’ άλλους

αγγίζουν τα 60 εκατ. ευρώ… στο εκσυγχρονισµό και την πάταξη της γραφειοκρατίας!».

Η κριτική µου αυτή, σας εξοµολογούµαι “άγιοι” Πατέρες, είναι ισοδύναµη µε το κλάµα, βλέπω ένα λαό αποίµαντο να περπατάειστο δύσκολο αυτό καιρό δίχως ηγεσία, ελάχιστοι είναι οι επίσκοποι που στέκονται κάπως σαν κανόνες πίστεως και εγκράτειας,

διδάσκαλοι, που περπατούν τον ανηφορικό Γολγοθά και βρίσκονται κοντά στο λαό.

Η πλειοψηφία δε λογαριάζει τίποτα, εκτός από την καλοπέραση και την εξασφάλιση των προνοµίων τους.

Φωνάζω δυνατά! ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ “άγιοι” ΠΑΤΕΡΕΣ;

Tριανταφυλλος Τασσιοπουλος, εφημεριδα ΑΓΩΝΑΣ Λαρισας