Ομολογία

H EKKΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 4ον

ΕΠΕΣΑΝ ΣΑΝ ΤΣΑΚΑΛΙΑ ΠΑΝΩ

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

Θα σταθώ σε δύο γεγονότα που φανερώνουν το µέγεθος αφροσύνης της σηµερινής εκκλησιαστικής ηγεσίας και την αδιαφορία του σώµατος της Ιεραρχίας ως και των µελών του πληρώµατος, ιερέων, ιεροµονάχων, διακόνων…που πολύ σύντοµα τους το ‘’χριστιανικό’’ κράτος θα τους καταργήσει.

Το πρώτο δείχνει ότι ο Σεραφείµ άφησε το αποτύπωµά του ως µαύρη σκιά στην Ελλαδική Εκκλησία, οι εκκλησιαστικές αρχές που τις είχε διαγράψει µε µια βάρβαρη και βάναυση µονοκοντυλιά, που όταν τις συναντάς νοιώθεις την ύπαρξη να σε κυριεύει η φρίκη, να πνίγεσαι από αγανάκτηση και να αλλοιώνεται η όψη σου από αηδία.

Παρ’ ότι πέρασαν δεκαετίες οι διάδοχοι εφαρµόζουν σχεδόν κατά γράµµα όλες τις διεργασίες επάνω στη δική του µεθοδολογία.

Πανοµοιότυπη περίπτωση που αναφέραµε πιο πάνω µε ιδιώτη αγοραστή είναι και τούτη µετά από 20 χρόνια.

Στις 15-6-2009, ηµέρα εορτής του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυµου Β΄ στα κενά γραφεία της Ιεράς Συνόδου έλαβε χώρα µια παράνοµη και ανήκουστη αγοραπωλησία ενός εκκλησιαστικού φιλέτου χωρίς κανένα διαγωνισµό. Δηλαδή ένα οικόπεδο προνοµιακό 4 στρεµµάτων στη Βουλιαγµένη πωλήθηκε σε ένα υπάλληλο του Δήµου αντί του ποσού των 14 εκατ. ευρώ. Αµέσως και επί τόπου ο αγοραστής δηµοτικός υπάλληλος το µεταβίβασε σε κάποιον εφοπλιστή αντί του ποσού 15,50 εκατ. ευρώ. Η επιταγή που κατέθεσε ο “αγοραστής” των 14 εκατ. ευρώ ήταν του εφοπλιστού, η όλη διαδικασία όπως έγινε είναι παράνοµη βάσει της νοµοθεσίας, περί διακινήσεως µαύρου χρήµατος. Και το σπουδαιότερο είναι ότι η γνωµάτευση της Υπηρεσίας γνωµατεύσεων δηµοσίων και εκκλησιαστικών εκτάσεων (Σ.Ο.Ε.), σε εκτίµηση που έκανε διαπίστωσε ότι το εν λόγω οικόπεδο, η αξία του ανέρχεται στο ποσό των 30 εκατ. ευρώ περίπου.

Και το δεύτερο, επαναλαµβάνεται µετά από 33 χρόνια το ίδιο σκηνικό και γινόµαστε θεατές στο ίδιο θέατρο, µε το νόµο 1811/1988 που γράψαµε πιο πάνω και µε τις υπόγειες και ύπουλες συµφωνίες που υπογράφτηκαν.

Το 1988 υπήρξε µια µεγάλη διαµάχη κυβέρνησης και Εκκλησίας για την Εκκλησιαστική περιουσία. Η Εκκλησία κατέβασε το λαό σε συλλαλητήρια, την κυβέρνηση την “καίει” η µεγάλη λαϊκή συµµετοχή, αλλά έχει ένα µεγάλο ατού, έχει ένα χαρτί και βάζει φωτιά στην Ιεραρχία, την άρση των Συντακτικών Πράξεων 3 & 7/74 της Δικτατορίας για την επαναφορά των 12 διωχθέντων µητροπολιτών (δύο που συµµετείχαν στην επιτροπή από την Εκκλησία, ο Δηµητριάδος Χριστόδουλος και ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιµος ήταν µοιχεπιβάτες και έπρεπε να φύγουν) και πίεζε το Σεραφείµ, αυτός φοβούµενος µην κατακρηµνιστεί από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο άρχισε τις µυστικές επαφές µε τον Ανδρέα Παπανδρέου, άρχισε το µυστικό παζάρεµα. Σου δίνω, µου δίνεις… και κατέληξαν. Η Εκκλησία – γράφε Σεραφείµ – στις 11 Μαΐου 1988 να υπογράψουν τη µεταξύ τους «Σύµβαση παραχώρησης στο Δηµόσιο της δασικής και αγροτολιβαδικής περιουσίας» όλων των Μονών της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Η πολιτεία έκανε ένα µεγάλο δώρο στο Σεραφείµ – όπως το αποκάλυψε ο Μένιος Κουτσόγιωργας (υπουργός Εσωτερικών) δεσµεύτηκε ότι δε θα καταργήσει τις Συντακτικές Πράξεις της Δικτατορίας ώστε να έχουν δικαίωµα προσφυγής οι δώδεκα διωχθέντες µητροπολίτες.

Στις 18 Νοεµβρίου 1988 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ έπεσε. Η Οικουµενική Κυβέρνηση στις 9 Μαρτίου 1989, δεν καταργεί τις Συντακτικές Πράξεις παρά δίνει το δικαίωµα στους διωκόµενους 12 µητροπολίτες να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, όπως και έγινε και στις 11 Οκτωβρίου 1989 βγαίνει η απόφαση που δικαίωνε πλήρως τους 12 µητροπολίτες, ακολούθησαν ακόµα και 30 οµόφωνες αποφάσεις.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πιστός στις “Δηµοκρατικές” αρχές και συνεπής σ’ αυτά που υποσχέθηκε στο Σεραφείµ όταν ήρθε και πάλι το 1993 στην κυβέρνηση, µε “Δηµοκρατικό Νόµο” τώρα, έκανε κάτι χειρότερο, τους εκτέλεσε πλέον οριστικά τους δικαιωµένους µητροπολίτες.

Επίσης κατάργησε τις διατάξεις του νόµου 1700 που αφορούσε τη συµµετοχή “αιρετών λαϊκών µελών στα Εκκλησιαστικά και Μητροπολιτικά Συµβούλια”. Και µερικοί που είχαν αναλάβει, όπως στον ΟΔΕΠ ο Σεραφείµ ο ‘’δηµοκρατης’’ τους ΑΦΟΡΙΣΕ!

Ο τότε υπουργός Παιδείας Τρίτσης διαφωνεί µε τους όρους της Σύµβασης και παραιτείται παταγωδώς.

Και επί πλέον έχουµε και τη “γενναιόδωρη” προσφορά του Παπανδρέου προς το Σεραφείµ, το Νόµο 1811/88 που καταργεί τον ΟΔΕΠ και η Διαρκής Σύνοδος – Σεραφείµ – γίνεται πλέον κυρίαρχος.

Από εδώ τώρα αρχίζει ένα όργιο λεηλασίας, τα περιστατικά ατελείωτα αν συνταιριαστούν και καταγραφούν µε λεπτοµέρεια, θα γίνουν ολόκληροι τόµοι. Μέσα στο Αρχιεπισκοπικό και Επισκοπικά Μέγαρα, διαµόρφωναν και έπαιρναν αποφάσεις αγνοώντας τα θεσµικά αρµόδια όργανα, πωλούσαν ανεξέλεγκτα χωρίς να υπολογίζουν κανέναν και δίχως να δίνουν αναφορά πουθενά, ενεργούσαν σαν να ήταν ιδιοκτησία του πατέρα τους, όλες τις κοµπίνες του κοσµικού κατεστηµένου τις είχαν δοκιµάσει.

Το καλοκαίρι του 1997 ξεσπά τσουνάµι, το έγκληµα που έγινε, δε µετριέται, ούτε περιγράφεται, όρµησαν µε µανία στην εκκλησιαστική περιουσία και την κατασπαράξαν, ξεπουλήθηκαν, δωρίσθηκαν εκατοντάδες στρέµµατα µε µια µονοκονδυλιά. Το τι ακούστηκε στην έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας από 19/7-1/8/1997 και τι έγραφε ο τύπος για ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ακτηµοσύνη, ντύθηκαν µε το παράδειγµα των πατέρων, κρατούν το Ευαγγέλιο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά το θησαυρό αυτό, κάπου σκόνταψαν και τους χύθηκε ο πλούτος και έµειναν κενοί φτωχοί, µε καρδιές και µε χέρια ολότελα άδεια και τώρα προσπαθούν να ληστέψουν υλικό πλούτο και αντί για αγιοπνευµατική µαρτυρία, ακούστηκαν φωνές που σε κυριεύει η φρίκη.

Η διαφθορά των επισκόπων (υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις) και ο εκφυλισµός της εκκλησιαστικής διοίκησης για εξυπηρέτηση προσωπικών συµφερόντων µε γεµίζει οδύνη.

Θα αναφερθώ µόνο σε ένα µικρό µέρος δηµοσιεύµατος αλλά ενδεικτικό της τραγικής και εκφυλιστικής κατάστασης και ισοδύναµη µε κλάµα.

Το κείµενο είναι σκληρό και η εφηµερίδα απάντησε σε κάποιον ιεράρχη που την προκάλεσε – έχει σχέση µε τις “πωλήσεις” – και µάλιστα τον αποκαλεί “ιεράρχα των παρασκηνίων”. «Είχατε συµβιβαστεί – γράφει – και ήσασταν ο “αντ’ αυτού” του Μακαριστού Σεραφείµ και τότε η δηµοκρατική σας συνείδηση δεν είχε επαναστατήσει, όταν υπηρετούσατε τον Αρχιεπίσκοπο των τανκς, τον Μητροπολίτη που τον έκανε Αρχιεπίσκοπο πραξικοπηµατικά ο “αόρατος δικτάτορας” ο “σκύλος της ΕΣΑ” ο Ιωαννίδης… Προφανώς ξεχνάτε εύκολα… ίσως να µη σας βοηθάει η µνήµη. Εκείνη τη… δωρεά των 20.000 στρεµµάτων που είχατε… προσφέρει (λες και ήταν του πατέρα σας) στον Ανδρέα Παπανδρέου (προσκυνήσατε και εκεί λόγω καιροσκοπισµού, όπως είχατε υποκλιθεί και στη… Μιµή)… 20.000 στρέµµατα στην Πεντέλη για… Πάρκο Ειρήνης… τότε που ήσασταν ο εκλεκτός όλου του υψηλού κατεστηµένου και πολλοί – εκδότες κ.ά. – έγιναν κάτοικοι µε βίλες στην όµορφη περιοχή…

» Τώρα ως προς το ποιοι (δέσποτα) “… επιεικώς κινούν το κεφάλι τους από αδιάφορα έως και χλευαστικά”, στο σπίτι του κρεµασµένου δεν µιλούν για σχοινί. Βγείτε στους δρόµους, κάντε µια βόλτα στους καφενέδες της Ελλάδας και θα δείτε ποια αντίληψη έχει ο λαός, ο ανώνυµος πολίτης – όχι βέβαια οι πλουτοκράτες τους οποίους συναναστρέφεστε – για ΟΛΟΥΣ – πλην πολύ ελάχιστων εξαιρέσεων – εσάς και τι ζηµία έχετε κάνει στην Εκκλησία, που δε σας χρωστάει τίποτα, αντίθετα της χρωστάτε. Και πολλοί από σας έχουν γίνει θεοµπαίχτες.

» Στις περισσότερες Μητροπόλεις οι Ιεράρχες ενδιαφέρονται µόνο για την τσέπη τους, την καλοπέρασή τους και τα… παπαδάκια τους. Ζητήστε συγγνώµη απ’ όλους τους πιστούς που µε τον οβολόν τους σας ζουν και µετά να κάνετε τους κήνσορες. Και κάπου-κάπου ας σκέφτεστε τι ψυχή θα παραδώσετε και ποιος θα είναι ο λογαριασµός σας, όταν σας το ζητήσει ο Άγιος Πέτρος…» (“ΤΟ ΠΑΡΟΝ”).

Δε θα προχωρήσω σε λεπτοµερειακές αναλύσεις, ούτε πως φαγώθηκαν τα δισεκατοµµύρια της Ιερής Εκκλησιαστικής περιουσίας.

Θα ανασύρω όµως από το παρελθόν ένα δεδοµένο, ηλεγµένο και καθολικά παραδεκτό και θα το παραδώσω στους αναγνώστες όπου γης, για να το γνωρίσουν να κάνουν οι ίδιοι τις απαραίτητες συγκρίσεις και να οδηγηθούν, µε δική τους πρωτοβουλία και στα δικά τους συµπεράσµατα.

ΤΑ ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Για πεντέµισι (5 ½) χρόνια (14/5/1967 – 12/12/1973) στο πηδάλιο της Εκκλησίας ανέβηκε ο µακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος Α΄ Κοτσώνης, η παραµονή του ήταν πολύ σύντοµη. Δεν ήταν οικονοµολόγος, ούτε τεχνοκράτης, ήταν άνθρωπος της λατρείας του Θεού της χαρισµατικής διδαχής, ένας φωτισµένος και κρυστάλλινος ιεράρχης, δεν είχε από πουθενά οικονοµική ενίσχυση, το δικτατορικό καθεστώς (κράτος) τον πολεµούσε, Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπήρχε να χρηµατοδοτεί προγράµµατα. Το µόνο που είχε ήταν η σφιχτή οικονοµική διαχείριση, µέχρι και την τελευταία δεκάρα χωρίς να πουλήσει ούτε σπιθαµή από την εκκλησιαστική περιουσία αλλά αγόραζε για να την αυγατίσει. Οι άνθρωποι που τον πλαισίωναν και τον βοηθούσαν σε όλο το έργο, δεν έδωσαν ποτέ αφορµή να διατυπωθεί ψόγος. Με την οικονοµία του αυτή, αλλά και µε την εκχώρηση όλων των προσωπικών του πόρων, έκανε τόσα έργα που δεν είχαν γίνει από την απελευθέρωση της Ελλάδας και µέχρι σήµερα.

Όποιος επιχειρήσει να καταµετρήσει και καταγράψει όλα τα έργα του µε λεπτοµέρεια που έγιναν στην περίοδο της αρχιεπισκοπίας του θα µείνει έκπληκτος. Εµείς για την ιστορία και προβληµατισµό θα αναφέρουµε τα βασικότερα και συνοπτικά.

• Το Νοσοκοµείο κληρικών, που ξεκίνησε την 31^ην Δεκεµβρίου 1968 και λειτούργησε την 1^η Ιουλίου 1972, ήταν το πιο τέλειο από κάθε άποψη, γι’ αυτό και ονοµάστηκε το “στολίδι της εποχής”.

• Ανοικοδόµησε εντός του χώρου της Μονής Πετράκη νέο κτίριον, αξιοποιώντας όλο τον περίγυρο χώρο, πρόσθεσε και ορόφους στο υφιστάµενο κτίριο, αφού το ενίσχυσε, δίνοντας τη δυνατότητα, ώστε όλες οι υπηρεσίες της Εκκλησίας να συγκεντρωθούν, αφού µέχρι τότε ήταν διάσπαρτες σε πέντε διαφορετικά σηµεία.

• Έκτισε το “ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ” στο χώρο της Μονής Πεντέλης ένα κέντρο που διέθετε 60 µονόκλινα µικρά διαµερίσµατα για φιλοξενία συνέδρων, αίθουσα συνεδριάσεων µε αυτόµατο κέντρο µεταφράσεως, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, αίθουσα εστίασης κ.ά.

• Ανακαίνισε εξ ολοκλήρου την Ι. Μονή Πεντέλης που µέχρι τότε ήταν ένα ερείπιο και αγιογράφησε το καθολικό.

• Χρηµατοδότησε το σχολικό συγκρότηµα της Ιεράς Μονής “Θεοµήτορος” και φτιάξαν νέα κτίσµατα για τη στέγαση νέων τµηµάτων µαθητείας.

• Ίδρυσε 65 “Σπίτια Γαλήνης του Χριστού” που µέσα σ’ αυτά εύρισκαν θαλπωρή οι ηλικιωµένοι γέροντες, από υλική µέχρι ηθικοπνευµατική ενίσχυση. Στα σπίτια αυτά προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους “συνεργάτιδες” κυρίες 2.024 άτοµα.

• Έστησε ένα µεγαλοπρεπές “µνηµείο των αγωνιστών του 1821” και τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 24 Μαρτίου 1971.

• Χρηµατοδότησε την ανοικοδόµηση της γυναικείας Μονής “Νταού Πεντέλης” το 1971.

• Ανήγειρε δύο ιδρύµατα “κατάκοιτων Γερόντων” στη Ν. Σµύρνη και Ν. Μάδυτο παρέχοντας πλήρη ιατρική παρακολούθηση µε ιατρούς, νοσοκόµους, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ.

• Ίδρυσε “Κέντρον Ιεραποστολικών Σπουδών” που για χρόνια (1971-1975) το διηύθυνε ο Αρχιµανδρίτης Αναστάσιος Γιαννουλάτος (νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας).

• Ήταν όλα έτοιµα προς ανέγερση Οικοτροφείου για φοιτητές Θεολογίας και Ιερατικών Σπουδών σε οικόπεδο δίπλα από το Πανεπιστήµιο, η οικονοµική δαπάνη ήταν κατατεθειµένη σε ειδικό λογαριασµό. Αυτό δεν έγινε, διότι παραιτήθηκε και τα χρήµατα εξαφανίστηκαν !!!

• Στην πευκόφυτη περιοχή της Αγ. Παρασκευής έστησε Πνευµατικό Κέντρο “Η Βηθλεέµ”, ένα κτίριο για σύγκληση Συνεδρίων, µε αίθουσες, παρεκκλήσιο και πολλά δωµάτια. Και από το 1973 στεγάστηκε και η “Σχολή Ιερατικών Σπουδών”.

• Δηµιούργησε τις “κινητές µονάδες βοήθειας κατάκοιτων” ειδικό σώµα από εθελόντριες κυρίες που εκπαιδεύτηκαν ειδικά για την κατ’ οίκον νοσηλεία… Γύριζαν καθηµερινά µε συνοδεία γιατρού, εξέταζαν, καθάριζαν πληγές, άλλαζαν ρούχα και έδιναν τα φάρµακά του…

• Το “Γραφείο Περιθάλψεως Ασθενών” ήταν ο τοµέας µε βαριά περιστατικά που έπρεπε να νοσηλευτούν σε νοσοκοµείο του εξωτερικού και αναλάµβαναν τη διαµεσολάβηση και την οικονοµική στήριξη.

• Δηµιούργησε την εθελοντική οµάδα της “Χριστιανικής Αλληλεγγύης”, η προσφορά της είναι ανεκτίµητη. Διακινήθηκαν περί τα 200.000.000 δρχ. στην αλληλεγγύη.

• Το “Γραφείον Ποιµαντικής των εν ταις Φυλακαίς”, δεκάδες κατεβλήθηκαν δικαστικά έξοδα, βοήθησαν οικονοµικώς οικογένειες, υπερασπίσθηκαν µε δικηγόρους προ των Δικαστηρίων…

• Σε ειδικό χώρο οργάνωσε το “Μουσείο της ανδρικής Μονής Πεντέλης”.

• Με απόφαση ΠΖ΄ (24-5-1970) και ΦΕΚ 135, Τ.Α. ιδρύθηκε το “Ίδρυµα Βυζαντινής Μουσικολογίας” που καταλογράφησαν τα χειρόγραφα της Βυζαντινής Μουσικής.

• Ίδρυσε τη “Σχολή Διακονισσών Αδελφών Νοσοκόµων” η «ΟΛΥΜΠΙΑΣ» που ήταν ισότιµη µε τις άλλες κρατικές Σχολές Νοσοκόµων για να επανδρώσουν µε ειδικά εκπαιδευµένο προσωπικό το δικό τους “Νοσοκοµείο των Κληρικών”.

• Ίδρυσε ειδικό “Κέντρο Νεότητος” µε ενηµερωµένους ιερείς που ανέλαβαν τη συµπαράσταση και τη διαπαιδαγώγηση στα νέα µέλη της Εκκλησίας.

• Οργάνωσε “Κέντρο συµπαράστασης της ελληνικής οικογένειας”, στο οποίο ειδικοί προσέγγιζαν ανδρόγυνα µε δυσκολίες και συζητούσαν από κοινού τρόπους.

• Ακόµα λειτουργούσαν δεκάδες ιδρύµατα, φιλανθρωπικά ή ευρύτατου κύκλου που ήταν υπό την αιγίδα του και την οικονοµική στήριξη.

• Ήταν µοναδικός χορηγός σε εκκλησιαστικά και λειτουργικά είδη (ράσα, άµφια, δισκοπότηρα, σταυρούς…) και ενίσχυε και οικονοµικά τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που ήταν υπό κοµµουνιστικό καθεστώς. Γι’ αυτό “δούλεψε” η ρετσινιά του κρυφοκοµµουνιστή. Αυτό τον “βοήθησε” και η φιλία µε το Μακάριο, µόλις όµως έπεσε η δικτατορία τον ξερετσίνιασαν από κοµµουνιστή και τον βάπτισαν µαύρο χουντικό!

• Δραστηριοποιήθηκε για τη σωτηρία των παιδιών της Αφρικανικής Μπιάφρας που κατά χιλιάδες πέθαιναν, στέλνοντας 300.000 κονσέρβες και άλλα είδη διατροφής.

• Στους πληµµυροπαθείς της Ρουµανίας στάλθηκαν 42.830 κουβέρτες και 30.000 κοµµάτια ιµατισµού κ.ά. και τότε θεωρήθηκε ότι ήταν η πιο σηµαντική προσφορά.

• Στους πληµµυροπαθείς της Μοζαµβίκης, όπου στάλθηκαν 800 µεγάλα κιβώτια κονσέρβες κρέατος, 4.600 µεγάλα κιβώτια ιχθυερών, 58 µεγάλα κιβώτια ιµατισµού, 100 τόνοι ρύζι και αρκετά άλλα χρήσιµα είδη.

• Στο Πακιστάν που είχε πληγεί από τον πρωτοφανή τυφώνα το 1970, µε θύµατα εκατοµµύρια και ανυπολόγιστες ζηµιές. Εδώ στάλθηκαν εκτός των άλλων 712.640 κοµµάτια κονσέρβες από την αρχιεπισκοπή και 491.960 κοµµάτια κονσέρβες που συγκεντρώθηκαν από άλλες µητροπόλεις.

• Μια εντελώς πρωτότυπη πρωτοβουλία ήταν το “Κίνηµα Αγάπης”. Είχαν στήσει σε διάφορα σηµεία της Αθήνας ειδικά καλάθια και εκεί έριχναν, όποιος είχε περιττό ή άχρηστο (ρουχισµό, χαρτί, µέταλλα, γυαλί…), επίσης µάζευαν και από καταστήµατα, εταιρίες, εργοστάσια που για διάφορους λόγους εµπορεύµατα τα απόσερναν από την κυκλοφορία. Η οµάδα “Αγάπης” τα συγκέντρωνε, τα µεν καινούρια τα προωθούσε σε “ευαγή ιδρύµατα,” τα δε υπόλοιπα τα πωλούσαν σε µάντρες ανακύκλωσης και µε τα χρήµατα αυτά κάλυπταν πολλές από τις τρέχουσες ανάγκες.

• Έναν τοµέα που απασχολούσε τον αρχιεπίσκοπο και ήθελε να τον καλύψει, ήταν η ανεργία που µάστιζε ιδιαίτερα τους νέους, πάνω σ’ αυτό η πλατιά έµπνευσή του ήταν να δηµιουργήσει την Υπηρεσία «Η Δράσις του Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας», µέσα απ’ αυτή έβρισκαν εργασία διάφοροι άνεργοι.

• Η αγάπη του προς τους νέους και µαθητάς ήταν έκδηλη γι’ αυτό και ίδρυσε πρότυπες κατασκηνώσεις.   

• Επίσης βοήθησε οικονοµικά για έργα αναστύλωσης πολλά µοναστήρια, όπως Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, Ζωοδόχου Πηγής, Καρέα, Αγίου Ιωάννου Πεντελικόν και άλλα.

• Ανανέωσε όλο τον τυπογραφικό µηχανισµό της Αποστολικής Διακονίας µε σύγχρονα πιο γρήγορα και ευέλικτα τυπογραφεία,

• Το µεγαλύτερο επίτευγµά του ήταν το µισθολόγιο των 8.000 ιερέων που για ένα χρόνο ‘’κοντοροµαχούσε’’ µε τους δικτάτορες, ώσπου στις 24 Ιουλίου 1968 δηµοσιεύθηκε ο  αναγκαστικός νόµος 468/1968 και οι ιερείς εντάσσονται στο υπαλληλικό µισθολόγιο,

Σε όλα αυτά που σας έχω αραδιάσει, προσθέστε και µερικά ακόµα λόγω χώρου και χρόνου που τα παρέλειψα και θα έχετε µπροστά σας ένα ασύλληπτο όγκο δαπανών. Μια θαυµαστή πηγή που πάντοτε έτρεχε, είχε ένα ανοιχτό πορτοφόλι που πάντα ήταν γεµάτο, διότι το διαφέντευε και το ευλογούσε η οσία και ακτινοβόλος φυσιογνωµία του “πιστού οικονόµου” των αγίων Μυστηρίων και του ιερού χρήµατος που λέγονταν π. Ιερώνυµος Κοτσώνης.

Αυτό ήταν ένα θαύµα, ένα από τα µεγαλύτερα θαύµατα, επειδή ο ίδιος πίστευε στα θαύµατα.

• Όπως στο θαύµα πίστευε και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και έγινε το θαύµα στην Αλβανία, που αναστήλωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία µέσα από ερείπια.

• Όπως στο θαύµα πίστευε και ο π. Ιγνάτιος Μαδενλίδης και έγινε το θαύµα στην Κεντρική Αφρική, µε δεκάδες Εκκλησίες, Σχολεία, Ιατρεία, ραδιοφωνικούς σταθµούς, πανεπιστήµιο κ.ά.

• Όπως στο θαύµα πίστευε και ο Οσιοµάρτυρας επίσκοπος Καρδίτσας π.Κωνσταντίνος που µέσα σε έξι (6) χρόνια (1978-1974)χωρίς χρήµατα έκανε θαύµατα, έκτισε και λειτούργησε 5 οικοτροφεία (Καρδίτσα, Φάρσαλα, Μουζάκι, Παλαµά) Ορφανοτροφείο, Κοριτσιών-Γηροκοµείο-Στέγη κατάκοιτων γερόντων-οικοδοµικό συγκρότηµα στη Δεµερλιώτισσα για Γεροκοµείο -Κατασκηνώσεις- Ενοριακά Κέντρα κ.ά. Οι ‘’διάδοχοι’’του  πενήντα (50) χρόνια τώρα δε λάσπωσαν τούβλο, και τα υπάρχοντα τα διέλυσαν. Αυτοί είναι οι σεραφειµικοί και µετά επίσκοποί µας, ενώ  µιλούν για θαύµατα, αλλά, δεν σε τίποτα  δε πιστεύουν, γι’ αυτό τα έργα τους, παρ’ ότι οι τσέπες είναι γεµάτες µε χρήµατα, τα αποθηκεύουν για τα γεράµατά τους, γι’ αυτούς αυτό είναι το θαύµα!

Αντίθετα ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυµος πίστευε, γι’ αυτό δεν άπλωσε το χέρι ζητιανιάς σε καµία εξουσία του κόσµου. Αλλά κατάφερε κατά θαυµαστό τρόπο να γεµίσει το λεκανοπέδιο της Αττικής µε έργα αγάπης, µε λαµπρές αλλά και λειτουργικότατες οικοδοµές και µε εργαστήρια ποικίλης ανάπτυξης.

Ο διάβολος όµως µε όλο το σωµατικό ασκέρι (µυστικές εταιρίες και οργανώσεις) που δουλεύουν στους σκοτεινούς θαλάµους διαµορφώνουν υπηρέτες των σχεδίων τους, περιµένουν την κατάλληλη στιγµή µε τους κατάλληλους και κάνουν την επίθεση.

Εδώ το κατάλληλο πρόσωπο ήταν έτοιµο και στην κατάλληλη στιγµή πήρε το σήµα για να διαλύσει όλο το δηµιουργικό έργο, και αυτός δεν είναι άλλος από τον Αρχιγραµµατέα της Συνόδου που “εν αγνοία” άφησε τα πρακτικά της Ιεραρχίας ανυπόγραφα και έτσι ήρθε το ΣτΕ  ακύρωσε τη συνεδρίαση για τη συγκρότηση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, αυτό ήταν το τέλος, ή καλύτερα, η χαριστική βολή στον Αρχιεπίσκοπο π. Ιερώνυµο.

Ακόµα στα αυτιά µου αντηχεί η φωνή του µακαριστού Φθιώτιδος Δαµασκηνού τα ‘’σοφά’’ λόγια του Αρχιεπισκόπου Σεραφείµ στις αντιδράσεις του Σύρου Δωροθέου Στέκα στην κατά προτίµηση επιλογή του Αρχιγραµµατέα σε δεσπότη! «… Ρε! Σεις… αυτόν δεν θα κάνουµε δεσπότη που τόσα χρόνια µας βοηθούσε;;;».

Το διαβολικό ασκέρι για τη µεγάλη υπηρεσία που τους πρόσφερε, δεν την ξέχασαν και όταν ήρθε η ώρα τον ανάδειξαν και σε αρχιεπίσκοπο.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Δεν έχω τη διάθεση να προσπεράσω µε ασφαλισµένα µάτια και σφιγµένα χείλη τα ιστορικά εγκλήµατα. Το σεραφειµικό τυφώνα που σάρωσε τα πάντα, βαρύς χειµώνας έπεσε στην Εκκλησία, ασέληνη νύχτα, καταιγίδα και παγωνιά, σκληρή τυραννία, κλίµα πικρίας, ατµόσφαιρα φόβου, οσµή διαφθοράς.

Το πνευµατικό και άγιο έργο το δολοφόνησε, «Δεν θέλω αγίους – φώναζε – φέρτε ποιος έχει χονδρούς φακέλους… να τους κάνω δεσποτάδες». Ο συµβουλάτοράς του Κορίνθου Παντελεήµων έδωσε το στίγµα: «Δεν µας ενδιαφέρει το ήθος. Μας ενδιαφέρει να είναι δικοί µας». Αυτό έγινε δόγµα και καθεστώς επί Χριστοδούλου και µέχρι σήµερα.

Το τεράστιο δηµιουργικό έργο από τις πρώτες ηµέρες της σεραφειµικής καταιγίδας άρχισε να συρρικνώνεται και να κατεδαφίζεται. Το Νοσοκοµείο Κληρικών το έκλεισε και µετά το παρέδωσε στο κράτος. Την Εκκλησιαστική Παιδεία τη διέλυσε. Οι µαθητικές κατασκηνώσεις εγκαταλείφθηκαν. Το Διορθόδοξο Κέντρο Πεντέλης που το παρέλαβε ολοκαίνουργιο, το αποσάθρωσε. Την εταιρία ανάπτυξης της εκκλησιαστικής περιουσίας τη σταµάτησε. Το κτηµατολόγιο το εξαφάνισε, κατ’ άλλους το έκαψε. Όλα τα εκκλησιαστικά κτίρια ντύθηκαν στο “σχήµα” της παρακµής. Οργανισµοί, ιδρύµατα, άλλα έκλεισε και άλλα τα απενεργοποίησε.

Το κοµπολόι της αθλιότητας παίρνει µεγάλο µήκος. Δε θα κουράσω τα νεύρα σας και µε άλλες εξιστορήσεις, διότι είναι και πολλές και απίθανες στη σκοτεινή πλοκή τους.

Θα σταθώ στο ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ που ξεκίνησε ο Σεραφείµ Τίκας. Μόλις κατέλαβε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, άρχιζε να πουλάει, καλύτερα να ξεπουλάει εκκλησιαστική περιουσία και τα χρήµατα να γίνονται καπνός! Να χαρίζει στο κράτος τεράστιες εκτάσεις µε συµφωνίες κάτω από το τραπέζι. Να λεηλατούν φιλέτα χωρίς λογοδοσία. Και  εισπράχθηκαν εκατοµµύρια από τις πωλήσεις εκατοντάδων κτηµάτων.

Τι έγινε ο πακτωλός εισπράξεων 50 ετών; Πόσος ήταν; Και πού δαπανήθηκε; Έργο σηµαντικό δεν έγινε, ούτε πετράδι δεν µετακινήσατε, αλλά τα χρήµατα δεν υπάρχουν, πώς εξανεµίστηκαν! Χωρίς να γίνει καµία ενηµέρωση στο εκκλησιαστικό πλήρωµα.

 Ο δε δεύτερος πακτωλός, πού πήγε; αυτόν που ενθυλακώνουν ως θησαυρό στις τσέπες ο αρχιεπίσκοπος και οι δεσποτάδες; Τι γίνονται οι πλουσιοπάροχες προσωπικές πρόσοδοι; Τα “δικαιώµατα”, από κάθε κατεύθυνση (ζωντανούς και πεθαµένους) µυστικά αλλά σταθερά στους αδιαφανείς τους λογαριασµούς των που εισρέουν; Πόσα είναι αυτά; Γιατί δεν ακούστηκε να έχουν δώσει κάτι κάπου! 

Η Εκκλησία ήταν ο µεγαλύτερος µέτοχος της Εθνικής Τραπέζης, συµµετείχε µόνιµα στο Διοικητικό Συµβούλιο ένας µητροπολίτης έµµισθος – στην εταιρική χρήση 2013 διαβάζουµε – µε µισθό 4.500 ευρώ.

Και σήµερα στην Εθνική Τράπεζα δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ!

Η πυκνή οµίχλη που τυλίγει τους χώρους της διαχείρισης του ιερού χρήµατος και της εκκλησιαστικής περιουσίας σφηνώθηκε µέσα µου σαν άγγιγµα καυτήρα. Κάθισα και σκέφτηκα, στοχάστηκα τις ζυµώσεις και τις συµφωνίες που πραγµατώνονται εκεί µέσα. Και τρόµαξα.

Απόµεινα µε το στόµα ανοιχτό και µε την καρδιά θαµµένη στη θλίψη.

Είπα! Να φωνάξω δυνατά…! Να θρηνήσω το θρήνο του Ιερεµία…! Ή να τραγουδήσω το Μπιθικώτσιο άσµα (ελαφρώς παραφρασµένο) «γεννηθήκατε για την καταστροφή».

Αυτό δεν είναι σχήµα λόγου, είναι µια ωµή πραγµατικότητα, όποια πόρτα και αν δοκιµάσεις να µπεις τούτο τον καιρό στο εκκλησιαστικό διοικητήριο, θα συναντήσεις µπροστά σου ως θυρωρό, ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ.

Η τελευταια συνεχεια αυριο...

Απο τον Αγωνα Λαρισας