Ομολογία

Η ΕΚΚΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 1ον

ΠΟΥΛΑΤΕ - ΠΟΥΛΑΤΕ - ΠΟΥΛΑΤΕ

50  ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΟ

 

«ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΑ τσακάλια και κοράκια, άγρια και πεινασµένα, είναι έτοιµα να εισβάλουν µέσα στο χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας µε σκοπό να αρπάξουν όχι βέβαια, τα άκακα αρνάκια του ποιµνίου της, αλλά, στην κυριολεξία να κατασπαράξουν τεράστιες οικοπεδικές εκτάσεις που έχουν πελώρια αξία και ανήκουν σε µοναστήρια της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Οι άγριοι επίδοξοι επιδροµείς συγκροτούν διάφορες οµάδες, η καθεµία από τις οποίες θα δράσει για λογαριασµό της µε σκοπό οι αρχηγοί τους να προλάβουν και να λεηλατήσουν το ψαχνό της µοναστηριακής περιουσίας, τουτέστιν να φάνε τα ανεκτίµητα σε αξία οικόπεδα που βρίσκονται στη Βουλιαγµένη, στη Πεντέλη, στη Στροφυλιά και αλλού…».

(“ΤΟ ΒΗΜΑ”, 4/12/1988 – Οι «Άγιοι» οικοπεδοφάγοι – Κ. Σακελλαρίου)

Τα δηµοσιεύµατα των εφηµερίδων και των περιοδικών ήταν γεµάτα µε στήλες για το ελληνικό πλούσιο επισκοπάτο. Παρουσίαζαν τους αρχιερείς, σαν συνδικάτο καταχραστών και εκµεταλλευτών που δεν είχαν άλλο σκοπό από την επιδίωξη του παράνοµου πλουτισµού, από πωλήσεις ακινήτων και την αποµύζηση του αίµατος του λαού.

Η Ορθόδοξη παράδοση µας έχει συνηθίσει σε µια Εκκλησία που να είναι πλούσια, να συγκεντρώνει τα αγαθά, την αγάπη και τα ελέη των πιστών παιδιών της, για να τα προσφέρει µετά σαν στοργή και σαν συµπαράσταση σε πονεµένα µέλη της, αναξιοπαθούντες, χήρες και ορφανά.

Η σηµερινή πραγµατικότητα άλλαξε, η πλειοψηφία των τελευταίων ετών, το επισκοπάτο λησµόνησε τις σελίδες του Ευαγγελίου που µιλάει για την απάτη του πλούτου, έχουν πάψει να ακούν την προσταγή του Χριστού, που υποχρεώνει τους Αποστόλους Του και τους διαδόχους των σε έσχατη φτώχεια.

Ξέχασαν την υπόσχεση για ακτηµοσύνη µε την περιβολή του ράσου, η απεµπόληση της άγιας φτώχειας και ο συνεταιρισµός µε τον ύποπτο πλούτο είναι η τραγική αρρώστια της εποχής.

Στην εποχή µας λίγοι είναι οι άξιοι διάδοχοι των Αποστόλων που δεν µετάστρεψαν το ωµοφόριό τους σε χρυσοπηγή και δεν έσφιξαν στα χέρια τους φιλήδονα τον άτιµο πλούτο. Αυτοί που δε µαγεύτηκαν από τη λάµψη του χρήµατος και που θεώρησαν πλούτο την απόλυτη φτώχεια, που αποτίναξαν από πάνω τους την ύλη και απόµειναν µε µόνο θησαυρό το σταυρωµένο Υιό του Θεού είναι λίγοι, είναι ελάχιστοι.

Ο λαός βλέπει δεσποτάδες ζάµπλουτους, να αφήνουν καταθέσεις για τα γεράµατά τους, κληρονοµιές σε ανεψούδες  και µια Εκκλησία που δεν είναι σε θέση – όχι να κάνει έργο αγάπης και φιλανθρωπίας – να καλύψει οικονοµικά τις στοιχειώδεις ανάγκες.

Σχεδόν όλοι ξεκίνησαν φτωχοί οι σηµερινοί και οι παλαιότεροι κροίσοι της Εκκλησίας, τα βιογραφικά τους παρουσιάζουν να ξεκινούν µε σύντροφο τη στέρηση και σε σύντοµο διάστηµα οι βαθιές τσέπες της αρχιερατικής ενδυµασίας φούσκωσαν από το συναγµένο χρήµα.

Σας ρωτάω! Μπορείτε να εξηγήσετε στον πιστό λαό του Θεού που βάζει το χέρι στην τσέπη, πώς γίνατε πλούσιοι; Πώς περάσατε από τη στέρηση στην ευµάρεια; Πώς και από πού αγοράσατε λιπαντικό για τη µήτρα και την πατερίτσα;

Μην µου πείτε αυτά είναι από το µισθό που σας δίνεται για να καλύψετε τις καθηµερινές σας ανάγκες, διότι αυτό δε δίνει την ελαχιστότητα για τα ονειρώδη σας ταξίδια στους µυθικούς παραδείσους του πλούτου.

Όσο και αν προσπαθείτε να κρυφτείτε, τα κρυφά σας καθηµερινά βγαίνουν στους δρόµους, ο θεόσοφος λαός µας λέει “Το χρήµα και ο βήχας δεν κρύβεται”.

Ο σφετερισµός των δωρεών που ο πιστός προσφέρει για την εξυπηρέτηση για έργα αγάπης και φιλανθρωπίας κατάντησε ρουτίνα.

Ο χρηµατισµός σας στην άσκηση της λειτουργικής επισκοπικής διακονίας έχει καταντήσει παροιµιώδης.

Κατεβήκατε στο επίπεδο του ζητιάνου να καταδέχεστε, να αρµέγετε τους πτωχούς ιερείς ακόµα από τα τρισάγια των κοιµητηρίων και να τα διοχετεύετε τα χρήµατα στην προσωπική σας χοάνη.

Οι κοµπίνες στη διαχείριση του ιερού χρήµατος της Εκκλησίας γίνεται καθηµερινό ανάγνωσµα και υλικό σε συναντήσεις και συναναστροφές.

Κλειδώσατε τα παγκάρια των προσκυνηµάτων – εδώ στη Λάρισα τα ονόµασε “µητροπολιτικά προσκυνήµατα” – και παίρνετε το περιεχόµενο στα µητροπολιτικά σας οικήµατα, κάνετε µόνοι σας την καταµέτρηση και διαχειρίζεστε ανεξέλεγκτα τις προσφορές του λαού.

Μπορείτε να δικαιολογηθείτε – όχι σε µένα – στον πιστό λαό του Θεού πώς γίνατε πλούσιοι; Ποια ήταν τα κίνητρά σας, ποια τα οφέλη σας που σας δραστηριοποίησαν από φτωχαδάκια, όπως οι µαθητές του Χριστού να στρατευτείτε στην παράταξη των κυνηγών του πλούτου;

Η εφευρετικότητά σας για επέλαση και επέµβαση στα ταµεία των Εκκλησιών και των Μοναστηριών είναι τόσο πολλές και τόσο πικάντικες που θα τις θεωρούσε πρωτότυπες ακόµα και ο διάολος.

Πουλάτε ανεξέλεγκτα βακούφικα κτήµατα Μονών, Εκκλησιών και Ιδρυµάτων που τα σεβάστηκαν ακόµα και οι αλλόθρησκοι Τούρκοι, χωρίς να δώσετε λογαριασµό σε κανέναν καταστρατηγώντας τους νόµους του κράτους, ακόµα και τον Καταστατικό Χάρτη που εσείς τον φτιάξατε.

Και αν κατά τύχη χτυπήσει την πόρτα του ανακτόρου σας (µητροπολιτικό µέγαρο) κάποιος ελεγκτής και ζητήσει να κάνει έλεγχο, διότι υπάρχουν καταγγελίες, διαµαρτύρεστε ότι µπαίνει στα εσωτερικά της Εκκλησίας ή τον αποπέµπετε µε τραχύτητα ή του παρουσιάζετε το πολλοστηµόριο των διαχειριστικών βιβλίων που αντέχουν στη δηµοσιότητα.

Τέτοια θλιβερά γεγονότα είναι γνωστά και σχεδόν καθηµερινά δηµιουργώντας απογοήτευση στους πιστούς και χαρά και πανηγύρια στους άθεους και άπιστους και δεν τολµάτε κανένας από σας να τα αµφισβητήσει.

Φαίνεται πως η συνείδησή σας έχει λασκάρει από τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις. Έτσι όλες τις µεθόδους πλουτισµού τις θεωρείτε παραδεκτές. Έτσι όλες τις κοµπίνες του κοσµικού κατεστηµένου τις έχετε δοκιµάσει.

Έτσι θησαυρίζετε, όσοι θησαυρίζετε.

Έτσι εγγράφεστε στα µητρώα των Κροίσων, όσοι εγγράφεστε.

Το κεφάλαιο αυτό αποτελεί µια αδιάκοπη πληγή της Εκκλησίας. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω µια συνοπτική εικόνα, δύο γεγονότα από τη Λάρισα και µία στο κεντρικό πυρήνα που δείχνουν την κακοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας.

Συνεχιζεται...

απο τον ΑΓΩΝΑ Λαρισας