Ομολογία

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ 2ον

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ

1) α. Στη Λάρισα, την περίοδο µακαρίτη δεσπότη Σεραφείµ Ορφανού και του επίσης µακαρίτη Ιγνατίου Λάππα, πουλήθηκαν αρκετά

ακίνητα, ΠΑΡΑΝΟΜΑ, διότι οι δωρητές είχαν θέσει όρους στη διαθήκη τους για ποιο σκοπό τα άφησαν στη µητρόπολη ή στο ναό.

Τα ακίνητα πωλήθηκαν, οι όροι πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων, έργο…µηδέν! Δε λασπώθηκε ούτε τούβλο και τα χρήµατα

µπήκαν στα δικά τους ταµεία ή σε ταµεία off-shore εταιρίας.

Ο νέος Επίσκοπος δυόµισι χρόνια στη Λάρισα, έγινε Λαρισαίος επίσηµα µε χαρτιά και µε λόγια, τα έργα του όµως άλλα δείχνουν. Αν

πράγµατι αγαπούσε την πόλη και δεν ήρθε µε “ΕΙΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ” θάπρεπε από τους πρώτους µήνες να ανακοινώσει πού βρίσκονται τα

49 ακίνητα του Σεραφείµ και τα εκατοµµύρια του Ιγνατίου, χρήµατα και περιουσία Εκκλησιαστική του Λαρισαϊκού λαού!

β. Βουίζουν ακόµα στα αυτιά µου οι φωνές του δεσπότου Ιερωνύµου µέσα στο Ναό του Τυρνάβου, όταν απόπεµπε τους πιστούς που

ζητούσαν να πληροφορηθούν για την πώληση του ΦΙΛΕΤΟΥ της Εκκλησίας.

Φύγετε – φύγετε…! Εγώ θα το πωλήσω…!

Ποιους διώχνεις άγιε δέσποτα, τους ανθρώπους της Εκκλησίας, που πονούν για την Εκκλησία – και αυτοί είναι ολίγοι – που στηρίζουν

χρόνια ολόκληρα το έργο της Εκκλησίας, ποιους διώχνεις, τους “αφεντάδες” εσύ ένας µουσαφίρης;

Θα το πωλήσεις “άγιε” δέσποτα, ποιο θα πωλήσεις, το δικό σου; Τόφερες µαζί σου; Δε γνωρίζεις, ότι είσαι διαχειριστής και έδωσες όρκο

να τα φυλάξεις και να τα παραδώσεις ως ιερά παρακαταθήκη και στους επόµενους, όπως στα παρέδωσαν οι προκάτοχοί σου!

Υπάρχει χρέος! Υπάρχει ατασθαλία οικονοµική, όπως λέτε και το διαγνώσατε. Τότε γιατί δε στείλατε αµέσως την υπόθεση στον

Εισαγγελέα µε µηνυτήρια αναφορά και αφήσατε να περάσουν – µήπως και ξεχαστεί – δύο χρόνια και αντί να κάνετε το αυτονόητο, µετά

την περσΙνή κατακραυγή αναγκαστήκατε να τον περάσετε φέτος από Επισκοπικό Δικαστήριο που τη µόνη αρµοδιότητα που είχε είναι η

καθαίρεση την οποία έκανε µόνος του. Τα χρήµατα περί τις 500 χιλιάδες πού λείπουν; Αυτά ποιος τα πήρε; Σε ποια τράπεζα βόσκουν; Ή

σε ποια off-shorr εταιρεία είναι στουπωµένα;

Το κόλπο π. Ιερώνυµε είναι παλαιό, καλά οργανωµένο και έχει µεγάλη επιτυχία. Δεν πάτε στα Ποινικά Δικαστήρια, διότι εκεί θ’

ακουστούν πολλά και αν ο νεαρός “αρχιµανδρίτης” ανοίξει το στόµα, θα πάρει πολλούς που κατοικοεδρεύουν στο ανάκτορό σας η µπάλα.

Το ίδιο δεν έκανε ο µακαρίτης προκάτοχός σου µε την Αγ. Παρασκευή; Δεν έκανε µηνυτήρια αναφορά, διότι αν ανοίγανε οι παπάδες και

οι επίτροποι το στόµα, δεν θα έµενε ούτε ώρα ο δεσπότης στη Λάρισα; Έκανε αγωγή για τα µάτια, ζητούσε µάλιστα και τα ρέστα, ούτε

λίγα και ουδέποτε παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο και µε συνεχείς αναβολές µπήκε η υπόθεση στο Αρχείο.

Κάτι παρόµοιο είχαµε µε άλλο νεαρό αρχιµανδρίτη που πήρε το παγκάρι “µαζί του” στη ξενιτιά, αλλά διαπίστωσε ότι 80 χιλ. ευρώ τα

είχε ξαφρίσει άλλος και όταν απείλησε ότι θα ανοίξει το στοµάχι του, του υποσχέθηκαν ότι θα τακτοποιήσουν το θέµα µε τάπα και έβαλαν

όντως τάπα!. Τα χρήµατα όµως και αυτά κάπου βόσκουν;

Αυτά είναι ένα µικρό δείγµα από τον όγκο των “ευωχούµενων” εκµεταλλευτών και µεταπραττών της Θείας Χάριτος.

2) α. Η Αθήνα, ο πυρήνας της Εκκλησιαστικής περιουσίας.

Το 1967 ανέλαβε τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο µια αγιασµένη προσωπικότητα, ο Ιερώνυµος Κοτσώνης, ο οποίος βρήκε µια κατάσταση

χαώδη στην Εκκλησιαστική περιουσία και ξεκίνησε µια τιτάνια προσπάθεια να συµµαζέψει την περιουσία της Εκκλησίας, επιστράτευσε

κορυφαίους επιστήµονες για να καταρτήσουν ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ πρωτάκουστο και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδοµένα.

Με πολύ κόπο, µε ξενύχτια καταρτίσθηκε η πρώτη φάση που είχε βασικά πληροφοριακά στοιχεία για το κάθε κτήµα.

Η προσπάθεια αυτή τον έφερε σε µεγάλη κόντρα µε µεγάλους και ισχυρούς παράγοντες, διότι βγήκαν στην επιφάνεια τεράστιες

εκτάσεις που τις είχε λεηλατήσει το κράτος, άλλες τις οικειοποιήθηκαν τα διπλανά κτήµατα απλώνοντας τα σύνορα και άλλες περιοχές

φιλέτα όπως στη Ν. Μάκρη, Βουλιαγµένη, Πεντέλη κ.ά. Αυτά είχαν “µεταβιβαστεί” από τους προκατόχους του παράνοµα σε

ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας, των Μέσων Ενηµέρωσης, των γραµµάτων, της επιστήµης, της τέχνης, του πνεύµατος…

Αναγκάζοντας τον Ιερώνυµο να παραπέµψει σαν πρώτη δόση 160 άτοµα στον Εισαγγελέα.

Τα αποδεικτικά στοιχεία συγκλονιστικά, το ανακριτικό υλικό τεράστιο µε πειστήρια εγκληµατικά. Ήταν οι άνθρωποι “καθώς πρέπει” που

ήξεραν να διαλέγουν τις όµορφες τοποθεσίες, ακρογιαλιές, πευκόφυτες βουνοπλαγιές να υψώνουν τα αρχοντικά τους και να στήνουν

προκλητικά βιτρίνες τον πλούτο τους.

Οι ανακριτές δυσκολεύονταν στο έργο τους, γιατί οι πιέσεις και οι απειλές είναι αφόρητες, επειδή θίγονταν µεγάλα συµφέροντα.

Ο πρώτος ανακριτής έδωσε την πάσα στο δεύτερο και κείνος στον τρίτο, όλοι δίσταζαν να βγάλουν πόρισµα. Ο τέταρτος έσπασε, δεν

άντεξε, ακροβατώντας στο χείλος και µε αγωνία φώναξε: “Οι τρεις ανακριτές έδωσαν πάσα το φάκελο. Να ξεδιαλύνω εγώ την

υπόθεση για να βρω τη γυναίκα µου και τα παιδιά µου δολοφονηµένα;”.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος Α΄ δεν έκανε πίσω, δε φοβήθηκε τις απειλές, δεν πτοήθηκε από τις συκοφαντίες, αναδιοργάνωσε τον

Ο.Δ.Ε.Π., δηµιούργησε την “Εταιρία Προγραµµατισµού και Αναπτύξεως της Εκκλησιαστικής Περιουσίας” (ΕΠΑ) και στις 28

Μαρτίου 1972 εγκαινιάζεται η Εταιρία στο σπίτι του αρχιεπισκόπου, στο οίκηµα του Π. Ψυχικού.

Οι εργασίες προχωρούσαν µε πρωτοφανή ταχύτητα, ως πρώτη δόση καταγράφηκε όλη η ακίνητη περιουσία µέχρι και το µικρότερο

χωριουδάκι.

Προχώρησε µε ταχύτητα και η δεύτερη φάση. Η Εκκλησιαστική περιουσία που µέχρι το 1967 συρρικνώνονταν καθηµερινά από

καταπατήσεις, απαλλοτριώσεις, φιλικές συναλλαγές, δωρεές, “νόµιµες” πωλήσεις κ.ά. Τώρα άρχισε η αντίστροφη µέτρηση. Άρχισαν να

αγοράζουν εκτάσεις που συνορεύονταν µε εκκλησιαστικά ακίνητα.

Όλη η προσπάθεια άρχισε να αποδίδει, τα αποτελέσµατα ορατά, τα νοµικά πρόσωπα που παρουσίασαν ελλείµµατα στους

απολογισµούς και στασιµότητα, άρχισαν να έχουν ξαφνικά πλεόνασµα και ξεκίνησαν τη χρηµατοδότηση έργων.

Η τεράστια καταγεγραµµένη περιουσία µπήκε σε σχεδιασµό ανάπτυξης, κλιµάκια ειδικών επιστηµόνων αποτυπώνουν την πλήρη

εικόνα των κτηµάτων και τη δυνατότητα αξιοποίησης, γι’ αυτό το σκοπό συνεργάστηκαν άνθρωποι της Εκκλησιας η Γεωγραφική

Υπηρεσία Στρατού και η Εθνική Επιτροπή Χαρτογράφησης του Υπουργείου Εθνικής Οικονοµίας. Εκτός από την αποτύπωση και τα όρια

ιδιοκτησίας κάθε κτήµατος, συγχρόνως κατάρτιζαν αρχείο φωτογραφιών, έγχρωµες διαφάνειες και αεροφωτογραφίες.

Στο πρώτο εξάµηνο δώσαν το πρώτο Ρυθµιστικό Σχέδιο του καθηγητή κ. Αραβαντινού για έγκριση στις αρµόδιες αρχές για µεγάλο

φάσµα κτηµάτων.

Η Εκκλησιαστική περιουσία εκτιµήθηκε περί 30.300.000.000 – εποχής 1970 – δραχµές. Αξιοποιούµενη µέσα σε 5 έως 10 χρόνια θα

αποφέρει στην Εκκλησία ένα ελάχιστο εισόδηµα 2.400.000.000 δραχµές και ένα δισεκατοµµύριο θα δηµιουργήσει πόρους από τη καλή

διαχείριση που έβαλε σε ενέργεια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος Α΄ µας δίνει ένα προϋπολογισµό κοστολογηµένο µε τις ετήσιες δαπάνες (µισθοί – συντάξεις κληρικών,

Διοικητών υπαλλήλων και άλλων…) και τα έσοδα για να καλύψει όλες τις υποχρεώσεις της.

«Δια την κάλυψιν των αναγκών τούτων και πάλιν εις αδράς γραµµάς, υπολογίζοµεν ότι εκτός των σηµερινών υπαρχόντων

πόρων, δηλαδή χονδρικώς εκτός του ενός δισεκατοµµυρίου, απαιτούνται επί πλέον περί τα δύο δισεκατοµµύρια σηµερινών

δραχµών. Ταύτα θα κατενέµοντο ως εξής: περί το 1 δισεκατοµµύριο δια τους µισθούς και συντάξεις, ½ δισεκατοµµύριο δια την

ιεραποστολήν και άλλο ½ δισεκατοµµύριον δι’ έργα Αγάπης, ήτοι εν τω συνόλω 2 δισεκατοµµύρια δραχµών» («περί του

οικονοµικού προβλήµατος…», Ι. Κοτσώνης).

Ο αρχιεπίσκοπος είχε βάλει σαν στόχο την αποδέσµευση της Εκκλησίας από τις κρατικές εξαρτήσεις και την ανάδειξή της σε

πνευµατικό, κυρίαρχο σώµα. Σχεδίασε µε ιδιαίτερη επιµέλεια και σωφροσύνη την οικονοµική αυτοτέλεια. Να είναι ικανή να κινείται

αυτόνοµα, να οργανώνει µόνη της το έργο της, να διαχειρίζεται έντιµα και αποδοτικά τις εισφορές αγάπης του λαού του Θεού.

Ανήσυχος ο λογισµός του δεν αναπαυόταν στο κατεστηµένο σχήµα της κρατικής προστασίας, ήθελε να σταµατήσει να κρατάει µόνιµα

το χέρι ανοικτό σε επαιτεία από το κράτος και να εξαρτά τις δραστηριότητες από τα “φιλάνθρωπα” αισθήµατα των κρατικών παραγόντων

και η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία να βρίσκεται εγκαταλελειµµένη και να τη λεηλατούν.

Αποσπώ ένα κοµµάτι “περί του οικονοµικού προβλήµατος” που ιχνογραφεί το σεβασµό και την ευλάβεια που είχε ο µακαριστός

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος Α΄ για την Εκκλησιαστική περιουσία.

«Η περιουσία της Εκκλησίας έχει πνευµατικήν αξίαν, διότι είναι καρπός της προς Αυτήν αγάπης και αφοσιώσεως των πιστών

τέκνων της. Είναι «ο οβολός», τις οίδε πόσων «χηρών» και το ανάθηµα πόσων τεθλιµµένων και ταλαιπωρηµένων υπάρξεων.

Είναι η υλική δόσις, ήτις δίδεται δια της Εκκλησίας εις τον Κύριον, δια να επαρκέση Αύτη εις τας ανάγκας των τέκνων του Θεού

και να προωθήση την Αλήθειαν του Ευαγγελίου Του εν τω κόσµω. Με απλάς δε λέξεις το οικονοµικόν µας πρόβληµα είναι να

δύναται η Εκκλησία να αντιµετωπίζη τας παντός είδους ανάγκας της. Δηλαδή, πρώτον την µισθοδοσίαν όχι µόνον του κλήρου

της, αλλά και του παντός είδους προσωπικού της, ήτοι του των Οργανισµών της, συµπεριλαµβανοµένου και του της

Εκκλησιαστικής Παιδείας, του των Ιερών Μητροπόλεων, Ιερών Μονών, Ιερών Ναών και των Εκκλησιαστικών Ιδρυµάτων.

Δεύτερον να έχη τα αναγκαιούντα µέσα δια την εσωτερικήν και εξωτερικήν της ιεραποστολήν, και τέλος να έχη ό,τι είναι

στοιχειωδώς απαραίτητον δια την επιτέλεσιν των έργων της Αγάπης».

Η τεράστια αυτή προσπάθεια δεν µπόρεσε να βηµατίσει ανενόχλητη, σκοτεινές Δυνάµεις στρατεύτηκαν για την εξόντωσή του.

Ο ίδιος γράφει: «… Ο αγών αυτός προήρχετο όχι µόνον εκ των µελών της Ιεράς Συνόδου, αλλ’ εξ όλων των πλευρών:

εκκλησιαστικών, δηµοσιογραφικών, κοινωνικών, κρατικών, πολιτικών. Μοναδικός σκοπός του αγώνος αυτού ήτο η ηθική µου

εξόντωσις, η αποµάκρυνσίς µου εκ της Αρχιεπισκοπής και η εκθεµελίωσις του έργου…».

Συνεχιζεται....

απο την Αγωνιστικη εφημεριδα ΑΓΩΝΑΣ Λαρισας