Ομολογία

ΛΥΚΟΙ ΒΑΡΕΙΣ επί του ποιμνίου

ΠΟΙΜΕΝΕΣ… πού είστε κρυμμένοι;

“Άγιοι” Πατέρες το κείμενο αυτό αποτελεί κραυγή πόνου και προβληματισμού. Την τελευταία – κυρίως – δεκαετία που διανύουμε, έγιναν τόσα φοβερά που δεν εμπνέουν αισιοδοξία, παρά εκπνέουν μόνο το κλάμα. Η ταπείνωση της Εκκλησίας έφθασε στο έσχατο σημείο, η αποδυνάμωσή της σε μηνύματα και δυναμισμό προκαλεί πόνο, έχει ανακόψει τις ζωτικές αντιδράσεις και βυθίζει τα πιστά μέλη της Εκκλησίας σε απόγνωση.

Αν κάνετε τον κόπο να επικοινωνήσετε με γκάλοπ και τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, θα διαπιστώσετε πως έχουν τόσο απογοητευτεί από την εκκλησιαστική διοίκηση, ώστε να αποστρέφουν το βλέμμα και την ακοή με ναυτία.

Προσπάθησα όλο αυτό το διάστημα να δαμάσω το βρασμό της ψυχής και την αντανακλαστική αντίδραση. Περπάτησα έμπονα και σιωπηλά ανάμεσα στους καπνούς των λεκτικών δημοσιογραφικών εκρήξεων. Στάθηκα από μια απόσταση και προσπαθούσα να σας διακρίνω, ήμουνα περίεργος, να δω το ρόλο που παίζετε μέσα στην κοινωνική αναστάτωση και στις ηφαιστειακές εκρήξεις που συντελούνται. Προσπάθησα να διακρίνω την παρουσία σας στην καθημερινή παλαίστρα. Να μετρήσω τη δραστηριότητά σας και τη δραστικότητά σας. Να ακούσω τη φωνή σας ή να πιάσω κάποιο μήνυμά σας, επειδή στο μυαλό μου σκάλεψε και σκάλωσε ότι έχετε αφάνταστη αποστολή από Θεού και ανθρώπων.

Δεν σας είδα, αλλά και ούτε σας διέκρινα πουθενά. Για νάμαι περισσότερο σωστός και απόλυτα ειλικρινής μπροστά σας, σας λέω ότι σας είχα δει μερικές φορές σε τηλεοπτικά παράθυρα να πετάτε κάποιο μικρό πετραδάκι για κάτι μικροπταίσματα ή να μιλάτε αμφοτερόγλωσσα, που και σεις δεν τα καταλαβαίνετε, για αυτοϊκανοποίηση και αυτοθαυμασμό ότι κάτι κάνετε, δίνετε κάποια δημοσιεύματα στον τύπο – αυτά γραμμένα από κάποιο υποτακτικό – με κάποια φωτογραφία για να δείξετε στους ευκολόπιστους τη “μεγάλη” προσφορά και μετά ταμπουρώνεστε πίσω από τα ψεύτικα οχυρώματα.

Οι άνθρωποι της Εκκλησίας είναι παγωμένοι και απογοητευμένοι.

Επέβαλα ως χρέος στον εαυτό μου για μήνες την ευσυνείδητη σιωπή για τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η Πατρίδα μας λόγω “πανδημίας”. Άφησα το δημοσιογραφικό όπλο – τη γραφίδα – παροπλισμένο, αλλά “παρά πόδας”.

Βημάτισα προβληματισμένος, αλλά σιωπηλός με το φορτίο της αγωνίας δαμασμένο και φυλακισμένο στην ψυχή μου, θεώρησα πως έπρεπε να δώσω στον εαυτό μου τα περιθώρια για απόλυτα νηφάλιες σκέψεις.

Τώρα νομίζω πως τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και μπορώ να σας μιλήσω “άγιοι” Ιεράρχες.

Έχετε πάρει είδηση, τι γίνεται γύρω σας; Τι καταλυτικές δυνάμεις έχουν ξεσπάσει; Τι τεράστια τσουνάμια αφανίζουν ψυχές και αναστατώνουν την κοινωνία;

Πού είστε;

Εμφανίζεστε εκεί, που υπάρχει φαντασμαγορία, κάνετε παρελάσεις στους δρόμους, φορώντας τις παλιές εντυπωσιακές αυτοκρατορικές στολές και τώρα που πέθαναν οι αυτοκράτορες, έχετε αναλάβει εσείς να κρατήσετε στη ζωή την προβιά τους.

Μα πιστεύετε αληθινά πως με την παρέλαση, δείχνοντας τις στολές σας, τα αδαμαντοστόλιστα καπέλα σας και τα ολόχρυσα κοσμήματά σας θα σώσετε τον κόσμο;

Πως με την επίδειξη του χρυσού και της ματαιότητας θα δώσετε μήνυμα σωτηρίας στις άρρωστες και ναυαγισμένες υπάρξεις;

Πού είναι η αγάπη σας; Πού είναι ο πόνος σας; Πού είναι η διακονία σας; Ο λαός περιμένει να του δείξετε το δρόμο προς τον ουρανό και σεις του δείχνετε τις εκατοντάδες φωτογραφίες των ονομαστηρίων σας, εν μέσω πείνας, ανεργίας, δυστυχίας και πανδημίας του κορωνοϊού!

Υπάρχετε σαν όγκοι, μα δεν υπάρχετε σαν ηγεσία.

Εμφανίζεστε εκεί, που γνωρίζετε ότι θα θρέψετε θαυμασμό και χειροφιλήματα και δεν έχετε το θάρρος να παρουσιαστείτε εκεί, που μυρίζει μπαρούτι. Τσαλαπατάτε σαν δικτάτορες χωρίς οίκτο τους ανήμπορους παπάδες, αλλά δεν βγάζετε άχνα, όταν βρίσκεστε μπροστά σε κάποιον τυχαίο της εξουσίας.

Πού είναι ο λόγος σας, πού είναι το μήνυμά σας, πού είναι η συμπόνοια, πού είναι το δάκρυ για τις τόσες ψυχές που χάνονται;

Ζείτε, αλλά δεν έχετε ζωντάνια. Σας κυρίευσε η σιωπή και η αδράνεια. Κάνετε το σημείο του Σταυρού, αλλά δεν προβάλετε το Σταυρό. Μέσα σας έχει πληγεί ο λόγος και έχει πέσει στο νεκροκρέβατο της καρδιάς σας η αγάπη.

Έχετε ενταχτεί οριστικά στο σχήμα του κόσμου.

Ο Χριστός Μας, οι Απόστολοι, οι Άγιοι Πατέρες και Διδάσκαλοι περπάτησαν στους δρόμους και στις πλατείες προσφέροντας ολόψυχα τη διακονία της αγάπης και αναζητούσαν να εύρουν έστω και ένα “απολωλός πρόβατο”.

Διαβάστε με σεβασμό και αγάπη την Καινή Διαθήκη και τις υποθήκες των αγίων Αποστόλων, τις εντολές και τα υποδείγματα που άφησαν πίσω τους ως οδηγούς σε σας τους διαδόχους τους. Μελετήστε τα κείμενα των αγίων Πατέρων που αναδύουν άρωμα αγιότητας και ευρηματικότητας στην άσκηση του επισκοπικού λειτουργήματός σας και παραδειγματιστείτε.

Εσείς αντίθετα κλειστήκατε στα πολυτελή ανάκτορά σας, απολαμβάνετε τον πλούτο, κουβεντιάζετε με τη χλιδή σας και δίνετε καισαρικές διαταγές στους τελώνες να αυξάνουν τα έσοδα, ενώ αφήνετε στο έλεος τα πρόβατα να ματώνουν στις απόκρημνες ρεματιές και να γίνονται εύκολη λεία στο στόμα του λύκου.

Ενώ είσαστε η παράταξη του Ιησού Χριστού, “εις τύπον και τόπον Του” και πιστοί εντολοδόχοι μαθητές Του, θάπρεπε να αποτελείτε το μεγάλο φράγμα. Θάπρεπε να συγκροτήσετε ένα μέτωπο αντίστασης. Θάπρεπε να προτάσσετε τα στήθη σας με γενναιότητα στον εχθρό. Θάπρεπε με τον αγώνα σας να αναχαιτίσετε την προέλαση των σκοτεινών δυνάμεων. Θάπρεπε να στήσετε ανάχωμα στην παλίρροια των παθών. Εσείς κρυφτήκατε, γιατί σας κυρίευσε ο φόβος.

Μήπως η απουσία σας από το στίβο του αγώνα δεν είναι μονάχα το σύμπτωμα του φόβου, αλλά τα κοσμικά φανταχτερά θέλγητρα που σας έχουν κερδίσει και σας έχουν αποδυναμώσει;

Οι μυστικές οργανώσεις και εταιρίες που ελέγχουν τη ζωή του τόπου δουλεύουν στους σκοτεινούς θαλάμους με σχεδιασμένα προγράμματα υποδούλωσης της Εκκλησίας, ώστε όχι μόνο να τη διαμορφώσουν σε άφωνο υπηρέτη των σχεδίων τους, αλλά και σε ένα ασήμαντο κομπάρσο των ιδιοτελών επιδιώξεών τους.

Αυτές για να πετύχουν τα σχέδιά τους, δεν αποτολμούν ανοιχτό πόλεμο ενάντια στην Εκκλησία και στο πιστό πλήρωμα. Ενεργούν υποχθόνια, δημιουργούν πλαστές εντυπώσεις στο λαό για τους τίμιους εργάτες του Ευαγγελίου, αλλά ταυτόχρονα διευκολύνουν την προέλαση στην κορυφή της Ιεραρχίας ανάξιους και διεφθαρμένους ρασοφόρους.

Αυτοί που ανέβασαν το Σεραφείμ στην αρχιεπισκοπική καθέδρα, χρόνια το μελετούσαν, τον γνώριζαν πολύ καλά πως ήταν αναθρεμμένος και ζυμωμένος. Οι βρώμικες λέξεις και πράξεις ήταν ο καθημερινός άρτος του και το απαραίτητο πιοτό του. Το δε γλωσσάριό του κινούνταν καθημερινά στις τριόδους, μόνιμα αναστρέφετο με το υπόκοσμο, και αναμόχλευε το βούρκο, ενώ στο Ιερό Θυσιαστήριο έχυνε τα λήμματα μιας αχαλίνωτης διαφθοράς.

“Φέρτε μου, ποιος έχει το χοντρότερο – φώναζε – φάκελο να τον κάνω δεσπότη”.

Έτσι φτάσαμε στο απροχώρητο. Ένας μεγάλος αριθμός επισκοπικών εκλογών ήταν πραγματικά τερατογενέσεις, γνωστοί σκανδαλοποιοί που οι ίδιοι οι εκλέκτορες τους κατηγορούσαν για διάφορα παραπτώματα και μετά τους τίμησαν με την ψήφο τους και τους ανύψωσαν σε επισκοπικούς θρόνους.

Οι διαβεβλημένοι έκαναν αγώνα να αφήσουν διαδόχους όμοιους, δηλαδή σάρκα από τη σάρκα τους και αίμα από το αίμα τους. Ο Κορίνθου Παντελεήμων το διατυμπάνιζε δημοσίως “δεν μας ενδιαφέρει ποιος είναι και τι έχει κάνει ο υποψήφιος, αρκεί να είναι δικός μας!”. “Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!”.

Με τον τρόπο αυτό φρενάρισε το αγιαστικό και αποστολικό έργο της Εκκλησίας και την έκανε ανίκανη να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα προβλήματα.

Αν κάποιος αντιστέκονταν ή αντιδρούσε σε κάποιες αποφάσεις τους, δεν αργούσαν να σηκώσουν το δάκτυλο – ο σκοτεινός πυρήνας που τον προώθησε και γνώριζε τα… τον είχαν στο χέρι τους! Τον έδειχναν με σαρκασμό. Λέγοντας: «Αυτοί είναι. Φτύστε τους και γυρίστε τις πλάτες… Μην ακούτε τη φωνή τους…». Και έτσι έσβηνε η φωνή του μέσα από το φόβο του διασυρμού.

Ενώ! Είσαστε μια ηγεσία, η πιο σημαντική, αλλά αποδυναμωμένη. Έχετε εμφάνιση εντυπωσιακή, με δύναμη σκιώδη.

Ενώ! Είσαστε εντολοδόχοι της αλήθειας, αλλά δεν έχετε την τόλμη να την παρουσιάσετε.

Ενώ! Είσαστε τα προφητικά στόματα, αλλά εντελώς παγωμένα.

Γι’ αυτό δε βγήκατε να αναμετρηθείτε με την εξουσία! Γι’ αυτό δεν αντισταθήκατε και συμμορφωθήκατε με τα προστάγματα του κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου. Γι’ αυτό δεν υψώσατε τη φωνή σας και να αποκαλύψετε τις μηχανορραφίες, τη φωτιά και την εκμετάλλευση. Γι’ αυτό δεν τολμήσατε να δακτυλοδεικτείσετε τους ενόχους. Γι’ αυτό δε ζητήσατε να παραμεριστούν αυτοί που εκμαυλίζουν τη νεολαία. Γι’ αυτό από εκεί, που καθημερινά παίζεται το δράμα της ζωής και μπαίνουν σε δοκιμασία και στο χαμό οι άνθρωποι, απουσιάζετε επιδεικτικά και προκλητικά.

Δε βλέπετε τον κατακλυσμό, δεν ακούτε τους αλαλαγμούς. Κλείσατε τα μάτια σας στους σύγχρονους εκμεταλλευτές που δολοφονούν, που ναρκώνουν την κοινωνία για να την πετάξουν ως άχρηστη στη γωνία και να τη ρουφήξουν το χρήμα και το αίμα; Που ποτίζουν με το όπιο της αθεΐας για να μη διαθέτει δύναμη και αντίσταση; Που κλείνουν τους ναούς για να αδρανοποιήσουν την πίστη; Που φρύαξαν για τη Θεία Κοινωνία, επειδή είναι το όπλο αμύνης του χριστιανού για να γίνει άσφαιρος και όχι ευάλωτος; Που σέρνουν στο μηδενισμό και στην απόγνωση, για να τους κουβαλάνε, σαν κοπάδι στους δρόμους; Πού είναι η Ιερή υπόσχεση που δώσατε κατά τη χειροτονία σας;

Τα περιστατικά είναι τόσα πολλά που μπορούν να υπερκαλύψουν τόμους.

Υπάρχει γενική διαπίστωση πως σήμερα δεν έχουμε εκκλησιαστική ηγεσία. Μετρούνται στα δάκτυλα οι φυσιογνωμίες που αγωνίζονται να περπατήσουν στα ίχνη του Ιησού Χριστού. Να προσφέρουν αγνή λατρεία στο Θεό και να θυσιαστούν στο έργο της καθοδήγησης του λογικού ποιμνίου. Να ελευθερωθούν από τα προσωπικά τους πάθη και από την κτημοσύνη του κόσμου.

Αυτοί είναι λίγοι, ελάχιστοι ξεχωρίζουν με το φωτεινό τους ήθος. Δίνουν το στίγμα της πνευματικής ζωής. Τους διακρίνεις για την άρτια θεολογική κατάρτιση με τα προϊόντα της γραφίδας τους. Έχουν τόλμη και παρρησία. Βηματίζουν ταπεινά δίνοντας έμπνευση και καθοδήγηση στο πλήρωμα. Ο πιστός λαός τους αναγνωρίζει και τους αποδέχεται ως γνήσιους ποιμένας.

Και από την απέναντι όχθη το φαινόμενο είναι αποκαρδιωτικό και καταλυτικό.

Ο πλουτισμός και η χλιδή είναι το διακριτικό γνώρισμα της μεγάλης μάζας των δεσποτάδων που ξεκίνησαν ξυπόλυτοι, περπάτησαν με ενθουσιασμό τον ανήφορο και ξαφνικά αγκαλιάστηκαν με το σατανά του πλούτου και της ευμάρειας και κατρακύλησαν μαζί του. Κατάντησαν να τα περιφέρουν και να τα επιδεικνύουν αδιάντροπα προς κάθε κατεύθυνση. Το μικρόβιο της αστικής καλοπέρασης τους έχει διαβρώσει και τους προκάλεσε αναιμία.

Η σημερινή πραγματικότητα αποτελεί την τέλεια παραποίηση της Αρχιερωσύνης και της Ιερωσύνης, τη πλαστογράφησή της, την αλλοτρίωσή της, θα ήταν τολμηρό να πω, ότι με την εκτροπή αυτή διαταράσσεται η αποστολική διαδοχή.

Οι άνθρωποι που άρπαξαν την τιμή και το όνομα του εκκλησιαστικού ηγέτη και κρέμασαν πάνω τους τα διάσημα της ανώτατης διάκρισης, δεν ταυτίζονται με την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός, τη θεμελίωσαν οι Απόστολοι και τη στερέωσαν οι πατέρες και οι μάρτυρες με το αίμα τους. «Δια πίστεως κατηγωνίσαντο Βασιλείας, ειργάσοντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων» (Εβρ. 11, 33-34).

Τέτοιους ανθρώπους που να διαθέτουν καρδιά και να τους πυρπολεί ο θείος ζήλος εξέλιπαν, και αν υπάρχουν κάποιοι τους σπρώχνουν βίαια στο περιθώριο.

“Άγιοι” Αρχιερείς:

Η κριτική μου αυτή – σας ομιλώ από καρδιάς – είναι ισοδύναμη με το κλάμα.

Αν οι πρόγονοί σας ήταν δειλοί ή ερωτοτροπούσαν με τον κόσμο, δεν θα υπήρχατε σήμερα σεις.

Αν η Εκκλησία ταυτιζόταν με τον κόσμο θα την κατάπινε η αθλιότητα του κόσμου.

Εσείς σκύψατε με ηττοπάθεια το κεφάλι μπροστά στον κόσμο και νικηθήκατε, σας κατάκτησε ο κόσμος.

Σας έκαναν μια «αρχή» (“Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου” Ν.Π.Δ.Δ.) ανάμεσα στις συμβατικές «αρχές» της τυποποιημένης κοινωνίας μας.

Αλήθεια, τι αντιπροσωπεύετε σήμερα; Το πλήρωμα ή το κενό;

Θα δανειστώ δύο λέξεις που χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος για να χαρακτηρίσει τη σκληρή εποχή μας, δηλαδή ότι έχουμε «λύκους βαρείς», επιδρομείς που δε σκέφτονται τίποτα και δε λογαριάζουν τίποτα άλλο, εκτός από την καλοπέρασή τους και να μη χάσουν τα προνόμια τους.

Η μόνη παρηγοριά και η ελπίδα του πιστού ορθόδοξου λαού είναι η μικρή, η ελάχιστη ζύμη των άξιων λειτουργών που περπατούν αυτή τη στιγμή τον ανηφορικό Γολγοθά και ενώνουν τις σταγόνες του τίμιου αίματός τους με το αγνό και ολοπόρφυρο Αίμα του Υιού του Θεού.

Αυτοί ζουν τη θυσία και αυτή ποτίζει το σύγχρονο αγρό της Εκκλησίας, που θα τον γονιμοποιήσει και θα τον κάνει να βλαστήσει καινούρια βλαστάρια για να δώσουν στο κουρασμένο, ταλαιπωρημένο και βασανισμένο Ορθόδοξο κόσμο δύναμη και ζωή.

 

΄΄Είμαστε για κλάματα’’

 

Η Κυβέρνηση αποφάσισε στις 8 Δεκεμβρίου να ανοίξει τα  καταστήματα με τα  χριστουγεννιάτικα στολίδια.  Για να ανοίξει όμως τους Ναούς για την Χριστουγεννιάτικη λατρεία, το σκέπτεται  πολύ-πολύ, μάααα! πάρα πολύ!!!

 

Εφ. Αγώνας μηνός Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2020