Διάτρητος ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στήν ἔκτακτη Ἱεραρχία γιά τό Οὐκρανικό!

Διάτρητος ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στήν ἔκτακτη Ἱεραρχία γιά τό Οὐκρανικό!

Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

Ἡ εισήγησις του Αρχιεπισκόπου κατὰ τὴν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 2019 περιεῖχε πλῆθος σημείων ποὺ ἀφήνουν τὸν κ. Ἱερώνυμον μετέωρον.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀρχικῶς ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ ΔΙΣ ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα σχεδὸν ὁλόκληρον τὸ ἔτος ποὺ παρῆλθε. Διατί τότε ἐβιάσθη νὰ κλείση τὸ ζήτημα ἐντὸς πέντε ὡρῶν εἰς τὴν Ἱεραρχίαν; Αὐτὸ ποὺ ἀπησχόλησε τὴν ΔΙΣ τόσον διάστημα θὰ ἦτο σωφρονέστερον νὰ ἀπασχολήση τὴν Ἱεραρχίαν περισσότερον καὶ ὄχι νὰ συζητοῦν ἐπὶ διήμερον ἀντὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ διὰ τὴν τεχνητὴν νοημοσύνην!

Μᾶς ἐπληροφόρησε ἐπίσης ὅτι εἰς τὸ μεσοδιάστημα αἱ τοποθετήσεις τῶν Ἱεραρχῶν προωθοῦντο εἰς τὰς ἐπιτροπάς. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖ­οι κατέθεσαν τὴν ἄποψίν τους ἦταν κυρίως οἱ γνωστοὶ Μητροπολῖται ποὺ ἐτάχθησαν μὲ σοβαρὰ ἐπιχειρήματα ἐναντίον. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος συνάγεται ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος υἱοθέτησε μέχρι κεραίας ὅσα τοῦ ὑπέδειξαν αἱ ἐπιτροπαί, δηλαδὴ τὴν ἀναγνώρισιν. Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς λοιπὸν ὅτι αἱ ἐπιτροπαὶ παρηγκώνισαν τὰς τοποθετήσεις τῶν Μητροπολιτῶν καὶ υἱοθέτησαν τὴν μειοψηφικὴν ἄποψιν τοῦ Δημητριάδος καὶ τοῦ Διδυμοτείχου. Τὸ ὅτι ἦτο μειοψηφική, ἐφάνη ἐπίσης ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν διεξήχθη ψηφοφορία εἰς τὴν Ἱεραρχίαν. Τὸ ἀπέφυγεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, διότι ἐγνώριζεν ὅτι οἱ περισσότεροι θὰ ἐψήφιζαν κατά. Ἐγράφη εἰς τὸν «Ο.Τ.» πρὸ τῆς Ἱεραρχίας ὅτι ἐκεῖ­νοι ποὺ εἶναι ὑπὲρ τῆς αὐθαιρεσίας τοῦ Πατριάρχου δὲν θὰ ξεπεράσουν τοὺς 20 καὶ ὄντως ἐκεῖνοι ποὺ ὡμίλησαν μαζὶ μὲ τοὺς 10 γνωστοὺς ταγμένους ἐξ ἀρχῆς ὑπέρ, δὲν ἔφθασαν τοὺς 25!

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἐν συνεχείᾳ ἀναφέρεται εἰς συγκεκριμένας ἡμερομηνίας ποὺ ἀπησχόλησε τὴν ΔΙΣ τὸ ὅλον ζήτημα. Προκαλεῖ ἐντύπωσιν ὅτι τώρα πληροφορούμεθα διὰ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Κιέβου Ὀνουφρίου, ἐνῶ τὰ περὶ τῆς ἀντιπροσωπίας τοῦ Πατριάρχου καὶ αἱ ἐπιστολαὶ τοῦ Σεβ. Κυθήρων ἦσαν γνωσταί. Τὸ μεγαλύτερον ἐρώτημα ὅμως προκαλεῖ τὸ γεγονὸς πῶς ἐπετράπη εἰς τὸν Σεβ. Λαγκαδᾶ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε προσ­­κληθῆ ἀ­πὸ τὸν μόνον κανονικὸν Μητροπολίτην Κιέβου Ὀνούφριον;…

Ἡ ὑπόθεσις ἀποκτᾶ συγκλονιστικὸν ἐνδιαφέρον, ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος παραδέχεται ὅτι τὰ πορίσματα τῶν ἐπιτροπῶν κατέφθασαν προπαραμονὴν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου! Ὅταν βεβαίως κανεὶς δὲν ἠδύνατο νὰ ἀσχοληθῆ καὶ νὰ ἔχη ἐνημέρωσιν. Συνεζητήθησαν βεβαίως εἰς τὴν ΔΙΣ τὴν 28ην Αὐγούστου! Τρεῖς ἡμέρας πρὶν τὴν λῆξιν τῆς θητείας τῆς ΔΙΣ! Ὡς νὰ μὴ ἦτο ἀρκετὸν αὐτό, μόλις τὴν ἡμέραν τῆς συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας ἀνακοινώνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι τὰ πορίσματα εὑρίσκονται εἰς τὴν διάθεσιν τῶν Μητροπολιτῶν, διὰ νὰ τὰ μελετήσουν, ὅταν θελήσουν. Διατί δὲν ἀνεγνώσθησαν ὁλόκληρα ἐκείνην τὴν στιγμήν; Δὲν ἔπρεπε νὰ τὰ εἶχαν ἀποστείλει εἰς τὰς Ἱ. Μητροπόλεις, ὥστε νὰ ἔλθουν ἤδη προετοιμασμένοι; Δὲν ἔπρεπε νὰ δοθοῦν εἰς τὴν διάθεσιν ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας; Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπεθύμει οἱ Ἱεράρχαι νὰ τὰ διαβάσουν, ἀφοῦ θὰ εἶχε ληφθῆ ἀπόφασις!

Πάντως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἐμνημόνευσε καμίαν ἀπόφασιν τῆς ΔΙΣ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱεραρχίας ὁ συντάξας αὐτὸ Σεβ. Ναυπάκτου ἰσχυρίσθη ὅτι ἡ Ἱεραρχία ἐδέχθη τὴν ἀπόφασιν τῆς ΔΙΣ τοῦ Αὐγούστου…

Ἔπειτα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος παραθέτει βασικὰ σημεῖα ἀπὸ τὸ πόρισμα, ποὺ υἱοθετεῖ ὡς θέσεις του. Τὸ πρῶτον εἶναι ὅτι ἡ Οὐκρανία εἶναι δικαιοδοσία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως συμφώνως πρὸς τὴν πρᾶξιν τοῦ 1686 καὶ τὸν 120 Κανόνα τῆς Καρθαγένης. Τέσσερις λόγοι ἀναιροῦν αὐτὸν τὸν ἰσχυρισμόν:

α) Ὑπάρχει ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἰερεμία τοῦ Γ΄ τῆς 23 Σεπτεμβρίου 1721, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει τὴν Οὐκρανίαν ὡς μέρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἐξηγεῖ ἀκριβῶς διατί ἕως πέρυσι(!) τὸ Φανάρι ἐδέχετο ἐπισήμως ὅτι ἡ Οὐκρανία εἶναι δικαιοδοσία τοῦ Μόσχας,

β) μία Πρᾶξις δὲν ἔχει ἰσχύν, ὅταν μάλιστα εἶναι και ἀντικανονική,

γ) συμφώνως πρὸς τὸν 25ον Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου μετὰ τὴν παρέλευσιν 30ετίας μία περιοχὴ ὑπάγεται εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς ποὺ τὴν ἔχει ὑπὸ τὴν δικαιοδοσίαν της καὶ

δ) εἰς τὴν διατριβήν του ὁ νῦν Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος λέγει ὅτι οἱ Κανόνες τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου δὲν ἔχουν οἰκουμενικὸν κῦρος διότι, ἀφοροῦν «μόνην τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Βορείου Ἀφρικῆς» καὶ δὲν πρέπει νὰ συμπεριληφθοῦν κἄν εἰς τὸ μέλλον εἰς τὸν ἑνιαῖον κώδικα κανονικοῦ δικαίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐπικαλεῖται Κανόνα ὑπὲρ τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν ἀναγνωρίζει ὡς ἰσχύοντα αὐτὸν τὸν Κανόνα!

Τὸ δεύτερον σημεῖον ποὺ παραθέτει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι τὸ δικαίωμα «ἐκκλήτου» συμφώνως πρὸς τοὺς 9 καὶ 17 Κανόνας τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς. Μόνο ποὺ οἱ συγκεκριμένοι Κανόνες ὁρίζουν ὡς δικαστὴν «τὸν ἔξαρχον τῆς διοικήσεως, ἢ τὸν τῆς βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως θρόνον». Ἑπομένως: α) ἐφόσον ἐξεδικάσθη ἀπὸ τὸν ἔξαρχον, δηλ. τὸν Πατριάρχην Μόσχας καὶ β) ἐφόσον δὲν ὑπάρχει τρίτος βαθμὸς ἐκδικάσεως (καθὼς τὸ «ἔκκλητον» εἶναι δευτεροβάθμιον δικαστήριον) οὔτε «βασιλεύουσα», ἡ ὑπόθεσις ἐτελεσιδίκησεν ἀπὸ τὴν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ποὺ ἐπεκύρωσε δὶς τὸ Φανάρι!

Εἰς τὸ τρίτον σημεῖον ὁ Μακαριώτατος ἀναφέρεται εἰς τὸ «κανονικὸν δικαίωμα» καὶ τὴν «κανονικὴν ὑποχρέωσιν» τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως νὰ ἐπεμβαίνη εἰς ἄλλας Ἐκκλησίας. Διὰ νὰ εἶναι «κανονικὸν» πρέπει νὰ παρατεθῆ κάποιος Κανών. Ἐνῶ εἰς τὰ προηγούμενα σημεῖα παρατίθενται Κανόνες, ἐδῶ ἀπουσιάζει ἡ μνεία οἱουδήποτε Κανόνος, διότι δὲν ὑπάρχει Κανὼν ποὺ νὰ δίδη τοιαῦτα καινοφανῆ καὶ ἀντικείμενα πρὸς τὴν ἐκκλησιολογίαν δικαιώματα. Ἡ ἐπέμβασις εἰς ἑτέραν Ἐκκλησίαν εἶναι βαρύτατον παράπτωμα!

Τὸ τέταρτον σημεῖον ἀναφέρεται εἰς τὴν ἀπόδοσιν τῆς Αὐτοκεφαλίας. Κατὰ τὸν Μακαριώτατον, τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως ἔχει ἀποκλειστικὸν «κανονικὸν προνόμιον» νὰ ἀποδίδη αὐτοκεφαλίας. Ποία εἶναι ἡ ἀλήθεια; Καμίαν αὐτοκεφαλίαν δὲν παρεχώρησε ποτέ! Ὅλα τὰ κράτη ἠναγκάσθησαν νὰ κηρύξουν αὐτοκεφαλίαν τῆς Τοπικῆς τους Ἐκκλησίας ἀπὸ μόνα τους, διότι τὸ Φανάρι δὲν ἐπεθύμει καὶ δὲν εἶχε σκοπὸν νὰ ἀναγνωρίση οὐδένα αὐτοκέφαλον. Εἰς ὅλας τὰς περιπτώσεις ὑπεχρεώθη ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ ἀναγνωρίση τὴν κοινωνίαν μὲ τὴν ἑκάστοτε ἤδη αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν καὶ νὰ «ποιήση τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν» ἐκδίδων «Τόμον». Καμία Ἐκκλησία δὲν εἶχεν ἀνάγκην τὸν «Τόμον». Τὸ μόνον ποὺ ἐπεθύμουν ἦτο κοινωνία μὲ τὰς ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.

Εἰς τὴν ἰδίαν παράγραφον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἰσχυρίζεται ὅτι ἂν ἡ Μόσχα προσήρχετο εἰς τὸ Κολυμβάριον τὸ 2016, θὰ εἶχον συζητήσει διὰ τὸν τρόπον ἀποδόσεως τῆς αὐτοκεφαλίας. Ὡστόσο, αὐτὸ δὲν περιελαμβάνετο εἰς τὰ θέματα τοῦ Κολυμβαρίου καὶ ἑπομένως δὲν θὰ συνεζητεῖτο. Ἐπιπροσθέτως, ἂν πραγματικὰ τὸ ἐπεθύμουν, θὰ ἀπεφάσιζον δι’ αὐτὸ εἰς τὸ Κολυμβάριον, ὡς ἀπεφάσισαν διὰ τὸ «Αὐτόνομον», ἐν ἀπουσίᾳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας.

Κατόπιν αὐτῶν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος συνδυάζει τὸ πόρισμα τῶν ἐπιτροπῶν μὲ τὴν ἀπόφασιν τῆς ΔΙΣ τῆς 28ης Αὐγούστου. Ἄνευ περιστροφῶν λέγει οὐσιαστικῶς ὅτι ἡ ΔΙΣ συνεφώνησε μὲ τὸ πόρισμα τῶν ἐπιτροπῶν, χωρὶς νὰ ἐρωτηθῆ τὸ ὅλον σῶμα τῆς Ἱεραρχίας. Ὡς ἡ ΔΙΣ νὰ προαποφασίζη καὶ νὰ δεσμεύη τὴν ὁλομέλειαν! Πρόκειται διὰ ὑπέρβασιν τῶν ἁρμοδιοτήτων ποὺ ἔχει ἡ ΔΙΣ, διὰ τὴν ὁποίαν εὐθύνεται ὁ Μακαριώτατος καὶ εἶναι ὑπόλογος δι’ αὐτό. Δὲν ὑπάρχει ὁ θεσμὸς ΔΙΣ εἰς ὁλόκληρον τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκκλησιολογίαν. Μὲ αὐτὸν τὸν ἀντικανονικὸν θεσμόν, ὁ ὁποῖος μόνον διὰ λόγους οἰκονομίας γίνεται δεκτός, ἐφθάσαμεν νὰ θεωρῆται ὅτι ἡ ΔΙΣ εἶναι τὸ ὄργανον ποὺ ἐκφράζει τὴν Ἐκκλησίαν!

Ἔπειτα ἀκολουθοῦν αἱ παράγραφοι μὲ τὰ «αὐτονόητα»… Πρόκειται διὰ παραγράφους ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἀρχίζει μὲ τὴν φράσιν «ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι…». Προφανῶς καὶ δὲν γνωρίζουν ὅλοι οἱ Ἱεράρχαι, διότι ἂν ἐγνώριζον θὰ εἶχον μελετήσει τὰ ὑποτιθέμενα πορίσματα τῶν ἐπιτροπῶν καὶ θὰ εἶχον συμβουλευθῆ συγγράμματα καὶ θεολογικας μελέτας, ὅπου θὰ ἔβλεπον ἰδίοις ὄμμασιν ὅτι αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν εἰς τὴν Οὐκρανίαν εἶναι ἄνευ προηγουμένου!

Εἰς μίαν ἐξ αὐτῶν τῶν παραγράφων ὁ Ἀθηνῶν ἰσχυρίζεται ὅτι «ὁ κανονικὸς θεσμὸς τῆς Αὐτοκεφαλίας εἰσήχθη ὑπὸ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (325 μ.Χ.)» καὶ εἰς τὴν ἑπομένην ὅτι «αἱ προκλητικαὶ αὐθαιρεσίαι τόσο τῶν μητροπολιτῶν, ὅσο καὶ τῶν Ἐπαρχιακῶν συνόδων ἐπέβαλον τὴν ἄρσιν τῆς Αὐτοκεφαλίας… διὰ ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν συνόδων». Αὐτὰ καὶ μόνον ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας δὲν δύναται νὰ εἶναι ζήτημα μιᾶς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἔστω καὶ ἂν αὐτὴ εἶναι Πατριαρχεῖον, ἀλλὰ μόνον Οἰκουμενικῆς συνόδου. Ἀποροῦμεν ὅμως ἂν Οἰκουμενικὴ σύνοδος θὰ ἐνέκρινεν ὡς σύστημα διοικήσεως αὐτὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἐξάμβλωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἢ τοὺς ἀχειροτονήτους τῆς Οὐκρανίας.

Κατάπληξιν προκαλεῖ ἡ φράσις ὅτι «ὅλα τὰ νεοσύστατα κράτη τῶν ἀπελευθερωθέντων ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸν ζυγὸν ὀρθοδόξων λαῶν» ἐξέφρασαν ἐθνοκρατικὰς ἰδεολογίας «διὰ τῆς ἀκρίτου ἀξιώσεως καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς των Αὐτοκεφαλίας ἀπὸ τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Δηλαδή: ἦτο «ἄκριτος ἀξίωσις» ἡ Αὐτοκεφαλία καὶ ἐκκλησιαστικὸς πρέπον ἡ παραμονὴ ὑπὸ τὸ αἰχμάλωτον Φανάρι, ὑπὸ τοὺς Τούρκους!

Αὐτὰ τὰ ἀνθελληνικὰ εἰσηγήθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν; Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος; Γνωρίζει τί θὰ ἦτο ἂν ἡ Ἑλλὰς δὲν ἦτο Αὐτοκέφαλος; Δὲν ὑπάρχει ἕνας πιστὸς πατριώτης νὰ τὸν θέση ὑπὸ τῶν εὐθυνῶν του;

Αὐτὰ τὰ ἀντιεκκλησιαστικὰ εἰσηγήθη ὁ Μακαριώτατος; Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ποὺ παρέμεινε πάντοτε Αὐτοκέφαλος εἶναι ἀντικανονική; Δὲν ὑπάρχει ἕνας Ὀρθόδοξος πιστὸς νὰ τὸν βάλη εἰς τὴν θέσιν του;

Τὸ πλέον προκλητικὸν εὑρίσκεται εἰς τὰ ἀκόλουθα λόγια τοῦ Μακαριωτάτου: «ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον παρεχώρει πάντοτε προθύμως καὶ ἀνιδιοτελῶς τὴν Αὐτοκεφαλίαν τῆς Ἐκκλησίας ἑνὸς ἀνεξαρτήτου κράτους, ἂν βεβαίως εἶχον τὰς ἀπαραιτήτους κανονικὰς προϋποθέσεις»! Διὰ τοῦτο ἐχρειάσθη 20 ἔτη διὰ τὸ Αὐτοκέφαλον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ἔχει σήμερον τὸ ἐκκλησιαστικὸν ψευδομόρφωμα τῆς Οὐκρανίας «τὰς κανονικὰς προϋποθέσεις»; Ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος λέγει ὅτι εἶναι προαπαιτούμεναι «αἱ κανονικαὶ προϋποθέσεις». Ἐφόσον δὲν ἔχουν ἀποστολικὴν διαδοχὴν δὲν τὰς ἔχουν! Βάσει τῆς εἰσηγήσεώς του ἑπομένως δὲν δύναται νὰ ἀναγνωρισθῆ αὐτοκεφαλία!

«Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας… παρέμεινε πάντοτε εἰς τὴν κανονικὴν ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου», γράφει ὁ Ἀρχιεπ. Ἱερώνυμος καὶ ἐν συνεχείᾳ ὅτι «ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον… παραιτεῖ­ται ἐκ τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ, διὰ νὰ ἐνταχθῆ δικαίως ἡ μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας τῶν 40 περίπου ἑκατομμυρίων ὀρθοδόξων πιστῶν εἰς τὴν κοινωνίαν τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν…». Τοιαύτας παραπλανητικὰς θέσεις δὲν ἐτόλμησε ποτὲ οὐδεὶς εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν νὰ ὑποστηρίξη, οὔτε αὐτοὶ οὗτοι οἱ αἱρεσιάρχαι, ποὺ ἐβλασφήμησαν τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ νῦν Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶχεν ἀναγνωρίσει τὴν πλήρη κυριότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐπὶ τῆς Οὐκρανίας. Προσέτι, ἡ ψευδοαυτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν ἀριθμεῖ οὔτε τὸ ἥμισυ τῶν 40.000.000.

Πῶς ἐξηυτελίσθη τόσον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Εὑρέθη εἰς τὸ ἴδιον ἐπίπεδον μὲ τὸν Δημητριάδος, ἀσπαζόμενοι ἀμφότεροι ἀπόψεις ποὺ ἐμφανῶς δὲν ἀνταποκρίνονται εἰς τὴν πραγματικότητα.

Ἡ εἰσήγησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἦτο ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ καὶ ΑΝΤΕΘΝΙΚΗ. Ἐπιπλέον ἦτο καὶ ἀντιφατική, διότι, συμφώνως πρὸς τὰ ἰδικά του λεγόμενα, θὰ ἠδύναντο οἱ αἰτοῦντες αὐτοκεφαλίαν νὰ τύχουν ἀναγνωρίσεως «ἂν βεβαίως εἶχον τὰς ἀπαραιτήτους κανονικὰς προϋποθέσεις». Ἐφ’ ὅσον δὲν τὰς διαθέτουν εἶναι ἀντίθετον πρὸς τὴν λογικὴν νὰ καταλήγη εἰς εἰσήγησιν ὑπὲρ τῆς ἀναγνωρίσεώς των! Τὰ γεγονότα αὐτὰ ὅπως καὶ τὸ ὅτι -ἐνάντια εἰς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην- δὲν διεξήγαγε ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΝ καταδεικνύουν ὅτι ἐλέγχεται ἀπὸ τὰ ἴδια του τὰ λόγια καὶ τὰς πράξεις! Ἐγνώριζεν ὅτι θὰ κατεψηφίζετο!

Ὁ ἴδιος εἰς τὴν εἰσήγησίν του τονίζει ὅτι ἡ Αὐτοκεφαλία, τόσον ἡ χορήγησις ὅσον καὶ ἡ κατάργησις, ἦτο θέμα Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ ἑπομένως, τὸ ὀλιγώτερον, ἔπρεπε νὰ παραπέμψη τὸ ζήτημα εἰς Πανορθόδοξον! Εἰς τὰ πολιτικά, τὸ ἄδικον κυριαρχεῖ. Εἰς τὰ ἐκκλησιαστικά, καταπίπτει καὶ συμπαρασύρει καὶ τοὺς ὑπαιτίους.

Ἡ χούντα τῶν νοσταλγῶν τῆς Τουρκοκρατίας (τῶν ΗΠΑ) «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ»! Νόμος δὲν εἶναι ἡ αὐθαιρεσία τοῦ Φαναρίου! Ζητοῦμεν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑΣ διαδικασίας καὶ ΝΟΜΙΜΟΥΣ, δηλ. ψηφοφορίαν!